Beschrijving De Berlijnse Christiane F. gebruikt op haar dertiende voor het eerst heroïne. Een waargebeurd verhaal. Zonder dat haar ouders of haar school het weten, raakt de dertienjarige Christiane verslaafd aan de hard drugs. 's Ochtends gaat ze gewoon naar school. ës Middags tippelt ze op het metrostation Zoo en op straat om aan geld te komen voor haar verslaving. Christianes moeder merkt niets van haar dochters dubbelleven en als ze Christianes probleem ontdekt is het al bijna te laat. Kan Christiane zich nog ontworstelen aan haar uitzichtloze situatie? Dit boek is in de Nederlandse uitgave al aan de 30e druk toe. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Indringend geschreven relaas over het uitzichtloze leven van een verslaafd vijftienjarig meisje in Berlijn eind jaren zeventig, dat moet tippelen om aan geld voor heroine te komen. Het boek moraliseert niet, maar geeft de feiten zakelijk, soms bijna afstandelijk. Zeer gedetailleerd wordt de leefwijze beschreven van de hoofdpersoon en haar vrienden en vriendinnen. Twee journalisten hebben de door de hoofdpersoon uitgesproken tekst in de definitieve vorm van het boek gegoten. Het boek vertoont wel overeenkomst met 'Het onkruid en de bloem, dagboek van een verslaafd meisje' (Becht) maar is uitvoeriger en nog realistischer beschreven. Ondanks de trieste inhoud een boek voor een groot publiek dat wellicht een brug kan slaan tussen verslaafden en hun buitenwereld. Het boek is verfilmd door Ulricht Edel (1982): 'Christiane F. : wir Kinder vom Bahnhof Zoo'. Paperbackeditie, kleine druk. (Biblion recensie, Redactie)

Iedereen weet dat in de muziekindustrie niet alles rozengeur en maneschijn is. Maar als Bernadette de kans krijgt om als zangeres mee te doen aan het grote European Talent Festival op het eiland Elba doet ze dat natuurlijk toch. We maken kennis met haar als ze met haar band een spetterend optreden neerzet en alle kans heeft om door te stoten naar de finale. En een mooie verliefdheid tussen haar en drummer Ismael ontluikt. Een gedistingeerde bezoeker duikt op en een carrière als een komeet lijkt binnen handbereik. Maar de bezoeker blijkt meer belangstelling voor haar lijf te hebben dan voor haar muziek. Hij kijkt naar haar als een boer naar een kalf op de veemarkt. In Bordeaux, Frankrijk, is een baby’tje van een rijke familie langzaam stervend aan een genetische ziekte die ook haar oudere broertje het leven heeft gekost. Gelukkig heeft de familie goede connecties. Een gentransplantatie is mogelijk, al is het vinden van een goede donor niet gemakkelijk. Zeker niet omdat voor de transplantatie het ruggenmerg gebruikt gaat worden. De zeer dubieuze dokter Ricardo Jensen uit Lyon weet een perfecte donor: Bernadette, de zangeres voor wie hij zo’n belangstelling had op het talent-festival op Elba.

De bestseller De co-assistent is door Ronald Giphart bewerkt tot tv-serie met in de hoofdrollen Hanna Verboom, Michiel Huisman, Kasper van Kooten en Thom Hoffman. Na vier jaar universiteit kan Elin Dekkers niet wachten om als co-assistent aan de slag te gaan. Tijdens haar co-schappen staat ze in de operatiekamer met botte chirurgen, runt ze de poli met een opmerkzame internist en loopt ze mee met een nuchtere huisarts. Elin ontdekt dat de medische praktijk weerbarstiger is dan de Eed van Hippocrates en genuanceerder dan haar studieboeken: wat doe je wanneer je belang als arts loodrecht op dat van de patiënt staat? Als je ongeschikt blijkt voor het vak van je dromen? En als liefde en ambitie onverenigbaar lijken? Anne Hermans (1978) studeerde geneeskunde in Amsterdam. Voor deze roman putte ze uit haar eigen ervaringen als co-assistent, waarover ze eerder schreef in haar NRC-column 'Dokter Hermans'. Momenteel specialiseert ze zich als tropenarts.

De donkere kamer van Damokles vertelt het verhaal van Henri Osewoudt, sigarenhandelaar te Voorschoten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoet hij de verzetsman Dorbeck, die sprekend op hem lijkt en hem opdrachten geeft die hij gewillig uitvoert. Naar aanleiding van zijn daden wordt hij gevangen genomen, komt weer vrij, pleegt een moord, en nog een moord. Na de bezetting lijkt alles zich tegen hem te keren en wordt hij gekwalificeerd als landverrader. Zich beroepen op Dorbeck blijkt onmogelijk: er is geen enkel spoor dat leidt tot deze man. Het enige dat Osewoudt heeft om de wereld Dorbecks bestaan te bewijzen is een camera met een foto van Dorbeck erin, maar ook die foto blijkt uiteindelijk niet te bestaan. Bestaat Dorbeck echt of heeft Osewoudt hem verzonnen? Is hij Osewoudts superego? In hoeverre is Osewoudt zelf verantwoordelijk voor zijn daden? Wie ben je als iedereen je ziet als een verrader en een leugenaar, bestaat er wel zoiets als waarheid en werkelijkheid?

'In puinhopen voel ik mij prettig, ergens ander hoor ik niet thuis', zegt Arthur Muttah, de hoofdpersoon in De tranen der acacia's. Toen het boek in 1949 verscheen, herkende een hele generatie zich in dit pessimistische levensgevoel. De eerste grote roman van Willem Frederik Hermans, die opschudding veroorzaakte vanwege het zogenaamde onzedelijke karakter, ging over de naoorlogse actualiteit. Ruim een halve eeuw later is de actualiteit vanzelfsprekend veranderd. Maar de zeggingskracht van de roman is dat geenszins. Want behalve een perfecte demonstratie van Hermans' kijk op de wereld is De tranen der acacia's een schitterend en tijdloos portret van een ontwortelde jonge man die niet weet waar hij met zijn jeugd, ambities en onzekerheden heen moet. De wereld waarin hij leeft is onherbergzaam en ondoorgrondelijk, idealen zijn failliet. Alles ademt leegte en walging. Door de ogen van Arthur Muttah schildert Hermans mensen af als geestarme, door instincten gestuurde wezens – lang voordat Houellebecq dat deed. Op indringende wijze laat hij zien hoe Muttah zich door het leven ploegt, in conflict met zijn familie, modderend met zijn minnaressen, eenzaam, lusteloos en wellustig: 'Hij droogde zich af en vond de geur van zijn lichaam aangenaam. Hij kuste zich op zijn schouder. Van mijzelf houd ik tenminste nog, dacht hij.' Deze uitgave van De tranen der acacia's bevat de definitieve tekst, zoals verschenen in de Volledige werken.



Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

'De tranen der acacia's' is een roman over vals verzetssentiment, chaos en universeel misverstand. In het naoorlogse brave Nederland waar met veel burgerzin en optimisme aan de heropbouw gewerkt werd, kon men aanvankelijk weinig waardering opbrengen voor dit negativistisch geachte boek. Voorpublicaties van 'De tranen der acacia's' in het tijdschrift 'Criterium' veroorzaakten al onmiddellijk problemen met de uitgever, John Meulenhoff. W.F. Hermans was vanaf het begin van zijn schrijversloopbaan een controversiele figuur. Meulenhoff was het gelukt enkele seksueel geladen passages uit de kopij weg te strepen voor publicatie in 'Criterium', maar aan een boekpublicatie waagde hij zich niet. Daarom bracht G.A. van Oorschot deze prachtige roman op de markt. De twaalfde druk uit 1971 was de eerste herziene versie. De twintigste druk (1986) werd weer herzien door de auteur. Deze dertigste druk is conform de definitieve uitgave in de Volledige Werken (28e druk). Een van de belangrijkste werken van deze auteur. Paperback; kleine druk, krappe marge.

(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

Vlak nadat Tim Paltzer zijn vriendin, de journaliste Sophie van Lanschot, in paniek vraagt of zij alle bestanden van zijn computer kan wissen, verdwijnt hij. Sophie zet alles op alles om er achter te komen wat er aan de hand is. Dan wordt Berend Adriaans, directeur van het ingenieursbureau waar Tim werkt en dat gespecialiseerd is in waterbeheer, levenloos aangetroffen. Zijn hoofd is in een dijk gestoken. Een symbolische daad?

De relatie tussen de moord op Berend Adriaans en een eeuwenoude schedel die een aantal maanden eerder gevonden is, lijkt absurd. Toch leiden het spoor dat Sophie volgt en het moordonderzoek van de recherche, naar een moord in de zeventiende eeuw en een groep rijke kooplieden die toen een obscure overeenkomst sloten. Een overeenkomst waarbij alles om macht draait. En om water. Nu, bijna vierhonderd jaar later, lijkt die geschiedenis zich te herhalen…

Daniëlle Hermans is na een studie Kunstbeleid en -management aan de Universiteit Utrecht het communicatievak ingegaan. Naast schrijfster is zij freelance communicatiemanager. Haar grote belangstelling voor de Nederlandse geschiedenis en cultuur en haar grote liefde voor spannende boeken hebben haar aangezet tot het schrijven van hedendaagse thrillers met typisch Nederlands cultuurhistorische elementen.



Op een ochtend wordt bij de Hondsbossche Zeewering in Petten het lijk gevonden van een man die alleen gekleed is in een boxershort en wiens hoofd in de dijk is geduwd. Als rechercheur Rob van Helden van politie Noord-Holland Noord met zijn stagiaire Nicole Hessels de zaak onderzoekt, blijkt het te gaan om Berend Adriaans, directeur van een gerenommeerd in waterbeheer gespecialiseerd ingenieursbureau, die net een spraakmakend plan heeft gepresenteerd aan een select gezelschap. Omdat er mensen zijn voor wie het erg belangrijk is dat het plan verdwijnt, komt Berends rechterhand Tim Paltzer in grote problemen. En volgens de patholoog-anatoom is er een link met een 17e-eeuwse moord. Tweede thriller van de Nederlandse communicatiedeskundige. Haar debuut 'Het tulpenvirus'* was een bestseller en is nu een internationaal succes. Dat kan deze tweede thriller ook worden, want het is een spannend, uitstekend verteld verhaal met een goed verwerkt Nederlands thema, dat leest als een trein door de prima dialogen en de overtuigende ontknoping. Omslagillustratie in kleur van een molen bij avond, normale druk.

Drs. Madelon de Swart
(source: Bol.com)

Filip's sonatine is een van Hermans novelles. Hij beschrijft hierin het tragische lot van pianist Gerrit Hondijk, wiens illusies hem stuk voor stuk ontnomen worden. Een wonderkind of een total loss? zou ook op dit boekje van toepassing kunnen zijn.

Een jonge kunstenaar raakt betrokken bij de mysterieuze dood van zijn oom. Hij komt erachter dat de tulpenmanie niet iets is dat tot het verleden behoort. De gekte rond die bloem drijft mensen nog steeds tot het uiterste, zelfs tot moord… Alkmaar, 1636. De gerespecteerde herbergier en tulpenhandelaar Wouter Winckel wordt gevonden in de gelagkamer van zijn taveerne De Oude Schuttersdoelen. Vermoord. Waarom moest hij dood? Londen, 2007. Frank Schoeller wordt door zijn neef Alec dodelijk gewond aangetroffen. Uit de laatste woorden van Frank en het boek dat hij omklemt, begrijpt Alec dat de moord iets met tulpen te maken moet hebben. Samen met zijn beste vriend Damian volgt Alec een spoor dat niet alleen terugleidt naar de 17de-eeuwse tulpenhandel en de moord op Winckel, maar ook naar een groep rijke investeerders waarvan Frank deel uitmaakte. Dan duikt de ambitieuze biologe Tara Quispel op. Zij blijkt Frank goed gekend te hebben en heeft het moeilijk met zijn dood. Maar om andere redenen dan Alec denkt... Als blijkt wat er achter Franks plannen zat en hoeveel er op het spel staat, is niemand van de betrokkenen zijn leven meer zeker. Daniëlle Hermans (1963) is na haar studie Kunstbeleid en -management aan de Universiteit van Utrecht het communicatievak ingegaan als freelance communicatiemanager. Haar interesse voor de Nederlandse geschiedenis en haar liefde voor thrillers zette haar aan tot schrijven. Het tulpenvirus is haar debuut.

Als prins Willem-Alexander koning Willem IV wordt, zullen veel Nederlanders zich voor het eerst realiseren dat er dus ook een Willem I, II en III moeten zijn geweest. Sinds die laatste in 1890 stierf, heeft Nederland een koningin. Mannen regeren anders dan vrouwen en vaders van troonopvolgers gedragen zich anders dan moeders.

De journalisten/historici Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra diepten voor hun boek Voor de troon wordt men niet ongestraft geboren uit archieven, tot in Paleis Noordeinde aan toe, intrigerende, geestige en ontroerende ooggetuigenverslagen op over de drie eerste Nederlandse koningen. De beschrijvingen van onder anderen diplomaten, hofartsen en ministers, én die van de koningen en hun familieleden zelf, waren destijds meestal niet voor publicatie bestemd. Zij geven een onthullend beeld van de triomfen en nederlagen, de illusies en de eigenaardigheden van de drie mannen op de troon. Hun levensverhalen staan bol van samenzweringen, bloedvergieten, machtsstrijd, (hopeloze) liefdes en waanzin. En dat allemaal in het gelijkmatige Nederland, in de ogenschijnlijk zo rustige negentiende eeuw.

Het boek werpt bovendien licht op de vraag hoe een land als Nederland, dat vanouds zo veel prijs stelt op vrijheid en gelijkheid, eigenlijk aan een koning komt.
(source: Bol.com)

Nooit meer slapen is het meesterlijke verhaal van de jonge geoloog Alfred Issendorf, die in het moerassige noorden van Noorwegen onderzoek wil verrichten om de hypothese van zijn leermeester en promotor Sibbelee te staven. Issendorf is ambitieus: hij hoopt dat hem op deze reis iets groots te wachten staat, dat zijn naam aan een belangrijk wetenschappelijk feit zal worden verbonden. Deze ambitie hangt samen met het verlangen het werk van zijn vader, die door een ongeluk tijdens een onderzoekstocht om het leven kwam, te voltooien. Nooit meer slapen is een grootse roman over grote dromen.