Hoofdstuk 19

 

 

 

Na een halfuur zwemmen kwam Kathryn het water uit, waarna ze met een zucht op haar handdoek ging zitten en wezenloos voor zich uit staarde over zee. De laatste tijd zwom ze twee keer per dag, en dat had veel meer effect dan de sportschool ooit had gehad.

Als ze in Val’s oude passpiegel keek, zag ze dat ze er goed uitzag, met haar getrainde lichaam en haar gave gebruinde huid. Hoewel ze meestal wel gelukkig was met haar leventje in Pearl Beach, had ze deze woensdagmorgen een dip. Het was haar dertigste verjaardag, en ze had niemand om het mee te vieren. Haar buren waren vast heel aardig, maar uit gewoonte had ze tot nu toe niet veel meer gedaan dan naar ze zwaaien en glimlachen. Ze was niet iemand die snel vrienden maakte. Haar vrije tijd bracht ze door met zwemmen, wandelen, lezen, tv-kijken en op vacatures in de krant reageren.

Hugh had gelijk gehad toen hij zei dat ze hier aan de kust nooit zo’n interessant baantje zou vinden. Maar ze hoefde ook niet meer zo’n belangrijke goedbetaalde functie. Ze had geen dik salaris nodig om te overleven, dankzij de twee miljoen dollar op haar bankrekening. Maar een baantje zou haar wel in contact brengen met mensen, en dan met name mensen van het andere geslacht. Vorige week had ze een paar sollicitatiegesprekken gehad, maar ze hadden gezegd dat ze overgekwalificeerd was. Verdorie!

Verdrietig stond op en ze liep over het strand terug naar Val’s huis. Nee, mijn huis, verbeterde ze zichzelf. Vanaf vandaag. Met gebogen hoofd liep ze over het pad, haar ogen gericht op haar blote voeten met ongelakte teennagels. Ze was al heel lang van plan om ze een keer te lakken, maar ze had zich er nog niet toe kunnen zetten.

‘Waar denk je aan?’

Haar hart maakte een sprongetje toen ze opkeek en Hugh op de veranda zag staan, leunend tegen de balustrade.

‘Hugh! Wat doe jij hier in vredesnaam?’ Lieve help, wat zag hij er knap uit, ook al droeg hij alleen een spijkerbroek en een wit T-shirt.

‘Ik was benieuwd hoe het met je ging. Je ziet er in ieder geval goed uit.’

Ze wist niet wat ze moest denken van de manier waarop zijn blik over haar in bikini geklede lichaam gleed. Was dat verlangen in zijn ogen? Hij was hier toch niet heen gekomen voor meer seks? Stel dat het wel zo was, zou ze hem dan kunnen weerstaan? Meteen werden haar tepels hard en kromp haar maag samen. Wat was ze toch een hopeloos geval als het op deze man aankwam.

Snel wikkelde ze haar strandlaken om zich heen als een soort sarong, terwijl ze haar best deed om haar hartslag onder controle te krijgen.

‘Nogmaals, wat doe je hier?’ vroeg ze op kille toon, waarna ze de trap op liep naar de veranda.

‘Ik heb een verjaardagscadeautje voor je,’ zei hij. ‘Het ligt daar, op die tafel.’

De blijdschap dat hij haar verjaardag had onthouden verdween meteen toen ze het bekende pakje zag. ‘Ik kan me niet voorstellen dat je hier helemaal heen gekomen bent om me een hamburger te geven.’

‘Dat is niet de enige reden.’

‘Als je nog meer seks wilt, ben je voor niets gekomen,’ zei ze opstandig.

Hij liet een zuinig glimlachje zien. ‘Daarvoor ben ik hier niet. Hoewel je er heerlijk uitziet in dat kleine bikini.’

Een golf van teleurstelling overviel haar.

‘Ik wil met je praten,’ ging hij verder.

Het kwartje viel, en haar hartslag nam af. ‘Ik snap het al. Nu het huis officieel van mij is, wil je dat ik meteen een scheiding aanvraag.’

‘Nee, dat is ook niet waarom ik hier ben. Eet nou eerst je hamburger maar op, dan praten we daarna wel verder.’

Boos keek ze hem aan. Wat dacht hij wel niet? Dat hij hier zomaar kon langskomen en haar weer helemaal van streek kon maken? Als hij alleen wilde praten, had hij toch kunnen bellen?

‘Die hamburger zal moeten wachten,’ zei ze dwars. ‘Ik wil eerst douchen en het zoute water uit mijn haar spoelen.’

‘Prima. Vind je het goed als ik eerst even gebruik maak van de badkamer? Het was een lange rit.’

Kathryn haalde de sleutel onder de deurmat vandaan en stak hem in het slot van de voordeur.

‘Wauw,’ zei Hugh. ‘Wat een beveiligingssysteem.’

‘Ik leg hem daar alleen neer als ik even naar het strand ga,’ informeerde ze hem streng. ‘Het is beter dan dat stomme ding kwijtraken in het zand.’

‘Dat is waar. En je kunt hem niet echt ergens op je lichaam bewaren met die kleine bikini van je.’

‘Zo klein is hij ook weer niet.’

‘Misschien lijkt het zo omdat jij hem aanhebt.’

Daarop draaide ze zich om. ‘Wil je zeggen dat ik dik ben?’

‘Wat ben je gevoelig vandaag,’ zei hij geamuseerd. ‘Natuurlijk ben je niet dik. Dat weet je best. Maar je bent, laten we zeggen, voluptueus.’

‘Jij hebt gezegd dat ik mooie borsten heb.’

‘Dat is ook zo.’

‘Hou dan op te zeuren dat mijn bikini te klein is.’

‘Ja, ma’am.’

‘En doe niet zo spottend.’

‘Ik was vergeten hoe prikkelbaar je soms bent.’

‘Dat komt doordat je waarschijnlijk weer uitgaat met de gebruikelijke volgzame vrouwen.’

‘Laten we maar naar binnen gaan, oké?’

 

Hugh zat aan de keukentafel te wachten tot Kathryn uit de badkamer zou komen. De inmiddels koud geworden hamburger had hij op een bord naast de magnetron gelegd, maar hij vreesde dat hij verpest was. Net als zijn plannen.

Hij had gedacht dat ze blij zou zijn om hem te zien. In zijn fantasie had ze hem met open armen ontvangen. Misschien had hij niet zoveel conclusies moeten trekken op basis van haar tranen op hun trouwdag. Dat moest wel een emotionele dag voor haar zijn geweest, maar dat betekende nog niet dat ze diepe gevoelens voor hem had, zoals hij voor haar. Toch gaf het hem hoop dat ze net zo boos op hem was geworden. Boosheid was geen onverschilligheid. En onverschillig was ze zeker niet geweest op dat moment waarop ze had opgekeken en hem op de veranda had zien staan.

Hugh voelde zich niet te goed om gebruik te maken van de seksuele spanning tussen hen, al was dat niet hoe hij het vandaag wilde aanpakken. Maar als een man zo verliefd was als hij op Kathryn… dan moest je je plannen soms gaandeweg aanpassen. Toch zou hij het eerst proberen met oprechtheid en keiharde eerlijkheid.

‘Je had op zijn minst koffie kunnen zetten,’ snibde ze hem toe toen ze eindelijk de kamer binnen kwam, gekleed in een witte bermuda en een korenbloemblauw bloesje met korte mouwen waarin haar boezem kleiner leek.

‘Ik dacht dat je niet zou willen dat ik in je kastjes zou rommelen.’

‘Smoesjes,’ zei ze, waarna ze een ketel water opzette en alles klaarzette voor twee mokken koffie.

‘Je hamburger staat daar,’ zei hij, en hij wees ernaar.

‘Ik zie het. Sorry, maar ik heb niet zo’n trek. Ik eet hem later wel op.’ Ze leunde achterover, met haar armen over elkaar geslagen. ‘Je mag wel alvast beginnen met praten, terwijl we wachten tot het water kookt.’

Allemachtig, wat kon ze bazig zijn, dacht Hugh. Toch stelde haar dwarsheid hem ook gerust. Ze geeft wél om me, besloot hij. De vraag was alleen hoeveel.

‘Ik wacht liever tot je zit. En ik wil wel een koekje, als je dat hebt.’

Tandenknarsend deed ze wat haar gevraagd werd, maar ze zei geen woord meer tot de koffie klaar was.

‘Alles naar wens, baas?’ vroeg ze bits. Vervolgens trok ze de stoel tegenover hem naar achteren en ging zitten.

Hij liet zijn innemende glimlach zien waarmee hij een plekje in haar hart veroverd had.

‘Alles is perfect, Mrs. Parkinson.’

Haar hart sloeg een slag over. ‘Noem me niet zo,’ zei ze, minder streng dan ze gehoopt had.

‘Waarom niet?’

‘Ik ben niet echt je vrouw.’

‘Zou je dat willen zijn?’

Ze staarde hem aan.

Zijn blik hield de hare vast. ‘Daarvoor ben ik hier, Kathryn. Om te vragen of je nog een keer met me wilt trouwen… maar dit keer echt.’

Haar mond viel open, maar ze sloot hem snel weer. ‘Waarom zou je dat in hemelsnaam willen?’

‘Ik hou van je,’ zei hij, op wonderbaarlijk oprechte toon. ‘Ik hou van je, en ik kan niet zonder je.’

Goeie genade! Had hij dat echt gezegd? Het leek onmogelijk. Haar cynisme voerde een innerlijke strijd met de golf van geluk die zijn woorden veroorzaakt hadden. ‘Maar je zei altijd dat –’

‘Ik weet wat ik heb gezegd,’ onderbrak hij haar. ‘Maar ik had het mis. Ik hou van je. Met heel mijn hart.’

Kathryn legde haar hand op haar hart dat uit haar borstkas dreigde te springen.

‘Ik heb geprobeerd om je te vergeten toen je weg was,’ ging hij verder, terwijl zij nog steeds bezig was om zijn ongelooflijk verklaring te verwerken. ‘Maar het lukte me niet. Binnen een paar uur nadat ik je had laten gaan, wist ik dat ik niet alleen lust voor je voelde, maar dat mijn oppervlakkige zieltje eindelijk ware liefde had gevonden.’

Ze kon niets uitbrengen.

‘Ik weet het,’ zei hij met een scheef glimlachje. ‘Voor mij was het ook nogal een schok. Het heeft mijn leven op zijn kop gezet. Geloof me maar.’

‘Hou je echt van me?’ flapte ze er uiteindelijk uit.

‘Zeker weten, mijn liefste.’

‘O…’ De tranen schoten haar in de ogen.

‘Durf ik te hopen dat die tranen betekenen dat je ook van mij houdt?’

‘Dat… Dat weet je,’ bracht ze hortend uit.

‘Helemaal niet!’ Met een stralend gezicht sprong hij op en rende om de tafel heen om haar in zijn armen te trekken.

‘Zeg dat nog eens,’ zei hij. ‘Ik wil je de woorden horen zeggen.’

‘Ik hou van je,’ zei ze, en ze probeerde de tranen uit haar ogen te knipperen.

‘Nog een keer,’ drong hij aan.

‘Ik hou van je,’ zei ze, harder dit keer.

Er ontsnapte hem een kreun van opluchting. ‘Ik heb de avond na ons huwelijk tegen Russ en Nickie gezegd dat je wel eens verliefd op me zou kunnen zijn.’

‘Waarom ben je dan niet meteen achter me aan gegaan?’

‘Dat wilde ik wel. Ik ben naar je appartement gereden, maar daar was je niet.’

‘Ik ben hierheen gegaan.’

‘Dat besefte ik. En ik besefte ook dat ik iets moest doen om je te bewijzen dat ik geen luie verwaande arrogante zak ben. Ik wilde je meer kunnen bieden dan geld en seks. Daarom heb ik me de afgelopen maanden uit de naad gewerkt om een eigen bedrijf op te zetten.’

Dat verbaasde Kathryn. ‘Echt waar? Wat voor bedrijf?’

‘Een uitgeverij, maar dan voor boeken. Zoals je weet zijn er genoeg tijdschriften in omloop in Australië, maar er zijn ook veel geweldige schrijvers in dit land die nooit gepubliceerd worden. Ik ga iedereen met talent een kans geven. En daarna ga ik dat talent in de rest van de wereld promoten.’

‘O, Hugh, wat een geweldig idee.’

‘Dat wil ik in jouw ogen zien als je naar me kijkt: respect. Kom je mee terug naar Sydney om me te helpen?’

‘Als je assistente, bedoel je?’

‘Echt niet. Als mijn partner, zowel zakelijk als privé! Over een paar maanden houden we een grote bruiloft, met alles erop en eraan. Dat kost mijn vader een fortuin, en dan is mijn moeder ook meteen tevreden. Ze springt vast een gat in de lucht als ze hoort dat we gaan trouwen. Ik vraag dominee Price of hij ons wil trouwen. Hij zal niemand vertellen dat het de tweede keer wordt.’

Kathryn lachte. ‘Je bent gek. Weet je dat wel?’

‘Ik ben gek sinds ik jou heb leren kennen. Dat weet ik. Maar ik zou het niet anders willen.’

‘Niet?’

‘Nee.’

‘Ik ook niet,’ zei ze, en haar hart maakte een sprongetje. ‘Ik hou van je, Hugh.’

‘Dat is maar goed ook, want dit heeft me een fortuin gekost.’ Uit zijn broekzak haalde hij een klein doosje. ‘Je kunt hem ruilen als je hem niet mooi vindt,’ zei hij, en hij klapte het dekseltje open.

Het was de mooiste diamanten ring die ze ooit had gezien. Hij was niet te groot of opzichtig, en hij was niet van goud.

‘Hij is prachtig,’ zei ze. ‘Hoe wist je dat ik liever zilver heb?’

‘Ik zie wel eens wat. Hij is alleen niet van zilver, maar van witgoud.’ Nadat hij hem uit het doosje had gehaald, deed hij hem om haar vinger. Hij paste perfect.

‘Hoe wist je welke maat je moest hebben?’

‘Ik heb gegokt. Er is een bijpassende trouwring, maar die krijg je nog niet.’

‘O, Hugh. Ik weet niet wat ik moet zeggen.’

‘Zeg dan maar niets.’

Toen kuste hij haar, en daarna nog een keer. Op een of andere manier wisten ze de slaapkamer te bereiken, waar hun kleren in een sneltreinvaart uit gingen. Snel en wild bedreven ze de liefde, waarbij geen van beiden stopte om op adem te komen tot het voorbij was. Pas toen zei Hugh weer iets.

‘Ik heb geen condoom gebruikt,’ zei hij met schorre stem.

‘Dat weet ik.’

‘Je slikt toch nog steeds de pil?’

‘Wat zou je zeggen als dat niet zo was?’

‘Joepie?’

‘Heel goed geantwoord,’ zei ze gelukkig. ‘Maar ik slik hem nog steeds.’

‘Dat is mooi. Ik wil dat ons eerste kind verwekt wordt als we getrouwd zijn.’

‘We zijn officieel al getrouwd.’

‘Dat weten mijn ouders niet. Ik wil niet dat mensen denken dat ik net als mijn vader ben en met mijn assistente moet trouwen omdat ik haar zwanger heb gemaakt. Ik heb altijd gedacht dat je alleen moet trouwen als je echt van iemand houdt. De volgende keer als we onze geloftes afleggen, betekenen ze veel meer.

‘Ik hield de vorige keer al van je.’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik snap niet waarom.’

Ze streelde zijn wang. ‘Dan heb je niet zoveel verstand van vrouwen als je denkt. Wil je me nu laten zien hoeveel je van me houdt, iets langzamer dit keer?’

‘Ja, ma’am,’ zei hij vrolijk.