Hoofdstuk 10

Russell tilde haar op en legde haar midden op het bed, haar ondertussen met koele behoedzame kusjes bedekkend. Zelf bleef hij naast het bed staan. Het onweer was net op tijd losgebarsten om hem eraan te herinneren waarom hij de dochter van Alistair Power hier in de eerste plaats mee naartoe had genomen. Niet om zijn begeerte te bevredigen – wat hij beslist ook ging doen – maar ook voor iets wat hem nóg meer voldoening zou schenken: wraak. En dan kon hij maar beter zijn hoofd koel houden.

Een paar tellen keek hij alleen maar naar haar prachtige lichaam, dat nog verleidelijker was dan hij zich herinnerde. Ze lag er verrukkelijk bij met haar benen iets gespreid en haar handen naast haar hoofd op het kussen. De plotselinge gedachte dat hij haar graag aan het bed zou vastbinden schokte hem. Van dat soort dingen had hij nooit gehouden. Maar het beeld van haar, totaal hulpeloos met armen en benen vastgebonden, maakte het wel heel moeilijk om koel en beheerst te blijven.

Hij moest zich inhouden, anders was alles verloren. Er zou geen overwinning zijn als hij haar prooi werd. Zíj was hier de prooi, het instrument van zijn wraak, ook al wist ze dat niet.

Zijn tanden op elkaar klemmend probeerde hij zijn eigenzinnige lichaam onder controle te krijgen. Daarna trok hij heel langzaam zijn kleren uit en hing ze stuk voor stuk keurig over een stoel: jasje, stropdas, overhemd en riem.

Toen zijn bovenlijf ontbloot was, haalde hij twee condooms uit zijn portefeuille en legde die op het nachtkastje. Daarna trok hij zijn schoenen en sokken uit en zette die netjes onder de stoel, waarna hij tergend langzaam zijn broek begon uit te trekken. Hij wilde tijd winnen om zijn nu pijnlijke erectie de kans te geven iets te slinken.

Dat lukte niet echt. De aanblik van Nicoles naakte huid was veel te opwindend. Net als de gedachte dat ze spoedig van hem zou zijn.

Opnieuw verscheen er een bliksemflits, en meteen klonk er een nog hardere donderslag dan daarvoor. Het onweer kwam dichterbij. Net als het onweer dat ging losbarsten in deze kamer, een onweer dat jaren in de lucht had gehangen en steeds dreigender was geworden.

Nicole huiverde, zowel bij het geluid van de donder als bij de aanblik van Russells bijna naakte lichaam. Hij was fantastisch gebouwd. Groot en breedgeschouderd, met een strakke buik en een benijdenswaardige bruine kleur, waarvan ze zich afvroeg hoe hij daaraan kwam. Misschien surfte hij, of zwom hij vaak in de open lucht. Zijn gespierde borstkas was hier en daar bedekt met donkere krulletjes. Hij had lange benen, met mooi gevormde kuiten en krachtige dijen.

Automatisch vergeleek ze hem met David, die een heel knap gezicht had gehad, maar zonder kleren niet zo indrukwekkend was geweest. Schouders had hij nauwelijks gehad. Zijn huid was bleek geweest, zijn buik slap.

Toen Russell abrupt zijn boxershort naar beneden deed, moest Nicole wel even slikken. Wauw. Hierbij vergeleken was David helemaal niks!

De gedachte aan David veroorzaakte echter een paniekscheut, en toen Russell bij haar op bed kwam liggen, flapte ze eruit: ‘Ik… Ik moet je ergens voor waarschuwen.’

Meteen betrok zijn gezicht. ‘Er is niks wat ik wil horen. Nu niet, in elk geval.’ Hij deed een condoom om, draaide zich naar haar toe en kuste haar. En kuste haar nog eens. Een grote fout. Maar hij leek niet te kunnen stoppen, vooral niet toen ze haar armen om hem heen sloeg en een hand tegen zijn achterhoofd legde om zijn mond nog steviger tegen de hare te drukken. Haar diepe keelgeluidjes wakkerden het vuur in zijn lendenen aan en maakten hem week in zijn hoofd. Gestuurd door verlangen gleden zijn handen tussen haar benen. Toen hij haar van genot naar adem hoorde happen, kwam hij gevaarlijk dicht bij een ontlading. Er was niets koelbloedigs aan de manier waarop hij haar trillende dijen uit elkaar duwde en bij haar naar binnen gleed. Wraak was wel het laatste waar hij aan dacht toen haar hete lichaam zich om hem heen klemde. Een rauwe kreet ontsnapte toen hij zijn mond van de hare losmaakte. Zijn hart ging als een razende tekeer.

Hij ontmoette haar blik. Uit haar ogen sprak opwinding, maar ook verwondering, een verwondering die hij verrassend vond en tegelijkertijd ook verschrikkelijk lief. Ze keek alsof ze nog nooit had gevoeld wat ze op dat moment voelde.

Een minuut of twee geleden zou hij zich triomfantelijk hebben gevoeld. Nu wilde hij alleen maar dat ze die verwonderde uitdrukking niet kwijtraakte. Met grote moeite slaagde hij erin zich te beheersen, tilde haar benen rond zijn middel en begon met een rustig ritme in haar te bewegen. Het was heerlijk om te zien hoeveel ze hiervan genoot. Ze hoefde niets te zeggen, want dat deed haar lichaam wel: haar mond viel open, haar gezicht kreeg een verhitte kleur, haar hoofd draaide verwoed van de ene naar de andere kant.

Toen ze haar ogen tijdens een gesmoorde kreet stijf dichtkneep en haar binnenste spieren zich om hem spanden, besefte hij dat hij zich kon laten gaan. Meteen schoof hij zijn handen onder haar billen en duwde haar hard tegen zich aan, terwijl hij met bonkend hart nog krachtiger in haar stootte.

Haar ogen vlogen open toen ze happend naar adem een hoogtepunt bereikte. In de geluidjes die ze maakte, klonk nog steeds die uiterst opwindende verwondering door, alsof ze dit voor het eerst ervaarde. Vol empathie kwam Russell klaar, op een manier die voor hem nog nooit zo intens was geweest. In een vurig verlangen haar dichter tegen zich aan te houden, tilde hij haar van het bed en drukte haar lichaam tegen het zijne. Toen ze haar armen stevig om zijn nek sloeg en ze haar hoofd met een beverige zucht tegen zijn borst liet zakken, had hij altijd wel zo willen blijven zitten.

Terwijl zijn opwinding langzaam wegebde, kwam hij echter met een harde klap weer op aarde terecht. Dit was wel Nicole Power van wie hij zo sentimenteel werd, het rijke kreng van een dochter van Alistair Power, de man die hij had gezworen te vernietigen. Ze was niet een of ander onschuldig bloempje dat haar eerste seksuele ervaring beleefde, maar een notoir feestbeest dat waarschijnlijk meer minnaars dan designjurken had gehad. De kans dat hij haar een superspeciaal ultiem genotsgevoel had gegeven, was wel heel klein. Hij was goed in bed, maar zó goed nu ook weer niet.

Waarschijnlijk had ze besloten die avond de rol van de onschuld te spelen, in de veronderstelling dat ze daarmee zijn mogelijk uitgebluste seksuele begeerte zou aanwakkeren. Had hij eerder die avond niet geconcludeerd dat ze misschien op jacht was naar een rijke echtgenoot?

In hemelsnaam, Russell, word wakker, sprak hij zichzelf vermanend toe. Je hebt de dochter van je vijand niet mee hiernaartoe genomen om je te laten verleiden door haar ingestudeerde charme.

Toevallig deed ze net op dat moment die fantastische groene ogen van haar open, en ze keek hem met een verbijsterde blik aan. ‘Dat was ongelooflijk,’ zei ze zacht met ontzag in haar stem. ‘Echt ongelooflijk.’

Ja, zal wel, dacht hij cynisch. En ik ben de koning van Engeland. Toch had het niet veel gescheeld. Er was een moment geweest waarop hij bijna voor haar betovering was gezwicht, toen hij totaal niet meer aan wraak had gedacht. Dát was pas echt ongelooflijk.

Uitkijken geblazen. Deze vrouw was anders dan alle andere vrouwen met wie hij het bed had gedeeld. Bij haar vóélde hij van alles.

Snel kwam hij tot een besluit. Eén nacht wraakzuchtige seks moest maar genoeg zijn. Zijn eerdere fantasie dat hij de dochter van zijn vijand het hof ging maken, en mogelijk zou trouwen, was gewoon veel te link. De volgende ochtend zou hij Nicole Power naar haar vriendin brengen en haar uit zijn leven bannen.

Intussen zou hij erachter zien te komen hoe ver ze wilde gaan om een rijke echtgenoot aan de haak te slaan. Maar eerst moest hij een bezoekje brengen aan de badkamer.

‘Ben zo terug, schatje,’ zei hij, waarna hij zich abrupt terugtrok en naar de badkamer liep.