Barbara Scholten over
Hockeyhobbels en kunstgrasknieën

Volgens mij was ik zeven jaar toen ik voor het eerst een hockeystick aanraakte. Net als Falderie overkwam dat mij. Ik ging met een vriendinnetje mee naar de training en vanaf dat moment zat ik ‘op hockey’. Ik kan me nog herinneren dat ik het tenue zo lelijk vond; wij hadden een geel shirt, een bruine hockeyrok en groene sokken. En omdat mijn moeder het onzin vond om alles nieuw te kopen, naaide ze zelf voor mij een rok. Als enige van mijn team had ik een rok zonder plooien (die zaten er toen nog in). Gelukkig heeft die lelijke rok mij er niet van weerhouden om door te gaan met hockey.

En dat was maar goed ook, want het heeft mij veel gebracht: spelplezier, lol, langdurige vriendschappen en uiteindelijk ook dit boek. Als ik niet had gehockeyd, had ik niet meegedaan aan de schrijfwedstrijd van uitgeverij Ploegsma. Toen ik op hun website las dat zij een schrijfwedstrijd hielden waarin een hockeyteam de hoofdrol moest spelen, wilde ik zo graag winnen dat ik zelfs met twee inzendingen heb meegedaan.

Nadat ik vervolgens hoorde dat ik met de inzending Hockeyhobbels en kunstgrasknieën gewonnen had, heb ik vele juich- en piekermomenten gehad. Juichen omdat ik een boekcontract kreeg, maar ook piekeren omdat ik het hele boek nog moest schrijven. Om een goed beeld te krijgen van hockeymeisjes in de d-leeftijd, heb ik daarom een tijdje meisjes d1 van Kampong gevolgd. Ik heb er veel van opgestoken!

Wil je meer weten over Falderie en haar vriendinnen? Kijk dan op barbara-scholten.hyves.nl!

Barbara Scholten