·47·

De officemanager heette Judy Johnson. Ze was een broodmagere vrouw met een krachtige handdruk en een zakelijke manier van doen. Haar haar was bruin en grijs en ze droeg het in twee staartjes. Haar gezicht was doorgroefd en haar ogen waren donker caramelbruin en levendig. Ze droeg een beige overgooier met een witte blouse. Haar zwarte schoenen met platte hakken waren versleten.

Ze vertelde hun dat Molly een goede medewerkster was geweest. Ze was vooral naar dit kantoor verhuisd omdat het dichter bij haar huis was en er een positie was vrijgekomen. Ze had geen toegang tot alle dossiers op het kantoor.

‘Tot welke dossiers had ze wel toegang?’ vroeg Puller.

‘Vooral de dossiers die in de kamer van meneer Strauss worden bewaard,’ zei Johnson. ‘Er is ook een kast in zijn kantoor. In die kast staat een kluis. Daar worden ze in bewaard.’

‘Ik dacht dat het een privétoilet was,’ zei Puller.

‘Nee, we gebruiken allemaal hetzelfde toilet,’ zei Johnson.

‘En de sleutel van de kluis?’ vroeg Cole.

‘Er is een sleutel voor de kastdeur en er is een sleutel voor de kluis. Beide sleutels heeft meneer Strauss altijd bij zich.’

‘Wat is er zo belangrijk dat die maatregelen nodig zijn?’ vroeg Puller.

‘Nou, in dit kantoor bewaren we geologische rapporten over de locatie van steenkoollagen en andere gegevens die daarmee verband houden. Dat is waardevolle informatie voor mensen die willen weten waar steenkool te vinden is.’

‘Dus Trent bezit niet al het land waar de steenkool is?’

‘Nee. Ze zijn altijd op zoek naar nieuwe bronnen en sturen er teams op uit om ernaar te zoeken. Als iemand zou weten waar de steenkool was en het land zou opkopen voordat meneer Trent dat deed, zouden ze zijn werk in hun voordeel kunnen gebruiken.’

‘Doet u hier ook bodemonderzoek?’ vroeg Cole.

Johnson keek verbaasd. ‘Bodemonderzoek? Waarvoor?’

‘Vervuiling, dat soort dingen.’

‘We houden ons aan alle milieuvoorschriften,’ zei Johnson automatisch. Blijkbaar was ze daarin gecoacht, dacht Puller.

‘Ongetwijfeld, maar dat is geen antwoord op mijn vraag,’ drong Cole aan.

‘We doen voortdurend bodemonderzoek,’ zei Johnson.

‘Oké, maar u keek verbaasd toen ik die vraag stelde.’

‘Ja, omdat ik dacht dat u hier was om over Molly te praten. En zij had daar niets mee te maken.’

‘Worden hier testgegevens van bodemmonsters bewaard?’ vroeg Puller.

‘In dat geval zou meneer Strauss ze in de kluis hebben. Maar ik denk dat het meeste werk door externe firma’s wordt gedaan en dat de resultaten regelrecht naar het hoofdkantoor in Charleston worden gestuurd.’

‘Ik hoorde dat Molly en Eric Treadwell alleen maar samenwoonden om kosten te besparen.’

‘Dat klopt.’

‘Dat gebeurt hier veel, heeft brigadier Cole me verteld.’

‘Ja.’

‘Hoe hebben ze elkaar leren kennen?’ vroeg Puller.

Johnson zei: ‘Op een bedrijfspicknick van Trent, geloof ik. Eric was met een paar vrienden gekomen. Het klikte tussen Molly en hem. Ze waren allebei al eerder getrouwd geweest en ik geloof niet dat ze er iets voor voelden het nog een keer te doen. Ze waren graag bij elkaar, en zoals brigadier Cole zei: het gebeurt hier veel.’

Ze zweeg even en speelde met haar staartjes. ‘Is er verder nog iets?’

‘Had u een nauwe band met Molly?’ vroeg Puller.

‘Ja, we waren vriendinnen.’

‘Enig idee waarom iemand haar en Eric Treadwell kwaad zou willen doen?’

‘Ik zou het niet weten.’

‘Bent u ooit bij hen thuis geweest?’ vroeg Puller.

Johnson keek even een andere kant op en antwoordde: ‘Misschien een of twee keer. We kwamen meestal in de stad bij elkaar om iets te gaan eten of naar de bioscoop te gaan.’

‘Hebt u ooit gedacht dat Molly of Eric misschien een drugsprobleem had?’

‘Molly? Drugs? Nee, nooit.’

‘Dus u kunt een drugsgebruiker herkennen?’ vroeg Puller.

Johnson aarzelde. ‘Ik... mijn zoon. Hij heeft daar... problemen mee gehad... Ik... Ik denk dat ik wel weet waarop ik moet letten.’

‘Dus niets van dat alles bij Molly. En Eric?’

‘Ik heb nooit zoiets aan Eric gemerkt, maar ik zag hem ook niet zo vaak.’

‘Dus u zou niets ongewoons kunnen bedenken?’

Johnson aarzelde. ‘Nou, er was wel iets. Ik weet niet of het belangrijk was, maar het was wel een beetje ongewoon.’

‘Vertel het ons,’ zei Cole. ‘Dan komen wij er wel achter of het belangrijk is of niet.’

‘Nou, Eric kwam hier een keer straalbezopen aan en maakte toen veel kabaal.’

‘Hebben jullie aangifte gedaan?’ vroeg Cole.

‘Nee. We hebben het niet eens aan meneer Strauss verteld. Het was nadat wvu de Big East had gewonnen, dus we lieten het er maar bij. Er zullen toen wel veel mensen dronken zijn geworden. En als ik het me goed herinner, kon Molly hem kalmeren. Hij praatte maar door over de Mountaineers. Had een wvu-sweatshirt aan en zwaaide met een van die grote dingen die op een hand lijken. En toen viel hij in slaap op de bank van meneer Strauss. We deden de deur dicht en lieten hem zijn roes uitslapen. Molly ging van tijd tot tijd bij hem kijken.’

‘Was Strauss er ook?’ vroeg Cole.

‘O, nee, natuurlijk niet. Die was de stad uit.’

‘Wanneer was dat precies?’

‘Afgelopen december,’ zei Johnson. ‘Dan spelen ze om het Big East-kampioenschap.’

‘Dus dat was de enige keer dat er iets bijzonders met Molly gebeurde?’

‘Voor zover ik weet.’

Ze stelden nog een paar vragen en lieten Judy Johnson toen met haar staartjes in haar kamertje achter.

Ze praatten met andere mensen die daar werkten. Niemand van hen had iets nuttigs te melden. Molly was een goede medewerkster. Ze had geen ongewone indruk gemaakt. Ze zouden niet weten waarom iemand haar zou willen vermoorden.

Toen Puller en Cole naar haar auto terugliepen, zei ze: ‘Daar komen we niet veel verder mee.’

‘We zijn allebei in Treadwells huis geweest.’

‘Dat weet ik. En?’

‘Heb je de ring aan zijn vinger gezien?’

‘Ja, die zag ik.’

‘Het was een ring van de Virginia Tech. En er hing een poster van de Virginia Tech in zijn slaapkamer. Oud-studenten aan de Virginia Tech blijven fervente supporters van hun footballteam. En hij mag dan nu in West Virginia wonen, ik vraag me toch af waarom hij helemaal uit zijn dak ging toen het team van West Virginia kampioen werd. Virginia Tech deed vroeger mee aan de Big East. Nu zijn ze zo ongeveer heer en meester in de acc. En die ex-student van Virginia Tech zuipt zich klem uit pure blijdschap omdat West Virginia gewonnen heeft?’

Cole keek weer naar het gebouw.

‘Je bedoelt dat het een truc was om in de kamer van Strauss te komen? Misschien om in die kluis te komen?’

‘Daar lijkt het wel op. De vraag is nu: is hij erin gekomen?’