Frauen sind von Natur aus monogam? Treu? Gehen niemals fremd, wenn sie glücklich verheiratet sind? Lassen sich nicht vom Aussehen eines Mannes antörnen, sondern nur von seinen »inneren Werten«? Daß dies zwar ein altes und hartnäckiges Vorurteil, aber nichts als ein Vorurteil ist, belegt dieses bahnbrechende Buch von Dalma Heyn, in dem Frauen über ihr sexuelles Erleben sprechen und unmißverständlich zu verstehen geben: Weibliche Sexualität ist polygam, anarchisch, spielerisch, hemmungslos, lustvoll und vital.

Das seit Jahrhunderten tradierte Bild der Frau spricht ihr eine eigene, nur an ihren Körper und ihre Person gebundene Sexualität an und nimmt damit ein existentielles Stück Identität. Es ist aber genau dieses Gefühl von Eigenleben, von Bewußtsein seiner selbst, von Kontakt mit sich, das die meiste» dieser Frauen, oft nach mehreren Ehejahren, erst in einer Liebesaffäre wiederfinden. Und die Stimmen dieser Frauen beschreiben entschieden und ohne Schuldgefühl, wie sie sich der verlorenen und wiedergefundenen Vitalität gern und immer wieder neu versichern.

Dieses Buch ist kein Plädoyer für den Ehebruch; es will mehr:

Es vermittelt einen Eindruck von dem früh und unmerklich ein setzenden Dressurakt, den die Anpassung an das wohltemperiert-asexuelle Muster der »guten Ehefrau« — mitfühlend um selbstlos — verlangt. Die Zurichtung auf ein Lebensmuster, da: trefflich mit »Mutti ist die Beste« um rissen wird, kostet Individualität, Authentizität und die Fähigkeit zu lebendiger um spontaner Sexualität.

Een stad leeft in angst voor een moordenaar: drie vrouwen van rond de dertig zijn op raadselachtige wijze gestorven. De politie denkt aan rituele moorden, gepleegd door dezelfde dader, die steeds rozen bij zijn slachtoffers achterlaat.



Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

De eerste opdracht die Malina Maltzan, roepnaam Mandy, als zelfstandig detective krijgt is het natrekken van het verleden van Grasser, een bekende Duitser over wie een tv-film gemaakt zal worden. Terwijl Munchen in de ban is van drie moorden op mooie jonge vrouwen die op dezelfde manier zijn gedood, ontdekt Mandy dat het succes van Grasser op leugens is gebaseerd. Ook ontdekt ze dat haar vriend Edward, die ze net de deur heeft gewezen, de drie vrouwen heeft gekend. Onder gezamenlijk pseudoniem schreven twee journalistes uit Munchen hun eerste roman over detective Mandy. Het is een in hoog tempo geschreven, vrij spannende detective, waarin lezers een beetje te vaak op het verkeerde been worden gezet en het slot niet helemaal kan overtuigen, ook al omdat de gebeurtenissen soms wat slordig zijn uitgewerkt. De vertaling leest prettig. Zwart omslag met foto's van tule en boeketten met rozen. Kleine druk.

(Biblion recensie, Redactie) Crimezone.nl

De Rozenmoorden van Anna Kalman is volgens de omslag ëhet Duitse antwoord op Nicci French´. Deze uitspraak schept hoge verwachtingen! Het boek is geschreven door twee Duitse journalistes en dit is hun debuutroman. De beide dames kunnen in elk geval een onderhoudend boek schrijven dat niet verveelt. Het boek leest heel gemakkelijk en ik had het snel uit. Het was toegankelijk, spannend en met veel vaart geschreven. Maar de vergelijking met Nicci French vind ik niet terecht. Waarom niet?

In De rozenmoorden is teveel sprake van toeval. Het verhaal speelt zich af in München, een hele grote stad. Iedereen met wie Mandy in aanraking komt, lijkt in verband te staan met de moorden. Zoveel toeval kan niet bestaan. Daarnaast zijn er nog paar onwaarschijnlijkheden. Zo ligt er op de plek van de misdaad een aansteker met initialen. De politie heeft op die plek al uitvoerig onderzoek verricht, maar dit voorwerp niet gevonden ter wijl het gewoon op tafel ligt. Mandy, de speurder, ziet het natuurlijk wel. Beetje vergezocht. Qua thematiek en karakters is dit, volgens mij, een misdaadroman die met name veel vrouwen zal aanspreken. Er is sprake van romantiek, een eigentijdse sfeer met eigenzinnige vrouwelijke hoofdpersonen die een zelfstandig leven leiden. Het is vooral een boek dat verstrooiing biedt. Daar is overigens niets mis mee. Maar De rozenmoorden zal bij mij niet blijven hangen en de vergelijking met Nicci French houdt, naar mijn mening, geen stand. Ik vind Nicci French echt een klasse beter.

Beoordeling: 2 sterren

(Bron: Crimezone.nl)
(source: Bol.com)