HOOFDSTUK 7

De geur van gebakken spek en stroop zorgde ervoor dat mijn buik rommelde als een monster uit een horrorfilm. ‘Geef mij eten!’ brulde het monster.

Ik ging voor de onbemande gastvrouwbalie op mijn tenen staan, keek om me heen en zag twee bekende hoofden. Roxy en Katie waren gisteravond al begonnen me te bestoken met berichtjes. Ik wilde eigenlijk meteen al ingaan op hun uitnodiging om vanochtend af te spreken, maar hun steeds vuriger smeekbedes waren te vermakelijk. Op een gegeven moment had Katie gedreigd bij mijn appartement in te breken en een snorretje op mijn gezicht te tekenen als ik niet meeging.

Het grappige was dat ik ze niet eens nee wilde verkopen. Tuurlijk, er leek bij Katie, die ik slechts kort gezien had, een steekje los te zitten, maar lekker belangrijk. Wie was ik om daarover te oordelen? Ik miste mijn oude vriendinnen en onze uitstapjes. Het grootste deel van de tijd was ik een sociaal wezen, en de eenzaamheid waarin ik de laatste weken had geleefd verdween niet zomaar.

Ik zag Roxy en haar blauwe bril achter in het drukke restaurant. Door de paden tussen de tafeltjes renden kinderen die onder de plakkerige troep zaten en volwassenen die ze in toom probeerden te houden.

Roxy had een knotje in haar haar en keek me aan met samengeknepen ogen. ‘Je bent serieus gaan hardlopen voordat je hierheen kwam. Dat was dus geen leugen.’

‘Nee. Ik probeer elke dag een stukje te hardlopen.’ Ik nam plaats naast Katie, die vergeleken met vrijdagavond een stuk minder uitzinnig gekleed was. Ze droeg een babyblauwe off-shouldertrui die eruitzag alsof hij was ondergekotst met lovertjes. Haar blonde haar zat in een paardenstaart onder in haar nek. ‘Ik moet wel sporten,’ legde ik uit, en ik zette mijn tas tussen Katie en mij in. ‘Ik vreet net zo veel als vijf uitgehongerde sporters. Eigenlijk is het best beschamend hoeveel ik kan schransen.’

Katie lachte. ‘Dat probleem heb ik niet. Ik kan eten wat ik wil en kom geen grammetje aan. Sterker nog, ik val zelfs af.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Kut voor jullie.’

Roxy fronste. ‘Je hoeft het er niet zo in te wrijven.’

‘Enkel omdat ik zo geboren ben hoef je nog geen hekel aan me te hebben.’ Katie grijnsde toen Roxy haar ogen ten hemel sloeg. ‘Omdat ik het waard ben.’

Ik giechelde.

Er verscheen een serveerster aan onze tafel. Ze klikte met de pen die ze uit de zak van haar schort haalde en schreef op welke drankjes we wilden. Toen ging ze er haastig vandoor om onze bestelling op te halen. Haar witte gympen piepten op de vloer.

‘Ik ben blij dat je gekomen bent,’ zei Roxy. Ze legde haar ellebogen op tafel. ‘Ik maakte me al zorgen dat ik je op moest halen en mee moest sleuren om samen met ons te gaan eten.’

Ik lachte weer. ‘Ik weet zeker dat je me dan niet zomaar meegekregen had.’

‘Ik heb heel wat in huis.’ Roxy grijnsde. ‘Ik kan je makkelijk aan.’

Gezien dat blauwe oog toen ik haar voor het eerst zag, geloofde ik haar maar al te graag. ‘Ik ben blij dat jullie me uitgenodigd hebben.’ Ik wachtte even tot de serveerster die ons drinken bracht weer verdween, toen zei ik: ‘Hé, ik weet dat Roxy bij de bar werkt, maar wat doe jij, Katie?’

‘Ik werk bij de club tegenover Mona’s.’ Katie dumpte de inhoud van een zakje suiker in haar koffie. Vervolgens pakte ze nog vijf zakjes en scheurde ze in één beweging allemaal open. ‘Een stripclub.’

‘O.’ Hoe kon het nou dat me niet was opgevallen dat er een stripclub tegenover Mona’s zat?

Katie gooide de suiker in haar koffie. ‘Ik strip. Ik dans niet. Ik verdien mijn geld door mijn kleren uit te trekken, en heel wat geld ook nog.’

Ik keek verbaasd. ‘Da’s mooi.’

Katie bestudeerde mijn gezicht. ‘Heb je daar geen problemen mee?’

‘Eh, niet als jij dat niet hebt.’ Ik keek naar Roxy, die nu druk bezig was met het poetsen van haar bril en licht glimlachte. Ik pakte mijn glaasje fris en nam een grote slok.

Katie kantelde haar hoofd en keek me strak aan. ‘Echt?’

Ik haalde een schouder op. ‘Ik vind het best tof dat je het lef hebt om dat te doen.’

Ze grijnsde. ‘Jij moet het ook eens proberen. Je zou bakken met geld kunnen verdienen. Ik zou er zelfs geld voor overhebben om jou te zien…’

‘Katie,’ verzuchtte Roxy, en ze leunde met haar kin op haar hand. ‘Hou eens op strippers te ronselen. Dit doe je nou altijd als je iemand net leert kennen. Niemand heeft er tot nu toe mee ingestemd.’

Ik lachte terwijl ik me inbeeldde dat die rare blondine door de straten van Plymouth Meeting zwierf, op zoek naar vrouwen die hun kleren wilden uittrekken. ‘Volgens mij kan ik het ook niet. Ik zou vergeten op welke manier ik mijn kleren moet uittrekken.’

‘Je kleren uittrekken is nog wel het makkelijkste van alles,’ zei Katie bloedserieus.

Roxy keek vertwijfeld. ‘Die lycra hardloopbroek laat al weinig aan de verbeelding over. Als ik jouw lichaam had, liep ik de hele dag naakt rond.’

‘Ik heb er geen problemen mee om uit de kleren te gaan als het… een intieme situatie betreft,’ zei ik, ‘maar het publiekelijk doen is een heel ander verhaal.’

‘Dat is mooi om te weten,’ zei de serveerster, met haar pen in haar hand. ‘Weten jullie al wat jullie willen eten?’

‘Ongemakkelijk,’ murmelde ik zacht terwijl mijn ogen groter werden.

Roxy giechelde, en snel gaven we door wat we wilden eten. Katie bestelde griesmeelpudding en een wafel, ik ging voor een omelet met spekreepjes ernaast. Roxy nam iets van fruit en een bagel. Ik keek hoe de serveerster ervandoor ging en zei toen: ‘Oké dan…’

‘Volgens mij wilde ze graag weten wanneer je naakt gaat,’ zei Roxy. Ze leunde achterover tegen het versleten rode bankje. ‘Hoe vind je het tot nu toe bij de Lima Academy?’

‘Van negen tot vijf ben je toch omringd door lekkere kerels?’ Katie schoot overeind, alsof iemand een bel had geluid. ‘Vooral Brock. Griebels. Die mag zich op me uitleven wanneer hij maar wil,’ zei ze, en ik sproeide mijn drinken bijna uit toen ze eraan toevoegde: ‘Mijn vagina heeft zelfs een landingsbaan speciaal voor hem.’

‘O mijn god,’ fluisterde Roxy gniffelend. ‘Wat een beeld. Dat krijg ik nooit meer uit mijn kop.’

Ik wilde dat beeld bij voorbaat al niet in mijn hoofd. ‘Eigenlijk zie ik niet zo heel veel mensen, en ik moet Brock zelfs nog ontmoeten. Ik geloof dat hij volgende week terugkomt of zo. Maar het is echt heel leuk. Ik doe veel suffe klusjes, maar al met al is het wel wat ik ervan verwachtte.’ Ik ging rechtop zitten en sloeg mijn benen over elkaar. Dat moest ik altijd doen. Geen idee waarom, maar ik vond het anders niet lekker zitten. ‘Iedereen is aardig. Nou ja, op die twee gasten van sales na dan.’

‘Zijn dat dan zulke gemeneriken?’ vroeg Roxy.

Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee hoor. Alleen een beetje verwaand en lomp. Eentje zei zelfs tegen me dat ze me aangenomen hadden vanwege mijn uiterlijk.’ Ik gooide mijn paardenstaart over mijn schouder en rolde met mijn ogen. ‘En dat bedoelde hij als een compliment. Serieus. Alsof ik hem ervoor moest bedanken of zo.’

‘Jezus.’ Roxy fronste en haar bril gleed naar beneden over haar neus. ‘Wat een sukkel.’

Dat betwistte ik niet. ‘Hij zei nog iets over degene die voor mij mijn functie had, iets in de trant van dat hij hoopte dat ik niet hetzelfde zou eindigen als zij.’

Roxy’s gezicht trok zo wit weg dat ik vooruit schoot. ‘O god, gaat het wel met je?’ vroeg ik. Misschien had ze wel een of andere aandoening.

‘Ja. Ja hoor. Het is gewoon dat…’ Ze stopte en zette haar bril recht.

‘Wacht eens even.’ Katie trok haar neus op. ‘Was zij niet die meid die was aangevallen door die engerd van een Kip Corbin?’

‘Ja,’ bevestigde Roxy zachtjes.

Er speelde hier overduidelijk iets, en ik hoefde niet lang te wachten voordat Katie verderging met de details. ‘Als je het mij vraagt, is iemand met zo’n naam bij voorbaat al niet te vertrouwen,’ zei ze, en ik drukte mijn lippen op elkaar, want dat vond ik nergens op slaan. ‘Kip Corbin is een mafkees die Roxy maandenlang heeft gestalkt en een aantal andere vrouwen heeft aangerand.’

‘Wat?’ Mijn ogen knalden bijna uit mijn hoofd terwijl mijn stem omhoogschoot.

Ons gesprek stopte toen de serveerster ons eten bracht, maar het bleef onaangeroerd, alleen Roxy speelde wat met haar vork. ‘Hij woonde boven me,’ zei ze. ‘Hij leek heel normaal. Dat was hij dus niet. Hij was praktisch een beginnend seriemoordenaar.’

Mijn mond viel open.

‘Hij heeft een heleboel vrouwen mishandeld. Ik heb geluk gehad.’ Ze trok een strakke glimlach en ik dacht weer aan dat blauwe oog van haar. Dat was dus het verhaal erachter. Mijn hemel. Ik werd overspoeld door afschuw. ‘Reece kwam net op tijd…’ Ze zag nog steeds witjes terwijl ze naar haar bord keek. ‘Ik heb heel erg veel geluk gehad.’

‘Echt een redder in nood.’ Katie stak haar vork in haar griesmeelpudding. ‘Maar dat meisje dat eerder bij Lima werkte, zij was de laatste managementassistente.’

De tering.

En Rick deed nog wel alsof het vertrek van die arme meid niet zo veel voorstelde. God, hij was nog erger dan ik dacht. Eén blik op Roxy en ik wist al dat ze er niet al te lekker bij zat. Ik stak mijn arm naar haar uit en gaf een kneepje in haar hand. ‘Het spijt me. Het was niet mijn bedoeling om alles op te rakelen.’

‘Het is al goed.’ Ze kneep ook in mijn hand. ‘Je kon het niet weten. Het ligt allemaal in het verleden.’

‘En Kip Corbin is dood.’ Katie schoof een berg griesmeelpudding in haar mond. ‘Dat meisje dat bij Lima werkte was Isaiahs nichtje. Je weet natuurlijk nog niet wie Isaiah is, maar vroeg of laat kom je hem wel tegen bij Lima. Ik geloof dat hij een geldschieter van de academie is of zo, of hoe je die mensen ook maar noemt die van alles betalen.’ Ze schoof nog een puddingberg in haar mond. ‘Hoe dan ook, Isaiah hoort bij zoiets als de legale maffia. Iedereen hier in de omgeving weet dat. Zorg dat je hem niet tegen de haren in strijkt.’

Ik keek Roxy aan. ‘Grapje zeker?’

‘Niet bepaald.’ Ze prikte in een aardbei. ‘Kip heeft zichzelf in de gevangenis verhangen, maar wel onder verdachte omstandigheden. Niemand komt aan Isaiah of zijn familie.’

Ik pakte mijn mes en vork en begon mijn omelet in absurd kleine stukjes te snijden. Knappe UFC-vechters. Sexy barmannen. Een soort van seriemoordenaar. En nu ook nog een maffiabaas? Het leek wel een roman. Of zo’n oude film. Sjezus.

‘Laten we het ergens anders over hebben,’ opperde ik.

Opgelucht liet Roxy haar schouders zakken. Ik probeerde een ander onderwerp te bedenken en besloot iets gezamenlijks te pakken: de link tussen hier en Shepherdstown. ‘Ik ben er nog steeds een beetje van ondersteboven dat jullie iedereen van Shepherd kennen. Het is een klein wereldje.’

‘Ja toch!’ zei Roxy enthousiast. Haar ogen glinsterden. ‘Het is bizar, maar gaaf, maar echt ontzettend bizar. Ik weet dat zij net zo verbaasd waren als jij. Ik weet dat je Calla niet zo goed kent, maar ik hoop dat je haar beter kunt leren kennen als ze weer eens in de buurt is. Meestal is ze om het weekend bij Jax.’

‘Dat zou leuk zijn,’ mompelde ik. Ik stopte wat stukjes omelet in mijn mond.

Katie grinnikte. ‘Zei ze, zo enthousiast als een kind dat een trui krijgt voor kerst. Hoe dat zo? Mag je Calla niet?’

‘Nee. Ik bedoel, ik mag Calla wel, maar ik ken haar niet, maar…’

‘Maar wat?’ viste Katie.

Ik duwde de omelet over mijn bord omdat ik niet wist hoe ik daarop moest reageren, want ik wist niet wat Calla allemaal wist en aan Roxy had verteld. Ik pakte een stukje spek en kauwde erop. Tegen de tijd dat ik klaar was, besloot ik eerlijk te zijn, want waarom ook niet?

Het was niet alsof ik me schaamde voor de dingen die Calla tegen Roxy had kunnen zeggen.

‘Ik weet niet of ze mij wel zo aardig vindt,’ zei ik. Ik pakte nog een reepje van dat zoute, vettige spek.

‘Wat?’ Roxy’s lippen gingen van elkaar terwijl ze haar bril over haar neus omhoogschoof. ‘Waarom zou je dat denken?’

‘Nou, misschien omdat ik iets heb gehad met Cam… en Jase.’ Ik nam een slok van mijn koude frisdrank. ‘Niet toen ze iets hadden met Avery of Teresa, maar… ja, sommige vrouwen maken geen onderscheid of het in het verleden was, voordat zij in beeld waren. En Calla is nogal close met Teresa.’

‘O.’ Roxy knipperde een keer met haar ogen, en nog een keer. ‘Calla heeft het nog nooit over zoiets gehad.’

Ik perste mijn lippen op elkaar en weerstond de drang om mezelf een klap te verkopen. Misschien was dit onderwerp wel nog erger dan het vorige. Lekker bezig, Steph! ‘Nou…’ Ik stak schouderophalend mijn handen omhoog. ‘Hoe dan ook, daarom ben ik niet zo close met ze.’

‘Maar ze leken allemaal zo enthousiast om jou te zien,’ zei Roxy fronsend. ‘Ze deden geen van allen naar of keken je scheef aan. En ik zie narigheid van mijlenver aankomen. Daar heb ik een radar voor.’

Hmm. Misschien hadden ze inderdaad geen problemen met me? Maar ik wist niet eens zeker of Teresa wel wist van dat ene keertje tussen Jase en mij. Ik wist dat Avery er via Cam achter gekomen was, maar Avery was sowieso moeilijk te doorgronden. Misschien had ik mijn mond hierover moeten houden. Ik kende Roxy en Katie amper en ik had ze nu al verteld dat ik wat met willekeurige jongens had gedaan die zij ook kenden.

Ik ging maar weer met mijn omelet spelen. ‘Jullie vinden vast dat het sletterig klinkt…’

‘Nee. Dat vind ik niet,’ zei Roxy streng. ‘Zo klinkt het niet.’

Ik glimlachte. ‘In tegenstelling tot wat sommige mensen geloven, is de lijst van jongens met wie ik het gedaan heb niet zo lang als mijn arm.’

‘De mijne is zo lang als mijn been,’ zei Katie. Ze trok haar wenkbrauwen samen. ‘Wacht eens even. Waarschijnlijk is die lijst zo lang als mijn beide benen en een arm.’

‘Wauw,’ mompelde Roxy, onder de indruk.

‘Het lijkt erop dat je mij verslagen hebt.’ Ik glimlachte nog breder terwijl ik naar haar keek. ‘Maar het voelt gewoon vreemd om in hun buurt te zijn – Avery en Teresa. Wat best gek is, want een van mijn andere vriendinnen – Yasmine – heeft ooit ook iets met Cam gedaan, en dat staat niet tussen ons in.’

‘Was Yasmine verliefd op Cam en Cam op haar?’ vroeg Roxy. ‘Want zo niet, dan verklaart dat een hoop.’ Ze stak een stukje meloen in haar mond. ‘En jij was ook niet verliefd op hem, toch?’

‘Nee. Goed punt.’

‘Volgens mij vinden sommige vrouwen jou echt een slet.’ Katie lachte.

Mijn glimlach verdween. ‘Nou, ongetwijfeld. Ik weet het van een paar zelfs zeker.’ Ik moest ineens denken aan Nikki Glenn, met wie ik Engels volgde tijdens mijn tweede semester op Shepherd. ‘Iemand schreef een paar jaar geleden met scheerschuim “vuile hoer” op de motorkap van mijn auto.’

Roxy’s ogen werden groter achter haar bril. ‘O, wauw.’

‘In september, toen het bloedheet was.’ Ik perste mijn lippen op elkaar en knikte. ‘Jazeker. Die motorkap moest opnieuw gespoten worden. Het was er helemaal ingetrokken. Stel je de blikken maar voor die ik kreeg toen ik mijn auto naar de garage bracht.’

‘Had je het met haar vent gedaan of had je haar hond van de brug geschopt?’ vroeg Katie.

Nu was het mijn beurt om te lachen. ‘Nee. Ik heb nog nooit seks gehad – niet bewust tenminste – met een man die een relatie had. Laat staan dat ik een dier geschopt heb. Ze was boos omdat ik bevriend was met haar vriendje. Ik kende hem al jaren, lang voordat zij in beeld kwam. We hadden samen op high school gezeten en waren elkaars homecoming-date geweest. Dat was alles. Volgens haar had ik, gebaseerd op mijn reputatie, seks gehad met alle jongens die ik ooit gesproken had.’ Ik pauzeerde en dacht er weer aan terug. ‘Ze zijn niet meer samen en ik praat nog steeds met hem als we elkaar tegenkomen.’

Ik haalde een schouder op. ‘Het grappige is dat Donnie – dat was haar vriendje – een ontzettende player was voordat hij Nikki leerde kennen. Nu heeft hij waarschijnlijk een lijst van twee benen en twee armen lang, en ze had er totaal geen probleem mee dat hij alle meisjes uit een heel postcodegebied had gehad, maar hemel, wat had ze een probleem met mij, en ik had hem nog niet eens een kusje op de wang gegeven.’

‘Zo gaat het altijd,’ was Katies wijze antwoord.

‘Ik begrijp er niets van.’ Roxy smeerde een vrachtlading smeerkaas op haar bagel. ‘Waarom zou het uitmaken dat iemand in het verleden iets met een ander heeft gedaan? Seks is niet zo choquerend. Ik loop ook niet rond met het idee dat Reece niemand anders heeft gehad, en hij weet dat ik wel andere mannen heb gehad. En ik weet zeker dat Avery en Teresa niet denken dat hun kerels nooit iets met een ander hebben gedaan. Die hele mentaliteit slaat nergens op.’

‘Ja, mee eens,’ mompelde ik. Ik staarde naar mijn bord terwijl ik een brandend gevoel vanbinnen voelde. Hoe mensen over me dachten, vooral volslagen onbekenden die niks met mijn leven van doen hadden, dat deerde me niet zo. Maar ik vond Cam en Jase écht leuk, dus dat hield in dat ik hun vriendinnen ook leuk moest vinden, en… ja, ik wilde ook dat zij míj leuk vonden. Ik wilde niet dat ze dachten dat ik ergens op de loer lag, klaar om hun kerels af te pakken. Al was er eerlijk gezegd wel een tijd dat de mening van een volslagen onbekende zoals Nikki Glenn me veel deed. Momenten dat gefluisterde woorden en vuile blikken dieper gingen dan zou moeten – momenten dat woorden als ‘slet’ en ‘hoer’ zo beladen waren dat ik eraan onderdoor ging.

Ik zal wel nooit begrijpen, besefte ik, terwijl ik daar zat te staren naar de stukjes rode en groene paprika die overgebleven waren, waarom seksuele behoeftes zo storend waren voor andere mensen – voornamelijk voor andere vrouwen. Van alle mensen zou je denken dat juist vrouwen toleranter zijn voor de keuzes van andere vrouwen, maar triest genoeg gold dat niet vaak. Ze konden op bepaalde manieren zelfs nog veel erger zijn dan mannen. Het was niet dat ik meteen mensen veroordeelde die wachtten tot ze getrouwd waren of die dachten dat seks ook meteen liefde betekende. Het boeide me niet of iemand twee of vijftig bedpartners had gehad. Waarom andersom dan wel?

‘Weet je wat? Fuck hen,’ zei Katie, die verderging met een wafel die net zo groot was als haar bord. ‘Dat is mijn motto. Want het zit zo. Ze haten jou omdat je seks hebt gehad met mannen die geen relatie hadden, maar de mannen in kwestie aanbidden ze. Alsof zij zomaar zijn uitgeleden en in je vagina zijn gevallen. Dat zijn nou achterlijke dubbele standaarden, of wat wij op de werkvloer ook wel “hou je lekker met jezelf bezig” noemen. Het maakt niet uit hoe vaak je het probeert uit te leggen, ze snappen er toch niks van. Nooit. Maar dat is hun probleem. Niet het jouwe.’

‘Helemaal waar,’ zei Roxy knikkend.

‘Vrouwen zijn elkaars grootste vijanden, weet je wel?’ ging Katie verder. ‘Er komen steeds vrouwen en vriendinnen over de vloer van de club die pissig worden op míj, omdat hún man of vriend daarbinnen zit uit zíjn vrije wil. Alsof ze denken dat ik ook meteen hun mannen wil hebben.’ Ze rolde haar ogen zo ver omhoog dat ik dacht dat ze vast bleven zitten. ‘En als het op een leuke en veilige manier doen met beschikbare mannen me een slet maakt, dan heb ik er geen probleem mee om dat woord op mijn middelvinger te laten tatoeëren.’

Plots, zonder dat ik precies wist waarom, begonnen mijn ogen te branden. Op dat moment werd ik volgens mij een beetje verliefd op Roxy en Katie.

Dit waren mijn soort mensen.

Roxy keek van Katie naar mij en glimlachte lichtjes. ‘Als we het toch over rondneuken hebben, jongens, dan kan ik Nick niet onbesproken laten.’

Ik voelde iets drukken op mijn borst terwijl ik het laatste stukje omelet opat. Nick. O, die Nick. Ik deed zo mijn best om niet aan hem en zijn laatste woorden te denken.

Dat jij en ik zijn zoals we zijn.

Wat betekende dat in godsnaam en waarom was het verdomd jammer? En waarom moest hij nou zo vreselijk lekker zijn én kon hij slecht omgaan met het andere geslacht? Ugh. Dubbel, nee driemaal ugh.

‘Ja,’ zei Katie. ‘Laten we het over iets leuks hebben.’ Ze draaide zich naar mij toe. ‘Dus jij en Nick hebben het gedaan. Gefeliciteerd. Ik stel me voor dat het lekker harde seks was.’

Het zachte ei en de gesneden paprika die ik net in mijn mond had gestoken bleven bijna in mijn keel steken. Ik slikte snel en zoog lucht naar binnen. ‘Wat?’

Roxy was uitgegeten en keek me aan met een directe blik waar mijn moeder trots op geweest zou zijn. ‘We weten dat je het met hem gedaan hebt.’

‘Heeft hij jullie dat verteld?’

Roxy grijnsde. ‘Nee, maar nu bevestig je wat we eigenlijk al wisten.’

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. Verdomme. ‘Als hij het niet gezegd heeft, hoe wisten jullie het dan?’

‘Vanwege wat hij tegen je zei toen hij je vrijdagavond in de bar zag,’ verklaarde Katie. ‘Hij verwachtte niet dat je terug zou komen. Dat betekent dus dat jullie het hebben gedaan. Dat is zijn werkwijze.’

‘Kennen jullie zijn… regel?’ Ik begon te spelen met de verpakking van het rietje, vouwde het op als een accordeon. Ook al had ik hem oprecht vergeven, ik voelde alsnog boosheid opwellen. ‘Kent iedereen behalve ik dan die regel?’

‘Nou, iedereen die Nick kent wel, ja.’ Roxy trok haar wenkbrauwen samen terwijl ze me bestudeerde. ‘Had hij vooraf de regels niet kenbaar gemaakt?’

Dit was zo’n raar gesprek, als je er even bij stilstond. ‘Niet echt. Tenminste niet op een manier die ik begreep. De regel dat een vrouw niet meer naar de bar mag komen als ze seks met hem heeft gehad is toch wel de vreemdste die ik ooit heb gehoord.’

‘Je zult ervan versteld staan hoeveel vrouwen hij heeft gehad die daar geen probleem mee hebben,’ zei Roxy droogjes. Ze leunde naar voren en legde haar ellebogen op tafel. ‘Zolang zij er vrede mee hebben, lekker belangrijk. Maar man, dat je zo tegen hem inging bij de bar, dat was tof. Begrijp me niet verkeerd, ik beschouw Nick als een vriend, we kunnen het goed met elkaar vinden, maar ik had graag gewild dat ik er op dat moment aan had gedacht om die scène op te nemen.’

Ik was blij dat ze dat niet gedaan had.

‘Ik baal echt dat ik dat allemaal gemist heb.’ Katie zuchtte. ‘Maar je hebt hem zo te horen flink op z’n donder gegeven. Dat heeft hij ook nodig. Sommige mensen moet je af en toe op hun nummer zetten.’

‘O man, en toen hij over de bar sprong om je tegen te houden toen je weg wilde lopen?’ Roxy wuifde met een hand voor haar gezicht. ‘Ik moet Reece zover krijgen dat hij dat minstens een keer per week voor me doet.’

Ik proestte. ‘Ja, indrukwekkend was het zeker.’

‘En dat heb ik óók al gemist.’ Katie trok een pruillip. ‘Wat een klotezooi.’

Roxy grijnsde. ‘Ga je ons alle details nog vertellen, of hoe zit het?’

‘Kennelijk weten jullie alles al.’ Ik streek de verpakking van het rietje recht en begon weer te vouwen. ‘Er zijn verder niet zo veel details.’

‘Er zijn altijd details,’ zei Katie. ‘Maar ik hoef niet te vragen of hij goed was of niet, want één blik van jou naar hem zegt genoeg.’

Roxy kreeg rode wangen. ‘En dat zijn juist niet de details die we willen weten. Ik weet dat hij vrijdagavond naar je toe is gegaan. Zijn auto stond op de parkeerplaats van het appartementencomplex.’

Dus hij had inderdaad een auto. Ik schudde mijn hoofd. ‘Hij is vrijdagavond inderdaad langs geweest, maar er is niks gebeurd. Hij kwam zijn verontschuldigingen aanbieden.’

Roxy’s wenkbrauwen beklommen haar voorhoofd terwijl ze Katie aankeek. ‘Wat zeg je nou?’

Ik keek naar haar stomverbaasde gezicht. ‘Hij kwam langs om zich te verontschuldigen voor zijn gedrag.’ Ik pauzeerde. ‘Is dat zo schokkend?’

‘“Schokkend” dekt de lading niet eens.’ Roxy knipperde een paar keer met haar ogen. ‘Heeft hij nadat hij zijn verontschuldigingen had aangeboden nog een move gemaakt?’

‘Niet echt,’ antwoordde ik. Ik liet de rietjesverpakking los zodat die weer zijn normale vorm kreeg.

‘Wauw,’ mompelde Katie.

Ik wist niet of die wauw nu goed of slecht was. ‘Eerlijk gezegd leek hij ook oprecht zijn excuses aan te bieden. We hebben wat gebabbeld en daarna vertrok hij, maar hij zei ook nog dat ik weer naar de bar mag komen.’

‘Wauw,’ herhaalde Roxy.

‘Is dit nou echt zo verbazingwekkend allemaal?’ Ik leunde achterover en gooide de rietjesverpakking op mijn bord.

Roxy knikte langzaam. ‘Ja, voor Nick wel. Luister, ik weet niet hoe ik dit netjes kan brengen, maar…’

‘Hij is een lul?’ vulde ik aan, en toen ze ineenkromp, moest ik een grijns onderdrukken. ‘Geloof me, ik weet dat hij een lul is. Nog nooit in mijn leven heb ik het met iemand gedaan die achteraf zo lomp deed. En ik heb het hem alleen maar vergeven omdat, zoals ik net al zei, hij oprecht en welgemeend zijn excuses aanbood. Al maakt dat natuurlijk niet zijn gedrag in één keer goed.’

‘Ja, hij is een lul,’ zei Roxy. ‘Maar hij kan ook echt heel tof zijn. Nick was er voor me toen ik het moeilijk had met… die mafketel. Maar hij heeft bindingsangst,’ maakte ze af.

‘Ik vind hem ook geen slecht mens,’ zei ik. ‘Ik denk alleen dat hij geen relatiemateriaal is.’

Roxy was eventjes stil terwijl ze met haar hand over haar haar streek. Ze stopte toen ze het knotje op haar hoofd aanraakte. ‘Ik geloof echt dat ik zijn enige vrouwelijke vriendin ben. Hij praat zelden met Calla. Best wel raar. Alsof ze voor hem niet bestaat.’

Oké, dat was inderdaad raar. Ik dacht aan het feit dat hij geloofde dat hij ‘de ware’ had ontmoet en ernaast bleek te zitten. Was Calla dat? Ik wist te weinig over haar om daar verder over te kunnen denken.

‘Maar zo is hij nou eenmaal.’ Roxy trok haar wenkbrauwen samen. ‘En zo close zijn we nou ook weer niet. Hij is geen spraakzaam type. Soms heeft hij van die periodes dat hij wel veel deelt, maar over het algemeen is hij nogal stil, alsof hij liever observeert.’

Daar zat wat in. Hij was niet echt spraakzaam geweest in die nacht dat we seks hadden. Maar ja, we hadden ook wel wat anders aan ons hoofd. ‘Vrijdagavond was hij anders best spraakzaam.’

‘Dat is veelzeggend.’ Roxy’s voorhoofd ontspande weer. ‘Toen je vrijdagavond de bar in liep, wist ik gewoon dat er iets tussen jullie speelde.’

‘Natuurlijk wist je dat, want dat had ik al gezegd op de avond dat Steph voor het eerst in de bar was.’

Ik draaide me om naar Katie. ‘Is dat zo?’

‘Ik ben een soort van helderziend, weet je nog.’ Ze tikte met haar vinger tegen haar slaap. ‘Ik heb het gezegd.’

‘Dat heeft ze inderdaad gezegd,’ bevestigde Roxy. Ze grijnsde verrukt, terwijl ik volgens mij een uitdrukking van wat is dit nou weer op mijn gezicht had. ‘Katie had Nick verteld dat er iemand naar de bar zou komen op wie hij zou vallen, dat hij zijn gelijke tegen zou komen. En wat denk je?’

‘Nou?’ zei ik.

‘Jij kwam die avond binnen.’ Opgewonden klapte ze in haar handen. ‘En nu zitten we hier.’

Even was staren alles wat ik nog kon, en toen lachte ik. De rare opmerkingen die Roxy en Katie hadden gemaakt toen ik hen voor het eerst zag werden me ineens duidelijk. ‘Ik zie niet in waarom dit nou zo’n ding is. Nick is een player die normaal gesproken geen verontschuldigingen aanbiedt of fatsoenlijk doet tegen een vrouw met wie hij seks heeft gehad. Dat maakt hem niet bepaald aantrekkelijker. En zelfs jij hebt gezegd dat hij een lul is.’

‘Dat zal best, maar het feit dat hij zich anders gedraagt als jij in de buurt bent, wil wel wat zeggen,’ zei Roxy, met samengeknepen ogen. ‘Tenzij jij niet wilt dat het wat zegt.’

‘Dat wil ze inderdaad niet,’ zei Katie, en ik keek haar vliegensvlug aan. ‘Ze gaat zijn hart breken.’

Ik staarde naar haar, met stomheid geslagen. ‘Ik ga helemaal geen harten breken.’

‘O, dat gebeurt toch wel. Het is niet je bedoeling, maar het zal gebeuren.’ Ze was serieus, en ze keek verdrietig toen ze mij aankeek. ‘Ja, dat gaat gebeuren.’

Ik schudde mijn hoofd en draaide me weer naar Roxy. Zij staarde Katie aan met een ontstelde blik. Ik stak mijn handen in de lucht. ‘Waarom voeren we dit gesprek eigenlijk? Het feit dat ik zijn excuses heb geaccepteerd en dat hij kennelijk bevriend wil blijven, houdt niet meteen in dat we dát onderwerp aan moeten snijden.’

‘Mensen kunnen veranderen,’ zei Roxy.

Ik keek haar ongeïnteresseerd aan. ‘Voeg daar alsjeblieft maar niet “als ze de juiste persoon ontmoeten” aan toe.’

Ze trok een zuur gezicht. ‘Nee. Ik wilde er “als ze het zelf willen” aan toevoegen.’

‘O.’ Ik glimlachte een beetje. ‘Dat klinkt geloofwaardiger. Maar dan nog maakt het weinig uit. Misschien raken Nick en ik ooit wel bevriend, maar daar blijft het bij. Ik denk dat onze wegen elkaar niet vaak zullen kruisen, behalve als ik jullie zie.’

‘Daar ben ik niet zo zeker van,’ zei Katie, en toen ze me aankeek, zag ik weer die verdrietige blik in haar ogen. ‘Volgens mij heb je geen keus als puntje bij paaltje komt.’