Focus pocus

Mooi als een heel land koorts heeft. Hoge koorts zelfs. Nederland ijlt. Als het Nederlands elftal zondagavond de wereldbeker wint vrees ik een collectieve psychose. Of ze winnen? Zou zomaar kunnen. Zal Bert van Marwijk al stiekem een speech oefenen? Iets in de stijl van Louis? Dat we niet alleen kampioen van de wereld zijn, maar ook van Denemarken, Kameroen, Japan, Slowakije, Brazilië, Uruguay en Spanje? Denk het niet. Denk dat Bert het zo beschaafd houdt als de afgelopen weken. Rustig en realistisch.

Veel mensen vinden Bert saai. Ik niet. Ik zie een man bezig met zijn vak. Geen tijd voor tierelantijnen, liplezers en ander geneuzel. Dat is voor op relletjes beluste journalisten.

Bert heeft zich niks aangetrokken van dit soort wiggendrijvers. Hij heeft maar één doel: de wereldbeker. En ik vrees dat hij een grote kans heeft om dat ding mee naar Amsterdam te nemen. Grotere kans dan in de vorige finales? Nee. Het is en blijft voetbal. Een ronde bal en een hoop geluk. Een simpele paal kan veel tegenhouden? Vraag maar aan Rob Rensenbrink. En daarna wil ik de woorden focus en missie vier jaar lang niet meer horen.

Waarom is een WK elke keer toch zo leuk? Om alles. Omdat het om een spelletje gaat waar iedereen verstand van heeft. Nederland telt 15 miljoen bondscoaches, die allemaal een andere opstelling in hun hoofd hebben. En zeker een andere tactiek. Daar mogen we met elkaar graag over praten. Als Nederland zondag verliest dan leggen we allemaal uit waar het misging. En we hebben op dat moment allemaal het grootste gelijk van de wereld.

En het is leuk omdat er elke keer gedoe is over de wedstrijdbal, die iedere WK niet deugt. Hij is te zwaar of te licht of hij zwabbert te veel of hij is te glad of te stroef of wat dan ook. Vooral de spitsen die naast schieten mogen graag klagen. De jongens die hem in de kruising lellen zeggen nergens last van te hebben.

En een WK is leuk door alles eromheen. De wekenlange discussie over het wel of niet meenemen van Van Nistelrooij, de zonnebril van Yolanthe, de blessure van Robben met zijn wonderfysio, het dansje van Yolanthe, de kleedkamerteksten van de Fransen, het juichen van Yolanthe, het absolute doelpunt van de Engelsen, de tattoo van Yolanthe, het gedoe over wel of geen camera op de doellijn, het huwelijk van Yolanthe, de complete gekte van een knuffelende Maradona, de zussen van Yolanthe, het duivelse handje van Suarez, de exen van Yolanthe, de ontroostbare Ghanezen en de inktvis met zijn voorspellende gaven. Het vrolijkst werd ik van het bericht dat de paranormale octopus inmiddels bedreigd is door Duitse supporters omdat hij voor de halve finale Spanje als winnaar had aangewezen. Begrijp ook dat hij nu voor deze finale op de mossel van Spanje is gaan zitten.

Neemt u van mij aan: inktvissen zitten er ook nog wel eens naast. Zeker Duitse inktvissen. En in 2008 had hij alles goed, behalve de finale.

Interessanter vind ik de vraag wie er ooit achterkwam dat het beest helderziend was. Welke oppasser heeft ooit als eerste die gemerkte mosselen in zijn aquarium gelegd? Hoe dronken moet je zijn om dat te verzinnen? Een Chinese kanarie heeft inmiddels Nederland als winnaar aangewezen. Ik vertrouw op hem. Allemaal Focus Pocus.

Als Argentinië de cup had gewonnen zou Maradona naakt door de straten van Buenos Aires rennen. Dat beeld is ons dankzij de Duitsers bespaard gebleven.

Karin Bloemen heeft ook gedreigd. Als dat maar geen reden voor onze jongens is om alsnog naast te schieten.

Dinsdag is de officiële huldiging. SBS heeft de rechten. Dus je ziet je woonboot niet zinken in het NOS-Journaal, maar in Hart van Nederland.Droomde van een woonbootbewoner die na Spaanse winst een groot spandoek op zijn boot hing met de tekst: FIFA ESPAGNA!!!