A serial killer holds New York in his grip. He does not choose his victims. Nor does he watch them die. But then there are too many of them for that. The explosion of a twenty-two storey building, followed by the casual discovery of a letter, lead the police to face up to a dreadful reality: some of New York's buildings were mined at the time of their construction. But which ones? And how many? A young female detective hiding her personal demons behind a tough appearance, and a former press photographer with a past he'd rather forget, and for which he still seeks forgiveness, are the only hope of stopping this psychopath. A man who does not even claim responsibility for his actions. A man who believes himself to be God. Praise for the Giorgio Faletti: "In my neck of the woods, people like Faletti are called larger than life, living legends". (Jeffery Deaver). "Publishing sensation". ("Financial Times"). "I Kill is one of those bestsellers that proceeds at a cracking pace and presses all the right buttons with clinical efficiency. Giorgio Faletti's thriller is set in Monte Carlo, home to so many obnoxious millionaires and their trophy girlfriends that what the city really needs is a serial killer. Enter just such a killer… The writing has no great literary pretentions, but then it does not have to. The plot is the thing". ("Sunday Telegraph). "The best selling first novel by Giorgio Faletti…has been defined as a masterpiece and Faletti himself as the best living Italian writer." (Corriere della Sera).<
Non c’è morbosità apparente dietro le azioni del serial killer che tiene in scacco la città di New York. Non sceglie le vittime seguendo complicati percorsi mentali. Non le guarda negli occhi a una a una mentre muoiono, anche perché non avrebbe abbastanza occhi per farlo. Una giovane detective che nasconde i propri drammi personali dietro a una solida immagine e un fotoreporter con un passato discutibile da farsi perdonare sono l’unica speranza di poter fermare uno psicopatico che nemmeno rivendica le proprie azioni. Un uomo che sta compiendo una vendetta terribile per un dolore che affonda le radici in una delle più grandi tragedie americane. Un uomo che dice di essere dio.<
Un locutor de Radio Montecarlo recibe una noche durante su programa una llamada telefónica asombrosa alguien revela que es un asesino El hecho se pasa por alto, como una broma de pésimo gusto, sin embargo, al día siguiente un famoso piloto de formula uno y su novia aparecen en su barco, muertos y horrendamente mutilados Se inicia así una serie de asesinatos, cada uno precedido de una llamada a Radio Montecarlo con una pista musical sobre la próxima victima, cada uno subrayado por un mensaje escrito con sangre en el escenario del crimen, que es al mismo tiempo una firma y una provocación «Yo mato»
Para Frank Ottobre, agente del FBI, y Nicolás Hulot, comisario de la Sürete monegasca, comienza la caza de un escurridizo fantasma que tiene aterrorizada a la opinión publica nunca hubo un asesino en serie en el principado de Monaco Ahora lo hay, y de su búsqueda nadie va a salir indemne Yo mato es un thriller pleno de acción e intriga, con un desarrollo narrativo tan maduro como absorbente Eso ha bastado -y ha sobrado- para situar a su autor entre los nombres mas importantes del genero y a su obra como un autentico fenómeno editorial
<
Un asesino en serie tiene en vilo a la ciudad de Nueva York. Sus acciones no entran en los esquemas conocidos por los criminalistas. No elige a sus víctimas. No las mira a los ojos mientras mueren… No elimina a una persona en cada asesinato. Golpea masivamente. La explosión de un edificio de veinte plantas, seguida del descubrimiento casual de una vieja carta, conduce a la policía a enfrentar una realidad espantosa… Y las pocas pistas sobre las que los detectives trabajan terminan en callejones sin salida: el criminal desaparece como un fantasma.
Vivien Light, una joven detective que esconde sus dramas personales detrás de una apariencia dura, y un antiguo reportero gráfico, con un pasado que prefiere olvidar, son la única esperanza para detener a este homicida. Un viejo veterano de guerra llevado por el odio. Un hombre que se cree Dios.
<
"Relentless suspense. A genuine page-turner!" – Kevin O'Brien
***
In life, they were flawed. In death, they are perfect works of art – killed, preserved, and carefully moulded into replicas of Michelangelo's most celebrated creations. Only The Sculptor can bring forth their true beauty and teach the world to appreciate his gift. FBI Special Agent Sam Markham has a reputation for tracking serial killers, but this artful adversary is meticulous, disciplined, and more ruthless than any he's encountered. The only clue is a note dedicating the latest 'statue' to Cathy Hildebrant, an art historian who shares Sam's fear that the killing has just begun. In a quiet Rhode Island town, The Sculptor shapes his latest macabre creation, waiting for Cathy to draw nearer so that his message can be understood at last. And the only way to save her is for Sam to unlock a psychopath's twisted mind before his final, terrifying masterpiece is revealed.
<
Ces trois contes sont trois histoires extraordinaires où le fantastique religieux illumine la vie quotidienne.
La Légende de saint Julien l’Hospitalier, c’est le Moyen Age, ses seigneurs passionnés de chasse. Ses lépreux.
Hérodias, c’est la Palestine au temps d’Hérode avec ses intrigues de palais, l’occupation romaine et la danse sensuelle de Salomé réclamant la tête de saint Jean-Baptiste. Un coeur simple, c’est enfin la Normandie chère à Flaubert, Pont-l’Evêque et Trouville. Une vieille servante y a vécu et souffert. Elle finit par voir en son perroquet le Saint-Esprit lui-même.
Trois chefs-d’oeuvre pleins de réalisme, de délicatesse et d’émotion.
<
Kas gan nepazīst bīstamo vīru, kura vārds kādreiz daudziem lika trūkties un drebēt bailēs? Elbas upes un Varkalnu apkaimē — Moldavas krastos, pat Prūsijas pilsētās ļaudis, vakaros gulēt iedami, lūdza:
— Dievs, atpestī mūs no ļauna un Lipa Tuliana!
Vai tiešām viņš bija tik ļauns, šis varonis, par kura apbrīnojamo spēku vēl šo baltu dienu liecina biezās dzelzs durvis Glashites sakristejā, kuras viņš salocīja kā plānu dēļu šuvi?
Nē, briesmīgs un bīstams viņš bija vienīgi ļaunajiem! Tiem vajadzēja bīties no laupītāju vadoņa, bet atņemto zeltu Lips Tulians ar devīgu roku šķieda un dalīja nabagajiem, nelaimīgajiem, dzīves pabērniem, kas Lipu Tulianu pieminēja ar gaviļu asarām acīs.
Tas, kas šeit rakstīts par mūsu varoni, nav tukši, izdomāti vārdi, bet dzīves īstenība. Lips Tulians dzīvoja, varonīgs un drošs, dziļi nelaimīgs, daiļš labāko aprindu jauneklis, kas kļuva par laupītāju neģēlīgas netaisnības dēļ.
Vēl šo baltu dienu Drēzdenē redzami melnie mūri, kuros šis «briesmonis» ķēdēs slēgts gaidījis tiesas spriedumu. Vēl šodien Antonštadtē rāda smilšu laukumu, kur viņa tiesātāji drūmi raudzījušies tālē.
Vēl šodien ceļotāji apmeklē Stolpenes pils mūrus un torņus, kuros vairāk nekā piecdesmit gadu ieslodzīta smaka daiļā grāfiene Kozela. Tur mira lepnā mīļākā, ko Fridrihs Augusts Stiprais tik ļoti mīlēja, mira, nekad vairs neredzējusi brīvības sauli, tā, kuru viņas laikabiedri ar sajūsmu dēvēja par skaistāko pasaulē.
Ko grāfiene Kozela bija nogrēkojusies, ka viņu dzīvu apraka Stolpenes pils mūros?
Uz šiem jautājumiem atbildēs mūsu romāns.
Laupītāju vadoņa Lipa Tuliana un daiļās grāfienes Kozelas starpā pastāvēja slepenas saites, un viņa sirsnīgā dedzībā pieķērās mūsu varonim. Ar savu neatlaidīgo mīlu viņa iedzina izmisumā viru, un viņu pašu mes redzesim meža biezokņos uzmeklejam daiļo laupītāju vadoni.
Arī vadoņa meža biedru — spītīgo vīru — liktenis te patiesi attēlots pēc hroniku ziņām.
Tā dzīvoja Lips Tulians, bagātajiem varmākām bīstams, nabago, dzīves sērdieņu un bēdu cietēju dievināts, daiļāko sievu un meiteņu mīlēts.
Viņu, mūžam neaizmirstamo, redzēsim trakā kautiņā ar vajātājiem un pavadīsim bīstamajās laupītāja gaitās, kas šķetināsies tik brīnišķīgi, ka šķitīs — Lips Tulians sabiedrojies ar pašu velnu.
Un to pašu «briesmoni» dzirdēsim mīļi un līksmi tērzējam vientuļās meža dzirnavās un sagruvušu piļu apakšzemes velvēs.
Ķas laupītāju virsnieks Silderfītincs vai Bavārijas Hizels pret Lipu Tulianu, kas kā neierobežots tirāns lēma par dzīvību un nāvi, valdīja pār saviem apakšniekiem un iebruka karaļa pilī?
Visi ar ziņkāri lasīs, kā reiz dzīvojis un mīlējis laupītāju virsnieks Lips Tulians!
<
“Alas, Babylon.” Those fateful words heralded the end. When a nuclear holocaust ravages the United States, a thousand years of civilization are stripped away overnight, and tens of millions of people are killed instantly. But for one small town in Florida, miraculously spared, the struggle is just beginning, as men and women of all backgrounds join together to confront the darkness.<
Él es Gaspar Medina, un millonario colombiano (setentón desengañado y cínico), que al parecer ha alcanzado la divina indiferencia. Ella es su joven secretaria, Cunegunda Bonaventura, cuyas mayores virtudes son unos senos perfectos y un no menos perfecto mutismo.
El septuagenario, en tono hosco y sentencioso, con un humor entre grotesco y amargo, va haciendo un recuento en voz alta de curiosos episodios. Trata de desenmarañar, ante la muda Cunegunda, el enredo de su larga vida.
Las memorias del viejo pretenden resolver, mediante un delirio lúcido de recuerdos desordenados, una íntima contradicción: el personaje es, a la vez, hidalgo y disoluto. Bien educado, bondadoso, ascético, pero también abyecto, promiscuo, insensible. Alguien que no siente apetito, ni deseo, ni odio, ni amor, y que sin embargo ha amado a Ángela Pietragrúa hasta perder la cordura. Sus asuntos suceden en Italia y Colombia, e incluyen el adulterio, la seducción, la política, la religión y la familia.
<
Tratado de culinaria para mujeres tristes: Los apetitos de la imaginación.
Esta singular obra es un conjunto de textos breves dirigidos a unas interlocutoras anónimas a quienes formula para aliviarlas de las cargas de la existencia. Cerca de setenta recetas componen el tratado que el autor ofrece a ese tú femenino que espera anhelante la fórmula salvadora de la tristeza, de los celos, de los cambios de temperamento, de las desventuras orgánicas del sexo, de las tentaciones de las mujeres casadas, de los antojos, de la soltería, del luto, etc.
No todas las recetas tienen el componente gastronómico que inventa este chef del espíritu. Algunas son consejos para salir de aprietos existenciales o sentimentales, pero dados en un tono conciliador que hace parte del remedio, pues el experto destila comprensión, acercamiento, dulzura. He aquí una receta que posee ingredientes naturales: `Si está nerviosa, aún sirve manzanilla, más no debes cortarla con limón ni con dulce. No funciona si lo que te preocupa es más fuerte que tú. Y si es así, conviene estar nerviosa`.
En cambio, éste, vuelve el interés hacia sí mismo. Se trata de una autoreceta: `Muchas veces, al borde hallar la receta de la inmortalidad, me distrajo la presencia de la muerte`.
<
“Fenomenalna satyra na stosunki międzyludzkie we współczesnych miastach? Ironiczny i tragiczny opis upadku rodziny nuklearnej? A może bezsensowne bredzenie wstawionej trzydziestoparolatki?
„Przekomiczna książka. Nawet mężczyźni będą się śmiać” – Salman Rushdie.
„Wciągająca lektura… Przezabawny Dziennik Bridget Jones bezbłędnie pokazuje niedole niezamężnej kobiety” – Sunday Express.
„Szalona humoreska… bezlitosny rozbuchany dowcip… niezwykle zabawna książka” – Sunday Times.
<
Olivia jest dziennikarką specjalizującą się w tropieniu drobnych potknięć ludzi show-biznesu. Nie może jednak doczekać się, aż trafi na prawdziwą aferę… Bo czyż jej nowy, nieziemsko przystojny znajomy nie ma w sobie czegoś z wojownika Al-Kaidy? Tylko jak o tym przekonać naczelnego?<
Bohaterka bestselleru DZIENNIK BRIDGET JONES nadal zmaga się z problemami w życiu uczuciowym i zawodowym. Związana w końcu z Markiem Darcym, teraz odkrywa uroki wspólnego życia z mężczyzną marzeń. Bridget, niesłusznie posądzona o przemyt narkotyków, trafia do tajlandzkiego więzienia…<