Hoofdstuk 5

 

 

 

Marnie wist niet waar Jericho en Gus het over hadden achter die gesloten deur, maar waarschijnlijk was het niet veel goeds. Jericho had er grimmig uitgezien, en Gus had ook al niet zo vrolijk gekeken toen ze het kantoor binnen gingen.

Na vijf minuten kwam Jericho naar buiten.

Zacht vroeg ze hem: ‘Wat is er aan de hand?’

Hij deed net of hij haar niet had gehoord en liep langs haar heen naar de werkplaats. Tjonge, wat kon die man irritant zijn soms.

Toen Gus even later met de honden naar buiten liep, zei hij dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. ‘Het komt allemaal goed, engel.’

Ze geloofde hem niet. Er was hier iets vreemds gaande. Dat voelde ze gewoon.

Om drie uur kwam Gus haar aflossen voor haar middagpauze. Ze pakte een flesje fris uit de automaat en ging het buiten op het parkeerterrein op een stenen bankje dat werd overschaduwd door een Chinese pistacheboom zitten opdrinken. Het was lekker om even buiten te zijn.

Bewonderend keek ze naar de verschillende auto’s op het terrein. Een laag op zijn wielen staande gele Chevy uit de jaren vijftig, een oude rode Ford pick-up met een enorme chromen grill aan de voorkant. Sommige van die kerels besteedden echt veel tijd aan hun vierwielers.

Jericho was al halverwege het parkeerterrein voor ze doorhad dat hij naar haar toe kwam. Plotseling werd ze zenuwachtig van zijn aanblik. Die vierkante kaak, die blik in zijn ogen die ze niet kon duiden…

Er ging een rilling van angst door haar heen. Ze moest zich bedwingen om niet op te springen en ervandoor te gaan.

Hij kwam voor haar staan, hoog boven haar uittorenend en haar uitzicht volledig blokkerend. In zijn kaak bewoog een spiertje, zijn mond was een rechte streep.

Was hij op de een of andere manier kwaad op haar? Jeetje. Ze wist nog steeds niet wat ze aan hem had.

Ze bracht het flesje fris naar haar mond en nam er een slok uit. Ze nam er de tijd voor om wat te zeggen, deels omdat ze nog te nerveus was, deels om hem te laten zien dat hij haar niet bang kon maken. Met een klap zette ze het flesje op de bank. ‘Wat is er?’

Hij begon te vloeken, zacht. ‘Luister… Wil je…’ Toen wist hij blijkbaar niet meer wat hij moest zeggen.

‘Wat?’ vroeg ze.

Weer vloekte hij. ‘Ik ben me ervan bewust dat dit echt een slecht idee is en dat het waarschijnlijk het laatste is waar je je nu mee bezig wilt houden.’

Ze ging staan en keek hem aan. ‘Jericho.’

‘Ja?’

‘Ik heb geen flauw idee waar je het over hebt.’

Met een gefrustreerd gebaar wreef hij over zijn nek. ‘Ik weet ook niet echt waar ik het over heb.’

Dat vond ze wel grappig, of misschien kwam het wel doordat ze de vreemde spanning tussen hen wat weg wilde nemen. Ze begon te lachen.

Hij liet zijn arm langs zijn zij vallen en keek haar verbaasd aan. ‘Vind je dit grappig?’

Ze vond het steeds grappiger worden. Nog steeds lachend schudde ze haar hoofd.

Plotseling stak hij zijn handen naar haar uit en pakte haar armen vast. Niet hard, maar het was wel onverwacht. Ze hield op met lachen, keek hem in zijn groene ogen en hoorde zichzelf fluisteren: ‘Jericho…’

En ineens begreep ze het, ineens viel het allemaal op zijn plaats.

Hij… mocht haar. Op die speciale manier. Hij wilde haar.

Wilde haar. Op die speciale manier.

Aan de ene kant dacht ze dat dat onmogelijk waar kon zijn, aan de andere kant was het ook heel fijn. Omdat, nou ja, omdat zij hem ook wilde. Dat was pas tot haar doorgedrongen toen hij haar had vastgepakt en haar in haar ogen had gekeken en alles was veranderd, toen ze begreep waarom ze zo geïrriteerd tegen elkaar deden.

Hij was precies wat ze nu op dit moment in haar leven nodig had. Gevaar, passie en een ruw soort tederheid.

Zij ging op haar tenen staan en hij boog zijn hoofd.

Het volgende moment kusten ze elkaar. Wild en hartstochtelijk. Zijn tong was in haar mond en zijn armen omvatten haar. Het voelde zo goed. Ze was niet meer zo opgewonden geweest sinds…

Nou, bij nader inzien was ze nog nooit zo opgewonden geweest. Misschien op de middelbare school, maar dat was lang geleden. Wie herinnerde zich dat nou? Mark en zij waren jaren samen geweest, en wat zij met hem had gehad, had niet zoveel met seks te maken. Ze waren maatjes, elkaars beste vrienden, geen hartstochtelijke minnaars.

Mark…

Ze moest niet aan hem denken, ze moest zich hierop concentreren. Dit was alles waarvan ze niet had geweten dat ze het miste. Het voelde zo goed. Jericho’s harde borstkas tegen haar borsten, de smaak van zijn mond, de geur van zijn huid.

Hij rook naar vuur, een vuur dat voor haar brandde.

Ineens trok hij zich echter terug. Zomaar ineens maakte hij zich van haar los. ‘Het spijt me,’ zei hij.

Weer begon ze te lachen. ‘Spijt? Je hoeft geen spijt te hebben. Doe het gewoon nog een keer.’

Hij protesteerde niet. Met een laag keelgeluid trok hij haar weer tegen zich aan en bedekte haar mond met de zijne.

Ze kusten elkaar voor haar gevoel uren, en ze had nog wel uren langer door kunnen gaan.

Maar ze waren gespot. Er werd gefloten en gejuicht en geklapt, en dus liet Jericho haar los. Hij wendde zich tot zijn collega’s die bij de ingang stonden en zwaaide naar ze. ‘Oké, nokken ermee. De voorstelling is afgelopen.’

Er werd nog even wat nagefloten, waarna de monteurs weer aan het werk gingen.

Jericho wendde zich weer tot haar. ‘We moeten praten.’

We moeten wel wat meer doen dan praten, dacht ze. ‘Vanavond,’ zei ze. ‘In het gastenverblijf. Om acht uur.’

‘Dan zie ik je daar.’ Hij raakte even de zijkant van haar gezicht aan en draaide zich toen om en liep weg.

 

Ze at die avond bij Tessa en Ash. Tijdens het eten vroeg Tessa haar of haar iets dwarszat.

‘Nee, niets. Hoezo?’

‘Ik weet het niet. Je bent een beetje afwezig.’

Marnie hield vol dat er niets was. Ze moest zichzelf echter dwingen de meer dan prima steak helemaal op te eten, omdat ze met haar gedachten niet bij voedsel was.

Meer dan eens betrapte ze zichzelf erop dat ze haar vingers naar haar lippen bracht. Het leek wel alsof haar lippen nog steeds tintelden van Jericho’s kus.

Tessa had een roompudding met chocola als dessert gemaakt. Het was een recept van Gina, iets wat ze altijd voor hen maakte toen ze nog klein waren. Marnie wist dat ze het speciaal voor haar had gemaakt en bleef langer met Tessa en Ash zitten praten dan haar bedoeling was geweest.

Om kwart voor acht ging ze eindelijk weg. Ze nam een snelle douche, trok een jurk aan die meer liet zien dan dat hij verhulde en maakte het bed op.

Ze voelde absoluut geen gêne over wat ze aan het doen was. Ze wilde seks met Jericho, en ze was van plan dat te hebben ook. Diezelfde avond nog.

Hij kwam precies op tijd. Bij het binnenlaten zag ze dat zijn haar nog vochtig was van de douche.

Eerst deed ze de lamellen en vervolgens de gordijnen dicht, zodat het zwembad en het grote huis niet meer te zien waren. Bovendien wilde ze de mogelijkheid uitsluiten dat haar zus door het keukenraam naar binnen zou kijken en haar boven op Jericho zou zien liggen.

Toen ze zich omdraaide, legde hij zijn hand op haar schouder. Die aanraking maakte dat ze met haar hele lichaam naar hem verlangde. Ze ging op haar tenen staan om hem te kussen.

Maar hij kuste haar niet terug. In plaats daarvan zei hij: ‘Ik vind het onvoorstelbaar dat ik zo’n blinde eikel ben. Ik dacht dat Gus je wilde versieren en was kwaad op hem. Maar eigenlijk was ik het zelf. Ik was degene die je wilde versieren.’

Zelfs door de dikke mist van haar verlangen heen begreep ze wat hij haar probeerde te vertellen. ‘Vandaag. Toen je met Gus in zijn kantoor was…’

Jericho knikte. ‘Ik zei dat hij je met rust moest laten, dat je er niet op zat te wachten om door hem versierd te worden, dat je gekwetst was en tijd nodig had om eroverheen te komen. Hij liet me inzien dat hij niet degene was die een probleem had.’

‘Ben ik een probleem?’

‘Nee,’ antwoordde hij. ‘Jij bent geen probleem, ik ben een probleem.’

Ze haalde zijn hand van haar schouder en verstrengelde haar vingers met de zijne. ‘Geloof me. Dit is geen probleem. Dit is… Ik weet niet. Een cadeau waarvan ik me niet realiseerde dat ik het nodig had.’

‘Marnie.’ De manier waarop hij haar aankeek… Zo serieus, zo bezorgd. ‘Ik ben geen goede partij, weet je. Mijn leven is nu op orde, maar ik ben graag op mezelf. Ik ben nog niet toe aan iets langdurigs, ik ben er nog niet aan toe om me te settelen.’

‘Dat geeft niet. Eigenlijk is het wel prima. Het enige wat ik wil nu is jou, vanavond.’

‘Weet je het zeker?’

‘O ja, ik weet het zeker.’

Blijkbaar was hij nog niet overtuigd. ‘Je weet toch wat er aan de hand is, hè? Dit is de klassieke terugslagreactie. De vent van wie je houdt heeft je gekwetst, en nu ben je op zoek naar iemand die de pijn verzacht.’

Hoe kon ze daar nu tegen ingaan? Hij had gelijk. ‘En dat is niet goed?’

‘Ik zei niet dat het niet goed was.’

‘Jij zou mijn terugslagman kunnen zijn. Zou je dat erg vinden?’

‘Nou nee…’ Iets enthousiaster voegde hij eraan toe: ‘Helemaal niet.’ Toch keek hij nog steeds bezorgd. De domoor. ‘Maar ik weet niet of dat wel helemaal fair is ten opzichte van jou, weet je.’

Ze haalde diep adem. ‘Weet je, ik ben degene die zich daar zorgen om moet maken. Ik ben degene die beslist wat fair is en wat niet. En ik… ik wil dit echt, met jou. Ik vertrouw je en ik mag je graag. Het is natuurlijk wel een beetje vreemd, gezien onze valse start, maar vandaag, vlak voor je me kuste, had ik het opeens door.’

‘Wat?’

‘Dat ik je wil. Heel graag. Want in mijn hart weet ik dat je me nooit met opzet zou kwetsen.’

Hij kneep in de vingers die ze met de zijne had verstrengeld. ‘Je hebt gelijk. Dat zou ik nooit doen. Maar dat betekent niet dat je niet gekwetst kunt worden door mij. Het is allemaal aan jou. Jij hebt net gebroken met je geliefde. Het is een rottijd voor je, niet de beste tijd om te gaan vrijen met je voormalig misdadige zwager.’

‘Misschien niet, maar dat kan me niet schelen.’

‘Dat zeg je nu.’

‘Ik meen het, Jericho. Ik ben bereid het risico dat ik weer gekwetst word te nemen. Het is het me waard om me weer het gevoel te geven dat ik leef. Want ik zie nu in dat ik dat lange tijd niet echt heb gedaan. Ik denk dat ik me niet gerealiseerd heb hoe ver ik afstond van mijn echte ik. Geloof het of niet, maar ik ben een moedig persoon, en ik gedraag me al jaren als een lafaard.’

Hij zei haar naam weer. Zacht. Spijtig.

Ze begon zo langzamerhand in te zien dat het niet zou gebeuren met hem, dat ze niet zo moest aandringen. Als hij zich hier niet goed bij voelde, nou, dan moest ze dat accepteren.

Toch wilde ze nog één ding zeggen. ‘Alsjeblieft. Als je me afwijst, doe het dan voor jezelf. Doe het omdat je zelf niet wilt. Doe het niet voor mij. Want wat ik nu op dit moment wil, is jou, Jericho.’

Met de hand waarmee hij haar niet vasthield wreef hij over zijn nek. ‘Ik, eh… nou, ik denk dat we geen gekke dingen moeten doen.’

Ze trok zijn hand tussen haar borsten. ‘Maar begrijp je het dan niet? Ik wil juist dat je gekke dingen doet. En niet in de zin van de gekke dingen die Tessa’s gestoorde zus deed, maar gekke, wilde dingen.’

Misschien was hier een beetje schaamteloosheid op zijn plaats. Ze liet zijn hand los en deed een stap achteruit. Zijn blik vasthoudend, duwde ze de jurk van haar schouders en liet hem op de grond glijden.

Het enige wat ze eronder aanhad, was haar favoriete parfum.

Nu was ze weer de echte Marnie, de Marnie waar pit in zat. Sinds Mark het met haar uit had gemaakt, was ze veranderd, en ze begon in te zien dat dat een verandering ten goede was.

Met een verrukkelijk vurige blik keek hij naar haar en trok hij haar naar zich toe.

Ze smolt tegen hem aan, bracht haar mond omhoog voor een kus.

O, wat kon die man zoenen.

Toen hij de kus verbrak, omvatte hij haar gezicht met zijn handen. ‘Luister.’

Ze kreunde gefrustreerd. ‘O nee, wat nu weer?’

‘Ik heb geen condooms meegenomen omdat ik dacht dat je het met me eens zou zijn dat dit een slecht idee was en we ze dus niet nodig zouden hebben.’

‘Is dat alles? Dat je geen condooms bij je hebt?’

‘Hoe bedoel je, is dat alles?’

‘Ik slik de pil, dus het is geen probleem. Heb je nog meer redenen om vanavond niet met me naar bed te gaan?’

‘De familie…’

‘Dit gaat niet over de familie. Dat weet je best. Dit is iets tussen jou en mij.’

‘Voor mijn gevoel is dit vragen om moeilijkheden.’

‘Nou, dat is niet zo. Het is juist een goed ding om te doen, iets moois. O, Jericho, diep vanbinnen weet je dat ook wel.’

Teder omvatte hij haar gezicht en kuste haar lippen, haar neus, haar voorhoofd en wangen. ‘Je bent een heel vastbesloten vrouw. Weet je dat, Marnie Jones?’

‘Ja,’ zei ze trots. ‘Nog meer redenen waarom dit niet zou gebeuren? Spreek je uit. Het is je laatste kans.’

‘Nee,’ fluisterde hij. ‘Ik kan geen reden meer bedenken.’

‘Sla je armen dan om me heen en kus me alsof er niets anders is. Niets anders dan jij en ik. En dit…’

Hij boog zich naar haar toe en kuste haar. Het was precies de kus waarom ze had gevraagd. Diep, nat en ongelooflijk opwindend. En toen richtte hij zich op en tilde haar op. Ze sloeg haar benen om zijn middel en kuste hem.

‘Waar is de slaapkamer?’ gromde hij.

Ze stak haar hand uit en wees hem de weg.