Hoofdstuk 8

Pearl Beach was prachtig, maar lag nogal afgelegen. Het werd omringd door natuurgebied en er leidde maar één weg heen. Er stonden meer huizen dan Hugh had verwacht. De meeste lagen op loopafstand van het strand, en er werd nog veel meer gebouwd op een heuvelrug die een prachtig uitzicht bood over zee en het dorpje eronder.

Het magische huis lag aan de noordkant van het strand met de achterkant naar zee waardoor de achtertuin op minder dan twintig meter van het strand lag.

Kathryn had niet overdreven toen ze zei dat het maar een gewoon huisje was. Dat was het ook, maar de houten buitenkant had wel iets charmants, met symmetrische ramen aan beide kanten van een vrolijke helderblauw geverfde deur, en een brede veranda rond het hele huis waarop een verzameling aan gehavende meubels stond die duidelijk de moeite van het stelen niet waard waren. Het had geen echte tuin, alleen een paar losse struikjes en een grasveld dat jaren geleden de geest had gegeven, misschien omdat de grond voornamelijk uit zand bestond.

Na een kort bezoekje aan het toilet sloeg Hugh een uitgebreidere rondleiding van het huis af omdat hij liever in een eeuwenoude rieten stoel ging zitten op de veranda achter het huis om zijn hamburger op te eten. De geur had hem al het water in de mond doen lopen sinds hun stop in Woy Woy een tijdje daarvoor.

‘Dit is de lekkerste hamburger die ik ooit heb gehad,’ zei Hugh, terwijl hij zat te smullen.

‘Pas op dat je geen rode biet op je broek knoeit,’ waarschuwde Kathryn.

Snel deed hij zijn benen wijd om dat te voorkomen. Daarna keek hij naar waar zij stond op de veranda, uitkijkend over het water. ‘Heb je geen trek?’ vroeg hij tussen twee happen door.

‘Ik eet zo wel.’

Hij keek toe hoe ze haar eigen in papier gewikkelde hamburger op een klein roestig tafeltje legde en in een verweerde schommelstoel ging zitten, waarna ze met gekruiste enkels heen en weer begon te schommelen. Weer slaakte ze een zucht. Dit keer niet van vermoeidheid, maar van tevredenheid. Haar gezichtsuitdrukking werd anders. De blik in haar ogen werd milder, haar mond stond minder strak en ook haar lichaam ontspande.

Vandaag had ze niet haar sexy zwarte pakje aan, maar een erg conservatief grijs pakje, wat niet somber stond, maar juist wel sexy dankzij een lichtroze zijden blouse eronder. Haar jasje had ze uitgetrokken toen ze de auto waren uitgestapt in Woy Woy, want de temperatuur was inmiddels gestegen tot tweeëndertig graden. Ook hij had zich van zijn jasje en zijn stropdas ontdaan.

Roze vond hij vrouwen altijd mooi staan. En zijde ook. Die combinatie zou sowieso iets in hem losgemaakt hebben, zelfs als het niet om een vrouw ging die hij nog aantrekkelijk zou hebben gevonden in een jutezak.

Terwijl hij at, bleef zijn blik naar haar terugkeren. Hopelijk viel er niets aan af te lezen, want elke keer als hij naar haar keek, vulde zijn hoofd zich met erotische gedachten. Op het moment zag hij voor zich hoe ze in die schommelstoel zat met alleen die blouse aan, haar tepels zichtbaar door het roze zijde. In zijn fantasie was de ontspannen uitdrukking op haar gezicht het gevolg van een urenlange vrijpartij waardoor alle spanning uit haar lichaam was gevloeid. Hij dagdroomde dat ze hem steeds weer wilde. Al snel zou ze hem weer aankijken met een smachtende blik.

Ze draaide haar hoofd opzij, en hun ogen ontmoetten elkaar, terwijl hij de laatste hap van zijn hamburger nam.

Snel wendde Kathryn haar blik af, opgelaten dat hij naar haar zat te kijken.

Hij vindt het vast gek dat ik hier zit en niets eet, dacht ze. Ze liep naar de plek waar ze haar eten had neergelegd, pakte de rijkelijk belegde hamburger uit en bracht hem voorzichtig naar haar mond. Hij was inderdaad erg lekker. Maar door alle sappen en de tomatensaus was het moeilijk om er geen smeerboel van te maken. Ze haastte zich naar de rand van de veranda en leunde voorover, zodat ze niet op haar kleren zou knoeien. Hoewel ze niet zijn kant op keek, was ze zich ervan bewust dat zijn blik onafgebroken op haar was gericht, wat haar zelfbewust maakte. Niet alleen omdat ze aan het eten was, maar ook vanwege haar lichaam. Ze wilde dat hij iets zou zeggen, maar dat deed hij niet. Nadat ze haar hamburger in een recordtempo verorberd had, begon ze haar vingers stuk voor stuk af te likken, omdat ze geen servet had.

Bijna had Hugh hardop gekreund. Dit hield hij niet lang meer vol.

‘Ik ga naar binnen om me op te frissen,’ zei hij.

De badkamer was hopeloos ouderwets, net als de rest van het huis. Maar om een of andere reden beviel hem dat wel.

‘De badkamer en de keuken kunnen wel een opknapbeurt gebruiken,’ zei hij toen hij de veranda weer op liep, waar zij ondertussen gelukkig klaar was met haar vingers aflikken. ‘Maar je hebt gelijk. Het huis heeft een prettige sfeer. Het zou zonde zijn om het te slopen.’

Stomverbaasd keek ze hem aan. ‘Meen je dat echt?’

‘Ja, natuurlijk. Ik zou het niet zeggen als ik het niet meende.’

‘Ik kan je niet vertellen hoe heerlijk ik het hier vind,’ zei ze.

‘Dat hoef je niet uit te leggen. Het is te zien.’

Bedenkelijk keek ze hem aan. ‘Je hebt toch een gevoelige kant, of niet?’

Er verscheen een zuinige glimlach op zijn gezicht. ‘Mijn vrienden zeggen van wel.’

‘Maar jij denkt van niet?’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik ben wat ik ben.’

‘En wat is dat dan?’

Zijn glimlach werd breder. ‘Arrogant, onverantwoordelijk, onbetrouwbaar. O, en egoïstisch tot op het bot.’

Ze liet haar hoofd charmant scheef hangen. ‘Ik weet niet zeker of je wel zo egoïstisch bent. Dan zou je niet doen wat je voor mij doet. Ik kan haast niet geloven dat je de moeite neemt om met me te trouwen, alleen om me als je assistente aan te houden. Het is absurd. Dat zei je maar om de echte reden van je aanbod geheim te houden.’

‘Wat is die echte reden dan?’ vroeg Hugh, die zich schuldig voelde, maar tegelijkertijd wel pret had.

‘Diep vanbinnen ben je aardig.’

Daarop moest hij wel lachen. En toen haar gezicht rood werd van opgelatenheid en verwarring deed hij precies dat waarvoor hij zichzelf al die tijd gewaarschuwd had. Hij trok haar in zijn armen en kuste haar.