Hoofdstuk 35

Ik hoorde het hele verhaal pas toen ik drie dagen later uit het Presbyteriaanse ziekenhuis werd ontslagen. Op dat moment had Mark Martin tegen alle verwachtingen in de Coca Cola 600 gewonnen. Sandy Stupak was als negentiende over de finish gekomen.

Vrijdagavond was de laatste serie van de Nationwide uitgesteld vanwege regen en de kans op tornado’s. De volgende dag kwam Joey Frank als zevenentwintigste over de streep.

En brak de zon eindelijk door.

Katy was elke dag op ziekenbezoek gekomen. Larabee kwam af en toe langs. Net als Charlie Hunt en Pete (zonder Summer).

Hmm.

De steek in mijn vinger was geen insectenbeet. Bogan had me geraakt met een in abrine gedoopt pijltje. Precies op het moment dat mijn telefoon ging had hij zijn blaaspijpje op mijn nek gericht. Door de beweging van mijn hand, de telefoon of de mouw van mijn regenjas was het pijltje in mijn vinger terechtgekomen.

Karma? Het lot? Pure mazzel? Wat het ook was, dat soort hulp is altijd welkom.

De ironie van het lot wil dat Summer degene was die me belde. Mijn leven is dus gered door de zoveelste aanval van bruiloftshysterie.

De hoeveelheid abrine die in mijn huid was doorgedrongen was de oorzaak van het overgeven, de koorts, hoofdpijn en desoriëntatie. Maar ik had het overleefd.

Galimore was ook vergiftigd. Hoewel hij nog langer in het ziekenhuis moest blijven, werd verwacht dat hij zonder complicaties zou herstellen.

De artsen vermoedden dat de abrine bedorven was, onjuist verwerkt of dat Bogan te weinig op de pijl had gedaan. Het was ook mogelijk dat het gif vóór of tijdens het toedienen door de regen was verdund. Het kwam erop neer dat de doses te klein waren om ons te doden.

Padgett had gelijk. Bogan had jarenlang de Speedway van bloemen en ander groen voorzien. Na ons te hebben beschoten had hij onze ‘lijken’ in een van zijn tuinschuren opgesloten, in afwachting van het juiste moment om ze ergens te dumpen.

De verzakking op de racebaan was een gelukkig toeval geweest. Het nerveuze Speedway-personeel had Bogans aanbod om het probleem te verhelpen dankbaar aanvaard. Bogan was van plan om ons op de graafmachine te laden, tien meter onder de grond te dumpen en vervolgens tonnen zand over ons heen te storten. Toen hij mij levend aantrof, zag hij zich gedwongen zijn plannen te wijzigen. Hij zou eerst een laag zand op mij storten en vervolgens Galimore dumpen.

Ethel Bradford en de Gambles werden van alle blaam gezuiverd. De conclusie van de taskforce was inderdaad niet volledig. Het stel was niet weggelopen om te trouwen of om zich in het westen aan te sluiten bij een extremistische groep.

Ook Lynn Nolan en Wayne Gamble hadden ongelijk. Cale had Cindi niet vermoord en was niet ondergedoken om te voorkomen dat hij gepakt werd.

Slidell en ik hadden het eveneens bij het verkeerde eind gehad. Cale was geen FBI-informant en niet door leden van de Patriot Posse om het leven gebracht. Noch hadden Cindi en hij getuigenbescherming gekregen.

Ook Eugene Fries’ theorie klopte niet. Cale was niet gevlucht uit angst om wegens terroristische acties gearresteerd te worden.

Het was dinsdag, een week na Wayne Gambles dood. Slidell, Williams, Randall en ik zaten koffie te drinken in mijn werkkamer thuis.

Slidell was weer ouderwets op dreef.

‘Je bent weer lekker schoon, doc. De laatste keer dat ik je zag, leek het of je rechtstreeks uit een rioolbuis kwam gekropen.’

‘Dank je, rechercheur. En nog bedankt voor de bloemen. Erg attent van je.’

‘Eigenlijk had ik een marjorettegroep willen meenemen, maar die waren al volgeboekt.’

‘Geeft niet. Daar zou ik hier niet eens plaats voor gehad hebben.’

De kamer was nu al vol. Skinny zat aan mijn bureau. De FBI-agenten zaten op stoelen die ik uit de eetkamer had gesleept. En ik zat op de bank, met een quilt over mijn benen en Birdie op schoot.

‘Gaat Bogan ’t halen?’ vroeg ik.

‘Ja, maar niet omdat ik niet goed gericht had. Net toen ik schoot, dook die boerenkinkel omlaag in de graafmachine.’

De knallen die ik had gehoord waren geen explosies in de motor geweest.

‘Hoe wist je dat ik naar de Speedway was gegaan?’

‘Ik kreeg een tip van een man in habijt.’

‘Pastoor Grace?’ Logisch. Ik had tegen hem gezegd waar ik uithing.

‘Halleluja, zuster.’ Slidell zwaaide met uitgespreide handen.

‘Waarom ben je naar de zandbaan gegaan?’

‘Ik had gehoord dat Bogan de kuil in de baan zou dichten. Ik ben er als een speer naartoe gegaan, zag de koplampen en hoorde jou vloeken als een bootwerker.’

‘Godzijdank had je Winges pastoor toch nog gebeld.’

‘Die goeie man had er niets mee te maken. Trouwens, ík heb Grace niet gebeld. Hij belde mij rond tienen, totaal overstuur omdat een van zijn schaapjes in de kraag gevat was. Ik was nog bezig om Winge te verhoren.’

‘Heeft Grace hem overgehaald om te bekennen?’

‘Ja. Hij heeft gezegd dat hij verlost zou worden als hij de waarheid zou spreken. Of iets van gelijke strekking. Volgens Winge heeft Bogan zijn eigen zoon en het meisje vermoord. Daarna zou hij tegen Winge gezegd hebben dat ze voor een antipatriottistisch complot werkten en dwong hij Winge de lichamen te begraven, anders zou hij zowel zijn lidmaatschap van de Posse als zijn baan kwijt zijn.’

‘Twee jaar later gebruikte Bogan dezelfde argumenten om Winge te dwingen Eli Hand te helpen dumpen.’

Williams’ opmerking was nieuw voor mij.

‘Het lijkt wel een piramidespel,’ zei Slidell. ‘Danner perste Bogan af, Bogan perste Winge af.’

‘J.D. Danner? De leider van de Patriot Posse?’ Kennelijk had ik veel gemist tijdens mijn ziekbed.

‘De hoofdafperser,’ zei Slidell.

‘Na de gebeurtenissen op de Speedway vond de FBI de tijd rijp om bepaalde individuen die we in de gaten hielden op te pakken,’ legde Williams uit.

‘En bij elkaar te drijven.’ Slidell zwaaide met een denkbeeldige lasso.

‘Danners advocaat liet hem meewerken in ruil voor vrijwaring van vervolging. De officier van justitie kwam een deal overeen wat betreft misdaden begaan voor 2002.’

‘Het jaar dat de Patriot Posse werd ontbonden.’

‘Ja. Zoals je weet is Grady Winge niet bepaald de slimste thuis. Bovendien was hij in 1998 nog steeds aan de drank. Winge liet zich bij anderen in de Posse ontvallen dat Bogan Cale en Cindi had vermoord. Volgens Danner hebben bepaalde groepsleden die kennis gebruikt om Bogan te chanteren.’

‘Ze hebben van hem hun hoer gemaakt,’ zei Slidell.

‘Toen Eli Hand stierf, werd Bogan door de leiders van de Posse gedwongen om het lichaam op te ruimen,’ zei Williams. ‘Net als bij Cindi en Cale dwong Bogan Winge om het vuile werk op te knappen.’

‘Heel toevallig moesten er net op dat moment op de Speedway gaten worden gedicht,’ zei Slidell.

Niet te geloven dat iemand, ook al had hij de beperkte verstandelijke vermogens van Winge, zich liet dwingen om iets dergelijks te doen.

‘Hoe krijg je iemand zover dat hij een lijk in een vat propt, er asfalt overheen stort en het op een vuilstort dumpt?’ vroeg ik.

‘Bogan zei tegen Winge dat hij de schuld zou krijgen van de dood van Cindi en Cale als hij weigerde het lijk te dumpen. Bovendien dreigde hij het huis van Winges moeder plat te branden.’

‘Dus Bogan heeft de hond van Eugene Fries gedood en zijn huis in brand gestoken?’ gokte ik.

Williams knikte. ‘En hij was ook degene die Wayne Gamble stalkte.’

Daar moest ik even over nadenken. ‘Toen Wayne Gamble de eerste keer bij me langs kwam op de MCME, was hij van plan uit te zoeken waar de vader van Cale Lovette woonde en hem op te bellen. Dat moet hij dus gedaan hebben.’

‘En daarmee heeft hij Bogan de stuipen op het lijf gejaagd.’ Slidell speelde met een sneeuwbol die op mijn bureau staat, een cadeautje van mijn neefje Kit.

‘Met zijn gebruikelijke werkwijze probeerde Bogan Gamble ervan te weerhouden de zaak van zijn zus te heropenen,’ zei Williams, ‘maar deze keer had de intimidatie geen effect.’

Ik herinnerde me Gambles telefoontjes, de boosheid en angst in zijn stem als hij het over zijn achtervolger had. Weer voelde ik het schuldgevoel op me drukken.

‘Bogan was degene die Galimore bedreigde,’ voegde Williams eraan toe. ‘En u.’

Ik dacht terug aan de dag bij CB Botanicals. De broeikas. Daytona.

‘Ik schrok van zijn kat en liet mijn iPhone vallen. Waarschijnlijk heeft Bogan mijn nummer gezien toen hij mijn toestel schoonmaakte. Maar toen ik gebeld werd, was hij bij me.’

‘Toen Bogan in de keuken cola ging halen, belde hij een medewerker. Hij bood hem vijftig dollar als hij uw nummer belde en een bericht op uw voicemail achterliet.’

De jongen op de ladder die de goten aan het schoonmaken was. Bogans telefoontje moest zijn binnengekomen terwijl hij muziek luisterde op zijn gsm. Vijftig dollar? Tuurlijk. Even een paar toetsen indrukken en klaar is Kees.

‘Is dat een vogel?’ Slidell hield de bol tegen het licht en tuurde naar het voorwerp dat erin geplakt was.

‘Nee, een eend. Zet dat ding alsjeblieft terug. Hoe is Eli Hand aan zijn eind gekomen?’

‘Volgens Danner heeft hij zichzelf per ongeluk vergiftigd,’ zei Williams.

‘Zeker de verkeerde naald gebruikt.’

Ik negeerde Slidells grapje.

‘Hands schedel was gebroken.’

‘Danner vermoedt dat hij is gevallen.’ Williams haalde zijn schouders op. ‘Geen getuigen. Wat er precies is gebeurd, zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen.’

Hij schraapte zijn keel en keek me recht aan.

‘De FBI heeft Hands lichaam geconfisqueerd vanuit een legitieme angst voor ricinebesmetting.’

‘En waarom hebben ze het lijk vernietigd?’ Ik hield mijn blik strak op hem gericht.

‘Dat het lijk gecremeerd is, was een ongeluk.’

‘Geldt dat soms ook voor de diefstal van ons dossier?’ Slidell zette de sneeuwbol met een klap terug op het bureaublad.

‘Mij is gevraagd om dokter Larabee en dokter Brennan officieel excuses aan te bieden voor het vernietigen van de stoffelijke resten van Eli Hand. Dossiers opvragen bij de top van de plaatselijke politiebureaus is een routinekwestie.’ Koeltjes plukte Williams een pluisje van zijn perfect geperste broekspijp en met dezelfde onverstoorbaarheid richtte hij zich weer tot ons. ‘De FBI beschikt over informatie ten aanzien van de Loyalty Movement die ik niet…’

‘Ja, ja. Openbaar mag maken. U lijkt James Bond wel.’

‘Wat ik wel kan zeggen is dat Bogan door de leden van de Patriot Posse werd gedwongen om met abrine te experimenteren.’ Williams bleef de rust zelve.

‘Waarom?’

‘Bepaalde elementen hadden, om met Danner te spreken, geen morele bezwaren tegen daden van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ricine had zo zijn nadelen. Ze zochten iets beters.’

‘Ze waren dus echt van plan mensen om te brengen,’ zei ik.

‘Danner niet. Voor hem was het gewoon een spelletje.’

‘Wayne Gamble was dus niet paranoia,’ zei ik, Slidells sarcasme negerend. ‘Zijn familie werd in 1998 inderdaad door de FBI in de gaten gehouden.’

Williams knikte.

Ik wendde me tot Slidell. ‘Hoe gaat het met Bogan? Heeft hij iets losgelaten?’

‘Net als Danner probeert hij het op een akkoordje te gooien. Maar Bogan heeft niets te bieden, dus de officier van justitie begint er niet aan.’ Terwijl Skinny achteroverleunde en zijn benen strekte, kraakte de stoel onheilspellend. ‘In zijn bijzijn strooi ik wat met gevangenisjargon, zoals “dodelijke injectie” en “glasscherf”. En het o zo populaire “buk je, stuk tuig”.’

‘Is Bogan onder de indruk?’

Slidell vlocht zijn vingers in elkaar en legde ze tegen zijn achterhoofd. ‘Wacht maar af.’