Beschrijving In Dagboek van een poes laat Remco Campert een buitengewoon oplettende poes aan het woord, die vanuit haar eigen perspectief, maar met het verteltalent en de poëtische gevoeligheid van haar schepper vertelt over haar dagelijkse avontuurlijke bestaan. Recensie(s) NBD|Biblion recensie De eigen familiepoes van huize Campert staat centraal in dit dagboek. Haar foto staat op de omslag en haar belevenissen en gedachten vormen de inhoud van dit amusante boekje. Het gaat om een nog jonge, maar vroegwijze poes die kennis maakt met het gezinsleven, de dierenarts, de vakantie in Frankrijk, de buurtpoezen en de heersende kater van de tuinen. Veel van de belevenissen zullen kattenbezitters bekend voorkomen. Ze zijn boeiend beschreven in de bekende Campert-stijl: weinig woorden, maar elk woord is van waarde. Dat past uitstekend bij het beschreven poezenbestaan. Een amusant boekje, vooral voor de vele kattenliefhebbers. Gebonden uitgave op pocketformaat, normale druk. (NBD|Biblion recensie, Redactie)

 In 'De scholier' wordt puber Jochem Penning langzaam volwassen, daarbij geholpen door de scheiding van zijn ouders, de nieuwe vriendin van zijn vader en de jazz. 

Verhalen

Het leven is vurrukkulluk is het onweerstaanbare, bijna achteloos en tegelijk sierlijk opgeschreven verhaal over twee vrienden, Mees en Boelie, die beiden verliefd zijn op het zestienjarige meisje Panda. Zij steelt geld van een oude man en samen organiseren ze een groot feest waarna niets meer is wat het lijkt, in een wereld van vrije liefde en marihuana. Deze e-book editie bevat tevens de lofrede van Ronald Giphart, een interview tussen Philip Freriks en Remco Campert en vier gedichten van Remco Campert.

Beschrijving Al zijn hele schrijversleven publiceert Remco Campert met veel succes verhalen en romans. Maar steeds weer keert hij terug naar zijn eerste liefde, de poëzie.In 'Credo' (1951) belijdt hij: 'ik geloof in een rivier / die stroomt van zee naar de bergen / ik vraag van poëzie niet meer / dan die rivier in kaart te brengen'. Die inzet is in Nieuwe herinneringen onverminderd aanwezig. Nog altijd omarmt de dichter het volledige leven, hij bezingt zowel oude geliefden als dierbare vrienden, en stuntelt nog hevig in het heden: 'ouder word ik wel maar wijzer / wil maar niet lukken'.Ook is de poëzie grimmig en wilskrachtig, zoals het lange 'Solo in een drankzuchtige aprilnacht.' Campert laat de poëzie niet wegglippen, en verzet zich tegen het verstrijken van de tijd.Na Ode aan mijn jas (1997) is Nieuwe herinneringen een indrukwekkend vervolg op een vitaal en ontwapenend oeuvre. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Geen scherper waarnemer dan Remco Campert, die weliswaar tot de spraakmakende Vijftigers behoort, maar nog altijd wars is van enig profetendom met de morele implicaties die daarbij horen. Wie zich bewust is van zowel 't menselijke als 't artistieke tekort, prefereert het "beganegronds rondlopen" en mijdt het elitaire. Bij het ouder worden horen herinneringen aan de (Leidseplein-) muziek die nooit voorbij leek te gaan, de onhandigheid en verrukkingen van de eerste liefde. Maar ook in zijn ouderdom weet de dichter zich nog steeds de stuntelende jongeman, aan wie de begeerde geliefde ontglipt, de stadsjongen, de straatslijper van weleer, die nu alleen niet meer zo ver kan lopen. Maar de poezie laat hij zich niet ontnemen, ook al wil ze zich van hem losrukken, ook al faalt de taal. Ragfijne zuiverheid in denken en dichten, waarbij ironie en dromerigheid mooi in balans blijven, maken Remco Campert nog altijd tot een geliefd dichter. (NBD|Biblion recensie, Els van Geene)

In Het satijnen hart schetst Remco Campert op lichte en weemoedige toon het portret van een stokoude schilder die soms in verwarring is, maar haarscherp kan nadenken in de laatste fase van zijn leven. De schilder wordt geconfronteerd met het overlijdensbericht van zijn ex-vriendin. Dertig jaar geleden, in de nacht waarop ze hem verliet, inspireerde zij hem tot het schilderen van een zelfportret. Dat doek bevindt zich nog steeds in zijn oude atelier, dat hij na die nacht nooit meer heeft betreden. Door omstandigheden wordt hij nu gedwongen opnieuw over zijn leven en werk na te denken.
(source: dizzie.nl)