Disclaimer

Liese heeft een grote stap gezet: ze is commissaris geworden bij de Crim, de moordbrigade van de federale politie. Het team van Liese bestaat uit Niels Hoogvliet, Sura Droste en Christophe Dayez.

Natuurlijk houdt zij haar boon voor kunstcriminaliteit. Niet voor niets is de estheet Simon de Veere haar vriend. Op een late zondagochtend komen Liese en Sura samen op de Bundersdreef in het Zoniënwoud waar boswachter Raes een lijk gevonden heeft. Het blijkt te gaan om René Molenveld, kolonel bij de NAVO. Het onderzoek voert Liese naar Frank Vervaet, een oude vriend uit het leger. Hij woont aan de rand van het bos en heeft geen sluitend alibi, ofschoon zijn invalide vrouw zegt dat hij op de dag van de moord onafgebroken voor haar gezorgd heeft. Liese voelt een onderhuidse spanning bij het koppel. Haar aandacht is vooral gewekt wanneer zij verneemt dat Frank onlangs zwaar toegetakeld is geweest. Een week voor de moord is Frank ook nog met René gezien. Wat verbergt Vervaet en wat is de link tussen hem, Molenveld en Patrick Bauwens, wiens lijk ook in het Zoniënwoud aangetroffen wordt? Bauwens draagt een stukje papier bij zich met daarop de tekst: ‘Iris was haar naam.’ Iris blijkt een meisje dat drie jaar geleden spoorloos verdwenen is.

NBD|Biblion recensie

In het Zonienwoud bij Brussel wordt het lijk van een NAVO-kolonel ontdekt. Een jonge, vrouwelijke commissaris wordt met het onderzoek belast. Een zorgvuldig opgebouwde, niet ingewikkelde intrige met alwetende verteller en een kalme verhaalvoortgang naar een licht onverwachte ontknoping. Boetedoening is een motief. De spanning loopt niet hoog op, maar is zeker aanwezig. Het taalgebruik is eenvoudig en vlot met geestige formuleringen. De personages worden adequaat ontwikkeld, met het meeste relief voor de protagonist en haar problemen met collega's en geliefde. De gecompliceerde verhoudingen binnen de diverse politiekorpsen in het district Brussel spelen een rol. Vierde roman met dezelfde hoofdpersoon. Eerder verscheen 'Engel' en 'Niets is ooit'* dat werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008. 'De geheime tuin'** kreeg een Diamanten Kogelnominatie. De auteur werkt voor de Vlaamse omroep VRT. Normale druk.

(NBD|Biblion recensie, A. van den Berg-Brandt)
(source: Bol.com)

In Oostende wordt de directeur van een onderzoekscentrum vermoord teruggevonden. Er ligt een eenvoudig poppetje op de plaats van de misdaad. Drie maanden voordien werd in het Brusselse een journalist op dezelfde manier omgebracht. Commissaris Liese Meerhout wil de moorden om persoonlijke redenen onderzoeken: haar vriend Simon pendelt al maanden tussen Brussel en Oostende. En nog belangrijker: ze is een maand zwanger en Simon wil absoluut geen kind. Al vrij snel na haar aankomst in Oostende wordt de 19-jarige dochter van een welgesteld zakenkoppel ontvoerd. Op de plaats van de ontvoering ligt een eenvoudig poppetje. Dan nemen de zaken een mysterieuze wending: er duikt een filmpje op waarin het vastgebonden meisje te zien is en er rondom haar een luguber ritueel wordt voorbereid. Voor Liese start een dubbele race tegen de tijd: het meisje op tijd terugvinden, en beslissen of ze haar eigen kind zal houden…
(source: dizzie.nl)

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel). Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.<

Deel 1 van 'De kronieken van de krijgsheren'
Derfel Cardarn, een door de geheimzinnige tovenaar Merlijn opgevoede wees, nu speerdrager in dienst van koningin Igraine, is de verteller van de kronieken van de krijgsheren. Zijn verhaal begint in het Brittannië van de vijfde eeuw, een land in de greep van teloorgang en doem.
De heidense goden trekken zich terug ten faveure van de god van de christenen, de Saksen melden zich aan de grenzen en doen woeste uitvallen. Strooptochten zijn aan de orde van de dag.
Slechts een wankel verbond verenigt de onbeheersbare koninkrijkjes van Brittannië tegen de invallers. Dit verbond houdt alleen stand dankzij de inzet van de oude hoogkoning Uther Pendragon.
Maar de druk is groot en de troonopvolger van Pendragon is allesbehalve een sterk leider, maar een kind nog, geboren tijdens een gruwelijk koude winternacht.

Deel 2 van 'De kronieken van de krijgsheren'
Kort nadat hij een grote overwinning heeft bevochten, en zodoende eindelijk de onderling ruziënde koninkrijkjes van Brittannië heeft verenigd, wacht Arthur nog één grote slag. Bij een overwinning zal zijn droom en die van zijn trouwe groep krijgsheren van de Ronde Tafel, eeuwigdurende vrede, eindelijk bewaarheid worden.
Helaas is Arthur een man die gelooft in de ongeschreven wetten van een rechtvaardig streven. Daarbij verliest hij uit het oog dat de voorkeur van de goden uitgaat naar de woelingen van chaos.
De tovenaar Merlijn lijkt als enige in staat hem op het rechte pad te houden, de enige die hem tot het nemen van de juiste beslissingen kan aanzetten.
Maar de tovenaar heeft meer aan zijn hoofd. Zo zoekt hij gedreven naar de dertien Schatten van Brittannië die, zodra ze eenmaal zijn gevonden en bijeengezet, ervoor zullen zorgen dat Brittannië, het Brittannië van de oude goden, zal herrijzen.

Deel 3 van 'De kronieken van de krijgsheren' (laatste deel van deze trilogie)
Lancelots rebellie is mislukt en het huwelijk tussen Arthur en Guinevere lijkt na het verraad van Guinevere en Lancelot voorgoed verleden tijd.
De Saksen grijpen de onderlinge verdeeldheid van de Britten aan om zich te verenigen en dreigen een grootscheeps offensief in te zetten.
Arthur probeert wanhopig steun te krijgen voor zijn strijd om Brittannië weer te verenigen. Immers, de beslissende slag met zijn vijanden komt nu onafwendbaar naderbij.
Intussen heeft de tovenaar Merlijn de dertien Schatten van Brittannië verzameld in een poging de oude goden op te roepen. Zij zouden het Brittannië van weleer weer kunnen doen herrijzen, misschien...

Hace unos cuatro mil años, una tribu del sudoeste de Gran Bretaña llevó a cabo una de las mayores hazañas arquitectónicas de todos los tiempos: Stonehenge, un santuario hecho a base de inmensos bloques de piedra traídos de tierras lejanas. La grandiosidad de la obra ha dejado perplejos a los investigadores a lo largo de los siglos. ¿Qué llevó a aquellos hombres a acometer semejante empresa? ¿Cuáles eran sus nombres, sus motivaciones, sus dioses? En este libro se responde a éstas y muchas otras preguntas.<

Iemand achtervolgt Beryl Madison. Iemand houd haar in de gaten terwijl ze boodschappen doet en als ze thuis is. Ze wordt steeds vakern opgebeld en bedreigd. Doodsbang vlucht ze naar Key West. Maar eens moet ze terug naar huis. Die nacht wacht de onbekende haar op en om een onverklaarbare reden laat Beryl de moordenaar binnen. Zo begint voor patholoog-anatoom Kay Scarpetta het onderzoek van een even ingewikkelde als bizarre misdaad. Waarom deed Beryl de deur open? Kende zij de moordenaar?<

Beschrijving Kay Scarpetta is te gast in een praatprogramma op tv waar ze spreekt over de sensationele zaak van de vermiste, doodgewaande Hannah Starr. Wanneer ze na de uitzending thuiskomt, ligt er een verdacht pakje op haar te wachten. Een bom? Deze levensbedreigende situatie staat niet op zichzelf: Scarpetta krijgt binnen de kortste keren te maken met een beroemd acteur die van een seksueel misdrijf wordt beschuldigd en bovendien met de verdwijning van een mooie, extreem rijke vrouw, met wie haar nicht Lucy ooit een geheime relatie had. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Zeventiende deel in een misdaadreeks rond de Amerikaanse patholoog-anatoom Kay Scarpetta. Scarpetta, inmiddels getrouwd met FBI-man Benton Wesley, verblijft tijdelijk in New York en is als forensisch expert aanwezig in een live tv-show waar ze spreekt over de zaak van de vermiste, doodgewaande Hannah Starr. Ze krijgt een vreemd telefoontje en ontvangt thuis een pakje dat een bom blijkt te bevatten. Kay en de mensen om haar heen worden zich ervan bewust dat er een verband bestaat tussen de show, de verdwijning van een miljonaire met wie haar nicht Lucy ooit een relatie had, een vermoorde jonge vrouw in Central Park, en een acteur die van een seksueel misdrijf wordt beschuldigd. Thriller met veel verhaallijnen, geschreven in de derde persoon (de vorige Scarpetta-delen waren in de ik-vorm) en met bekende personages uit de eerdere boeken. Het werk van de Amerikaanse bestsellerauteur (1956) werd reeds vele malen bekroond. Paperback met vrij kleine druk. www.patriciacornwell.com. (NBD|Biblion recensie, Redactie)<

Op oudejaarsdag wordt een duiker dood aangetroffen op een werf voor afgedankte marineschepen. Een ongeluk? Patholoog-anatoom Kay Scarpetta twijfelt. Als vervolgens haar mortuariumassistent wordt vermoord, ontdekt Kay dat beide zaken met elkaar te maken hebben.



Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

De patholoog-anatoom Kay Scarpetta - vaste heldin in Cornwells in Virginia spelende thrillers - vindt in een verlaten marinehaven het lijk van een journalist: vermoord tijdens het duiken. Waar zocht hij naar? Een bij haar logerend nichtje, een FBI-agente, weet er meer van maar zwijgt als het graf. Dan valt een mortuarium-assistent ten offer aan de onbekende moordenaar(s) als hij de auto van zijn chef naar huis rijdt. In de auto wordt radio-actief materiaal aangetroffen. Ingredienten voor een eigentijdse thriller, met als apotheose een robot die terroristen onschadelijk maakt. Wat vlak vertaald, maar zeker spannend, met een onderhoudend mengsel van traditionele romantiek en geavanceerde onderzoeksmethodes. Pocketeditie.

(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

Een seriemoordenaar waart rond in Richmond, Virginia. Patholoog-anatoom Kay Scarpetta probeert met geavanceerde technieken rechercheur Pete Marino te helpen de moordenaar op te sporen. Maar iemand maakt misbruik van haar kantoor om de jacht op de seriemoordenaar te saboteren en zo de reputatie van Scarpetta te vernietigen. Ze laat zich echter niet ontmoedigen en blijft verbeten verder zoeken, daarbij geholpen door haar nichtje Lucy, een tienjarig computer-wizzkid.<

Kay Scarpetta is kapot van de brute aanslag op haar leven. Ze zoekt steun bij een vriendin, de psychiater Anne Zenners. Maar ook daar komt ze niet tot rust: ondertussen wordt in Scarpetta’s huis het wapen aangetroffen waarmee commissaris Diane Bray is vermoord. De bewijzen tegen Kay stapelen zich op. Als laatste strohalm rest er voor haar niets anders dan een beroep doen op het eindstation, de organisatie waarbij ook haar nichtje Lucy Farinelli betrokken is…<

Opvolger van de bestseller Het risico. Rechercheur Win Garano wordt door zijn ambitieuze baas Monique Lamont opgezadeld met een hopeloze cold case. De openbaar aanklaagster denkt door het oplossen van deze oude zaak een grote carrierestap te kunnen maken. Win verdiept zich in de zaak, en langzaamaan openbaart zich een vuile, ingewikkelde moordzaak. Hij kan echter niet vermoeden dat Lamont er zelf ook bij betrokken is.<

Het was 16 oktober en de schaduwen van herten slopen naar de rand van het donkere bos waar ik vanuit mijn raam op uitkeek, terwijl de zon voorzichtig onder de dekking van de nacht naar buiten kwam. Op de verdiepingen boven en onder me kreunden de leidingen en in steeds meer kamers ging het licht aan. Door de vroege ochtend klonken harde salvo's van schietbanen die ik niet kon zien. Ik was gaan slapen en was ook weer wakker geworden met het geluid van geweerschoten. Dat is een geluid dat nooit ophoudt in Quantico, Virginia, waar de FBI-Academie als een eiland tussen de verschillende bases van het korps mariniers ligt. Ik was elke maand een aantal dagen op de beveiligde afdeling van de Academie, waar niemand me, als ik dat niet wilde, kon bellen of achterna kon komen na te veel biertjes in de kantine gedronken te hebben. In tegenstelling tot de Spartaanse slaapzalen voor nieuwe agenten en tijdelijke bezoekers van politiekorpsen, had ik in mijn suite een tv. keuken, telefoon en een badkamer die ik met niemand hoefde te delen. Het was niet toegestaan om daar te roken of alcohol te gebruiken, maar ik vermoedde dat de spionnen en speciale getuigen die hier gewoonlijk veilig werden opgeborgen die regels niet beter gehoorzaamden dan ik. Terwijl de koffie in de magnetron stond op te warmen, maakte ik mijn aktentas open en haalde er een dossier uit dat al op me had liggen wachten toen ik me de avond daarvoor had gemeld. Ik had het nog niet bekeken, want ik kon mezelf er niet meer toe brengen om helemaal in zoiets op te gaan, om zoiets in bed te lezen. Daarin was ik veranderd.<