14

Tot zijn verbazing bleek Ruth echt thuis te zijn. Hij had dus niet gelogen, kon je zeggen. Leila of Sheila, die hem door de kier de hele tijd irritante kushandjes had toegeworpen, klikte stilletjes haar deur terug in het slot toen die bij haar buurvrouw openging.

‘Zo jochie, meugde ge weer buiten speulen?’

De lieverd.

Hij liep ditmaal niet achter haar naar binnen, maar voor haar uit. Rokend, want dat mocht hier. Een vertrouwde omgeving. Hetzelfde en toch heel anders dan hiernaast. Doe gewoon of je thuis bent, want dat ben je ook. Net als bij de buren, haha . Tegen de binnenkant van zijn onderbroek voelde hij de gezwollen voorhuid van zijn gekrompen lid schrijnen. Pijn in zijn ballen ook, vanwege het niet-klaarkomen op die vette hallelujareet.  

Ruth zag er eeuwig en altijd uit zoals meisjes van vroeger eruitzagen en ze had ook alle spulletjes van vroeger nog. Stil blijven staan. Terwijl iedereen was doorgegaan. Achtergebleven in weleer en destijds. Wel zo gemakkelijk voor Nieuwenhuijs, kon hij in en uit lopen in zijn verleden, als hij daar zin in had. Als hij geil was of sentimenteel. Of allebei tegelijk, want neuken was voor hem in wezen nostalgie geworden. Hij dééd het niet, hij deed het óver. Ouwe lul. Voor de zoveelste keer proberen het juiste gaatje te vinden. Je zou het niet zeggen na wat zo-even was gebeurd, maar dat wás ook niet gebeurd. Gewoon niet meer aan denken. That’s all.  

Bij zijn goeie ouwe ex hoefde hij zich niet voor zijn lichaam te schamen. Het niet preuts weg te moffelen, zoals daarnet. Het was immers altijd onplezierig om die bleke homp te onthullen. Dat was het fundament van zijn trouw: angst om zich bij vreemden bloot te geven. Meer stelde het niet voor.  

Met Ruth was hij altijd achttien gebleven, terwijl, dit terzijde, hun beider dochter nu achttien was of een paar jaar ouder zelfs , ja bij zijn Ruttekutteke bleef hij forever de onwetende sekspionier die met zijn neus in de boter was gevallen. Die meer had gekregen dan hij had kunnen dromen. Een dochter bijvoorbeeld, maar daar dacht hij liever niet aan. Niet als hij aan seks dacht tenminste . Zijn dromen waren altijd pover geweest, dat kon je wel zeggen, hij had zijn fantasieën al doende ontwikkeld. En als hij fantaseerde, was het altijd over iets wat hij zelf, in zijn bloedeigen blote kont, had liggen doen.  

Voor porno, die genitale democratie, was hij net iets te persoonlijk, zoals hij het zag.

Volgens Ruth kwam hij altijd bij haar terug omdat hij bang was voor Pam, bang voor haar ‘ijskoude schoonheid’, zoals zij het noemde. Pam was zo onzegbaar veel mooier dan zij, ze was gewoon te mooi om waar te zijn. ‘Van een andere planeet.’ Naast haar kon hij zichzelf niet geloven. Dat was nog waar ook . Naast haar was hij niks. Hij deed het daarom volgens Ruth liever met lelijke vrouwen. Vrouwen voor wie hij speciaal kon zijn. De enige. De beste.  

Maar van Pam hield hij met heel zijn hart, wat ze verder ook mochten zeggen. Hij hield zielsveel van haar. Hij kon het zijn engel daarom niet aandoen om haar met zijn verleden te confronteren, met zoiets laags en lelijks als zijn hoogstpersoonlijke sportsok Ruttekutteke van Gugchel. Dat zou een klap in haar zo fraaie gezicht zijn. Een grove belediging. Te moeten concurreren met zo’n stuk niksigheid uit Tilburg-West. Als hij met Pams ogen naar haar keek, begreep hij trouwens niet waarom hij als een druipende reu naar die achterlijke stink-flat bleef komen.

Gatverdamme . Ineens rook hij, toen hij naar iets wees, op de rug van zijn hand een zweem van het kutvocht van geila Leila ik-glij-’m-naar-binnen-ja. En toen hij het rook, rook hij het overal. Hij zat helemaal onder, leek het. Zonder het eerst te vragen hij was hier thuis schoot hij de badkamer in om de smeur eens goed van zich af te spoelen.  

 ‘Moete ge poepen?’ vroeg ze lachend.

‘Ja, onder andere,’ antwoordde hij, om ervan af te zijn. ‘Ik zal niet op de troep letten, drolletje.’ Zei hij drolletje?  

‘Maar Fonske, dat wit ik toch, dat ge dat nooit doet.’ Shit, dat zei hij altijd tegen Pam. ‘Wah zedde? Zedde ge drolletje tegen mij?’  

In de badkamer lag de was van weken te meuren, op de wastafel een puinhoop van flacons, tubes, potjes en flesjes, op de grond natgebadderde en weer opgedroogde tijdschriften en overal, werkelijk overal viezigheid van slierten haar.

Tevergeefs zocht hij naar een stukje zeep om zijn handen te wassen, nam toen maar een aangebroken flacon lindebloesemshampoo ‘voor een stralend kapsel’ om de Surinaamse kutlucht mee weg te boenen. Hij blééf het ruiken. Zat het op zijn bovenlip?

Om zich ook geestelijk te reinigen besloot hij snel even onder de douche te wippen. Hij gooide zijn kleren tussen de muffe zooi van Ruth en liet het water klateren tot het warm genoeg was om hem eronder te laten.

 Heerlijk, hij liet de misverstanden wegspoelen, alsof er een laag losliet en er weer pure onschuld tevoorschijn kwam. Even niet van deze wereld. Zijn gedachten werden lichter en lichter, licht genoeg om het lichaam te verlaten en zich nergens meer door bezwaard te voelen. Zo ontspannen werd hij, dat zijn lul behaaglijk dik begon te worden. Nog vanwege net. Misschien dat hij straks even bij Ruth terechtkon. Met haar afmaken waar hij aan de andere kant van de wand, daarginds in dat stinkend hete Paramaribo, aan begonnen was. Hij deed zulke dingen toch het liefst op vertrouwd terrein, net zoals hij het liefst thuis poepte en niet op kantoor of in een trendy café.

 Zou Leila of Sheila zich nu op haar leren nepbank liggen te vingeren, met die lange gelakte nagels van d’r en die flutzanger op de repeat? Hij voelde een opwelling om terug te gaan, die vieze brutale negerin een snelle beurt te geven.

‘Zo, jij bent hier lekker bezig, zie ik.’ Ruth stond zogenaamd per ongeluk ineens in de badkamer. Wat een grote, zeiden haar ogen. De grote wijzer stond bij de vier. Hij vond het altijd lekker wanneer zij zijn gezwollen lid bewonderde. Ze was niet veel gewend, zo stelde hij zich voor, hij was de man die kwam, de onbetwiste held van haar natte dromen. Wie anders had er zin in haar?  

Ze kon zich zo geruisloos uitkleden en zich aan hem aanbieden als een ding. Pak maar. Zo makkelijk, hij kon er alles mee doen zonder dat ze hem hinderde. Het lekkere aan haar was ook dat hij haar allang niet meer zag. Ze was voor hem een omhulsel om zijn lul, een stuk nattigheid van een vrouw eromheen dat altijd paste. Waar je niet meer over na hoefde te denken, wat in de praktijk wel zo comfortabel was. Iemand die iedereen kon zijn. Zelfs een negerin, als je daar zin in had. Toverkutje het rupsje waar de ene mooie vlinder na de andere uit tevoorschijn fladderde. Meer een stel losse gedachten dan een echt mens. Een hulpstuk bij het aftrekken, zo kon je het ook zien. En toch was hij het dankzij haar mooi echt aan het doen.

In zijn broek op de grond ging zijn telefoontje. Godver, net nu hij een lekker tempo te pakken had.

Het zou Pam wel zijn. Of iemand anders van het kantoor in Den Haag. Of Portielje, die wilde weten of zijn lezing al af was. Je kon ook nooit eens even rustig neuken, verdomme.  

‘Dat ding houdt vanzelf op,’ hoorde hij onder zich. Ja, bemoei jij je er ook nog eens mee.  

Op deze manier werd het hem wel érg lastig gemaakt. Hij voelde de verslapping al intreden. Op zijn irritatie kon hij het nog net afmaken. Een paar snelle vegen en klaar was-ie. Dat luchtte op . Het kwam van heel diep. Alsof hij in haar moest pissen.