Hoofdstuk 32

 

 

 

‘U was Cindi’s vriendin.’

‘Ja, ik was haar vriendin.’

‘Maar u bedroog haar door met haar vriend naar bed te gaan?’ Ik moest mijn best doen niet veroordelend te klinken.

‘Ja, vreselijk, hè?’

‘Meer dan één keer?’

Ze knikte.

Het onweerde. Een langdurig laag gerommel.

‘Verdorie. Als het weer maar niet voor oponthoud gaat zorgen.’

‘Hoe verliep die affaire?’ vroeg ik.

‘Het was geen grote romance, mocht u dat soms denken.’

‘Wat was het dan wel?’

Ze zuchtte. ‘Ach, zoals dat gaat. Ik was zestien. Cale was ouder en leek zo werelds. Hij had smaak. We waren bloedgeil op elkaar.’

‘Wist Cindi ervan?’

‘Ik denk het niet. Ze was niet wantrouwend van aard. Heel lief zelfs.’

‘En trouw aan haar vriendje.’ Mijn voornemen ten spijt, liet ik toch mijn verontwaardiging doorschemeren.

‘U hebt gelijk. Het was behoorlijk vals van me.’

De regen kletterde nu op de plastic overkapping. Padgett stak haar hoofd naar buiten, keek naar de lucht en vervolgens op haar horloge.

‘Bogan ontdekte dat Cale Cindi bedroog,’ gokte ik.

‘Ja.’

‘Hoe?’

‘Doet dat ertoe?’

Misschien niet.

‘Hij nam het u kwalijk omdat hij om haar gaf.’

Padgett keek me aan alsof ze vuur zag branden. ‘Weet u eigenlijk wel iets van deze zaak af?’

‘Ik ben er nog niet zo lang mee bezig.’

Padgett nam me lange tijd op. ‘Craig Bogan had net zo’n hekel aan mij als aan Cindi. Misschien nog wel meer.’

‘Het spijt me,’ zei ik. ‘Maar ik begrijp het niet.’

Ze spreidde haar armen. ‘Vertel me wat u ziet.’

‘Mejuffrouw Padgett, ik…’

‘Nee, serieus.’ Ze bleef in dezelfde houding staan.

Hoewel haar overall allesbehalve slank afkleedde, kon ik zien dat Padgett een goed figuur had. Ze droeg een halsketting van rode kralen. Koralen, vermoedde ik. Haar subtiele vrouwelijke uitstraling wees op een flair voor mode die ik in andere vrouwen bewonderde maar zelf niet bezat.

Ook Padgetts make-up was subtiel en kundig aangebracht. En was volledig overbodig.

‘U bent een mooie vrouw…’ begon ik, enigszins in verlegenheid gebracht.

‘Een zwárte vrouw.’ Ze liet haar armen langs haar zij vallen. ‘Een mooie, zwarte vrouw.’

‘U bedoelt dat Craig Bogan een racist was?’

‘Neanderthaler komt meer in de buurt.’

Zoals ik al vermoedde.

‘En Cale was dat niet?’

Padgett schudde haar hoofd. ‘Ik hou mezelf niet voor de gek. Toen ook al niet. Ik wist dat Cale nooit een ring aan mijn vinger zou schuiven. En ik was zeker niet van plan om me settelen met een man die zijn middelbare school niet had afgemaakt. We flirtten gewoon graag met elkaar.’

De regen kwam nu met bakken uit de hemel. Terwijl Padgett haar relaas vervolgde, haalde ik een regenjas uit mijn tas en trok hem aan.

‘Maar het ging niet alleen om de seks. Cale en ik hadden ook goede gesprekken. Ik begreep hoe hij dacht. In het begin slikte hij de racistische praatjes van zijn vader. Logisch, denk ik. Hij was als kind gehersenspoeld. En Bogan had een opvliegend karakter. Het was goed dat Cale afstand van hem nam.’

‘Bedoelt u dat Cale liberaler werd nadat hij bij zijn vader was weggegaan?’

‘Hij had iets met míj. Zegt dat niet genoeg?’

‘Vanwaar die verandering?’

Padgett hoorde mijn vraag niet. Ze luisterde naar een aankondiging via de luidsprekers.

‘Hè, verdomme.’ Ze schopte geërgerd tegen een stapel banden. ‘De rode vlag.’

‘Wordt de wedstrijd onderbroken?’

‘Ja. Ik moet opschieten.’

‘Als Cale geen racist was, waarom zat hij dan bij de Patriot Posse?’

‘Daar wilde hij mee stoppen. Maar dat heb ik destijds allemaal al verteld.’

‘Aan wie? Kunt u zich dat herinneren?’

‘Grote kerel, donker haar.’

‘Rechercheur Galimore?’ Ik voelde een lichte ongerustheid opborrelen.

‘Ik herinner me zijn naam niet.’

‘Dus als ik het goed begrijp, had Bogan een hekel aan u omdat u zwart was. Maar wat had hij tegen Cindi?’

‘Begrijpt u echt niet wat ik bedoel?’

Ik was de draad kwijt.

‘Zwart. Vrouw.’

‘Bogan had een hekel aan vrouwen?’

‘Alleen aan arrogante vrouwen.’ Zei ze zelfbewust.

‘Hoe bedoelt u?’

‘Vrouwen die heilige grond betreden.’

‘Het spijt me, maar ik begrijp het nog steeds niet.’

‘Ik weet niet of het nog zo is, maar toen ik met Cale omging was NASCAR heilig voor Craig Bogan. Hij ging naar alle wedstrijden. Maakte praatjes met alle coureurs. Doste zich als een idioot uit in racekleding. Ik denk dat hij het contract binnenhaalde omdat hij hier altijd rondhing.’

Padgetts ogen gloeiden van een emotie die ik niet kon thuisbrengen. Ik onderbrak haar niet.

‘Bogan vond dat NASCAR trouw moest blijven aan zijn wortels. Dat was een obsessie voor hem. Hij was óérconservatief, verzette zich tegen de minste of geringste verandering en verafschuwde alles en iedereen die het systeem dreigde te,’ ze maakte aanhalingstekens in de lucht, ‘“vergiftigen”.’

‘Vrouwen en niet-blanken.’

‘Bingo.’

‘Dat Cindi aan NASCAR zou deelnemen stuitte Bogan tegen de borst.’

‘Hij háátte het.’

‘Hoe dacht Cale erover?’

‘Het zat hem dwars dat Cindi het geld had om in Bandolero’s te rijden en hij niet.’ Ze glimlachte om de ironie van een oude herinnering. ‘Ik was er maar al te blij om. Als Cindi wedstrijden reed in Midland, hadden Cale en ik het rijk alleen.’

‘Hebt u ooit gezien dat Cale Cindi sloeg of iets dergelijks?’

Padgett schudde haar hoofd. ‘Cale was gek op haar. Ook al neukte hij met mij, hij was smoorverliefd op Cindi.’

Ik stond op het punt nog iets te vragen toen de Dodge ’72 met brullende motor de pit in kwam rijden. Padgett schreeuwde om boven het geluid van de motor uit te komen. ‘Ik moet gaan!’

‘Kunnen we straks verder praten? Dan wacht ik wel.’

‘Kom na de wedstrijd maar weer langs. Joey komt toch niet meer op het podium.’

‘Waar?’

‘Bij de trailer. We moeten de spullen toch nog inladen.’

Ik trok de capuchon over mijn hoofd en liep terug naar de opening tussen de garages waar ik eerder had staan kijken. De donder en bliksem voerden een show op, de harde wind blies de regen in horizontale vegen.

Talloze fans hadden de tribunes verlaten om te schuilen. De toeschouwers die waren blijven zitten hadden zich in felgekleurde plastic poncho’s gewikkeld of waren samengekropen onder paraplu’s.

Enkele coureurs reden nog op de baan, andere, zoals Frank, hadden ervoor gekozen zich terug te trekken in de pit.

Ik zocht om me heen naar een droge plek om de storm uit te zitten. Toen ik besefte dat ik nergens kon schuilen, besloot ik mijn toevlucht te zoeken bij Galimore.

Ook nu nam hij zijn mobiele telefoon niet op.

Geërgerd besloot ik zelf op zoek te gaan naar het beveiligingskantoor.

Met gebogen hoofd en schouders liep ik tegen de stortregen in terwijl flarden informatie door mijn hoofd schoten.

Slidell was ervan overtuigd dat Cale en Cindi waren vermoord door Grady Winge en dat hij hen had begraven in het natuurreservaat. Maar welk motief had Winge? En waarom zou hij Wayne Gamble uit de weg willen ruimen? Om zijn eerdere misdaad te verhullen? Gamble was niet gestorven aan een abrinevergiftiging. Uiteindelijk zou dat misschien wel zijn gebeurd, maar ik vroeg me af of iemand had besloten dat hij beter meteen uitgeschakeld kon worden.

Winge had het IQ van een tuinhekje. Hoe was hij aan abrine gekomen? En waarom had hij het gebruikt? Cindi en Cale waren doodgeschoten, niet vergiftigd.

Eli Hand was vergiftigd. Met ricine. Maar was hij er ook aan gestorven? Larabees autopsie had tevens hersenletsel aangetoond.

Had Hand zich per ongeluk tijdens een experiment met ricine vergiftigd? Had hij met een stelletje andere gekken een terroristische gifaanslag gepland? Hadden Cale en de oude man daar ruzie over gehad in de Double Shot?

Winge had toegang tot de baan, het vat én het asfalt. Was hij ook verantwoordelijk voor de dood van Hand?

Hadden Cale en Cindi ontdekt dat Eli Hand door Winge was vermoord? Had hij hen daarom doodgeschoten?

Doorweekte fans dromden samen onder elke mogelijke vierkante meter schuilplaats. Zeker honderd bezoekers stonden samengepakt onder de luifel van het Media Center terwijl tientallen zich verschansten onder de picknicktafels bij de snackbars.

Toen ik een vrij plekje ontdekte tussen een vrouw in een flinterdun Danica Patrick-T-shirt en een oude man met ontbloot bovenlijf, rende ik naar een toilettenhuisje van gasbetonblokken om onder het afdak te schuilen. Het donderde toen ik Slidells nummer intikte.

Mijn god, waarom nam niemand meer op?

Het moest niet veel gekker worden.

Ik belde nummerinformatie en gaf mijn verzoek door.

Een robotachtige stem gaf me een telefoonnummer en draaide het zelfs voor me.

‘Met pastoor Grace.’ De stem leek afkomstig van een duizendjarige.

‘Spreek ik met de eerwaarde heer Grace?’

‘Ja, mevrouw. Bent u in de war? Zoekt uw dwalende ziel naar verlossing?’

‘Nee, meneer. Bent u ervan op de hoogte dat een lid van uw parochie gearresteerd is in verband met een moord?’

‘O, nee. O, nee. Met wie spreek ik, als ik vragen mag?’

Ik stelde me voor maar brak verdere vragen over mijn bevoegdheid af door te informeren of rechercheur Slidell had gebeld.

‘Nee. Maar ik ben vandaag de hele dag op ziekenbezoek geweest en moet mijn antwoordapparaat nog afluisteren.’

‘Kent u Grady Winge?’

Terwijl ik sprak, begon het Danica Patrick-meisje uitbundig te zwaaien en te gillen. ‘O, mijn god! O, mijn god! Artie!’

‘Alles goed, mevrouw?’ Grace klonk bezorgd.

‘Ik ben op de Speedway. Sommige fans zijn nogal enthousiast. Grady Winge?’

‘Natuurlijk. Broeder Winge is al vele jaren lid van mijn kerk. Is hij degene die wordt verdacht van deze zonde?’

‘Weet u misschien waar Winge dinsdagavond was?’

‘Jazeker. Broeder Winge was de hele avond hier bij mij.’

Ik rilde, maar niet van de kou.

‘Weet u dat zeker?’

‘Broeder Winge komt elke dinsdag om te helpen met de voorbereidingen voor de gebedsdienst op woensdag. Deze week was ik ziek. Ik weet nog steeds niet of ik iets verkeerds heb gegeten of dat ik een verkoudheid…’

‘Tot hoe laat was Winge bij u?’

‘Hij kwam rond zes uur, zoals gewoonlijk, en is de hele avond gebleven. Dat was achteraf niet nodig geweest, want ik was de volgende ochtend weer beter. Maar ik was dankbaar voor zijn aanwezigheid. De Heer…’

‘Dank u, meneer.’

Ik zette mijn telefoon uit en klemde hem tegen mijn borst. Mijn hart bonsde onder mijn vingers.

Grady Winge had Wayne Gamble niet vermoord.

Gambles moordenaar liep nog vrij rond.

Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem.

Betekende dat ook dat Winge niet de moordenaar was van Cindi en Cale? En zo ja, wie had hen dan vermoord?

Het water stroomde over de rand van de dakgoot en viel tikkend op het grind voor mijn voeten. Om me heen werd er geduwd en gelachen.

Wayne Gamble was vermoord in Stupaks garage. Wie kon er voorbij de controle rond de Sprint Cup-garages komen?

De wereld begon te draaien.

Galimore had toegang tot het hele Speedway-complex.

Hawkins wantrouwde Galimore. Slidell had een hekel aan hem. Zijn oude collega’s verdachten hem ervan het onderzoek naar Cale en Cindi in ’98 te hebben gedwarsboomd. Maar hoe kwam Galimore aan abrine en ricine? Of had hij medeplichtigen?

Galimore was nergens te bekennen geweest toen ik bij Craig Bogan het dreigtelefoontje op mijn mobiel kreeg. Hij was nergens te bekennen geweest toen Eugene Fries het geweer tegen mijn hoofd zette.

Ook nu was hij nergens te bekennen. Sinds gisterochtend had ik niks meer van hem gehoord.

Ik dacht aan Padgetts opmerking dat Cale Lovette de Patriot Posse de rug had willen toekeren. Ze zei dat ze het destijds tegen een agent had gezegd. Een grote man met donker haar.

Was die verklaring wel in een proces-verbaal terechtgekomen?

De kou verspreidde zich door mijn hele lijf.