Remco Campert

Dichter

Remco Campert

Eetlezen

Verhalen

Remco Campert

Het leven is vurrukkulluk

Het leven is vurrukkulluk is het onweerstaanbare, bijna achteloos en tegelijk sierlijk opgeschreven verhaal over twee vrienden, Mees en Boelie, die beiden verliefd zijn op het zestienjarige meisje Panda. Zij steelt geld van een oude man en samen organiseren ze een groot feest waarna niets meer is wat het lijkt, in een wereld van vrije liefde en marihuana. Deze e-book editie bevat tevens de lofrede van Ronald Giphart, een interview tussen Philip Freriks en Remco Campert en vier gedichten van Remco Campert.

Remco Campert

Nieuwe herinneringen

Beschrijving Al zijn hele schrijversleven publiceert Remco Campert met veel succes verhalen en romans. Maar steeds weer keert hij terug naar zijn eerste liefde, de poëzie.In 'Credo' (1951) belijdt hij: 'ik geloof in een rivier / die stroomt van zee naar de bergen / ik vraag van poëzie niet meer / dan die rivier in kaart te brengen'. Die inzet is in Nieuwe herinneringen onverminderd aanwezig. Nog altijd omarmt de dichter het volledige leven, hij bezingt zowel oude geliefden als dierbare vrienden, en stuntelt nog hevig in het heden: 'ouder word ik wel maar wijzer / wil maar niet lukken'.Ook is de poëzie grimmig en wilskrachtig, zoals het lange 'Solo in een drankzuchtige aprilnacht.' Campert laat de poëzie niet wegglippen, en verzet zich tegen het verstrijken van de tijd.Na Ode aan mijn jas (1997) is Nieuwe herinneringen een indrukwekkend vervolg op een vitaal en ontwapenend oeuvre. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Geen scherper waarnemer dan Remco Campert, die weliswaar tot de spraakmakende Vijftigers behoort, maar nog altijd wars is van enig profetendom met de morele implicaties die daarbij horen. Wie zich bewust is van zowel 't menselijke als 't artistieke tekort, prefereert het "beganegronds rondlopen" en mijdt het elitaire. Bij het ouder worden horen herinneringen aan de (Leidseplein-) muziek die nooit voorbij leek te gaan, de onhandigheid en verrukkingen van de eerste liefde. Maar ook in zijn ouderdom weet de dichter zich nog steeds de stuntelende jongeman, aan wie de begeerde geliefde ontglipt, de stadsjongen, de straatslijper van weleer, die nu alleen niet meer zo ver kan lopen. Maar de poezie laat hij zich niet ontnemen, ook al wil ze zich van hem losrukken, ook al faalt de taal. Ragfijne zuiverheid in denken en dichten, waarbij ironie en dromerigheid mooi in balans blijven, maken Remco Campert nog altijd tot een geliefd dichter. (NBD|Biblion recensie, Els van Geene)

Remco Campert

Het satijnen hart

In Het satijnen hart schetst Remco Campert op lichte en weemoedige toon het portret van een stokoude schilder die soms in verwarring is, maar haarscherp kan nadenken in de laatste fase van zijn leven. De schilder wordt geconfronteerd met het overlijdensbericht van zijn ex-vriendin. Dertig jaar geleden, in de nacht waarop ze hem verliet, inspireerde zij hem tot het schilderen van een zelfportret. Dat doek bevindt zich nog steeds in zijn oude atelier, dat hij na die nacht nooit meer heeft betreden. Door omstandigheden wordt hij nu gedwongen opnieuw over zijn leven en werk na te denken.
(source: dizzie.nl)

Trudi Canavan

De afgezant

Trudi Canavan

De magiërsleerling

‘Het belangrijkste voor een magiër is kennis... Zonder kennis is zijn macht zinloos.’ De magiër richtte zijn ogen op Sonea. ‘Zelfs als zijn vermogens uit zichzelf aan de oppervlakte komen, is hij binnen de kortste keren dood als hij niet leert hoe hij ze kan beheersen.’ Sonea is afkomstig uit de sloppenwijken van Imardin en is toegelaten tot het magiërsgilde, omdat ze een groot aangeboren talent heeft. De andere leerlingen in het gilde zijn afkomstig uit de machtigste families in het land en niet iedereen heeft er vrede mee dat een sloppenmeisje opgeleid wordt tot magiër. Dus als er geruchten over haar verspreid worden en ze zelfs bedreigd wordt, heeft ze de hulp van haar mentor Heer Rothen hard nodig. Maar dan, geheel onverwacht, besluit Akkarin, de leider van het Gilde, haar tot zijn leerlinge te maken. Akkarin is onbetwist de machtigste magiër in het land en het zou een eer moeten zijn hem te dienen. Maar Sonea is het duistere geheim dat hij verbergt niet vergeten en, zoals ze al snel ontdekt, elke kennis heeft een prijs...

Trudi Canavan

Het magiërsgilde

De magiërs van Imardin hebben zich teruggetrokken achter de hoge muren van hun legendarische magiërsgilde. Slechts eenmaal per jaar doorbreken ze hun afzondering, als ze de straten van Imardin ontdoen van zwervers en ander ongewenst volk. Dit noemt men de Zuivering. De jonge Sonea is opgegroeid in de sloppenwijken en heeft geleerd de magiërs te haten. Op een dag komt ze tijdens de Zuivering oog in oog te staan met de magiërs en voor ze het weet gooit ze een steen naar het magische schild dat hen omringd. Tot ieders verrassing doorboort de steen het magische schild rond de magiërs en raakt een van hen aan het hoofd. De magiërs zijn geschokt. Nooit eerder heeft een ongetrainde uit het gewone volk een dergelijk vermogen laten zien. Sonea slaat op de vlucht, geholpen door haar vrienden en het dievengilde, dat in haar een waardevolle aanwinst zien. De magiërs beseffen dat Sonea is wat ze het meeste vrezen: een ongetrainde magiër buiten hun bereik. Ze moeten haar vinden voordat haar magie losbreekt en haar vernietigd - met de stad erbij.

Trudi Canavan

De Opperheer

‘Waarom laat u me deze boeken zien?’ Akkarin keek haar diep in de ogen en ze wendde haar hoofd af. ‘Je wilt de waarheid weten,’ zei hij. En hij had gelijk. Een deel van haar wilde de boeken negeren, maar ze wilde het inderdaad weten. Sonea heeft veel geleerd in het magiërsgilde en haar medeleerlingen beginnen langzaam respect voor haar te krijgen. Maar ze kan niet vergeten wat ze gezien heeft in de ondergrondse kamer van opperheer Akkarin, noch kan ze zijn waarschuwing dat Kyralia’s oude vijand hen in de gaten houdt negeren. Haar oude vriend Cery heeft nu een invloedrijke positie in het dievengilde en heeft goede connecties onder alle lagen van de bevolking. Als een vreemdeling hem aanbiedt te helpen met een geheime taak, weet Cery dat hij het aanbod eigenlijk zou moeten weigeren. Als Akkarin meer van zijn kennis onthult, weet Sonea niet wat ze moet geloven, of wat ze het meest moet vrezen. Is de waarheid zo verschrikkelijk als de opperheer beweert? Of probeert hij haar magie te gebruiken voor zijn eigen duistere doeleinden?

Cándani

Huis Van As

Een vrouw staat stil op het erf en staart mij an. Ik wil haar bijna vragen: Wat kan ik voor u doen? Maar ik, de gast die hier misschien niet meer thuishoort, of zeer zeker hier niet meer thuishoort, hoe kan ik aan de naeer vragen wat zij wil? Langzaam loop ik naar haar toe. Ik weet niet waarom, maar het voelt alsof ik naar mijzelf toeloop.



Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

Als de jonge vrouw Amelia vanuit Nederland terugkeert naar haar moederland Suriname, wordt zij geconfronteerd met tal van zaken die zij niet wist. Haar jeugdvriendin Senorita blijkt een kind te hebben van haar eigen vader. Haar jeugd blijkt een web van overspeligheid te zijn geweest, maar wanneer Senorita erachter komt dat haar minaar niet meer leeft, komt alles in een ander daglicht te staan. Candani (1965), auteur van een vijftal dichtbundels en van de roman 'Oude onbekenden', schrijft in een stijl die soberheid afwisselt met poetische taal en soms zelfs pathetiek. De eindredactie van het boek had wel wat beter gekund, maar wat blijft is een helder en gevoelig verhaal dat velen zal boeien. Paperback; normale druk.

(Biblion recensie, Michiel van Kempen)
(source: Bol.com)

Cándani

Oude Onbekenden

Oude onbekenden is een subtiel verhaal over een jonge vrouw die in de coulissen van twee culturen op zoek is naar fragmenten van een script dat haar verklaart.



Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

In dit prozadebuut van de Hindoestaanse schrijfster Candani (1965), die sinds de publicatie najaar 2000 van haar succesvolle dichtbundel 'Een Zoetwaterlied' in Nederland woont, keert een jonge Hindoestaanse schrijfster terug naar Suriname in een poging het contact met de wereld van haar jeugd, haar dromen, haar cultuur te herstellen, om zo een stuk van zichzelf terug te vinden. De lezer wordt binnengevoerd in een wereld waarin zowel herinneringen aan de levendige kindertijd in harmonie met de natuur, alsook magische maar ook zeer pijnlijke elementen uit de Hindoestaanse cultuur een plaats hebben. De sensualiteit en lichamelijkheid van het leven in een tropisch land wordt in vaak poetische beelden voelbaar gemaakt. Ten slotte keert de hoofdpersoon met moeite naar Nederland terug om zich los te kunnen maken van de tragische gebeurtenissen uit haar persoonlijke leven die ze op het spoor is gekomen. En daarmee neemt ze ook afstand van de cultuur waar ze ook niet werkelijk meer deel van uit maakt. Een boeiende, binnen en buiten Surinaamse kring goed ontvangen roman (Trouw: 'droomdebuut'). Kleine druk.

(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

Angela Cannings

Ik blijf toch jullie moeder

Angela Cannings trouwde op haar 19e met haar collega Terry, en de geboorte van hun dochter Gemma was de bekroning van hun geluk. Maar hun wereld stortte in toen Gemma na een paar maanden plotseling stierf. Twee jaar later overleed ook hun zoontje Jason aan de gevolgen van wiegendood. Toen in 1996 hun dochter Jade werd geboren, drie jaar later gevolgd door Matthew, leek hun wereld eindelijk weer op de rails te staan. Tot Angela Matthew vond: dood in zijn wiegje... Angela werd direct na Matthews dood opgepakt. Justitie hanteerde een vaste regel: één geval van wiegendood is een drama, twee gevallen zijn verdacht en drie is moord. Pas na bijna twee jaar gevangenschap werd Angela onvoorwaardelijk vrijgesproken, en kon zij eindelijk proberen het verleden te overwinnen en een normale gezinsband op te bouwen. (source: Bol.com)

Truman Capote

In Koelen Bloede

In november 1959 leest Truman Capote in The New York Times een bericht over het boerengezin Clutter in Holocomb, Kansas, dat bruut uitgemoord wordt door twee jonge criminelen. Hij stort zich op de zaak en besluit deze tot het onderwerp te maken van een roman. Zes jaar lang doet hij onderzoek, hij interviewt alle betrokkenen en begeleidt de moordenaars tijdens hun laatste gang naar hun executie op 14 april 1965. In koelen bloede is de magistrale reconstructie van een gruwelijke moordzaak, waarin Capote de kunst van de romanschrijver paart aan de techniek van de journalist. Met de publicatie in 1965 van dit overrompelende boek was een nieuw literair genre geboren: de non-fictie-roman, ook wel faction geheten.
In koelen bloede is zinloos geweld avant la lettre.

NBD|Biblion recensie

Vier leden van een Amerikaans boerengezin worden bloedig vermoord; van daders en motief ontbreekt elk spoor. In deze documentaire-achtige reconstructie van een waar gebeurde geschiedenis volgt Capote (1924-1984) de daders, het opsporingsteam en de slachtoffers vanaf even voor de moord tot en met de terechtstelling, en wel zo dat er een buitengewoon aangrijpend verhaal ontstaat, met belichting van alle (ook sociale) achtergronden, alle karakters en alle beweegredenen. Het eerste en meteen ook beste voorbeeld van wat al spoedig "faction" (een combinatie van fact en fiction; het ordenen van feitenmateriaal tot een romanvorm) genoemd zou worden. Te lezen als thriller, documentaire, "sociaal realisme" en psychologische roman; op alle niveaus briljant. Uitstekende vertaling. Goedkope pocketeditie; krappe marge.
(Biblion recensie, Redactie..)
(source: Bol.com)

Alex Capus

Een kwestie van tijd

Orson Scott Card

De Afgrond

Op de dag dat de Amerikaanse kernonderzeeër USS Montana verging, was de orkaan Frederick met grote snelheid in aantocht over de Caribische Zee. Bud Brigman en zijn duikersteam bevonden zich vijfendertig kilometer verderop. Ze waren aan het werk op Deepcore,een hypermodern en spectaculair onderzoekscentrum op de bodem van de oceaan. Binnen een uur nadat Montana was gezonken werden zij van hun werk weggesleurd en begon het grootste en gevaarlijkste avontuur van hun leven. Wat zou er gebeurd zijn als Bud daar niet toevallig was geweest? Hij zou geen onmogelijke opdracht hebben gekregen. Zijn team zou niet gevangen zijn geraakt op de oceaanbodem, afgesneden van de buitenwereld. Bud zou niet op leven en dood hoeven vechten tegen een moordlustige maniak. Maar nu moet een laatste wanhopige poging doen om zijn opdracht te vervullen. Hij moet afdalen in de aardedonkere, ijskoude Kaaiman-trog: een bodemloze afgrond, waarin elke vorm van leven onmogelijk is. en toch...hoe dieper Bud in de afgrond doordringt, des te sterker wordt het gevoel dat hij niet alleen is. Niets of niemand kan de enorme waterdruk in de Kaaiman-trog weerstaan - maar leeft er dan toch iets in die inktzwarte,angstaanjagende diepte?

Orson Scott Card

Enders Schaduw

De Krijgsschool is een speciale school gesitueerd in een ruimtestation in een baan rond de aarde. Hier worden de intelligentste kinderen opgeleid voor een hoge positie in het leger, om de Aarde te verdedigen tegen angstaanjagende en nietsontziende anderlingen, de Kruiperds. De meest veelbelovende van allemaal is Ender Wiggin, die voorbestemd is om een doorslaggevende rol bij deze oorlog te spelen. Er worden veel kindsoldaten opgeleid op de Krijgsschool, maar naast Ender is er maar één echt onmisbaar. Hij wist zelf niet hoe hij heette, maar iedereen noemde hem Erwt. In zijn keiharde bestaan als zwerfkleuter in de straten van Rotterdam werd hij opgemerkt door rekruteringsmensen van de Krijgsschool. Ze zagen in hem een meesterlijk strateeg, iemand die Enders rechterhand zou kunnen worden. Dit is het verhaal van de jongen die Enders Schaduw werd.

Orson Scott Card

Wereld van verraad

Avis Cardella

Koopzucht

Het ware verhaal van Shopaholic

Avis Cardella kon jarenlang niets anders dan shoppen. Ze had een kast vol ongedragen kleding, teveel schulden en ze kon nauwelijks eten kopen, maar de enige oplossing was Gaultier, Prada of Gucci. Oniomanie, de officiele term voor haar ziekte, verpestte langzaam haar relatie, haar carrire en haar financiele toekomst. Met veel humor en zelfinzicht laat Avis zien hoe ze langzaam afglijdt en weer opkrabbelt, en hoe erg het echt is als je niets anders kunt dan kopenkopenkopen.

Avis Cardella is een voormalig model en mode-journaliste. Momenteel schrijft ze over kunst en lifestyle voor diverse tijdschriften waaronder Vogue, The New York Times Magazine en Marie Claire.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

'Vroeger winkelde ik om mezelf te vermijden'. De Amerikaanse auteur vertelt over haar leven als shopaholic dat begint in de jaren negentig, het 'tijdperk van de absurde overvloed' aldus de schrijfster. Als zij een tas vol net gekochte peperdure designer strings thuis achter in haar kledingkast gooit, bij alle andere ongedragen dure kleren, beseft ze dat ze niet aan het consumeren is, maar geconsumeerd wordt. Ogenschijnlijk gelukkig - een succesvolle freelance modejournalist wonende in Manhattan samen met een rijke Duitse zakenman, veel vrienden, mooie huizen, auto's en het allerbelangrijkste... een shoppingluilekkerland op loopafstand - maar het tegendeel is waar. Want Cardella lijdt aan oniomanie, de officiele benaming voor koopverslaving, de lust tot kopen, een ziekte die begon na het overlijden van haar moeder en in de jaren die volgen haar leven, relaties en financien in de vernieling helpt. Uiteindelijk, na in de schuldsanering te zijn beland, besluit ze er wat aan te doen. Vlot geschreven, wat rommelig maar wel aansprekend, waargebeurd verhaal waarin het fenomeen koopverslaving en de negatieve gevolgen daarvan uitgebreid worden beschreven maar waar tegelijkertijd ook de auteurs liefde voor mode en de modewereld uit spreekt. www.aviscardella.com.

(NBD|Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

Peter Carey

Parrot en olivier in amerika

Simon Carmiggelt

Duiven melken

Verhalen, verschenen in Het Parool