5 De waarzegster en het wasgoed

W ie denkt dat de huidige populariteit van paragnosten, helderzienden en handopleggers typisch een verschijnsel van de moderne tijd is, heeft het mis. Ook vroeger waren er in de meeste steden wel mensen te vinden waarvan werd beweerd dat ze meer konden dan een ander. Die verstand hadden van zaken waar gewone mensen liever niets mee te maken hadden. Meestal werden ze voor heksen aangezien en gemeden. Maar als zelfs je was wordt gestolen…

Centrum van Rotterdam, in een ver verleden, door onze verslaggever – Op een besloten hofje in de binnenstad van Rotterdam woonde eens een echtpaar.

Op een ochtend wilde de vrouw haar wasgoed van de lijn halen toen ze schrok: het was verdwenen! Een of andere onverlaat had het ’s nachts gestolen. Maar hoe was dat nu mogelijk? Het hofje was van de straat afgesloten en de enigen die bij de waslijn konden komen waren haar eigen buren. En die zouden toch niet…?

Vanaf die dag voelde het echtpaar zich helemaal niet meer op hun gemak. Wantrouwig bekeken ze hun buren, tot de man besloot dat het zo niet verder kon. Hij bezocht een waarzegster en legde haar zijn probleem voor.

‘Ik kan je wel helpen,’ zei ze, ‘maar het is gevaarlijk. Je moet me eerst beloven dat je precies doet wat ik zeg, anders begin ik er niet aan.’

Hij beloofde het en de waarzegster deed de gordijnen dicht. Ze zette een emmer water op de grond van het donkere vertrek en gaf de man, die zich steeds oncomfortabeler begon te voelen, een speld.

‘Kijk naar het wateroppervlak,’ zei de waarzegster. ‘En wat er ook gebeurt; je mag niet op- of omkijken. Als je de dief in het water ziet, moet je hem met de speld een kras in zijn gezicht geven.’

Hij deed wat hem werd gezegd en hield zijn ogen strak op het donkere water in de emmer gericht. Al snel kreeg hij het gevoel dat er twee grote honden naast hem stonden te hijgen, maar hij keek niet op of om, ondanks de koude rillingen die over zijn rug liepen.

Opeens begon het wateroppervlak te bewegen. Het veranderde in bewegende beelden!

Hij zag een hofje…

Zijn eigen huis…

Daar was de waslijn…

De was hing te wapperen in de wind…

Iemand sloop door het hofje…

Hij begon het wasgoed er af te halen…

Snel sloeg de man toe. Hij sloeg met de speld naar het in de schaduwen verborgen gezicht van de dief. Het water spatte op en het visioen verdween. Er was niets meer in de emmer te zien dan donker water.

De man ging terug naar huis en vertelde zijn vrouw wat hij had meegemaakt. Het echtpaar hield hun ogen goed open en ja hoor; de volgende ochtend zagen ze een van hun buurmannen rondlopen met pleisters op zijn gezicht.

Ze confronteerden hem met wat ze wisten en kregen al hun wasgoed terug.

Op het platteland bestaan vergelijkbare verhalen, maar meestal wordt de wond dan per ongeluk aangebracht. Iedereen weet dat heksen zich regelmatig in katten veranderen. Wanneer de held van het verhaal een stel katten tegenkomt, verwondt hij een van hen. De volgende dag heeft de buurvrouw, die toch al zo verdacht was, plotseling precies op die plek een wond. Het bewijs is geleverd!