In Jezus van Nazaret stelt Paul Verhoeven zich de vraag: wie was Jezus werkelijk en waar stond hij voor? Verhoeven ontdoet in zijn uitermate inzichtelijk geschreven studie Jezus van tweeduizend jaar christelijke inkleuring. Op basis van jarenlang grondig onderzoek moet de mythische bijbelfiguur Jezus uiteindelijk plaatsmaken voor de historische figuur Jezus, een revolutionair. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Paul Verhoeven is filmregisseur en loopt al lang rond met het idee van een Jezusfilm. Daardoor is hij al jarenlang zeer geinteresseerd in de persoon van Jezus. Op grond van zijn in het Jesus Seminar verworven kennis en gesteund door een omvangrijke literatuurlijst heeft hij dit boek geschreven. Hij is gefocust op de historiciteit van Jezus, terwijl die vraag theologisch als onoplosbaar wordt beschouwd. Liever studeert men op de verkondiging van Jezus door elke evangelist afzonderlijk. Die verkondiging verwaarloost Verhoeven, wat zijn theorie aanvechtbaar maakt. Hij hanteert bij zijn studie een filmcriterium. Alles wat zonder manipulatie te filmen is, kan historisch zijn. Zo komt hij tot eigenzinnige visies, wel gebaseerd op theologische studies, maar als hij op dreef is, laat hij zijn fantasie ook wel ongedocumenteerd de vrije loop. Argumenten weegt hij niet af. Paulus vermeldt als enige een verschijning aan twaalf discipelen, het past in zijn theorie, dus is het zo - ondanks wat de evangelisten schrijven. Het boek is spectaculair, maar als studie teleurstellend en een gemiste kans. Met uitvoerige eindnoten, een literatuurlijst en registers op bijbelcitaten en persoonsnamen. (NBD|Biblion recensie, Wim Kleisen)