Jane

De gordijnen konden hem niets schelen. Hij dacht zelfs nooit aan het huis. Ik weet niet eens of hij zich überhaupt wel eens om iets in huis bekommerde. Mij inbegrepen. Vanwaar dan al die drukte? Waarom moest hij zo nodig iets verpesten wat voor mij zoveel betekende?

Hij leek er nooit mee te zitten dat alles altijd hetzelfde was.Wat was er nou verkeerd aan een kleine verandering nu en dan? Verandering kan geen kwaad. Soms hangt het me zo de keel uit om keer op keer naar hetzelfde te moeten kijken dat ik denk dat ik gek word. Soms denk ik: als ik mijn werk niet had om elke dag naar te kunnen vluchten...

Niet meer aan denken, zei ik tegen mezelf. Gewoon de gordijnen ophangen. Ze zien er schitterend uit, dat zal hij wel zien. Het zal een leuke verandering zijn.

Ik ging op een stoel staan en schoof het gordijn aan de roe. Maar de stoel was te laag. Ik moest me nog iets verder uitrekken om de stof uit te spreiden. Dus ik ging met mijn ene voet op de armleuning staan en met de andere boven op de rand, waarna ik me uitrekte totdat het gordijn precies goed hing. Dankzij mijn werk en mijn klimtraining kon ik balanceren als een berggeit op een speld.

Perfect.

Maar toen hoorde ik John binnenkomen. Ik sprong onmiddellijk van de stoel.

Hij keek op van zijn post precies op het moment dat ik van de stoel afstapte, en hij liep zo op een paar seconden na mijn acrobatische toeren net mis.

Ik glimlachte naar hem. ‘Wat vind je ervan?’

Hij keek naar de gordijnen en toen weer naar mij. Meer dan een flauw glimlachje kon er niet af.

Zoals gewoonlijk verliep het eten op de automatische piloot. John was beleefd, zoals altijd. Hij draaide zijn bekende riedels af en gaf me een complimentje over het eten.

Ik had iedereen kunnen zijn, alles kunnen zeggen en het had allemaal niets uitgemaakt. Soms voelde ik me net een geest. Onzichtbaar.

Vaak had ik ’s avonds zin om op te springen en te roepen: Bekijk me eens goed! Ik leef! Vraag iets. Ga tegen me tekeer. Maakt niet uit wat je doet, maar doe niet zo! Soms wilde ik roepen: Zal ik eens vertellen wat ik vandaag echt gedaan heb? Je zou het niet geloven!

Maar ik pak gewoon mijn mes en snij nog een stukje vlees af.