WAT MET GELD TE KOOP IS

Onze butler Gerald kondigde Camden Lakewood aan. Logan en ik waren naar de grote zitkamer gegaan om zijn komst af te wachten. Zelfs al straalden de drie brandende kristallen kroonluchters als fonkelende diamanten in de middagzon, toch had ik hel gevoel dat we omgeven werden door een sombere duisternis. De ramen van deze kamer waren aan de noordkant, zodat hij overdag niet zoveel licht kreeg als ik eigenlijk gewild had. Nu was ik in mijn eigen duisternis gehuld, wachtend op het nieuws dat Drake uit mijn leven zou nikken en een afgrijselijke leegte achterlaten.

Camden Lakewood bleef even in de deuropening staan, met zijn akten- koffer in de hand. Logan die een gin-tonic voor zichzelf had klaargemaakt aan de bar, liep hem tegemoet om hem te begroeten. Ik bleef op de bank zitten, te gespannen en te bang om me te verroeren. 'Mr. Lakewood,' zei Logan. 'Komt u binnen alstublieft. Wilt u iets drinken?'

'Nee, dank u,' zei Camden en ging op de bank tegenover me zitten. 'Het spijt me dat ik om zo'n vroege bespreking moet vragen na een vermoeiende dag, maar -'

'Meneer Lakewood, alstublieft.' Ik kon me niet langer bedwingen. 'Vertelt u ons wat u gehoord hebt, dat u plotseling zo pessimistisch bent over de afloop van het proces.' lk kon zelf niet geloven hoe overspannen mijn stem klonk.

Logan kwam naast me staan. Hij pakte mijn hand vast en sloot zijn vingers geruststellend om de mijne.

'Tja, dit is iets van een schok voor me geweest, mevrouw Stonewall. Ik moet zeggen dat dit verhaal met de dag gecompliceerder wordt,' begon Camden Lakewood.

'Ga door alstublieft,' smeekte ik.

ik ontving een telefoontje van Wendell Burton, kort nadat we vandaag de rechtszaal verlieten, en op grond van hetgeen hij me vertelde heb ik diverse telefoongesprekken gevoerd en wat onderzoek gedaan. Zoals u weet heeft de advocaat van Anthony Tatterton, J. Arthur Steine, enig belang bij deze zaak en hij was degene die -'

'Vertelt u ons wat het is, meneer Lakewood,' viel ik hem in de rede, niet in staat mijn ongeduld te bedwingen.

'Ja, mevrouw Stonewall. Ik zal het u vertellen.' Hij haalde diep adem en leunde achterover. 'Het schijnt dat Mr. Burton vlak na de hoorzitting een bespreking had met mevrouw Wilcox, voornamelijk om haar uit te leggen waarom hij dacht dat ze het voogdijschap over Drake zou verliezen. In de loop van dit gesprek onthulde mevrouw Wilcox, op een wijze die bewees dat ze de betekenis van die informatie niet besefte, dat Luke Casteel in feite niet uw vader was. Ze vertelde hem dat uw echte vader Anthony Tatterton was,' besloot Camden Lakewood hoofdschuddend.

Ik liet Logans vingers los en hij ging op de leuning van de bank zitten. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen.

'En dat betekent?' vroeg ik nauwelijks hoorbaar.

'Dat betekent, mevrouw Stonewall, dal u geen bloedverwant bent van Drake Casteel, en mevrouw Wilcox wel. Dat verandert de zaak.'

'We kunnen het bestrijden,' bulderde Logan. 'Het is Fanny's woord tegen -'

ik vrees van niet, meneer Stonewall. Mr. Burton heeft Anthony Tatterton al gedagvaard. Onnodig te zeggen dat dit een enorme complicatie betekent,' zei hij hoofdschuddend. Hij transpireerde en moest zijn voorhoofd afvegen met zijn zakdoek. Ik zag aan zijn gezicht dat Mr. Steine hem onder druk had gezet.

'Dus Tony heeft toegegeven...' mompelde Logan.

'Ja, hij heeft het toegegeven aan Mr. Steine, en de implicatie was duidelijk dat als hij onder ede een verklaring moest afleggen in de rechtszaal...

tja, volgens Mr. Steine lijdt meneer Tatterton momenteel onder emotionele spanningen en

'En hij zou het toegeven?' vroeg Logan ongelovig.

'Het is zijn manier om wraak te nemen op me,' zei ik zachtjes. 'Maar wat ik niet begrijp,' besefte ik plotseling, 'is hoe Fanny daar achter is gekomen. Ik heb haar nooit iets over mijn relatie met Tony verteld en -'

Camden Lakewood schraapte zijn keel. Ze beweert dat ze een brief heeft, die aan haar is geschreven door haar broer Tom -'

'Tom?' herhaalde ik verbijsterd.

'Blijkbaar. Luke Casteel had Tom de waarheid verteld over uw afkomst en omdat hij het zich heel erg aantrok dat u niet zijn zuster was, maakte hij Fanny deelgenote van zijn bedroefdheid.' Hij keek me met trieste blik aan. 'Het spijt me heel erg, mevrouw Stonewall.'

'O, o, o, Tom. Mijn Tom had de waarheid gekend. En hij had hem aan Fanny verteld. Wat moest hij van streek zijn geweest! En nu had mijn trouwe supporter Tom ervoor gezorgd dat ik Drake kwijtraakte. Tom, die nooit iets zou hebben gedaan om mij te kwetsen. Tom, die de enige was die me hielp in mezelf te geloven. Wat moest hij teleurgesteld zijn geweest. Dat verklaarde waarom hij onze dromen had opgegeven, waarom hij pa was gevolgd, niet geloofde dat hij genoeg intelligentie of talent had om naar de universiteit te gaan en aan zijn droom te werken om president van de Verenigde Staten te worden. We hadden elkaar zo vaak geholpen met onze onmogelijke idealen. En wat hadden we elkaar veel verdriet gedaan! O, Tom, Tom, waarom moet het leven zo wreed zijn?

'Kan een dergelijke brief als bewijsstuk worden aangevoerd?' vroeg Logan.

'Ik vrees van wel,' antwoordde Camden. Toen wendde hij zich tot mij. 'En u weet nu dat Anthony Tatterton zal bevestigen wat in de brief staat,' waarschuwde hij.

'Maar...' stotterde Logan, 'maar na alles wat vandaag aan het licht is gekomen, zal de rechter toch...'

'Fanny is Drakes bloedverwante, zijn halfzuster, en we zijn ervan uitgegaan dat mevrouw Stonewall ook zijn halfzuster was. We hebben enkele belangrijke punten naar voren gebracht, maar die zijn alleen van belang als mevrouw Stonewall en mevrouw Wilcox op gelijke voet staan, om het zo maar uit te drukken. Afgezien van Fanny's verleden, meneer Stonewall, waarom zou de rechtbank het voogdijschap toewijzen aan mevrouw Stonewall, die geen bloedverwante is, in plaats aan mevrouw Wilcox die zijn halfzuster is? Ze is geen misdadigster, ze is nooit voor iets gearresteerd.'

'Maar Randall Wilcox zei - ' mompelde Logan.

'Dat is allemaal niet belangrijk meer.'

Mr. Lakewood leunde naar voren en sprak op zachte toon verder, alsof hij op het punt stond ons een vertrouwelijke mededeling te doen.

'Burton heeft me al laten weten welke lijn hij zal volgen, zodra hij heeft vastgesteld dat Luke Casteel niet de echte vader is van mevrouw Stonewall. In zijn woorden hebben we een situatie waarin iemand met een hoop geld probeert haar macht te gebruiken om Fanny Wilcox haar familierechten te ontnemen.

ik moet u eerlijk zeggen dat het er niet goed uitziet, en op grond daarvan heeft Mr. Steine me gevraagd, als een collegiale dienst, alles te doen wat in mijn vermogen ligt om te voorkomen dat meneer Tatterton wordt gedagvaard. Mijn advies is om uw eis in te trekken.'

'We denken er niet aan!' riep Logan. 'Als Tony gek genoeg is zich ten overstaan van iedereen door die smerige advocaat te laten ondervragen en te bekennen -'

'Het punt waar het om gaat is dat hij dat zal doen, meneer Stonewall,' viel Camden hem koel en realistisch in de rede. 'Anthony Tatterton heeft vrijwillig aangeboden te getuigen. Het is duidelijk dat zijn advocaten erop aandringen dat hij dat niet zal doen.'

ik zie nog steeds niet in waarom een rechter...'

Ik kon Tony niet laten getuigen. Dit alles zou uiteindelijk alleen maar schadelijk zijn voor Drake. 'Logan,' zei ik dof.

'Nou, ik snap het niet, en we zijn bereid - '

'Logan!' Ik stond op. Hij keek me even aan en wendde toen zijn blik af. 'Bedankt voor wat u voor ons gedaan hebt, meneer Lakewood,' zei ik vastberaden. Mijn bedoeling was duidelijk.

'Het spijt me, mevrouw Stonewall. Als ik alle feiten had geweten voor we hieraan begonnen...'

ik begrijp het. Excuseert u ons alstublieft,' ging ik verder en holde de kamer uit. Ik rende de trap op en bleef pas staan toen ik in mijn slaapkamer was. Ik haalde diep adem.

Het was niet het feit dat Fanny me had verslagen of dat de echo van Logans ontrouw bleef doorklinken of zelfs dat Tony bereid was zijn seksuele relatie met mijn moeder te onthullen, dal me zo wanhopig maakte. Het was dat ik Drake verloor en door dat verlies ook Luke opnieuw verloor.

Bk dacht aan al die keren dat ik heimelijk gewenst had dat Luke me zijn wang zou laten aanraken of zijn armen om me heen zou slaan of over mijn haar zou strijken. Ik herinnerde me hoe hel was als ik hem verloren en eenzaam voor zich uit zag staren in de ruimte, alsof het leven hem had bedrogen. Ik had altijd zo'n intense behoefte om van hem te houden en door hem gekoesterd te worden. Als hij maar eens had gedaan of hij zich van mijn bestaan bewust was of me had aangemoedigd te geloven dat hij van me hield, al was het maar een heel klein beetje.

Maar hij deed het nooit en alle hoop dat het ooit zou gebeuren was me ontnomen toen die dronken chauffeur hem en Stacie doodde. Ik had gehoopt dat ik hem via Drake zou vinden, de liefde zou vinden die ik had verloren. Ik had een heel leven gepland waarin ik Drake liefde zou geven en zijn liefde zou ontvangen. Ik had zelfs gedroomd dat hij zou opgroeien tot een krachtige jongeman, die me vol liefde en genegenheid zou aankijken.

Het was ironisch dal Tony me door zijn bekentenis Lukes liefde een tweede keer kon ontnemen. Wie weet wat er in hem omging sinds ik uit Farthy was gevlucht en ik geweigerd had hem onder vier ogen te spreken op het feest. Op een vreemde manier was hij nu waarschijnlijk jaloers op mijn liefde voor Drake.

Ik voelde me verslagen, omgeven door jaloezie en haat. Aan de ene kant Fanny, aan de andere kant Tony, die allebei aan me trokken. Twee mensen die van me hadden moeten houden en van wie ik had moeten houden en die me nog ellendiger maakten dan toen ik in de Willies woonde.

Haast had ik gewenst dat ik weer in die armoede leefde, waar ik in ieder geval werd omringd door mensen die van me hielden. Ik wenste dat Tom en ik ergens in de Willies waren en over onze dromen praatten, geloofden dat we broer en zuster waren.

Ik ging op bed zitten, te moe en te gedeprimeerd om te huilen. Even later stond Logan op de drempel. We zeiden geen van beiden iets.

ik had toen diezelfde avond naar Farthy moeten vliegen en Tony Tatterton zijn nek omdraaien,' begon Logan. 'Ik had je moeten geloven toen je me waarschuwde. Ik had een eind moeten maken aan zijn ijzeren greep op ons leven. Wat ben ik voor man, Heaven, dat ik je zo in de steek heb gelaten?'

'Je bent een goede man. De enige man die ik me wens,' troostte ik hem. 'En praat alsjeblieft niet meer over wraak en haat. Ik kan het niet meer verdragen.' Een plan vormde zich in mijn achterhoofd, een plan dat ik zelf in praktijk zou moeten brengen. Ik had er genoeg van om mensen te haten, zelfs Fanny. ik ga met Fanny praten,' zei ik.

'Je gaat haar niet smeken. Die gedachte zou ik niet kunnen verdragen. Laat mij gaan, als je dat wilt. Ik hoor iets van de verantwoordelijkheid te nemen.'

'Nee, dat is niet wat Fanny wil. Ze zou jou zien als een van mijn bedienden die komt om te doen wat ik zeg.' Hij besefte dat ik gelijk had.

'Maar wat wil je tegen haar zeggen? Wat wil je doen?'

'Dat weet ik nog niet,' antwoordde ik, al begon het plan in mijn gedachten vorm aan te nemen. Ik wilde het alleen nog niet vertellen. Logan scheen het te begrijpen. Hij knikte.

'Wat je ook doet, ik sta achter je.'

'Dank je, Logan.' We staarden elkaar lange tijd aan en toen knielde hij aan mijn voeten, verborg zijn hoofd in mijn schoot en begon te snikken. Ik streek hem liefdevol over zijn haar.

'O, Heaven, Heaven, wat moet ik zwaar boeten voor het feit dat ik niet sterker ben, dat ik verblind werd door Tony. Het spijt me zo en ik hou zoveel van je. Vergeef me alsjeblieft.'

ik heb je niets te vergeven, Logan. Alsjeblieft,' fluisterde ik. Ik tilde zijn hoofd op, zodat we elkaar in de ogen konden kijken, ik was net zo verblind door alles wat hij ons aanbood als jij. Ik ben ook niet volmaakt.'

'O, ja, dat ben je wel. Jij bent volmaakt. Het is geen toeval datje naam Heaven is. Je bent een stukje hemel op aarde en ik zegen de dag waarop we wisten dat we van elkaar hielden.'

Ik kuste hem en we hielden elkaar stevig vast. Toen stond ik op en trok mijn ochtendjas uit. Logan keek naar me terwijl ik me aankleedde, mijn haar borstelde en me opmaakte. Ik zou er niet verslagen uitzien als ik Fanny onder ogen kwam.

ik ga, Logan,' zei ik, toen ik klaar was.

'Zal ik niet met je meegaan?'

' Nee. Dit is iets tussen Fanny en mijzelf. Het is meer dan alleen Drake en

jij-'

'Maar ik voel me zo hulpeloos hier,' zei hij smekend, ik rij met je mee en wacht buiten in de auto.'

'Dat is niet nodig, en ik wil niet dat ze uit het raam kijkt en jou ziet.'

'Heaven,' riep hij, toen ik naar buiten liep. Ik draaide me in de gang om. ik hou van je,' riep hij.

ik hou ook van jou,' antwoordde ik. Ik liep de trap af, het huis uit, en deed de deur zachtjes achter me dicht. Ik keek omhoog naar de Willies. De lucht was helder geworden en de sterren fonkelden als kleine juwelen in de fluwelige duisternis. Appleberry, die een van onze paden aan hel vegen was, hield even op toen ik naar de auto liep.

'Gaat u uit, mevrouw Stonewall?'

'Ja, Appleberry.'

'Het is een koude avond, maar de lucht is zo fris als een nieuwe grashalm. Hij doetje huid tintelen.'

'Ja.' Ik glimlachte.

Ik bleef even bij de auto staan toen ik het portier had geopend en keek omhoog naar de bergen van de Willies, die stil en somber voor me opdoemden.

Fanny's huis was zo donker dat ik bang was dat ze niet thuis zou zijn. Het leek of er alleen in de zitkamer licht brandde. Voor het eerst had ze haar honden vastgelegd. Ze blaften wild toen ik stopte en uitstapte. Toen zag ik nog een lamp aangaan in de zitkamer. Mijn hart bonsde. Ik haalde diep adem en liep naar de voordeur. Ze deed open voor ik er was.

'Wat wil je, Heaven?' vroeg ze, staande op de drempel, met over elkaar geslagen armen. Haar haar hing los om haar gezicht en ze keek naar me alsof ze gehuild had. Haar ogen waren met bloed doorlopen, haar mascara was uitgelopen, en ik zag sporen van tranen op haar wangen.

ik wil met je praten, Fanny.'

'Mijn advocaat wil niet dat ik met je praat zonder dat hij erbij is.'

'Fanny, ik denk dat jij en ik met elkaar kunnen praten zonder advocaten. Ik heb Logan zelfs niet meegebracht.' Ik maakte een gebaar achter me.

Ze keek langs me heen naar de auto, maar verroerde zich niet.

'Het is koud hier buiten, Fanny.'

'Goed dan. Je kan binnenkomen, maar ik zeg niks legen je dat je morgen in de rechtbank tegen me kan gebruiken. Reken daar maar op.'

'Je komt morgen niet in de rechtszaal, Fanny. Het heeft geen zin.'

Ze glimlachte breed en deed een stap achteruit.

'O, nou, dan kan je binnenkomen, Heaven Leigh.'

'Waar is Drake?' vroeg ik, toen ik binnenkwam.

'Hij is in zijn kamer. Hij heeft hier ook zijn eigen kamer, weetje.' Haar ogen fonkelden trots. Ofschoon we niet verwant waren, leken we in dat opzicht veel op elkaar.

'Gaat het hem goed?'

'Alleen maar moe,' antwoordde ze, maar ik dacht dat ze loog.

is Randall hier?' vroeg ik, om me heen kijkend en me afvragend waarom het zo donker was in huis.

'O, dus dat is het, je komt hem vragen om je nog wat meer te helpen, hè?' Ze knikte, alsof ze de reden van mijn bezoek had ontdekt.

'Nee, Fanny, dat kom ik niet.'

'Nou, het doet er niet toe. Hij is hier niet. Hij is weg.'

'Weg!'

'Om alles te overdenken. Ik heb hem gezegd dat hij moet besluiten of hij van me houdt of niet, en niet terug te komen als hij dat niet doet.'

'Ik begrijp het.' Ik besefte dat ze die ruzie net met hem gehad moest hebben en dat de kleine Drake er misschien getuige van was geweest.

'Maar denk maar niet dat dat je zal helpen voor de rechter. Mijn advocaat zegt dat het niet belangrijk meer is of ik getrouwd ben of niet, omdat je niet Drakes zuster bent.

'Hij heeft waarschijnlijk gelijk, Fanny.'

Ze keek me verbaasd aan toen ze mijn redelijke toon hoorde.

'Wat wil je nu, Heaven? Je wilt wat, anders zou je hier niet zijn. Dus voor de dag ermee.'

'Kunnen we niet gaan zitten?'

'Ga zitten als je wilt. Ik blijf staan.' Ze trok nadrukkelijk haar schouders naar achteren.

Ik liep de zitkamer in en ging in een stoel bij de hoektafel zitten. Fanny volgde me, hield haar armen over elkaar geslagen en keek naar me als een nerveuze eekhoorn.

'Dus, Fanny,' begon ik, 'jij krijgt het voogdijschap over Drake, wat betekent dat je voor twee kinderen zult moeten zorgen.'

'Nou en?' Haar zwarte ogen fonkelden. 'Geloof je niet dat ik goed voor ze kan zorgen?'

'Dat heb ik niet gezegd, maar als Randall je in de steek laat, zal het moeilijk voor je worden. Hoe staat het met je financiën? Dat zal niet best zijn.'

'Mijn advocaat zegt dat je me geld moet blijven sturen voor de baby die op komst is. Hij zegt dat wat voor dure advocaat je ook neemt, je daar niet onderuit kan.'

'Misschien. Maar dan is het toch niet erg veel geld hè, Fanny?' Ze gaf geen antwoord; ze keek me alleen maar woedend en met samengeknepen ogen aan.

'Wat kom je me vertellen, Heaven? Dit niet. Wat dan wel?'

ik kom je een aanbod doen, Fanny.'

'Wat voor aanbod?'

ik bied je een miljoen dollar als je me het voogdijschap geeft over Drake.'

Ik zag dat het even duurde voor het goed tot Fanny doordrong. Ze knipperde even met haar ogen en leunde tegen de bank. Toen glimlachte ze, maar het was een andere glimlach dan gewoonlijk. Het was een berekenende glimlach, die een koude rilling door me heen liet gaan. Ze ging zitten zonder haar blik van me af te wenden.

'Wel, heb je ooit. Stel je voor. Je komt hier om Drake van me te kopen, zoals de dominee mij kwam kopen. Zoals Cal en Kitty jou kwamen kopen. Je wilt dat ik hetzelfde doe als pa: een kind verkopen. Je bent geen haar beter dan al die mensen die de Casteels kwamen kopen, en dat haatte je, zei je. Je haatte pa omdat hij het deed en je maakte dat hij zich schuldig voelde tot aan de dag van zijn dood. Hè? Waar of niet?' schreeuwde ze.

Ik sloeg mijn ogen neer. Ik kon niet voorkomen dat de tranen over mijn wangen stroomden.

'Dus eindelijk is er iets datje zo graag wilt hebben dat je zelfs iets wilt doen dat je zo erg vond dat je wraak nam en Toms dood veroorzaakte.'

'Fanny...' Mijn hart bonsde fel en ik snakte naar adem.

'Zeg maar niks,' zei ze, zich omdraaiend. Ze begon te huilen, en ik wist zeker dat het echte tranen waren. Zonder me aan te kijken zei ze: 'Natuurlijk wil ik een miljoen dollar zodat ik net zo deftig kan leven als jij.' Ze keek me aan met ogen vol verdriet en woede. 'Maar dacht je niet dat ik nog liever iets anders wil dat jij altijd gehad hebt en nu nog steeds hebt? Dacht je niet dat ik naar liefde verlang?' Ze schudde haar hoofd. 'Die heb ik nooit gehad zoals jij, Heaven. Jij was degene die het aardige vriendje had toen we nog kinderen waren.'

'Maar, Fanny, je was zo lichtzinnig dat geen enkele fatsoenlijke jongen je wilde,' protesteerde ik.

ik probeerde alleen maar iemand van me te laten houden. Ik dacht dat dat de manier was. En toen ging ik bij de dominee wonen en dacht ik dat ik eindelijk iemand had die van me hield, dus klaagde ik niet toen hij in mijn kamer begon te komen en me aanraakte. Ik dacht zelfs dat hij van me zou houden omdat ik zijn kind kreeg, maar hij wilde me alleen maar betalen en zijn huis uitzetten.

'En toen ging ik naar Nashville, maar het was altijd hetzelfde liedje. De mannen wilden niet van me houden, niet zoals ze van jou houden, Heaven. Mijn broers en zusters wilden niets met me te maken hebben. Jij ook niet. Zeg maar niet dat het wél zo was, omdat je me een keer bent komen opzoeken en me wat geld stuurde. Ik heb zelfs Luke een paar keer gebeld, maar weet je wat hij deed?' zei ze, terwijl de tranen over haar wangen rolden. 'Hij informeerde alleen naar jou. Ja, alleen naar jou. Ik hoopte dat hij zou vragen of ik bij hem en zijn nieuwe vrouw kwam wonen, maar hij zei er geen woord over.

'Dus trouwde ik met de Ouwe Mallory, maar die was te oud om van me te houden zoals een man van een vrouw hoort te houden. Later waren er een hoop mannen, maar ik had nooit een vast vriendje, tot ik die lieve Randall tegenkwam. Nu zit hij er ergens over na te denken, alleen omdat ik tegen hem heb gelogen. Niemand houdt van me zoals de mannen van jou houden.

'Zelfs Drake houdt nog steeds meer van jou dan van mij, wat ik hem ook vertel. Ik kan het zien.'

Ze wendde zich af en we zwegen allebei. Het was stil, op het geluid van haar snikken na.

'Je kunt mensen niet dwingen van je te houden, Fanny,' zei ik door mijn tranen heen. 'Je doet te veel je best ervoor; je eist liefde voordat iemand de kans heeft je die te geven. Je moet wat meer vertrouwen hebben en het vanzelf laten gebeuren.'

Ze schudde haar hoofd.,

'Je verwacht een kind, net als ik,' zei ik, terwijl ik het brok in mijn keel wegslikte. 'En niemand zal die baby van je afnemen. Je zult de kans hebben van je baby te houden en je baby zal van jou houden. Daar zul je van leren, Fanny. Je zult zien dat liefde zich langzaam ontwikkelt, en dan een sterkere liefde is.

'Maar je kunt niet gelukkig worden door Drake bij je houden en proberen hem te dwingen van je te houden, alleen om iemand te hebben die meer van jou houdt dan van mij. Je zult het zien. Het spijt me,' ging ik bijna fluisterend verder. 'Ik heb spijt van een hoop dingen. Het spijt me dat ik niet harder gevochten heb voor Darcy; het spijt me dat ik je in Nashville alleen heb gelaten en je zo lang heb genegeerd, en ik heb spijt van wat het je allemaal heeft aangedaan en watje bent geworden.'

Ik stond op, maar ze keek me niet aan.

'Dag, Fanny,' riep ik huilend uit, en liep naar de deur.

'Heaven.'

Ik draaide me langzaam om en veegde mijn tranen met een zakdoekje

af.

ik neem het miljoen en jij kunt Drake krijgen,' zei ze.

Drake zat op zijn bed in Fanny's huis, zijn handjes in zijn schoot gevouwen. Hij keek op toen ik binnenkwam, en ik zag dat hij in de war en van streek was, maar toch blij me te zien. Er lag een warmte in zijn ogen die zijn innerlijke gevoelens verried.

'Hallo, Drake. Mag ik je weer met me mee naar huis nemen?' Ik glimlachte door mijn tranen heen. Hij gaf niet onmiddellijk antwoord; hij boog zich naar voren om te zien of Fanny achter me stond, ik weet dat je hier een verwarrende tijd hebt doorgemaakt, maar het is nu allemaal voorbij. Je gaat mee terug naar Hasbrouck House en je eigen kamer en je speelgoed. Logan wacht op ons,' ging ik verder, toen hij zich niet verroerde. 'En alle nieuwe vriendjes die je hebt gemaakt en meneer Appleberry...'

'Fanny zegt dat je mijn vader haatte,' zei hij aarzelend en met een vertrokken gezicht.

ik haatte hem niet, Drake. Ik hield van hem, alleen geloofde ik niet dat hij van mij hield. We hadden een erg moeilijk leven toen we zo oud waren als jij.' Ik knielde naast hem en nam zijn handjes in de mijne. 'Soms is het niet gemakkelijk van iemand te houden, ook al wil je dat nog zo graag.'

'Waarom niet?' Hij keek sceptisch, maar ik moest even lachen om zijn nieuwsgierigheid. Ik dacht aan Luke en aan Troy en aan Tony, en hoe hun liefde voor mij en mijn liefde voor hen was misvormd en verloren gegaan.

'Omdat ze je niet toestaan van ze te houden. Ze zijn bang voor hun eigen gevoelens. Ik hoop dat het voor jou gemakkelijk zal zijn om lief te hebben, Drake. Ik weet dat het voor mij gemakkelijk zal zijn van jou te houden.'

Hij nam me lange tijd zwijgend op. Ik kon zijn gedachten bijna horen.

'Waarom is het zo moeilijk?' vroeg hij. Ik lachte en omhelsde hem.

'O, het hoeft niet zo moeilijk te zijn. Je hebt gelijk, schat. Het hoort gemakkelijk te zijn van iemand te houden en moeilijk om te haten. Laten we zorgen dat het altijd zo tussen ons blijft, oké?'

Hij knikte en ik stond op, nog steeds zijn hand vasthoudend.

'Gaan we nu?' vroeg hij.

'Ja, schat.'

We liepen naar de zitkamer, waar Fanny op de bank zat. Drake staarde haar vol verwachting aan.

'Je gaat uiteindelijk toch bij Heaven wonen, Drake. Ze heeft een groter huis en bedienden en kan beter voor je zorgen, maar ik kom je van tijd tot tijd opzoeken. Wees een lieve jongen en vergeet je zusje Fanny niet,' voegde ze eraan toe en stak haar armen naar hem uit. Drake keek me even aan voor hij naar haar toeging, en ik knikte. Fanny omarmde hem, gaf hem een zoen en liet hem toen los.

'Tot ziens, Fanny.' Ze staarde me aan en keek uit het raam. Weer zou ze alleen zijn. Misschien zou Randall terugkomen, dacht ik, vooral als hij hoorde hoeveel geld ze zou krijgen. Maar het maakte me niet geruster. 'Laat je advocaat niet van je profiteren, Fanny,' adviseerde ik. Ze knikte zonder naar me te kijken. 'Oké, Drake,' zei ik, en we liepen naar buiten.

Ik keek achterom toen Drake in de auto zat, en zag haar gezicht tegen de ruit gedrukt, een toonbeeld van eenzaamheid. Ze zou rijk zijn, rijk genoeg om het idee te krijgen dat ze me had ingehaald, maar ze zou zo arm zijn.

Drake zweeg in de auto toen we terugreden naar Hasbrouck House, maar toen we de oprijlaan insloegen, begon zijn gezicht te stralen als een kerstboom. 'Is mijn brandweerauto er nog?' vroeg hij.

'Natuurlijk, schat. Al je speelgoed is er nog.'

Hij deed het portier aan zijn kant open en holde om de auto heen. Ik volgde hem naar de deur. Zodra we binnen waren kwam Logan uit de studeerkamer en zijn gezicht klaarde onmiddellijk op.

'Hallo, makker,' zei hij. 'Welkom thuis.'

Ik begon bijna weer te huilen toen Logan naar Drake toe holde, hem in zijn armen nam en hem zoende.

'Hij heeft nog niet gegeten, Logan.'

'O, nee? Mooi zo, want Roland heeft een prachtige biefstuk gebraden. Hou je daarvan, jong?'

Drake glimlachte en dacht toen na.

'Ik hou van biefstuk, dat is mijn lievelingseten. Dat kreeg ik altijd op mijn verjaardag. Ben ik vandaag jarig?'

Logan en ik begonnen hard te lachen. Het was zo'n heerlijk gevoel. Ik wilde dat het nooit zou ophouden. Onze uitbarsting verbaasde Drake, maar tenslotte begon hij mee te lachen.

Hij was voorgoed thuis, en we vormden nu al een echt gezin.