Disclaimer

Voorstelling waarvan? zei de Patriciër van Ankh-Meurbork. Alleen hij wist hoeveel spionnen hij had. Deze bibberaar was knecht bij het Gilde van Alchemisten. Ik weet niet, heer. Ik mocht er niet in Er was alleen dat geratel en een soort flikkerend schijnsel onder de deur door. En toen moest ik naar Vlees Snikkel, voor een schaal warme worstjes. Schijfwereldse alchemisten hebben de betovering van rolprent en witte doek ontdekt. Maar wat voor duister geheim schuilt daar achter de Hollewoudse heuvel? Dat moeten Telda Wussel (Maar mijn vrienden en vriendinnen noemen me Rossie) en Victor Toegelbrock (Maar mijn vrienden noemen me Victor) dus maar zien te ontdekken. ME T DU I Z E N D OL I FA N T E N! ! Een flitsende klucht in een dolgedraaid Ankh-Meurbork.



Op de Schijfwereld ontstaat een doorgang naar een ander universum omdat de poortbewaker zonder nakomeling is gestorven. En door de opening komt de geest van Hollywood, die vaardig wordt over de bewoners van Ankh-Meurbok. In een mum staat er een filmindustrie op poten die heel wat hoofden op hol brengt voor de jonge held, diens heldin en een wonderhondje de oude toestand weten te herstellen. Deel tien van de Schijfwereldromans steunt meer dan voorgaande titels op een grote dosis pastiche en (voor de lezer) de lol van het herkennen van situaties en personages uit onze wereld onder de kleurrijke beschildering die Pratchett ze heeft gegeven. Het is binnen het luchtige genre van deze auteur een extra lichtgewichtprestatie. Toch zullen de liefhebbers van zijn humor er vast weer van smullen. Kleine letter, gedetailleerde actieprent (met Oscar) op het omslag.

Redactie
(source: Bol.com)

Beschrijving Melissa lijkt op het eerste gezicht een doorsnee puber: ze voelt zich onbegrepen, heeft posters van Gustav Klimt en Marlene Ditrich op haar kamer hangen en is op zoek naar de ware, grote liefde. Op veertienjarige leeftijd begint ze een dagboek: haar verhaal is de weerslag van wat er gebeurt als honderd keer een borstel door je haar halen voor je gaat slapen (een oude Siciliaanse raad om je haar stralend te houden) niet volstaat om de ware liefde te vinden. Melissa's eerste relatie, met een jongen die haar voor zijn eigen sexuele plezier misbrukt, mondt uit in een grote desillusie, die de inleiding vormt voor een eindeloze reeks sexuele ervaring die rechtstreeks van een pornosite lijken te zijn gedownload: sadomasochisme, gangbangs en homosexuele contacten. Na elke nacht die ze heeft doorgebracht met mannen voelt ze zich vies en gebruikt, maar ze blijft deze zielloze en soms gewelddadige sex zelf opzoeken. Dit grimmige verhaal van een 'verloren meisje' eindigt als een sprookje. Als Melissa naar eigen zeggen haar reis door 'het bos' heeft voltooid, vindt ze eindelijk de ware. De posters van Klimt maken plaats voor een foto van haarzelf en haar principe arabo... In Italië was het boek direct een ware sensatie. Het wordt daar gezien als het tienersex-antwoord op Catherine M. Het boek is inmiddels al in tien landen in vertaling verschenen. Recensie(s) NBD|Biblion recensie In de vorm van een dagboek, lopend van juli 2000 tot augustus 2002, bekent het narcistische tienermeisje Melissa hoe zij kennismaakt met de bestiale kanten van de lichamelijke liefde. Haar initiatieroute in het Siciliaanse Catania voert langs tal van uiteenlopende seksuele praktijken, die zij walgend en hunkerend ondergaat. "Iemand die van zichzelf houdt, laat zijn lichaam niet zonder een doel en zelfs niet uit plezier door iedere willekeurige man verkrachten" (blz.117), klaagt zij, om er vervolgens geexalteerd aan toe te voegen: "Ik ben vies, alleen de Liefde, als die bestaat, kan me schoonwassen" (blz.118). En natuurlijk vindt zij die Liefde ook: "Ik ben aangekomen in het kasteel van de Arabische prins die, zittend op een fluweelzacht kussen, op me heeft gewacht" (blz.157). Het schandaalsucces van dit brokje bekentenisliteratuur is begrijpelijk, maar het is en blijft toch erotische flut. Voor een breed publiek, dat wel. Normale druk. (Biblion recensie, Menno Gnodde) <

Het lijkt mij het lijkt mij hoor eens, de dood moet gewoon doorgaan, ja toch? De dood moet gebeuren. Dat is waar leven nu eenmaal om draait. Je leeft, en dan ben je dood. Dat kan niet zomaar ophouden, zei de Aartskanselier zakelijk. De Dood is gewoon spoorloos voor zijn eh opheffing moet worden gevreesd. Dit leidt natuurlijk tot ontwrichtende verwarring, zoals steeds bij het uitvallen van belangrijke openbare voorzieningen. De zojuist overleden tovenaar Windel Poens ontwaakt en bemerkt dat hij is teruggekeerd als lijk. Daar laat hij zich niet door kisten: hij sluit zich aan bij de Club van Herstarters. Intussen meldt zich ergens ver weg een lange, donkere snuiter bij een afgelegen boerderijtje en die blijkt me toch handig met een zeis! Dat komt de boerenweduwvrouw goed uit, want er moet nodig worden gemaaid Met de Dood der Ratten, Mevrouw Koek en nieuwe sokjes



Op de krankzinnige schijfwereld besluit een trio ambtenaren dat de Dood moet afvloeien. Dood verhuurt zich op een afgelegen boerderij als knecht (met zeis) terwijl leven en sterven in de wereld in het honderd lopen. Uiteraard wordt Dood ten slotte weer in dienst genomen. Pratchett heeft veel succes met zijn satires die uitstekend worden vertaald, inclusief woordgrappen. Dit elfde deel zal er weer ingaan als koek. Kleine, maar scherpe letter, omslagtekening van geraamte als boerenknecht tijdens een picknick.

Redactie
(source: Bol.com)

Wat je weten moet, meidje, zei Ootje Nack, is dat ze behalve een grote eggo ook nog een spiecholologie heeft. Hoezo een spiecholologie? zei Magraat. Heb je soms een boek gelezen? Ootje deed of ze het niet hoorde. Nou moet je opletten, zei ze. Zo dadelijk gaat ze vast zachtjes van tsj-tsj. Dat komt altijd na dat orengepeuter. Door de bank wil dat zeggen dat ze wat zit uit te broeden. Zorgen dat een dienstmeisje nou eens niet met een prins trouwt moet voor een heks annex petemoei toch een fluitje van een cent zijn. Als Opoe Wedersmeer, Ootje Nack en Magraat Knophlox naar het verre Waarland vliegen blijkt het toch niet zo eenvoudig te liggen Een Waarlandse voedoedame, die in een hutje op eendenpoten woont, bemoeit zich er ook nog mee, en dus krijgt ze het aan de toverstok met Opoe Wedersmeer. Enge avonturen in Vreemde Ketreien (met een kwakende keurvors)



Onder de vaste personages uit de Schijfwereldreeks is het heksentrio bij de lezers bijzonder populair. Ditmaal moet het drietal een andere heks dwarszitten die sprookjes waar wil maken: alle mensen in haar rijk gelukkig, of ze willen of niet! De lange wereldreis van het trio en hun aanvaringen met diverse sprookjes worden zoals gebruikelijk geestig verhaald, met allerlei woordspelingen. In dit deel lijkt de auteur (en zijn vertaler) zichzelf te overtreffen. Kleine letter; omslag met drie bezemstelende heksen, kikvorsvijver, koets en sprookjeskasteel.

Redactie
(source: Bol.com)

In de beginne was het Woord. En het Woord was: He jij daar! Broeda is Uitverkoren. Zijn god heeft tot hem gesproken, zij het momenteel in de gedaante van een schildpadje.

Broeda is maar een eenvoudige ziel. Hij kan niet lezen of schrijven, maar wel goed voor meloenen zorgen. Hij wil maar een paar dingen. Hij wil graag dat ze die wijsgeer niet vervolgen en dat de inquisitie hem niet gaat martelen - ook al beweert die vent dat de wereld plat is en op de rug van een schildpad door de ruimte zeilt. (Dat klopt wel, maar niet met het Kerkelijk dogma: de Schijf is een bol!)

Het dertiende deel in de satirische Schijfwereldreeks draagt een meesterlijke titel. Dit keer neemt Pratchett godsdienstwaan, religieuze prietpraat en haarkloverij (en vervolgingen) op de korrel. Het verhaal van de naieve broeder Broeda die als enige nog gelooft in zijn god en daardoor diens voortbestaan moet waarborgen, geeft een wrang inzicht in de bestaansgrond van godsdienstige organisaties. Farizeeers en inquisiteurs worden aan de spotpaal genageld met de milde ironie die Pratchett eigen is. Voor wie zich er niet in wil verdiepen, blijft het een vermakelijk verhaal. De vele Pratchett-fans zullen dit zeker willen lezen. Drukke maar in details juiste omslagillustratie; kleine druk. Voortreffelijke vertaling.

Redactie
(source: Bol.com)

Het is een zwoele Midzomeravond. Er zijn overal van die oogstkringen opgedoken - zelfs in het lapje tuinkers van Poeti Nack, vier jaar. Morgenochtend gaat onze heks Magraat Knophlox met de koning trouwen....Dat zou toch een 'droom' moeten zijn... Maar de dronken klompendansers van Lankhr laten de Elfen los - reuze deftige lui, maar helaas ook met gruwelijke trekjes...Dus Opoe Wedersmeers kibbelende heksenkringetje staat dit keer echt voor een zware klus. Verder medewerking van vele dwergen, tovenaars, trollen, klompendansers en een orang oetan. Plus veel fiedeldondijn en bloedspettters.

NBD|Biblion recensie

Op de sprookjesachtige, platte Schijfwereld komen we wederom het heksentrio uit eerdere delen tegen. Dit verhaal is een knipoog naar Shakespeare's Midzomernachtsdroom. Magraat zal op midzomerdag trouwen met koning Verinus. De overige twee heksen nemen het ondertussen op tegen een ambitieuze jonge heks die een opening creëert naar een parallelle wereld. Tijdens een toneelvoorstelling ter ere van het aanstaande huwelijk dringen de slechte en gevoelloze elfen met hun koningin dit universum binnen waar ze een schrikbewind voeren. Gelukkig eindigt alles nog goed als de Duivel zijn Elfenvrouw tegenhoudt. De verwijzingen naar onze huidige maatschappij, de karikaturen van bekende personen (o.a. Casanova en Einstein) en het satirisch sausje zorgen voor een luchtig boekje zonder diepgang maar voor een fantasy-verhaal bijzonder vermakelijk. De vele woordspelingen zijn uitstekend vertaald. Fraaie omslag met afbeeldingen van personages uit het verhaal. Voorkennis van eerdere delen is niet echt nodig maar wel handig. Normale druk. Zie ook a.i. 94-07-320-1.
(Biblion recensie, David Jaramillo Moreno.)
(source: Bol.com)

De Stadswacht heeft echte Mannen nodig! Zijn de wachters dan niet mans genoeg? Mans, och ja – maar mens?
Zo hebben we bijvoorbeeld Korporaal Biet (op papier een dwerg), Veldwachter Pruimpje (echt een dwerg, Veldwachter Gneisbaard (een trol), Veldwachter Angoea (een vrouw….meestal) en Korporaal Bollebos (uit het mensdom gezet wegens duwen).
Mans genoeg, maar toch dringend verlegen om hulp. Want in de stad heersen moord en doodslag, zonder de vereiste vergunning!

 De afdeling Nachtwacht van de Ankh-Meurborkse Stadswacht bestaat uit een etnisch gemeleerd gezelschap van trollen, dwergen, weerwolven en mensen. De spanning tussen trollen en dwergen stijgt als in beide bevolkingsgroepen een moord wordt gepleegd met een nieuw wapen, het vuroer (= geweer), uitgevonden door Leonard da Quorm (= Da Vinci). De verdenking valt op het Moordenaarsgilde maar de leden daarvan mogen niet moorden zonder vergunning. De Nachtwacht zoekt dit uit en probeert ondertussen de trollen en dwergen uit elkaar te houden die elkaar maar al te graag naar de keel vliegen. Ook de spanning binnen de Nachtwacht loopt op. Bovendien wil kapitein Flinx de moordenaar pakken voor zijn ontslag wegens huwelijk en raakt korporaal Biet verliefd op veldwachter Angoea zonder dat hij op de hoogte is dat ze een weerwolf is. Zelfstandig te lezen met verwijzing naar 'Wacht! Wacht!'*. Romantiek en heroiek met opnieuw een knipoogje naar de werkelijkheid. Spanning en humor zijn uitstekend opgebouwd met diverse woordspelingen. Op omslag de Nachtwacht in een stormloop. Kleine druk.

Redactie
(source: Bol.com)

`Moetje die deuk nou es zien,' zei Hupkesen. `De hele korst is bedorven.' ‘En anders je hoofd wel’, zei de Dood.

Curator Hupkesen van het Dwergenbroodmuseum was lichtelijk aangeslagen. Afgezien van andere redenen was hij net vermoord. Maar momenteel zag hij dat liever even als een hinderlijk detail - Men had hem doodgeslagen met een brood.

De dood waart rond in multicultureel Ankh-Meurbork, met in zijn kielzog de Dood. Moord is normaal, maar dit is misdaad. Of erger: verraad... Een klus voor Commandeur Flinx, de vermaarde chef van de Stadswacht. Dan zijn er ook nog trollen, een maanzieke weerwolf en een dwerg met praatjes, en vooral een zelfdenkende GOLEM.

Chaos, spanning, meedogenloze klucht! Misschien zelfs te veel voor Kaptein Biets wakkere mannen - Mannen?

`Wat is fantasy toch heerlijk, wat is fantasy toch fijn. Vooral als het is geschreven door Terry Pratchett... en briljant vertaald door Venugopalan Ittekot.' - Willy Wielek in Trouw

Terry Pratchett is met zijn succesvolle Schijfwereldreeks over de hele wereld bekend geworden. Hij woont met gezin en al in Wiltshire, Engeland, waar hij vleesetende planten kweekt en computers dingen probeert te laten doen waarvoor ze niet bestemd zijn.

NBD|Biblion recensie

In de stad Ankh-Meurbork is Commandeur Douwe Flinx, chef van de Stadswacht, op zoek naar de dader van een poging tot vergiftiging van heer Ottopedi, Patriciër (bestuurder) van de stad. Hij wordt daarbij geholpen door trollen, dwergen, een weerwolf en een golem, een wezen van klei. Uiteindelijk komt hij erachter dat de kaarsen in de kamer van de bestuurder in arsenicum zijn gedoopt. Wanneer hij de dader, een vampier, arresteert, raakt een groot deel van de adellijke families in de problemen, omdat zij deel namen aan de samenzwering. Dit boek, dat tot het humoristische fantasy-genre behoort, voldoet niet aan de verwachtingen die vooraf worden gewekt. De humor komt sporadisch tot zijn recht, het verhaal is rommelig en de afloop is niet spannend. Samengevat: een aaneenschakeling van pogingen tot gewild leuk zijn, mede tot uiting komend in de namen van de personages. Het boek maakt deel uit van de zogeheten "Schijfwereldreeks" waarvan eerder onder andere 'Meidezeggenschap' en 'Zieltonen' werden vertaald. Op het omslag een tot de verbeelding sprekende afbeelding in kleur. Normale druk.
(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

«La autopsia tras la muerte de la niña de diez años Clare Kemplay ha revelado que fue torturada, violada y estrangulada. La policía de West Yorkshire retiene los detalles exactos de las lesiones, pero el inspector jefe George Oldman, en una rueda de prensa ofrecida hoy a primera hora, calificaba la extrema crueldad del asesinato de “difícil de concebir”».1974, West Yorkshire, se acerca la Navidad. Eddie Dunford, corresponsal de sucesos del Evening Post, empieza a tener firma en la cabecera del periódico. La desaparición de una niña de diez años –cuyo cadáver aparece en un solar en construcción, con unas alas de cisne cosidas a la espalda– es su primer gran reto profesional. El periodista recuerda antiguos casos sin resolver de niñas desaparecidas y encuentra un vínculo entre los crímenes. Turbios manejos inmobiliarios, concejales sobornados y policías corruptos se interpondrán en su investigación.<

Dos personajes, dos supervivientes de la primera novela del Red Riding Quartet se encuentran en la segunda: el periodista Jack Whitehead, que lleva bebiendo unos cuarenta años y que, tras unos años de depresión y retiro, se reincorpora a las páginas de sucesos del Yorkshire Post; y el sargento Bob Fraser, a quienes sus compañeros llaman «Don Limpio» a pesar de que les consta que no es fiel a su mujer y que no se arredra en los brutales interrogatorios. A ambos les une la investigación de una serie de atroces asesinatos de prostitutas, obra de un nuevo «Jack el Destripador» al que tal vez se le estén atribuyendo más crímenes de los que ha cometido. Al periodista y al policía les une también un amor secreto, trágico, por las prostitutas.<

'Ik wil,' zei meneer Kruimpjes van de supermarkt, 'dat je Berevaar arresteert!'
'Waarvoor dan?' zei Korporaal Bolleboos.
'Dat zit me daar zomaar allemaal pakjes weg te geven!'
Er zat iemand op de stoel. Met een kind op zijn knie. Maar wel een raar iemand, onder dat rode pak. Een knokig iemand, met holle oogkassen en een valse baard. WAT WIL JIJ VOOR JE BEREWAAKSAVOND, KLEIN MENSJE? Waar is de echte gebleven? Waarom komt de Dood door de schoorsteen gekropen? De dag voor Berewaak is dit jaar nog donkerder dan anders. Kan Suzan, de kinderjuf die nooit griezelt, ervoor zorgen dat de zon morgen weer opgaat? Een avontuur met hilarische diepgang! Vol maffe tovenaars, enge feetjes, moordenaars, dieven en... véél tanden. 'Terry Pratchett is gewoon de beste humoristische schrijver van de twintigste eeuw.' Oxford Times 'Wat is fantasy toch heerlijk, wat is fantasy toch fijn. Vooral als het is geschreven door Terry Pratchett... en briljant vertaald door Venugopalan Ittekot.' Willy Wielek in Trouw

NBD|Biblion recensie

Suzan van Stoo Hielet, gouvernante van Twijna en Gimbert, moet voor zonsopkomst de Berevaar, een soort vermomde kerstman, gevonden hebben, anders vergaat de wereld. Ze wordt op alle mogelijke manieren tegengewerkt en geholpen door monsters, mythische droomfiguren en andere vreemde types. Het verhaal is een adembenemend, hilarisch samenspel, een soort kruising tussen Dickens en Monthy Python, parodierend op fantasy en griezelverhalen. Dit boek is een van de vele die de auteur geschreven heeft over de Schijfwereld, een platte wereld, waarin magie werkt en die bevolkt wordt door de meest bizarre mensen en andere wezens. Wie snel ingevoerd wil raken in deze wonderlijke wereld, raadplege de 'The Discworld companion' (1994, samengesteld door Pratchett en Stephen Briggs)*. Vrij kleine druk.
(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

In dit 22ste deel van de Schijfwereldreeks wordt een nieuw continent op de Schijfwereld ontdekt. IksIksIksIks, een heet, droog en dor werelddeel.
Via een badkamerraampje strandt een groep tovenaars op dit 'lost continent'. De magiërs zijn op zoek naar een geneesmiddel voor de Bibliothecaris die steeds van gedaante verandert. De aloude antiheld Rinzwind (bekend van een aantal vroege delen van de Schijfwereldreeks) zwerft er ook rond en speelt een belangrijke rol in het drama. De Schijfwereld is plat, zweeft door de ruimte en wordt bevolkt door merkwaardige mensen en fantastische wezens (zombies, weerwolven, trollen, dwergen).

In dit 22ste deel van de reeks 'Schijfwereld' van de humoristische fantasy-auteur Terry Pratchett wordt een nieuw continent op de Schijfwereld ontdekt. IksIksIksIks, een heet, droog en dor werelddeel dat erg Australisch aandoet, maar waarvan de auteur pertinent volhoudt dat het 'over heel ergens anders gaat waar het nu eenmaal, zo hier en daar, wat... Australisch is.' Via een badkamerraampje strandt een groep tovenaars op dit 'lost continent', dat Pratchett talloze mogelijkheden geeft de draak te steken met de eigenaardigheden van het echte Australie. De magiers zijn op zoek naar een geneesmiddel voor de Bibliothecaris die steeds van gedaante verandert. De aloude antiheld Rinzwind (bekend van een aantal vroege delen van de Schijfwereldreeks) zwerft er ook rond en speelt een belangrijke rol in het drama. De Schijfwereld is plat, zwerft door de ruimte en wordt bevolkt door merkwaardige mensen en fantastische wezens (zombies, weerwolven, trollen, dwergen). Pratchett laat er ook nu weer, met een vette knipoog naar gebeurtenissen in onze wereld, de meest fantastische dingen gebeuren. Voor meer informatie www.co.uk.lspace.org. Kleine druk.

Redactie
(source: Bol.com)

26e deel van de Schijfwereldreeks, onuitputtelijke bron van fantastisch plezier. 'Je hebt geeneens een wapen,' zei de jager met een gemene grijns. 'Klopt,' zei Lou-Tzi. 'Zo'n raar monnikje. Totaal ongewapend.' 'Wij zijn wel met z'n vijftienen,' zei de jager. 'Zwaar bewapend.' 'Goed dat jullie zwaar bewapend zijn,'zei Lou-Tzi. 'Is het eerlijker.' Lou-Tzi heeft geen tijd, want hij moet de tijd op gang houden. Iemand is bezig een volkomen nauwkeurige klok te bouwen – en als die af is komt de tijd tot stilstand. Het wordt een race tegen de, nou ja, de tijd, over talloze hindernissen. Tijd is een schaars goed, en moet dus netjes worden ingedeeld. Op de Schijfwereld is dat een klus voor de Monniken der Geschiedenis, die tijd opslaan en wegpompen van waar hij toch maar verspild wordt (zoals onder water – wat moet een schelvis nou met al die tijd) naar steden zoals Ankh-Meurbork, waar altijd te weinig tijd is. Als vanouds in de originele vertaling van Venugopalan Ittekot. Met vele helden en schurken, maar ook Keesie, de vijfde ruiter van de apocalyps (die eruit stapte voor ze beroemd werden), een niet eens zo verschrikkelijke sneeuwman en niet te vergeten: Ootje Nack.

Douwe Flinx – ooit zelf Kapitein van de Nachtwacht – belandt in zijn ruige, norse verleden. In het verleden leven is lastig. Sterven in het verleden is een makkie. Toch moet hij er een moordenaar opsporen en een opstand bedwingen. En als hij wint, verliest hij alles…
Berooid belt hij aan zijn eigen deur, maar er doet een wildvreemde butler open en de jongedame die daar woont (en die hem bekend voorkomt) weet ook al niet wie hij is. Alleen helemaal onderaan de ladder krijgt hij grond aan de voeten. Bij een nog prille Roosje de Koffer bijvoorbeeld. En dan is daar telkens die geheimzinnige straatveger – die schijnt er meer van te weten.