Een ode aan het leven, aan Den Haag en aan de dichtkunst Ze wonen in het Hofkwartier in het oude centrum van Den Haag, oudere mensen van overal vandaan. Hun verhalen spelen zich af op het breekbare grensgebied van nog weten en bijna vergeten en gaan over ouder worden en afscheid nemen. Over het geluk van een goed geheugen, de troost van muziek en de vreugde van verbeelding. Achter elke voordeur schuilt een mooi levensverhaal en Jan Paul Bresser toont ons de wereld achter die deuren. We maken kennis met de weduwe Eline en haar eindeloze verdriet. We lezen over een dochter in gesprek met de as van haar moeder. Over een man die zijn eerste luiers koopt. Over een bankbediende die door de gedichten van Vasalis wandelt. En over vele anderen die pogen de moed op te brengen die nodig is om afscheid te nemen, van de jeugd en uiteindelijk van het leven. Deze ontroerende verhalen zijn met elkaar verbonden door de buurt waarin zij zich afspelen en door hun thematiek. Nooit eerder werd de wereld van ouderen zo indringend en puur beschreven.. 

Beschrijving 'Waarom ben jij eigenlijk nog steeds single?' Vrienden en familie van Maurits begrijpen er niets van. Zo'n leuke jongen moet toch iedereen kunnen krijgen? Hij heeft een goede baan, een mooi appartement en een groot hart, klaar voor de liefde. Maar de liefde houdt zich schuil. En wanneer de dagen worden gevuld met lust en vrijblijvendheid, is er voor een drukke dertiger geen houvast meer. Als dan ook nog een oude vriendschap scheuren vertoont en Ware Liefde een illusie lijkt, slaat het dertigersdilemma bij Maurits onverbiddelijk toe. In paniek stort hij zich op internet-daten. Er gaat een wereld voor hem open. Een wanhopige wereld die bestaat uit verleiding, seks en oppervlakkig contact. Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! is een tragikomische roman over vriendschap, onvoorwaardelijke liefde en de kunst van het loslaten. En vasthouden. Recensie(s) NBD|Biblion recensie In deze vlot leesbare, soms tragikomische, roman beschrijft Brester hoe via internet een midden dertiger relaties onderhoudt. Aanleiding is een tijdens een vakantie in Zuid-Amerika plotseling verbroken relatie. De meeste van de relaties zijn echter geen lange duur beschoren. De verbroken relatie met een vriend wordt na vele jaren hersteld, een mogelijk interessante date wordt vooralsnog niet aangegaan doordat de vrouw in kwestie voor een halfjaar vertrekt naar Australie. Aardige zedenschets over relaties en vriendschappen in de eigentijdse setting van dating-sites. De schrijver (1971) was redacteur van AD Magazine en heeft nu een tekstbureau; hij publiceerde eerder het voetbalboek 'Oranje Lukraak'. Paperback; kleine druk. (NBD|Biblion recensie, J.T.G. Maas) <

De elfjarige Arlen woont met zijn ouders op een kleine boerderij, een halve dag rijden van het afgelegen dorpje Tibbet"s Brook.
Elke avond als het donker wordt rijst er een vreemde mist op, die nachtmerries met zich meebrengt. Ieder die het donker trotseert staat een gruwelijke dood te wachten. Want in de mist leven demonen die niet met wapens te
bestrijden zijn. Er zit niets anders op dan je "s nachts te verschuilen achter magische formules en hopen dat ze houden tot de zon opkomt.
Als Arlens leven uiteenvalt door de demonenpest, ziet hij dat het vooral de angst is die de mensen in hun grip houdt meer nog dan de demonen in de mist. Hij trekt de wereld in, vastberaden om de mensheid te bevrijden <

Beschrijving Dagboek van een ettertje of hoe een boosaardige baby zijn ouders het leven bijzonder zuur maakt. Lees zelf wat de 'lieve schat' in werkelijkheid met je voorheeft. Dit ontwapenende en geestige dagboek over de eerste twaalf maanden uit het leven van een baby zal je verrassen, vertederen en voordal doen lachen. Recensie(s) NBD|Biblion recensie De Engelse schrijver van dit boekje is als het ware in de huid van een pasgeboren baby gekropen en vertelt zijn ervaringen en gevoelens gedurende zijn eerste levensjaar. Het geheel is geschreven als een dagboek. De stukjes van sommige dagen beslaan slechts enkele regels, die van andere dagen meer dan een hele pagina. Geschreven door een 'baby' met de levenswijsheid en ervaring van een volwassene, hetgeen veel humoristische en cynische opmerkingen met zich meebrengt. Het boekje is ingedeeld in twaalf hoofdstukken, die elk een volledige maand beslaan; de aparte stukjes zijn per dag geschreven. Tussen de tekst staan vele grappige zwart-wittekeningen. Het boekje is eenvoudig uitgevoerd; de tekst is in een normaal lettertype afgedrukt. Een humoristisch boekje, niet alleen voor ouders met (bijna) een baby, maar eigenlijk voor iedereen die wel eens een aparte kijk op baby's wil ervaren. (NBD|Biblion recensie, Redactie)<

Beschrijving Ettertje slaat weer toe! Is het vervolg op Dagboek van een ettertje, dat het eerste levensjaar beschreef van en 'boosaardige baby die zijn ouders het leven bijzonder zuur maakt'. Ook dit boek is als dagboek geschreven, even geestig en hartverwarmend als het vorige en met wederom toepasselijke en humoristische tekeningen van Tony Ross. Recensie(s) NBD|Biblion recensie De Engelse schrijver van dit boek is als het ware in de huid van een 1-jarige peuter ('Ettertje') gekropen en vertelt zijn ervaringen en gevoelens gedurende zijn tweede levensjaar. Het sluit aan op het 'Dagboek van een ettertje' (waarvan onlangs de negende druk verscheen: a.i. 99-12-037-2). De leefwereld van het kind is nu uitgebreid; de intrede van een oppas zorgt voor nog meer vreemde situaties en reacties. Het geheel is wederom als een dagboek geschreven. De stukjes van sommige dagen beslaan slechts enkele regels, die van andere dagen meer dan een hele pagina. Geschreven door een '1-jarige' met de levenswijsheid en ervaring van een volwassene, hetgeen veel humoristische en cynische opmerkingen met zich meebrengt. Het boek is ingedeeld in twaalf hoofdstukken, die elk een volledige maand beslaan; de aparte stukjes zijn per dag geschreven. Tussen de tekst staan vele grappige zwart-wittekeningen. Normale druk. (Biblion recensie, M.C. van der Meer-Verheij.)<

Wie herinnert zich niet de kleine ‘etter’ uit de twee vorige boeken: Dagboek van een ettertje en Ettertje slaat weer toe. Hierin werden op hilarische wijze respectievelijk het eerste en het tweede levensjaar van deze ‘boosaardige baby’ die iedereen en alles terroriseert, beschreven. Dit is het derde boek over deze miniatuur-tiran. Aan het eind van het tweede boek werd reeds de komst van een tweede kind in dit buitengewone gezin aangekondigd. De kleine etter dreigde toen onmiddellijk met: “Dat betekent oorlog!” Zie en lees in dit boek wat er gebeurt als de nieuwe kleine schat inderdaad zijn intrede heeft gedaan…

NBD|Biblion recensie
De Engelse schrijver van dit boekje is als het ware in de huid van een tweejarige peuter (Ettertje) gekropen en vertelt zijn ervaringen en gevoelens gedurende zijn derde levensjaar. Het is een vervolg op ‘Ettertje slaat weer toe’. De leefwereld van het kind wordt vergroot met de komst van een indringer, broertje. Herhaaldelijk zijn er nu ook stukjes waarin de gevoelens en de ervaringen van het broertje, zowel ongeboren als geboren, aan de orde komen. Het geheel is weer als een dagboek geschreven. De stukjes van sommige dagen beslaan slechts enkele regels, die van andere dagen meer dan een hele pagina. Geschreven door een ‘tweejarige’ en een ‘baby’ met de levenswijsheid van een volwassene met veel humoristische en cynische opmerkingen als gevolg. Het boek is ingedeeld in twaalf hoofdstukken die elk een volledige maand beslaan; de aparte hoofdstukjes zijn per dag geschreven. Tussen de tekst staan vele grappige zwart-wittekeningen. Het boek is eenvoudig uitgevoerd. De tekst staat in normaal lettertype, die van de baby staat cursief.

'Er zijn twee mensen die weten dat mijn verhaal van A tot Z waar is en dat zijn Connie... en ik!' Constanza Breukhoven onthult voor het eerst het verhaal van haar boeiende, roerige en soms zelfs schokkende leven. Een adembenemend verhaal dat begint in Colombia en eindigt bijna een jaar na de geruchtmakende kluisroof uit haar ouderlijke villa 'De Breuckhove' in Wassenaar waar zij toch jarenlang een leven als uit een sprookjesboek moet hebben gehad. Als oudste pleegdochter van Connie en Hans Breukhoven kent zij als geen ander het leven en de geheimen van deze societyfiguren, wier leven voor de buitenwereld een sprookje mag hebben geleken, maar waarvan de werkelijkheid - verteld door Constanza - leest als een thriller. 

Ik weet niet of je het al hebt gehoord, maar ons land heeft dringend helden nodig. Echte helden. Augustus 1914. In Londen melden duizenden jongemannen zich aan om te gaan vechten tegen de Duitsers. Martin Bromley, zeventien en te jong voor het leger, probeert de twee jaar oudere John Patterson te overreden samen in dienst te gaan, maar die wil zijn droom om te gaan studeren niet opgeven. Uiteindelijk slaagt Martin er met een list in naar het front te vertrekken en blijft John achter in een stad waar de druk op dienstweigeraars toeneemt. Post voor mevrouw Bromley is een aangrijpende roman over ouders en kinderen in tijden van oorlog. Een verhaal over moed en llafheid, hoop en vriendschap, gemis en verlangen. (source: Bol.com)

'Sommige mannen hebben een foto van vrouw en kinderen op hun bureau staan. Ik heb dat niet. Als ik ze wil zien, denk ik aan ze. Als ik inspiratie nodig heb, blader ik door het telefoonboek. Als ik aan mijn verantwoordelijkheden herinnerd wil worden, haal ik diep adem. Als ik wil weten waarom, waartoe en voor wie ik het allemaal doe, haal ik nog een keer adem. Wel heb ik een ansichtkaart van een klein Frans dorp op mijn bureau staan: kerktoren, heggen, wat huizen, bomen, een geschoren weiland met een groep koeien in de schaduw van een machtige eik. Boven de wereld: een blauwe lucht.
· · · Lagarde-Enval.
· · · Zo heet het dorp.
· · · Er is een café waar ik ‘s ochtends koffie drink en aan het einde van de middag een paar biertjes. Een enkele keer eet ik er tussen de middag de dagschotel. De zaak zit dan vol loodgieters, metselaars, timmerlui en andere mannen die in een straal van tien kilometer van het dorp aan het werk zijn. Ze kennen elkaar allemaal en altijd valt er even een kleine stilte als ik binnenkom en ook blijk te willen eten. Soms is er een tafeltje voor mij alleen. Meestal niet. Het maakt me niet uit bij wie de uitbater me aan tafel zet. Ik ken de mannen ook allemaal en ik mag graag denken dat ze mij als hun gelijke beschouwen. Dat doen ze niet, natuurlijk niet, ik ben een vreemdeling. Maar het is goed om een vreemde te zijn te midden van bekende gezichten.'

Op 22 april 2009 overleed Martin Bril, schrijver, dichter, journalist, auteur van het feuilleton 'Evelien' in Vrij Nederland en columnist voor onder meer de Volkskrant. Kort voor zijn overlijden corrigeerde hij nog de drukproeven van C'est la vie.
· · · Tot Brils populairste werk behoren zijn stukken over Frankrijk. Over dat land publiceerde hij onder meer de boeken Plat du Jour, Tout va bien en het met de Bob den Uyl Prijs bekroonde boek De kleine keizer.

NBD|Biblion recensie
De laatste bundel verzamelde columns van de onlangs overleden Martin Bril gaat over zijn ervaringen in Frankrijk, waar hij met zijn vrouw en twee dochters een tweede huis had. Vergelijkbaar met de bundels 'Plat du jour' en 'Tout va bien' bevat het mijmeringen over het leven, vol mooie observaties en beschrijvingen van omgeving en mensen in korte, rake zinnen. Terugkerende onderwerpen zijn eten in Franse restaurants, Brils dochters en de Franse schrijver Simenon, wiens boeken Bril allemaal leest en waarvan de inhoud bij de schrijver op verschillende plaatsen in Frankrijk herinneringen oproept. De titel van deze uitgave dekt de lading goed, Bril ervaart het leven als iets wat je overkomt en gewoon moet nemen zoals het is. Veel van de verhalen houden vrij abrupt op met een oneliner, wat vaak werkt, maar soms ook niet, waardoor de dwang van de hoeveelheid woorden voor een krantencolumn door de tekst schemert. Al met al een mooi, menselijk afscheid van een bijzonder schrijver dat een breed publiek zal bevallen.

Beschrijving Wie van Frankrijk houdt, kan niet om hem heen: Napoleon Bonaparte. Al ruim honderdtachtig jaar dood, en toch is hij nog overal. Martin Bril maakte vier jaar geleden kennis met Napoleon toen hij Corsica bezocht. Daarna las hij een paar boeken over de Franse keizer en ineens was hij Napoleon-gek. Zoals altijd als hij zijn verbeelding wil voeding, ging Bril vervolgens op pad. Hij bezocht slagvelden, archieven, monumenten en musea, in Frankrijk, Oostenrijk, Tsjechië, België en Nederland. De kleine keizer vertelt niet alleen het verhaal van Napoleon, maar ook het verhaal van een passie. Het is geen geschiedenisboek, eerder een récit anecdotique zoals de Fransen dat noemen. Het beschrijft deskundig de slag bij Waterloo, en in de vorm van een reisverhaal de aanloop naar die beroemde slag, van Cannes via Grenoble naar de hoofdstad. Het behandelt zwierig de aanwezigheid van de keizer in het hedendaagse Parijs, maar gaat ook in op Napoleons bezoeken aan Nederland en de sporen die die hebben nagelaten. Voor Bril zijn het humeur en de eetlust van de keizer net zo belangrijk als de iconografie van het Empire en de finesses van het krijgsbedrijf. Hij vertelt over de paarden van Napoleon, maar ook over het gebit van zijn eerste vrouw, de boezem van zijn tweede en de tranen van zijn geheime vrouw. Hij banjert door de sneeuw in Wenen, surft nachtenlang op internet bezoekt in de brandende hitte bij Waterloo volwassen mannen die soldaatje spelen. De kleine kiezer is een persoonlijk boek, over een ondoorgrondelijke figuur, over eenzaamheid, over de dwaasheid van de geschiedenis en de troost van de petite histoire, over Frankrijk, toen en nu. Recensie(s) NBD|Biblion recensie De bekende columnist en publicist Martin Bril legt met dit boek getuigenis af van zijn persoonlijke fascinatie voor Napoleon Bonaparte (1769-1821), eerst succesvol generaal, daarna consul en later keizer van Frankrijk. In korte stukjes vertelt Bril over zijn bezoekjes aan Napoleontische slagvelden, locaties waar de keizer ooit is geweest en episoden uit het leven van zijn idool en zijn naasten. Uitvoeriger vertelt Bril over het verloop van de slag bij Waterloo. Dit alles op losse, luchtige toon die soms uitdraait op gekeuvel, dan weer vergezeld gaat van rake opmerkingen en observaties. Een echte biografie is dit boek uiteraard niet; meer een verzameling historische anekdotes die in willekeurige volgorde kan worden gelezen, aangevuld met de persoonlijke ervaringen en gevoelens van de schrijver. De stukken verschenen aanvankelijk in het Vlaamse dagblad De Morgen en in de Volkskrant en zijn voor deze uitgave aangepast. Op de schutbladen voor en achter kaartjes van de veldslagen van Austerlitz (1805) en Waterloo (1815). Aangename en onderhoudende ontspanningslectuur voor een breed, historisch geinteresseerd publiek. Normale druk. (NBD|Biblion recensie, Peter Turk) <

Beschrijving Wie van Frankrijk houdt, kan niet om hem heen: Napoleon Bonaparte. Al ruim honderdtachtig jaar dood, en toch is hij nog overal. Martin Bril maakte vier jaar geleden kennis met Napoleon toen hij Corsica bezocht. Daarna las hij een paar boeken over de Franse keizer en ineens was hij Napoleon-gek. Zoals altijd als hij zijn verbeelding wil voeding, ging Bril vervolgens op pad. Hij bezocht slagvelden, archieven, monumenten en musea, in Frankrijk, Oostenrijk, Tsjechië, België en Nederland. De kleine keizer vertelt niet alleen het verhaal van Napoleon, maar ook het verhaal van een passie. Het is geen geschiedenisboek, eerder een récit anecdotique zoals de Fransen dat noemen. Het beschrijft deskundig de slag bij Waterloo, en in de vorm van een reisverhaal de aanloop naar die beroemde slag, van Cannes via Grenoble naar de hoofdstad. Het behandelt zwierig de aanwezigheid van de keizer in het hedendaagse Parijs, maar gaat ook in op Napoleons bezoeken aan Nederland en de sporen die die hebben nagelaten. Voor Bril zijn het humeur en de eetlust van de keizer net zo belangrijk als de iconografie van het Empire en de finesses van het krijgsbedrijf. Hij vertelt over de paarden van Napoleon, maar ook over het gebit van zijn eerste vrouw, de boezem van zijn tweede en de tranen van zijn geheime vrouw. Hij banjert door de sneeuw in Wenen, surft nachtenlang op internet bezoekt in de brandende hitte bij Waterloo volwassen mannen die soldaatje spelen. De kleine kiezer is een persoonlijk boek, over een ondoorgrondelijke figuur, over eenzaamheid, over de dwaasheid van de geschiedenis en de troost van de petite histoire, over Frankrijk, toen en nu. Recensie(s) NBD|Biblion recensie De bekende columnist en publicist Martin Bril legt met dit boek getuigenis af van zijn persoonlijke fascinatie voor Napoleon Bonaparte (1769-1821), eerst succesvol generaal, daarna consul en later keizer van Frankrijk. In korte stukjes vertelt Bril over zijn bezoekjes aan Napoleontische slagvelden, locaties waar de keizer ooit is geweest en episoden uit het leven van zijn idool en zijn naasten. Uitvoeriger vertelt Bril over het verloop van de slag bij Waterloo. Dit alles op losse, luchtige toon die soms uitdraait op gekeuvel, dan weer vergezeld gaat van rake opmerkingen en observaties. Een echte biografie is dit boek uiteraard niet; meer een verzameling historische anekdotes die in willekeurige volgorde kan worden gelezen, aangevuld met de persoonlijke ervaringen en gevoelens van de schrijver. De stukken verschenen aanvankelijk in het Vlaamse dagblad De Morgen en in de Volkskrant en zijn voor deze uitgave aangepast. Op de schutbladen voor en achter kaartjes van de veldslagen van Austerlitz (1805) en Waterloo (1815). Aangename en onderhoudende ontspanningslectuur voor een breed, historisch geinteresseerd publiek. Normale druk. <

Beschrijving Evelien is het beroemde personage van Martin Bril. Zij leeft al vele jaren in Brils feuilleton in Vrij Nederland, in de Evelien-boeken, en in de bekende tv-serie met Kim van Kooten als Evelien. De tomeloze Evelien is het langverwachte nieuwe boek over deze populaire huisvrouw uit Amsterdam-Zuid. Evelien is inmiddels in de veertig. Het is niet haar gemakkelijkste periode; Harko lijkt door een midlifecrisis te gaan, Regina en Julia zitten in de puberteit. En Evelien? Evelien probeert er met haar tomeloze energie het beste van te maken. Ze sluit vriendschap met daklozenkrantverkoper Siep, flirt met een vader van een vriendinnetje van Julia, ontfermt zich over een aanloophond en ze ontsnapt aan 'het leed dat vakantie heet' door in haar eentje naar Cannes te rijden om zichzelf daar in dure hotels en chique restaurants eens lekker te verwennen. Maar hoezeer Evelien ook haar best doet: ontsnappen aan de dagelijkse sleur blijft een lastige opgave. In De tomeloze Evelien beschrijft Martin Bril weer even ontroerend als herkenbaar de grote en kleine problemen uit het leven van de eigenzinnige Evelien.<