Disclaimer

Vanaf het moment, dat een mens geboren wordt, wordt hij onderworpen aan de voortdurende indoctrinatie van de maatschappij. Een deel van deze indoctrinatie, misschien het belangrijkste, is de bewering, dat de werkelijkheid alles is wat met de hand gevoeld kan worden en met het oog wordt waargenomen. Dit begrip, wat vrij invloedrijk is in de maatschappij, is generatie na generatie niet in twijfel getrokken. Een moment van bezinning, zonder je over te geven aan enig indoctrinatie, zal iemand echter een verbazingwekkend feit doen realiseren. Vanaf onze geboorte, zijn alle dingen, die ons omgeven simpelweg datgene wat onze zintuigen ons aanreiken. De wereld, menselijke wezens, dieren, bloemen, de kleuren van deze bloemen, geuren, vruchten, smaken van vruchten, planeten, sterren, bergen, stenen, gebouwen, ruimte, kort samengevat alle dingen zijn waarnemingen, die onze zintuigen ons aanreiken. Om dit onderwerp verder uit te leggen, zal het nuttig zijn om over de zintuigen te praten, de tussenpersonen, die ons van informatie over de wereld voorzien. Onze waarneming van het zicht, gehoor, reuk, smaak en gevoel, functioneren allemaal ten opzichte van elkaar op dezelfde manier. Beelden, die wij van objecten ontvangen waarvan wij veronderstellen dat zij in de externe wereld bestaan (smaak, geur, geluid, gezicht, vastheid) zijn allemaal door zenuwcellen doorgegeven aan de relevante centra van de hersenen. Let wel de hersenen ontvangen enkel elektrische signalen. Tijdens het kijkproces bijvoorbeeld, passeren lichtbundels (fotonen), die een tocht maken van het object naar het oog, de lens in de voorkant van het oog, waar zij gebroken worden en omgekeerd worden op het netvlies achter het oog. Het elektrische signaal, dat door het netvlies wordt verwekt, wordt in het zichtcentrum van de hersenen na een serie van processen als een beeld gezien. In een deel van onze hersenen, het zichtcentrum genaamd, dat slechts een paar kubieke centimeters in beslag neemt, zien wij een kleurrijke en heldere wereld die diepte, hoogte en breedte heeft. Een soortgelijke methode geldt ook voor alle andere zintuigen. Smaken worden bijvoorbeeld in elektrische signalen omgezet door enkele speciale cellen in de mond en op de tong en worden overgedragen naar het relevante centrum in de hersenen. Een voorbeeld zal dit onderwerp verder verduidelijken. Laten we het moment dat je een glas limonade drinkt in beschouwing nemen. De koelte en de vastheid van het glas dat je vasthoudt, wordt door speciale cellen onder je huid omgezet in elektrische signalen, die naar je hersenen verstuurd worden. Tegelijkertijd wordt de geur van de limonade, de zoete smaak die je ondervindt wanneer je met teugjes drinkt en de gele kleur die je ziet wanneer je in het glas kijkt allemaal in de vorm van elektrische signalen naar de hersenen verstuurd. Het geluid dat je hoort wanneer je het glas op de tafel zet, wordt op een soortgelijke manier door je oor opgemerkt en als een elektrisch signaal naar je hersenen verstuurd. Zintuiglijke centra in de hersenen, die fundamenteel verschilden werken toch met elkaar samen bij het vertolken van al deze gevoelens. Ten gevolge van deze uitleg, neem je aan, dat je een glas limonade aan het drinken bent. Anders gezegd, alles vindt in de zintuiglijke centra plaats in de hersenen terwijl je denkt, dat deze gevoelens een vast bestaan hebben. Echter, ten aanzien van dit punt ben je simpelweg misleid, daar je geen bewijs hebt om te veronderstellen dat wat je hersenen zien een fysische wisselwerking heeft buiten je schedel.

Als moslims veroordelen we nadrukkelijk de terroristische aanslag van 11 september 2001 op de twee grote steden in Amerika, die tot de dood en verwonding van duizenden onschuldige burgers heeft geleid en spreken de Amerikaanse natie onze medeleven toe. Deze aanslagen schoven de zeer belangrijke vraag naar de werkelijke bron van het terrorisme op de top van de agenda van het wereldgebeuren. Op deze manier werd de gehele wereld duidelijk gemaakt dat de Islam een religie van vrede en tolerantie is, die de mensen tot mededogen en gerechtigheid oproept. Vele prominente personen van de wereldpolitiek, leidende mediaorganisaties, televisie en radiostations verklaarden dat de ware Islam de gewelddadigheid verbiedt en naar de vrede tussen mensen en naties streeft. Geïnformeerde kringen uit het Westen, die de Islam goed bestudeerd hebben en die de ware Islam kennen zoals God het in de Koran beveelt, hebben duidelijk gemaakt dat het begrip "Islam" en "terreur" niet samengaan en dat gewelddadigheid in geen enkele religie is veroorloofd.

Op de dag dat de vooraanstaande psychiater Julius Hertzfeld te horen krijgt dat hem waarschijnlijk nog maar één jaar te leven rest, begint hij met een onderzoek naar de betekenis van zijn leven. Hij zoekt na meer dan twintig jaar contact met Philip, een aantrekkelijke, arrogante, con tact gestoorde, seksverslaafde man, die drie jaar bij hem in therapie zat – zonder enig resultaat. Philip blijkt tot Julius' grote verbazing gepromoveerd te zijn in de filosofie en een opleiding te volgen tot therapeut. Julius biedt zich aan als supervisor – met als voorwaarde dat Philip aan zijn therapiegroep zal deelnemen. Een van de leden van deze therapiegroep, Pam, blijkt slachtoffer van Philip te zijn geweest en is nooit over deze traumatische ervaring heen gekomen. Terwijl de groepsleden proberen om te gaan met deze ontvlambare situatie en het einde van Julius' laatste jaar schrikbarend dichtbij komt, stijgt de therapie tot een ongekend hoog niveau – met buitengewone veranderingen bij elk groepslid als gevolg. Yalom verweeft deze geschiedenis met het verhaal over het leven en werk van de filosoof Arthur Schopenhauer – Philips goeroe, alter ego en inspirator – met fascinerende lessen over Schopenhauersinvloed op de hedendaagse filosofie tot een indrukwekkende, uiterst leesbare roman.<

Het ontstaan van het universum wordt in de Qoer'aan in het volgende vers beschreven: Hij is de Voortbrenger van de hemelen en de aarde. (Qoer'aan 6:101) Deze informatie gegeven in de Qoer'aan, is volledig in overeenstemming met de ontdekkingen van de hedendaagse wetenschap. Zoals we al eerder gezegd hebben zijn astrofysici tegenwoordig tot de conclusie gekomen, dat het hele universum, samen met de dimensies van tijd en materie, zijn ontstaan door een grote explosie, die in een oogwenk heeft plaatsgevonden. Deze gebeurtenis staat bekend als de 'Big Bang' en bewijst dat het universum uit het niets is geschapen als het resultaat van een explosie uit één enkel punt. Voor de tijd van de Big Bang, bestond er niet zoiets als materie. Van een toestand van niet-bestaan, waarin noch materie, noch energie en zelfs geen tijd bestond, en wat slechts metafysisch beschreven kan worden, werden materie, tijd en energie, allen in een ogenblik geschapen. Dit feit, pas onlangs ontdekt door de moderne natuurkundigen, werd ons veertienhonderd jaar geleden in de Qoer'aan verteld.

De dood kan u op elk ogenblik inhalen. Wie weet, misschien is dit het ogenblik. Of, het kan veel dichterbij zijn dan u ooit heeft gedacht. Deze regels kunnen de laatste kans zijn, de laatste herinnering, de laatste waarschuwing alvorens de dood tot u komt. Terwijl u verder gaat met deze zinnen, kunt u nooit weten dat u in het volgende uur nog in leven zult zijn. Zelfs als het zo blijkt te zijn, kan niets u een ander uur waarborgen. Geen uur, zelfs geen één enkel ogenblik daarna, is het zeker dat u nog zult leven. Er is geen waarborg dat u dit boek ooit zult uitlezen. De dood zal het meest waarschijnlijkst tot u komen op een tijdstip waarop, slechts een ogenblik voordien, u nooit over het sterven dacht. U zult zeer zeker sterven, net zoals al uw geliefden. Vóór u of na u, zullen zij zeker sterven. Over honderd jaar, zal er geen één enkele ziel zijn met wie u in deze wereld vertrouwd bent. De eindeloze doelstellingen betreffende het leven bezetten de gedachtes van de mens; om de middelbare school te beëindigen, om naar de universiteit te gaan, om een diploma te behalen, om een respectabel beroep te hebben, om te huwen, om kinderen groot te brengen, om een vreedzaam leven te leiden... dit zijn de de meest algemene en gewoonste plannen van de mens. Behalve deze, zijn er duizenden anderen bedacht voor iemands persoonlijke omstandigheden. De dood is één van de weinige dingen in het leven die zeker zullen gebeuren. Dit is honderd procent zeker. Na jaren van hard werken, slaagt een student erin toegang tot de universiteit te verkrijgen, hij sterft echter op weg naar college. Iemand die onlangs voor een baan is ingehuurd verliest zijn leven op zijn eerste ochtend, reizend naar zijn werk. Een verkeersongeval beëindigt het leven van een zojuist gehuwd paar op hun huwelijksdag. Een succesvolle zakenman verkiest te vliegen om tijd te besparen, niet wetende dat diezelfde vlucht een afschuwelijk eind aan zijn leven zal maken. In een dergelijk stadium, helpen de plannen niet meer. Plannen achterlatend die gedoemd zijn eeuwig onvolledig te blijven, zij worden naar een punt geleid waar geen terugweg is en toch is het een bestemming die zij nooit hebben gepland. Hoe ironisch is het dat zij jarenlang teveel tijd doorbrachten met het gedetailleerd maken van plannen die nooit in werking gesteld zouden worden, toch werd er nooit gedacht aan een zeker iets dat zou gebeuren. Hoe zou een mens van wijsheid en geweten zijn prioriteiten dan moeten vaststellen? Moet hij zijn plannen maken voor het ene zekere dat gaat gebeuren of voor iets wat onwaarschijnlijk is? De meerderheid, zoals duidelijk is, verleent voorrang aan doelstellingen waarvan zij nooit zeker kunnen zijn om deze te verwezenlijken. Ongeacht welke fase van het leven zij doormaken, zij plannen resoluut voor een betere en meer voldane toekomst. Deze tendens zou vrij rationeel zijn, als de mens onsterfelijk was. Maar toch blijft het een feit dat alle plannen tot dat absolute eind veroordeeld zijn, de dood genaamd. Aldus is het irrationeel om de dood te negeren, hetgeen zeker zal plaatsvinden, en iemand alle aandacht te schenken aan al die dingen die misschien wel of niet gerealiseerd kunnen worden. Maar toch, ten gevolge van een onbegrijpelijke toverspreuk die hun gedachtes verslaaft, slagen de mensen er niet in om dit duidelijke feit op te merken. Daar dit het geval is, kunnen zij nooit in kennis gesteld worden van hun werkelijke leven dat moet beginnen met de dood. Zij bereiden zich er eenvoudig-weg niet op voor. Zodra zij worden herleefd, gaan zij nergens naar, enkel naar de hel, een plaats die speciaal voor hen ontworpen is. De bedoeling van het schrijven van dit boek is om de mens te laten nadenken over een kwestie welke hij vermijdt over na te denken en hem waarschuwt voor een dreigende en onvermijdelijke gebeurtenis... Het vermijden van het denken hierover, kan op geen enkele manier dan ook een oplossing verstrekken.