Midas Dekkers is al zo lang hij zich kan herinneren bewonderaar van roodharige vrouwen. Gewone vrouwen stammen af van de apen, roodharigen echter zijn aan katten verwant, zei Mark Twain ooit, en Midas denkt er niet anders over. Enerzijds zijn ze aaibaar door hun prachtige haar, anderzijds kunnen ze net zo fel uithalen. Geen wonder dat ze Midas Dekkers bekoren. En hem niet alleen. Volgens genetici blijft roodharigheid een erfelijke afwijking, zij het de aardigste die er is.

Maar waarin schuilt toch de charme van roodharigheid? Als een blondine de heldin is en de zwartharige de boef, wat is dan een roodharige? Heks? Hoer? Madonna? Misschien schuilt juist in die dubbelzinnigheid haar kracht.

Rood is een ode geworden aan die haarkleur die steeds zeldzamer wordt. En waar haal je zo gauw nieuwe roodharigen vandaan, inclusief de sproetjes en de mooie, bleke huid?


Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

De bekende bioloog en publicist Midas Dekkers koestert een levenslange fascinatie, om niet te zeggen obsessie voor vrouwen met rood haar. (Roodharige heren doen in dit boek niet of nauwelijks mee.) Voor Midas vormt rood haar het summum van schoonheid en bekoring; de combinatie van rood haar en een roomblanke huid, die door sproetjes alleen nog maar lichter lijkt, is voor hem onweerstaanbaar - zeker als de vrouw in kwestie ook nog eens gaat blozen. In een uitgebreide beschouwing waarin allerlei evolutionaire, biologische en culturele aspecten van rood haar aan de orde komen, tracht hij te achterhalen waarin die bekoring van de kleur rood schuilt - zonder overigens daarin te slagen; net als bij ware liefde krijg je nooit je vinger achter het mysterie. Zijn betoog waaiert alle kanten uit, zowel naar film en literatuur als uiteenlopende waardering voor een rode haardos door de eeuwen heen - zonder dat hij de rode draad uit het oog verliest. Aangename, luchtige en, gezien de literatuuropgave, ook verantwoorde lectuur voor een breed publiek.

(NBD|Biblion recensie, Redactie/PT)
(source: Bol.com)