Hoofdstuk 18

Hugh zat onderuitgezakt in een stoel op zijn balkon en keek uit over zee zonder daadwerkelijk iets te zien. In gedachten zag hij Kathryn nog steeds voor zich die met tranen in haar ogen wegreed.

Had hij te lang gewacht? Dacht ze al dat ze verliefd op hem was? Het idee dat hij haar hart had gebroken was ondraaglijk. Ze had al zoveel narigheid meegemaakt en verdiende het om gelukkig te zijn. Hij had het nooit zo moeten aanpakken, maar gewoon met haar moeten trouwen om haar te helpen. Dat hij haar gechanteerd had tot seks maakte hem net zo gewetenloos als zijn vader. Het feit dat ze ervan genoten had was geen excuus. Daardoor voelde hij zich alleen maar schuldiger. Hij had misbruik gemaakt van haar kwetsbaarheid en haar sterke libido. En toen ze hem had gewaarschuwd dat ze voor hem zou kunnen vallen, had hij dat genegeerd en haar lichaam gebruikt voor zijn eigen plezier. Hij was een schoft van het ergste soort. Zo vader, zo zoon.

Die laatste gedachte raakte een gevoelige snaar. Zo erg was hij ook weer niet. Hij kon best aardig zijn, en hij had wél een geweten.

Toen zijn vaste telefoon ging, zuchtte hij. Langzaam stond hij op, en hij liep naar binnen om op te nemen.

‘Hugh Parkinson.’

‘Ik ben het maar, Hugh.’

Hugh liet zich op de bank zakken. ‘Hoi, Russ. Zeg het eens.’

‘Ben je alleen?’

‘Ja.’

‘Dat dacht ik al. Ze is weggegaan, hè?’

‘Ja.’

‘Het is dus niet zo gegaan zoals je gehoopt had?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Je hoeft tegen mij niet te liegen. Zij was de vrouw op wie je vorig jaar gek was en die niet op jou viel.’

‘Ja.’

‘Maar het is niet meer zomaar een bevlieging. Je bent echt voor haar gevallen, hè?’

Bijna had hij het ontkend, maar hij bedacht zich. Die emotionele momenten waren vaker voorgekomen, ook een paar keer toen ze niet in bed lagen. Toen de dominee ze tot man en vrouw had verklaard, had dat heftige gevoelens bij hem opgeroepen, net als toen hij haar die auto had gegeven. Toch was Hugh er nog steeds niet van overtuigd dat het echte liefde was, laat staan dat het blijvend zou zijn. Niet dat het er nog toe deed.

‘Misschien,’ zei hij aarzelend.

‘Niks misschien, vriend. Nicole heeft je vandaag met haar gezien, en ze was er vrij zeker van.’

Daarop moest Hugh wel lachen. ‘Dan weet ze meer dan ik. Het was waarschijnlijk niet meer dan seks, Russ.’

‘Hoe kan het om seks gaan als je niet eens met haar naar bed bent geweest?’

‘Kom op, Russ. Je kent me langer dan vandaag.’

‘Heb je het wél met haar gedaan? vroeg Russ geschokt.

‘Meer dan eens.’

‘Krijg nou wat!’

‘Dat was wat ik ervoor terugkreeg, onvoorwaardelijke seks.’

‘Ik weet niet of ik je moet bewonderen of berispen. Niet dat ik recht van spreken heb. Ik was ook niet bepaald een heilige toen ik Nicole leerde kennen.’

‘Dat was je zeker niet,’ merkte Hugh droogjes op.

‘Waar is ze dan nu? Waarom neem je het er niet van, nu het nog kan? Kathryn en jij moeten getrouwd blijven tot ze dat huis geërfd heeft, toch?’

‘Technisch gezien wel. Maar ik heb besloten om ermee op te houden. Ik had er genoeg van.’

‘Van de seks of van je schuldgevoel? Zeg maar niets. Het moet je schuldgevoel wel geweest zijn.’

Hugh zuchtte. ‘Wat ken je me toch goed.’

‘Inderdaad. Hoe was ze dan in bed? Ze is mijn type niet, maar ik zie wel dat ze wat heeft.’

‘Over zulke dingen praat ik niet, Russ.’

‘Sinds wanneer? Kom op. Geef me in ieder geval een hint.’

‘Sorry.’

‘Goed dan. Wees maar nobel. Er is nog een reden waarom ik bel. Heb je zin om vanavond te komen eten? Nicole dacht dat je misschien een beetje triest zou zijn.’

‘Ik denk het niet, Russ.’

‘Ik zei al dat je niet zou komen. Wat ga je dan doen?’

‘Dat weet ik nog niet. Misschien bezat ik me wel.’

‘Dat moet je niet doen. Ga ergens heen. Zoek een ander. Je moet verdergaan met je leven.’

‘Misschien heb je wel gelijk.’

‘Natuurlijk heb ik gelijk. Je weet wat ze zeggen: de koning is dood, leve de koning.’

‘Dat is nogal hard, vind je niet?’

‘Wat moet je anders? Thuis blijven en zoveel drinken tot je helemaal van de wereld bent? Of ga je misschien liever naar een zielenknijper om je te laten analyseren?’

‘Therapie is niet echt iets voor mij.’

‘Inderdaad niet. Je bent meer het ondernemende type. Sta op en ga iets doen.’

Er verscheen een zuinig glimlachje op Hughs gezicht. ‘Jij weet wel hoe je iemand moet opvrolijken.’

‘Ik heb deze week veel geoefend. Gisteren heb ik net zoiets tegen James gezegd.’

‘En heeft het gewerkt?’

‘Hij gaat het huisje bij het zwembad ombouwen tot een studio voor Megan, zodat ze wat afleiding heeft. En als de tijd rijp is, neemt hij haar mee op een tweede huwelijksreis.’

‘Dat klinkt als een goed plan.’

‘Wat is jouw plan? En zeg nou niet dat plannen niets voor jou zijn. Het wordt tijd dat jij meer over de toekomst gaat nadenken. Je wordt er niet jonger op.’

‘Wat wil je daarmee zeggen?’

‘Dat je moet uitzoeken wat je uit het leven wilt halen en ervoor moet gaan voordat je te oud bent.’

Nog lang nadat hij had opgehangen, bleef Hugh nadenken over wat Russ had gezegd. Het probleem was dat hij nooit echt een doel had gehad, afgezien van zijn voornemen om niet dezelfde fouten maken als zijn vader. Op die manier waren hebzucht en machtsbelustheid hem bespaard gebleven. En liefde en het huwelijk ook.

Zijn losbandige leventje had prima voor hem gewerkt tot hij Kathryn had leren kennen. Hij was gelukkig geweest, zo gelukkig als een zoon van Dickie Parkinson kon zijn. Nu Kathryn uit beeld was, was er geen reden waarom hij zijn oude levensstijl niet weer zou oppakken. En toch trok het hem op een of andere manier niet meer. Maar wat was het alternatief?

Uiteindelijk stond hij op en liep naar de slaapkamer waar zijn mobiele telefoon lag. Hij belde nummerinformatie, en nadat hij het nummer van een zekere dame achterhaald had, dwong Hugh zichzelf om te bellen.

‘Kandi Freshman,’ zei een vrouwenstem.

‘Hoi, Kandi. Je spreekt met Hugh. Hugh Parkinson.’

‘Hugh! Allemachtig,’ kirde ze. ‘Ik heb lang niets van je gehoord. Ik dacht al dat ik iets verkeerd had gedaan.’

‘Nee, hoor. Ik heb het gewoon heel druk gehad.’

‘Ja, ik hoorde al dat je een tijdje het werk van je vader hebt overgenomen.’

Waarom hij dit deed, wist Hugh niet. Hij wilde helemaal niet uit met Kandi, maar hij wilde ook niet alleen thuis blijven zitten.

‘Ik vroeg me af of je zin hebt om vanavond iets te doen?’

‘Vanavond? O! Ik had eigenlijk een afspraak… Maar dat geeft niet,’ zei ze snel. ‘Die kan ik wel afzeggen.’

Hugh wierp een blik op zijn horloge. Bijna zeven uur. Een beetje laat om een afspraak af te zeggen. Maar het was nooit te laat als je de kans kreeg om met een miljardair uit te gaan, dacht hij cynisch. Als ze geld roken, lieten meisjes als Kandi alles uit hun handen vallen en kwamen ze op je af gerend. Hij kon zich niet voorstellen dat Kathryn zoiets ooit zou doen. Dat had hij juist zo bewonderd aan haar, dat ze zo onzelfzuchtig was en zo sterk. Ze was moedig, maar diep vanbinnen was ze vertederend kwetsbaar en lief.

Russ had gezegd dat hij moest uitzoeken wat hij uit het leven wilde halen. Wat hij echt wilde, was Kathryn, besefte hij plotseling. Dat wist hij nu net zo zeker als hij wist dat hij nooit meer iets wilde met een meisje als Kandi!

‘Ik wil niet dat je voor mij je afspraak afzegt,’ zei hij resoluut.

‘O, maar…’

‘Nee, ik wil niet dat een andere man omwille van mij teleurgesteld wordt. Veel plezier.’ Daarna hing hij op.

Even later zat hij in zijn auto onderweg naar Ashfield.

Ze was er niet. Hugh wist al waar ze heen was voordat een nieuwsgierige buurvrouw hem vertelde dat Kathryn wel was thuisgekomen maar even geleden was weggegaan, in een flitsende nieuwe witte auto.

Hij was wel teleurgesteld, maar dat ze naar Pearl Beach was gevlucht, had ook een positieve kant. Het was de plek waar ze heen ging als ze getroost moest worden. En waarom had ze troost nodig? Hopelijk omdat ze verliefd op hem was geworden. Hoe dan ook, het gaf hem hoop.

Even overwoog hij haar te bellen op haar mobiele telefoon, maar hij besloot toch om het niet te doen. Wat moest hij tegen haar zeggen? Ik ben erachter gekomen dat ik echt van je hou, en ik wil je terug? Straks kwam ze niet. Zelfs als ze dacht dat ze verliefd op hem was, betekende dat nog niet dat ze met hem getrouwd wilde blijven. Volgens haar was hij was ten slotte een arrogante luie verwende egoïstische playboy, die haar niets anders te bieden had dan geld en een paar handige trucjes in de slaapkamer. Dat was niet genoeg.

Russell had gelijk. Hij moest een plan hebben. Bij die gedachte moest hij glimlachen. Een plan hebben en uitvoeren was iets wat Kathryn zou moeten aanspreken. Het moest natuurlijk niet te veel tijd gaan kosten. Straks zette ze haar eigen plannen in werking en vond ze een man die van haar hield en met haar wilde trouwen en haar kinderen zou geven. Alleen het idee al dat ze met een andere man zou trouwen vloog hem aan. Ook al kon ze dat eigenlijk niet doen; ze was tenslotte nog steeds met hem getrouwd en moest dat ook blijven tot ze dertig was. Dat was over een maand.

Hij had dus een maand om te bewijzen dat hij niet oppervlakkig was, maar iemand die ze kon respecteren en op wie ze kon vertrouwen. Er kwamen al allerlei ideeën bij hem op, en ineens barstte hij weer van de energie. Hij kon nauwelijks wachten tot het morgen was en hij zijn plannen in werking kon zetten. Nee, hij wilde niet wachten tot morgen. Russ kon hem vast nu al wel helpen met een paar van zijn ideeën. Meteen belde hij hem.

‘Russell McClain,’ zei zijn vriend op zakelijke toon.

‘Russ, ik ben het, Hugh. Geldt die uitnodiging om te komen eten nog steeds?’

‘Natuurlijk.’

‘Dan kom ik er zo aan.’