Voorwoord

Van de Jedi Knights van SEAL Team Six is bekend dat ze in samenwerking met de CIA en anderen Osama bin Laden hebben gedood. Ik kreeg de Silver Star als schutter van SEAL Team Six. Uit ervaring weet ik hoe Team Six terrorisme bestrijdt.

Voordat ik toetrad tot SEAL Team Six, moest ik een van de zwaarste opleidingen ter wereld doorlopen, te beginnen met de Basic Underwater Demolition/SEAL training (BUD/s). Na nog meer training en gevechtservaring met SEAL Team Two meldde ik me vrijwillig aan en werd toegelaten tot Green Team, waar ik met andere SEAL’s de selectieprocedure voor het legendarische Team Six doorliep. De leerschool die Green Team heet, omvatte onder meer gevechtstraining te land en man-tegen-man. We leerden deuren niet te openen door het slot open te peuteren, maar door ze uit hun post te blazen.

Voor zo’n missie als die waarbij Bin Laden werd gedood, wordt heel veel geoefend. Toen ik bij SEAL Team Six zat, verschoten we iedere dag dat we trainden duizenden kogels. Er wordt wel eens gezegd dat wij alleen al aan 9 mm pistoolpatronen in een jaar meer uitgaven dan het hele Marine Corps aan ammunitie. Door allerlei situaties vaak te oefenen, kunnen commando’s op de automatische piloot functioneren, en dat is ontzettend handig in de chaos van de strijd als je te maken krijgt met zintuiglijke overbelasting.

Een ander belangrijk voorbereidend element is het verzamelen van informatie. Dat kan een buitengewoon moeizaam en tijdrovend proces zijn met allerlei politieke obstakels en andere teleurstellingen. Analisten proberen technische gegevens en human intelligence te combineren tot waardevolle informatie; hoewel allerlei technische snufjes en gadgets erbij kunnen helpen, zijn die van weinig betekenis zonder moedige mensen die in vijandig gebied infiltreren en de juiste vragen stellen – mensen kunnen horen en zien wat technologie niet kan waarnemen – en die uit hun omgeving van alles kunnen opmaken. CIA-agenten zijn daar bijzonder bedreven in. Een paar maanden nadat Bin Laden de aanval op 11 september 2001 had laten uitvoeren, wist Dalton Fury, bevelhebber van Delta Force, met behulp van informatie van onder meer de CIA Bin Laden in het nauw te drijven in Tora Bora, een grottencomplex in de Safed Koh-bergketen (de ‘Witte Berg’) in oostelijk Afghanistan. Door gebrek aan steun vanuit Central Command kon Bin Laden via een achterdeur ontsnappen naar Pakistan.

Nadat de CIA Khalid Sheikh Mohammed, de op twee na belangrijkste leider van al-Qaida, had ondervraagd, beseften ze dat de hoogste bevelhebbers van Bin Laden ook niet wisten waar hij zich ophield. Maar zijn koerier moest dat wel weten om berichten te kunnen afleveren. Hoewel werd vermoed dat Bin Laden zich schuilhield in grotten in de buurt van de Afghaans-Pakistaanse grens, volgde de CIA deze koerier naar een plaats vlak bij de Pakistaanse militaire academie in Bilal Town in Abbottabad. Daar bleek een hoofdkwartier te zijn dat 250.000 dollar had gekost en dat omringd was door een muur met prikkeldraad. De woning had twee poorten en geen telefoon of internet. De bewoners verbrandden hun afval in plaats van het buiten te zetten om te worden opgehaald, zoals de buren deden. Sommige buurtgenoten dachten dat de mysterieuze bewoners drugsdealers waren.

In april had Joint Special Operations Command (JOSC) in Camp Alpha, een afgeschermd terrein op de luchtmachtbasis Bagram, Bin Ladens hoofdkwartier nagebouwd. Daar oefende SEAL Team Six de aanval op Bin Ladens ommuurde basis.

Vice admiraal William H. McRaven, de bevelhebber van JOSC die ook het bevel voert over speciale eenheden zoals SEAL Team Six en Delta, schrijft in zijn boek Spec Ops dat het succes van een missie afhankelijk is van de vereenvoudiging van die missie door het aantal doelen te beperken, van het verzamelen van de juiste informatie en van een innovatieve operationele aanpak. Hoewel het een missie was met een hoog risico, was er slechts een klein aantal eenvoudige doelen: informatie verzamelen en Bin Laden gevangennemen of doden. Dat er sprake was van innovatie, bewezen de restanten van wat een Stealth-helikopter leek te zijn geweest.

Al zijn de plannen die er liggen de beste van de wereld, de laatste dagen voordat een terrorist wordt gevangengenomen of gedood, kunnen heel frustrerend zijn. Je bereidt je voor op de missie, haast je naar de heli’s – en krijgt te horen dat de missie wordt afgeblazen: stand down, hou maar op. Het doel is niet thuis, bepaalde informatie kan niet worden nagetrokken of de bron is onbetrouwbaar. Dat gebeurt keer op keer.

Maar op vrijdag 29 april 2011 nam president Obama de beslissing om Operatie Spear van start te laten gaan en Bin Laden gevangen te nemen of te doden. Om een Special Op te laten slagen, is veiligheid van het allergrootste belang: buitenlandse functionarissen werden niet ingelicht, zelfs niemand buiten een klein kringetje binnen de Amerikaanse regering.

Voor SEAL Team Six was dit het startschot. Het was een donkere nacht met weinig maanlicht. Iedere SEAL had een nachtkijker, een M4-aanvalsgeweer met honderden patronen en een Sig Sauer 9 mm pistool op zijn heup als reserve. Met vier helikopters vielen 24 SEAL’s Bin Ladens huis aan: twee snipers (scherpschutters) in de ene, nog twee in de tweede, tien aanvallers in de derde en tien in de vierde. Tijdens de missie om Bin Laden te pakken, zou het 160th Special Operations Aviation Regiment uiterst geheime Stealth-helikopters hebben gebruikt. Leden van de parachutisten-reddingseenheid van de luchtmacht hadden hun eigen heli’s – voor de zekerheid. De toestellen stegen op vanuit Jalalabad in oostelijk Afghanistan. Met de nieuwste technologie werden de Pakistaanse radarsystemen om de tuin geleid, en met andere apparatuur werden in het doelgebied rond het doel mobiel telefoonverkeer en de elektriciteit platgelegd.

Ik weet wat het is om op zo’n missie de ropeman te zijn. Je zit in de deur van de heli in het midden van een rol abseiltouw. Als de heli opstijgt, hou je je met je linkerhand vast aan het touw, zodat de wind je niet uit het toestel trekt. De heli’s vlogen laag over de grond, zodat ze minder makkelijk konden worden opgemerkt.

‘Vijftien minuten.’ Uit de koptelefoon klinkt de stem van de tweede vlieger, die informatie van de piloot doorgeeft.

‘Tien minuten.’ Verrassing, snelheid en geweld zijn cruciaal.

‘Vijf minuten.’ Gezien het grote aantal operaties, zeker na de talloze missies in Afghanistan en Irak, zijn alle jongens van Team Six die bij de aanval op Bin Ladens huis betrokken zijn, waarschijnlijk geharde veteranen.

‘Drie minuten.’

‘Eén minuut…’

Plotseling komt een van de heli’s in moeilijkheden. Hij verliest hoogte; door de warmte en de hoge muren wordt de neerwaartse luchtstroom geblokkeerd; een van de rotorbladen raakt een muur en breekt. Het toestel maakt een gecontroleerde noodlanding. Het verrassingselement is verloren, maar ze hebben nog steeds het voordeel van snelheid en geweld – en het vaste geloof dat aan de slachtoffers van 11 september recht wordt gedaan.

De piloot vermindert snelheid en de onbeschadigde heli trekt zijn neus omhoog in een hoek. Met het toestel in positie schopt de ropeman het 30 meter lange touw naar buiten: ‘Touw!’ Het raakt de grond binnen de compound. Het is te klein voor de heli.

‘Go!’ De ropeman grijpt het touw en glijdt naar beneden als een brandweerman langs een paal. Behalve dat een SEAL 45 kilo bepakking draagt. Hij moet zich goed vasthouden om niet op de grond te kletteren, maar hij wil ook niet te langzaam gaan omdat zijn kameraden achter hem aan komen. Zijn handschoenen roken, letterlijk, terwijl hij zich naar beneden laat glijden. De piloten hebben een klus te klaren, want als onder vijandelijk vuur 90 kilo SEAL met 45 kilo bepakking zich laat vallen, is de heli plotseling veel lichter en wil hij omhoog – niet zo handig voor de SEAL’s die aan nog het touw hangen.

Buiten Bin Ladens compound beschermen commando’s de aanvallers tegen mogelijke derden die de vijand willen komen helpen.

Om een uur ’s nachts blaast een team SEAL’s een gat in de muur van het gastenverblijf. De SEAL’s gaan naar binnen, verspreiden zich, een links, een rechts, weer een links – haastige spoed… Bin Ladens koerier is gewapend, verzet zich en wordt gedood. Hoewel ongewapend, doet zijn vrouw dat ook. Ook zij vindt de dood.

Het andere team gaat het hoofdgebouw binnen waar Bin Laden woont. Ze stormen door deuren, nemen links en rechts onder schot om de ruimte veilig te stellen. Als mensen het hebben over SEAL’s, ligt de nadruk vaak op doden. Maar terroristen zijn levend vaak waardevoller, zeker bij het vergaren van informatie.

Op de begane grond van het hoofdgebouw verzet een familielid van de koerier zich en wordt neergeschoten. Bin Ladens zoon weigert zich over te geven en wordt doodgeschoten vanuit het trapgat.

Als de SEAL’s Bin Ladens kamer binnenstormen, stormt Amal Ahmed Abdul Fatah, zijn vijfde vrouw, op hen af. De mannen schieten haar in het been om haar te stoppen. In plaats van zich over te geven verkiest Bin Laden zich te verzetten – en krijgt SEAL-kogels in borst en hoofd. Vlakbij liggen een AK-47 en een Makarov-pistool. In zijn kleding zijn biljetten ter waarde van 500 euro en twee telefoonnummers genaaid.

Een SEAL bericht via de zender: ‘Geronimo, E-KIA.’ Bin Laden, vijand, Killed In Action.

Met sterke plastic handboeien, een soort tie-wraps, binden de SEAL’s de elf anderen op het terrein vast. Nadat ze het gebied hebben gecontroleerd op wapenvoorraden en andere gevaren, verzamelen de SEAL’s alle informatie die ze kunnen vinden: harde schijven en andere elektronische apparatuur, dvd’s, USB-sticks, paperassen et cetera. Dan laten ze de geboeide gevangenen achter voor het Pakistaanse leger.

Buiten blazen de SEAL’s de neergestorte helikopter op om de techniek geheim te houden. Ze nemen Bin Ladens lichaam mee de andere heli in.

Binnen nog geen 40 minuten is het aanvalsteam weer weg. Ze brengen het stoffelijk overschot van Bin Laden naar de USS Carl Vinson (CVN-70) in de noordelijke Arabische Zee. Bin Ladens identiteit wordt bevestigd door zijn lengte, biometrische tests van zijn gezicht en een DNA-test. Het lichaam wordt gewassen, in een wit laken gerold, in een verzwaarde zak geplaatst en krijgt een islamitisch zeemansgraf.

Ondertussen keren de commando’s van Team Six terug naar hun basis in Virginia Beach, Virginia. Ze doen hun uitrusting uit, maken die schoon en zorgen ervoor dat al hun wapens en spullen weer worden ingeladen, klaar voor een volgende missie. Tijdens hun debriefing bespreken ze wat er verkeerd is gegaan, zoals de helikopter die is neergestort, en wat er goed is gegaan, zoals het volbrengen van hun missie. Later zal president Obama ze persoonlijk bedanken. Zeker gezien de schat aan informatie staan diezelfde SEAL’s weer klaar om de volgende terrorist te grazen te nemen.

In tegenstelling tot de operatie om Bin Laden te doden, blijven de meeste missies van Team Six geheim – voor het publiek, voor hun gezin, en zelfs voor hun collega-SEAL’s.

Op de volgende bladzijde begint mijn verhaal.

Howard E. Wasdin en Stephen Templin