HOOFDSTUK 22

Zacht ei als ik was, plakte ik de echofoto met een hartvormig magneetje op de koelkast. Net zoals mijn ouders deden met mijn rapporten toen ik nog een klein meisje was. Ik bedoel, zij waren trots op mijn rapporten en ik was trots op het garnaaltje.

Het was de zondag voor Thanksgiving. Nick zou ’s middags langskomen. Een week na de afspraak bij de geboortekliniek ging het bergafwaarts met zijn opa, dus ik zag hem iets minder vaak, en ik miste hem.

God, ik miste Nick heel erg.

Als hij er niet was, dacht ik op de vreemdste momenten aan hem. Bepaalde dingen deden me aan hem denken. Frisse geuren deden me denken aan het geurtje dat hij droeg. Als er iets op mijn werk gebeurde of als Roxy of Katie iets grappigs zei, kon ik niet wachten om het aan Nick te vertellen.

Relaties waren vreemd.

Een gevoel van onbehagen welde in me op. Relaties waren niet alleen vreemd, maar ook ingewikkeld. We hadden er nog geen label aan gehangen. Hij noemde me nog niet zijn vriendin en ik hem niet mijn vriend, maar waar we mee bezig waren, voelde wel zo. Behalve dat ik zijn opa nog niet ontmoet had en hij mijn moeder niet.

Mijn moeder zou hem vast heel erg leuk vinden. Na alle verhalen die ik haar verteld had, over zijn opa en allerlei andere dingen, vond ze dat al. En hoewel ik wist dat zijn opa nog niet wist wie ik was, wilde ik hem nog steeds dolgraag ontmoeten.

Ik wilde nog steeds dolgraag meer.

Was dat hoe… verliefdheid voelde? Ik zuchtte. Ik stelde me voor dat verliefdheid zo voelde als je niet zeker wist of de ander hetzelfde voelde. Om eerlijk te zijn wíst ik dat het zo voelde.

Ik wachtte op de perfecte man, de perfecte relatie. Ik was nog nooit op iemand gevallen met wie ik seks had gehad. Mannen van wier persoonlijk leven ik niets wist. Mannen met een fantastische carrière. Ironisch: het was de meest imperfecte situatie en imperfecte man die mijn hart aan het stelen was.

Die mijn hart gestolen hád.

Ik wist alleen niet hoe Nick hierin stond. Ja, hij gaf om me. Dat merkte ik aan de manier waarop hij met me praatte. Ja, hij wilde me. Dat was wel duidelijk. Ja, hij maakte plannen met me. In die plannen stond de baby centraal. Zijn woorden spookten door mijn achterhoofd.

We maken er het beste van.

Klinkt een beetje hetzelfde als dat gezever dat je moet roeien met de riemen die je hebt, maar ik had helemaal geen riemen, verdomme, en ‘er het beste van maken’ was geen plan voor de lange termijn, als de baby kwam en de nieuwigheid eraf ging. We moesten wel meer gevoelens voor elkaar ontwikkelen om enige kans van slagen te hebben.

Ik zette die vervelende gedachten maar uit mijn hoofd. Ik stond in de keuken te kijken naar de echofoto en perste mijn lippen hard op elkaar terwijl ik naar beneden keek. Er was een kleine verandering in de vorm van mijn buik. Niets opvallends. Nog niet. Maar uiteindelijk zou ik lijken op Lorraine uit de wachtkamer, zouden mijn voeten zo opzwellen dat ik geen schoenen meer kon dragen. Ik moest lachen terwijl ik op mijn buik klopte. Met mijn huidige eetpatroon zou ik al een behoorlijke buik hebben voordat ik negen maanden zwanger was.

Ik liep naar de bank met een glas sinaasappelsap, ging zitten en pakte mijn laptop erbij om lekker te lurken op verschillende fora voor aanstaande moeders.

Dat was een erg slecht idee, ontdekte ik tegen de tijd dat Nick kwam. Toen ik hem binnenliet en hij me kuste, was ik zo afgeleid door alles wat ik had gelezen dat ik als een zombie naar de bank liep en weer ging zitten.

‘Ik dacht dat je vanavond uit eten wilde?’ zei hij toen hij zijn jack uittrok.

‘Ja.’ Ik pakte het kussen.

Er verscheen een grijns op zijn gezicht. ‘Hou je dat aan?’

Verward bekeek ik mezelf. O. Ik droeg een joggingbroek die een paar maten te groot was en een oude Shepherd-hoodie. ‘Sorry. Ik was wat afgeleid.’

Hij ging naast me zitten. ‘Waardoor?’

Ik wees naar de dichtgeklapte laptop die op een van de kussens op de grond lag. ‘Ik heb gekeken op wat fora – van die aanstaande-moederpraatplekken.’

‘Klinkt interessant.’

Ik keek hem met grote ogen vuil aan. ‘Het was doodeng.’

‘Wat?’ Hij lachte.

Hij had geen idee. Werkelijk waar, geen idee. Ik hield het kussen tegen mijn borstkas en staarde naar hem. ‘Ik kwam erachter dat ik al zwangerschapssymptomen had vlak na de verwekking. Mijn borsten waren twee weken na de seks heel gevoelig. Ik dacht niet dat die symptomen al zo snel konden komen, maar kennelijk is dat dus wel zo.’ Ik gebaarde met mijn kin naar de computer. ‘Wist je dat tepelstimulatie de enige wetenschappelijk bewezen methode is om de bevalling op gang te brengen?’

‘Hè?’

‘Ik meen het,’ fluisterde ik. ‘Iemand op het forum had het daarover en toen heb ik het opgezocht, want dat kon niet zo zijn, toch? Het klinkt bizar, maar het klopt wel.’

Nick hield zijn hoofd een beetje schuin. Zijn groene ogen keken speels. ‘Ik ben zeer bereid om je daarmee te helpen als het nodig is.’

Ik negeerde dat en trok mijn benen op. ‘En toen werd ik benieuwd naar de baby, hoe die er nu uitziet, want die vrouwen hadden het er allemaal over dat ze ogen en zo zagen bij de echo, en ik zag dus alleen maar een garnaaltje, dus toen ging ik dingen opzoeken.’

‘Oké.’

‘En ik keek zo naar zo’n filmpje hoe het gezicht van een baby zich vormt in de baarmoeder, en mijn hemel, ik heb nog nooit zoiets engs gezien.’

Zijn gezicht verstijfde toen hij naar me toe leunde. Hij legde een hand op mijn gebogen knie en keek weg. Ik zag een van zijn mondhoeken omhoogkomen. ‘Zo erg kan het ook weer niet geweest zijn.’

‘O. Dat was het wel.’ Mijn ogen werden groter. ‘Denk aan Mr. Potato Head. Heb je dat beeld voor je?’

Nick sloot zijn ogen en schraapte zijn keel. ‘Ja.’

‘Oké. Beeld je nu in dat hij zacht wordt, alsof-ie smelt. En dat-ie dan uitzet – je hebt toen je jong was vast weleens je handen tegen je wangen gedrukt zodat je gezicht uitpuilt?’

Hij knipperde een paar keer verbaasd naar me. ‘Nee, volgens mij heb ik een demonstratie nodig.’

Ik liet het kussen vallen, legde mijn handen op mijn wangen, drukte ze hard naar voren en tuitte mijn lippen. Nicks ogen werden groter, en toen legde hij zijn hoofd in zijn nek en lachte hard.

Ik liet mijn handen weer zakken. ‘Niet grappig. He-le-maal niet grappig.’

‘Jezus.’ Hij grinnikte.

‘En toen kwamen de ogen langzaam tevoorschijn van de plek waar de oren horen te zitten.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Hoe is dat mogelijk? Ik wil het niet eens weten, om eerlijk te zijn. En jij wilt niet weten wat er met een vrouwenlichaam gebeurt als het aan het bevallen is.’ Ik rilde. ‘Ik heb een volwassene nodig.’

‘Je moet niet meer naar dat soort filmpjes kijken.’ Hij duwde mijn been opzij en schoof dichterbij. Daarna stak hij zijn armen naar me uit, pakte mijn heupen en trok me tegen zich aan. Ik bewoog zijn kant op, ging op zijn schoot zitten, wijdbeens op zijn dijen. ‘Volgens mij heb je wat afleiding nodig.’

Ik legde mijn handen op zijn borstkas. ‘Ik heb een gummetje nodig om die beelden uit te wissen.’

Zijn handen gleden van mijn heupen naar mijn kont. ‘Heb je al uitgezocht wat hormonen met je doen tijdens een zwangerschap?’

Ik trok mijn neus op. ‘Niet echt.’

‘Nou, weet je wat ik gehoord heb?’ Hij kneep in mijn kont terwijl hij me dichter tegen zich aan trok en mijn vingers gleden naar zijn schouders. ‘Dat zwangere vrouwen een verhoogd libido hebben.’

Ik trok een wenkbrauw op.

‘Echt waar.’ Hij kwam met zijn hoofd naar me toe en zijn lippen raakten het gevoelige plekje onder mijn oor aan.

Ik strekte mijn nek en gaf hem de kans om zijn gang te gaan, en o, daar maakte hij maar al te graag gebruik van. Hij gleed met zijn lippen over mijn hals.

‘Wil je weten wat nog meer waar is?’ vroeg ik.

Hij likte mijn huid, waar ik even van schrok. ‘Wat?’ murmelde hij.

‘Sommige vrouwen beginnen spontaan te lacteren als ze baby’s horen huilen. Zelfs als het niet hun eigen kind is. Straks loop ik een supermarkt in en hoor ik een baby huilen, en spontaan beginnen mijn borsten melk te sproeien.’

Nick legde zijn voorhoofd tegen mijn schouder en ik voelde zijn lijf rillen.

Ik keek naar beneden, naar zijn hoofd. ‘En het wereldrecord van de langste zwangerschap staat op één jaar en tien dagen – een jaar, Nick. Verdomme een heel jaar.’

‘Steph, schatje…’ Hij keek glimlachend op. ‘Hoe leuk het ook is om je er zo mee bezig te zien, je moet ophouden dat soort dingen te lezen en te willen zien.’

‘Maar ik moet juist informatie opzoeken. Hoe moet ik het anders leren?’

‘Talloze generaties voor ons hadden niet de mogelijkheid om het internet op te gaan.’ Hij klopte met beide handen op mijn billen. ‘En dat ging ook gewoon goed.’

Ik wilde duidelijk maken dat ik betwijfelde of de statistieken vroeger gunstiger waren, voordat het internet was uitgevonden, maar Nick kuste me, hij kuste me heerlijk, en toen zijn lippen over de mijne gleden, was ik niet meer in staat om nog ergens anders aan te denken.

De kus werd intenser toen ik zijn wangen vastpakte. De stoppels op zijn kaak prikten tegen mijn handpalmen. Ik kantelde mijn hoofd zodat hij me beter kon kussen. Onvervalste geilheid raasde door mijn aderen, en ik wist dat als hij me nu wilde binnendringen, ik er klaar voor was.

‘Je had gelijk,’ zei ik. Ik kuste zijn mondhoeken en de kuiltjes er vlak boven. Ik overlaadde zijn gezicht met kusjes.

Nicks hoofd zakte achterover. ‘Je zult in iets meer detail moeten treden, want ik heb zo vaak gelijk. Ik weet niet waar je het over hebt.’

Ik lachte terwijl ik het stukje huid onder zijn kaak proefde, dat trilde omdat hij zo diep inademde. ‘Over die zwangerschapshormonen. Ik ben nu behoorlijk geil.’ Ik beet in het plekje waar zijn nek overging in zijn schouder. ‘Maar goed, ik ben altijd geil als ik jou zie.’

‘Dat is mijn superkracht.’ Hij wreef met zijn handen over mijn taille. ‘Dat vrouwen hun slipjes voor me uittrekken.’

Glimlachend leunde ik achterover, en ik zag hoe hij opkeek. Hij slikte toen hij mijn lichaam met een zwoele blik bekeek.

‘Je moet voorzichtig zijn met die superkracht.’ Ik trok mijn hoodie over mijn hoofd. ‘Ga er verstandig mee om.’

Zijn blik dwaalde af naar mijn met kant bedekte borsten. ‘Ik ga er op dit moment dan ook heel verstandig mee om.’ Hij stak een hand uit en haakte een vinger onder het bandje van mijn beha. Langzaam trok hij het bandje over mijn arm, en daarna deed hij hetzelfde bij de andere.

Tegelijkertijd streelde hij over het kanten randje van beide cups voordat zijn vinger tussen mijn borsten dook en daar de stof aanraakte. Hij trok me tegen zich aan en zijn lippen volgden dezelfde route als zijn vinger.

Mijn ademhaling was versneld toen ik mijn beha losmaakte. Ik wiebelde de bandjes van me af zodat er niks meer tussen zijn lippen en mijn huid zat. Zijn tong gleed over het roze puntje en daarna legde hij zijn mond eroverheen. Mijn rug kromde zich en ik zuchtte.

‘Oké,’ hijgde ik, terwijl ik mijn vingers door zijn haar haalde. ‘Volgens mij moet ik’ – een kreun onderbrak mijn zin toen hij zijn hand op mijn andere borst legde – ‘onderzoeken of borsten gevoeliger zijn tijdens de zwangerschap.’

Zijn duim en wijsvinger deden iets ongelooflijks en ik pakte zijn haar steviger vast. ‘Op basis van deze waarneming neem ik aan van wel.’ Hij hapte en zoog, zijn tong verzachtte de prikkelingen. ‘Ik heb je zojuist wat kostbare onderzoekstijd bespaard.’

Ik kuste zijn wenkbrauw. ‘Je bent wel een behulpzaam type.’

Hij pakte mijn borsten en woog ze in zijn handen. ‘Volgens mij zijn ze groter geworden.’

‘Een beetje.’

‘En deze…’ Zijn tong danste over de ene tepel en daarna de andere. ‘Deze zijn donkerder geworden. Ik hou er echt van dat je zwanger bent, het is maar dat je het weet.’

Mijn adem stokte. Houden van. Liefde. Totaal niet hetzelfde als de liefde die ik voelde, maar mijn kleine hartje vloog weg met het idee. Ik wiebelde achteruit, zwiepte mijn benen van hem af en stond op. Nick probeerde me te grijpen, maar ik schudde mijn hoofd. Ik stak mijn armen naar beneden, pakte mijn joggingbroek en schudde die van me af.

‘Jezus,’ gromde hij. ‘Geen slipje. Alweer.’

Ik glimlachte brutaal naar hem toen ik mijn handen op zijn knieën legde en zijn benen uit elkaar duwde. Ik knielde ertussenin en keek naar hem terwijl ik zijn riem pakte en losmaakte.

‘Stephanie…’

Het kwam smekend uit zijn mond. Elke keer als hij mijn naam zei, voelde ik me een soort godin. Ik ontknoopte zijn broek en trok de gulp naar beneden. Ik pakte de zijkanten van zijn broek en hij tilde zijn heupen op terwijl ik zijn broek een stukje naar beneden trok zodat ik bij de dingen kon die ik wilde hebben.

Ik liet er geen gras over groeien.

Ik boog voorover naar zijn schoot, pakte zijn pik met één hand vast en nam hem in mijn mond. Nicks heupen kwamen van de bank af terwijl hij een ingehouden geluid maakte. Hij legde zijn hand in mijn nek en ik nam hem zo ver als ik kon in mijn mond. Hij smaakte zoutig en mannelijk, en terwijl ik mijn hand bewoog, moest ik mijn dijen tegen elkaar aan drukken. Nog nooit eerder had het me zo opgewonden om een man te pijpen, maar ik wist ook heel goed dat als ik zo doorging, er geen hoofdact meer zou komen.

Ik gaf hem nog een likje en een kusje en ging weer wijdbeens op zijn schoot zitten. Met mijn hand om zijn pik leidde ik hem naar binnen, en hij greep mijn heupen heel stevig vast terwijl ik hem centimeter voor centimeter in me liet glijden. Misschien kwam het door het standje. Misschien kwam het door de zwangerschap. Ik wist het niet, maar ik voelde me ontzettend strak en het genot bereikte elke millimeter van mijn lijf terwijl hij langzaam in me schoof.

Mijn handen gleden naar zijn kaak en ik drukte mezelf tegen hem aan terwijl ik met mijn heupen bewoog, langzaam heen en weer wiegend. De wol van zijn trui plaagde mijn tepels en de ruwe stof van zijn spijkerbroek wreef langs de binnenkant van mijn benen.

Het had iets ongelooflijk geils dat ik helemaal naakt was terwijl hij het overgrote deel van zijn kleren nog aanhad. Volgens mij was Nick het daarmee eens, afgaand op de vieze woordjes die hij in mijn oor fluisterde terwijl ik hem bereed.

Mijn heupen draaiden korte rondjes over hem heen, en het duurde niet lang voor ik de spanning in mijn onderbuik voelde toenemen. Ik reikte naar beneden en legde mijn handen op de zijne terwijl ik op hem bleef rijden, onze voorhoofden tegen elkaar aan gedrukt, met een warme ademhaling die tussen onze monden in zweefde.

‘Je maakt me gek,’ zei hij. Hij liet mijn handen los en ze gleden naar mijn kont. ‘Je maakt me verdomme helemaal gek. Maar ik kan me geen betere manier voorstellen om in een gesticht te belanden.’

Ik pakte zijn arm en legde mijn andere hand in zijn nek terwijl ik het tempo versnelde. De spanning bleef zich opbouwen. ‘O god,’ hijgde ik, en er viel een haarlok over mijn gezicht toen ik mijn hoofd achterover kantelde.

Zijn lippen schroeiden de huid van mijn keel. ‘Dit gaat nooit vervelen.’

Nooit. Nooit was lang. Nooit was voor altijd. Nooit betekende liefde. Mijn hart zwol op toen ik ineens een choquerende gedachte kreeg, en ik stopte met bewegen. Mijn borstkas ging vanwege mijn oppervlakkige ademhaling snel op en neer.

Zouden we hier zijn geweest, op deze plek, en hebben gedaan wat we deden, als ik niet zwanger was geworden?

‘Gaat het wel?’ vroeg Nick. Hij pakte mijn kin vast. ‘Stephanie?’

‘Ja.’ Ik knipperde met mijn ogen en schoof die vervelende gedachte aan de kant terwijl ik weer begon te bewegen, op jacht naar dat heerlijke orgasme dat op het punt stond te ontploffen.

Nick haalde mijn mond naar de zijne en kuste me heftig. Een behendige vinger zocht en vond een plekje waardoor mijn hele lijf schokte en het orgasme door mijn lichaam raasde. Tijdens de ontlading schudde en beefde ik met hem nog in me. Het bloed pompte door me heen terwijl ik het uitkreunde.

Plots kwam hij in beweging, en voordat ik bij kon komen, lagen mijn handen op de armleuning van de bank en zakten mijn knieën weg in het kussen. Nick stond achter me en stootte hard en diep in me. Hij stak een arm onder mijn borsten en trok me omhoog en tegen zich aan, tegen zijn borstkas terwijl zijn heupen tegen me aan beukten. Hij kwam klaar terwijl hij hees mijn naam riep.

Ik weet niet meer of ik nadien nog bewoog, maar op de een of andere manier was ik tussen hem en de rugleuning van de bank beland. Mijn gezicht in zijn trui en mijn been tussen de zijne.

‘God,’ zei Nick zwaar. ‘Allemachtig.’

Ik maakte een onsamenhangend geluid toen hij het voor elkaar kreeg om zijn hand achter mijn hoofd te stoppen.

‘Leef je nog?’ vroeg hij.

‘Hmhm.’

‘En alles goed verder?’

‘Uhuh.’

Er viel een stilte. ‘En je bent niet van plan om binnenkort weer te verhuizen, of wel?’

‘Hmmnee.’

‘Dan is het goed.’ Nick legde zijn arm op mijn onderrug. ‘Ik ook niet.’

Ik glimlachte daarop, en al kon hij het niet zien, het voelde geforceerd, want zelfs al was mijn lichaam verzadigd en ontspannen, ik kon het niet helpen om mezelf weer die vraag te stellen.

Zouden we hier zijn geweest?

Er was geen antwoord op die vraag. Dat zou er ook nooit komen.