In 'Een droog wit seizoen'wordt het verbijsterende verhaal beschreven van een hachelijke speurtocht naar de waarheid vn de blanke onderwijzer Ben Du Toit. Een speurtocht door de beschaafde, christelijke jungle van de aparheid, naar de waarheid achter de zognaamde zelfmoord van de zwarte Gordon Ngubeni- schoonmaker op de school van Du Toit- in een politiecel van de veiligheidspolitie in Johannesburg en naar de waarheid achter het spoorloos verdwijnen en dood van diens zoon Jonathan na de rellen in Soweto in 1976. Ben Du Toit is een gezagstrouwe, onopvallende man, die aanvankelijk nog alle vertrouwen heeft in de veiligheidspolitie. Zijn hardnekkige pogingn om achter de waarheid te komen en 'de naam vn Gordon te zuiveren, leiden echter al spoedig tot steeds harder wordende confrontatie met de bewakers van de veiligheidspolitie. Zij laten geen middel onbeproefd om zijn geduldig en geweldloos verzet tegen hun absolute macht te breken. Van huiszoeking en anonieme nachtelijke telefoontjes, vernielingen, aanslagen, een bombrief tot en met compromiterende foto's. Het ergste van alles: al de anderen die het slachtoffer worden van zijn zoeken naar de waarheid, omdat zij hem hebben geholpen, een tipje van de sluier die over de waarheid ligt hebben opgeligd. Ze sterven een gewelddadige dood, worden opgepakt, verbannen of zijn opeens spoorloos verdwenen. Du Toit is geen diehard; hij blijft een gewone man die zijn plaats in de maatschappij wil behouden, maar vindt wel'...dat een mens één keer in zijn leven, maar één keer, genoeg geloof in iets moeten hebben om er alles voor over te riskeren.' Hij riskeert inderdaad alles en blijft tenslotte alleen over. Zijn collega's, de dominee, zijn vrienden, zijn vrouw, zijn dochters laten hem in de steek. Ook de twee mensen die hem op zijn speurtocht door de wildernis vergezelden verdwijnen: de zwarte taxi-chauffeur Stanley moet onderduiken en de journaliste Melanie Bruwer, zijn vriendin, wordt verbannen. Zelfs bij de zwarten kan hij niet meer terecht. Na een levensgevaarlijke tocht door Soweto ontdekt hij: 'Ik ben blank. Dat is de kleine, de laatste, de angstaanjagende waarheid van mijn gebroken leven. Ik mag dan gehaat worden, uitgestoten en vervolgd en tenslotte vernietigd worden ( door de blanke gemeenschap), niets kan van mij een zwarte maken. En zij die wel zwart zijn kunnen dus niet anders dan mij blijven wantrouwen.' Voor dit boek, dat in Zuid-Afrika vanwege de overeenkomst met het proces over het vermoorden van Steve Biko door de veiligheidspolitie enige tijd op de lijst van verboden boeken heeft gestaan, ontving André Brink de Martin Luther King Memorial Prize.

Rouwen betekent een moeilijke weg gaan: je weet dat je kunt lopen, maar je wilt eigenlijk niet verder. Er ligt een onoverzichtelijk traject voor je. Een rouwproces geeft uitdrukking aan pijn en verdriet, twee grote emoties die onlosmakelijk aan elkaar zijn verbonden. Het is een weg die je toch moet gaan. Naar een horizon waar hemel en aarde wellicht weer bij elkaar komen... Rouwen is een proces van heling, het uiteindelijk accepteren van wat onvermijdelijk bleek. Er zijn vooralsnog alleen maar verliezers en je hebt geen enkel uitzicht op winst. Wat jou is overkomen, is de meest traumatische ervaring die mensen kunnen hebben. En er is niemand die echt weet en kan meevoelen wat jij voelt, omdat geen twee mensen gelijk zijn, ook al hebben zij hetzelfde te doorstaan. Jouw verdriet is uniek. Hoe groei je door je pijn heen? En kan dat? Hoe ga je om met je woede? En wat is berusting? In dit eerlijke boek probeert Jos Brink, pastor en stervensbegeleider, maar ook theatermaker (en dus een 'mensen-mens') geen gemakkelijke antwoorden te geven op alle vragen die je hebt. Wel herkent hij, vanuit zijn lange ervaring, jouw situatie. Hij kan je wellicht richting geven, een beetje sturen, waardoor eenzaamheid weer in tweezaamheid verandert. Dat wat de auteur zelf, en samen met anderen, heeft meegemaakt, vormt de basis van Rouw op je dak, bepaald niet alleen geschreven voor mensen die leven vanuit een religieuze optiek: wie je ook bent, waar je ook bij wilt horen, verdriet is verdriet. Jos Brink legt je in dit boek geen waarheden op, maar probeert met je mee te gaan. Niet om je te dragen, want dat kan niet. Maar misschien kan hij jou wel weer leren lopen...
(source: Bol.com)

Filosofi, psykologi

The unimaginable has happened. The world has been plunged into all-out nuclear war. Sailing near the Arctic Circle, the U.S.S. is relatively unscathed, but the future is grim and Captain Thomas is facing mutiny from the tattered remnants of his crew.

With civilization in ruins, he urges those that remain—one-hundred-and-fifty-two men and twenty-six women—to pull together in search of land. Once they reach safety, however, the men and women on board realize that they are earth’s last remaining survivors—and they’ve all been exposed to radiation. When none of the women seems able to conceive, fear sets in. Will this be the end of humankind?

For readers of by A. American, by David Crawford, and by G. Michael Hopf, and by William Forstchen.