3

Als het bij deze ontmoeting was gebleven, had ik nu niet naar twee lijken staan kijken en naar de ontvelde rug van de vrouw die mijn tweede moeder was geworden. Dan had ik niet in machteloze woede naar gieren staan schreeuwen, staan overgeven, staan huilen, plannen staan maken vol wraak en moordlust. Villen was wel het minste wat ik wilde. Wie Kaya had vermoord moest gevild worden, helemaal en langzaam, van zijn schedel tot zijn tenen. Ik zag het voor me en schaamde me toen tot me doordrong dat ik me er bijna goed bij voelde, terwijl Kaya en Len nog steeds in het zand lagen. Ik trok kussens van twee stoelen en legde de lichamen erop.

Daarna ging ik de trailer binnen. Alles was er overhoop gehaald. Deurtjes waren uit de scharnieren getrokken, het chemisch toilet was geleegd in het woondeel, bekleding was van de wanden gerukt. De Bushmaster was verdwenen, maar op de grond vond ik twee .22-patronen. De Bushmaster had .223-patronen en ik vroeg me af of Kaya meer wapens had bezeten. Misschien was Len met een .22 neergeschoten, maar waarom zou de moordenaar patronen hebben achtergelaten? Ik raapte ze op en stak ze in mijn zak terwijl ik me afvroeg waarom ze binnen lagen. Waren Kaya en Len vanuit de caravan beschoten? Maar waarom was Kaya dan met een mes gedood en waarom had Len kogelgaten in zijn rug? Ik zag de logica niet, maar misschien was er geen logica als je de dood in de ogen ziet. Len had Kaya proberen te beschermen, of hij was over haar heen gelegd nadat de huid van haar rug was gesneden. Als dat was gebeurd nadat de moordenaar de Sundowner had doorzocht, waar waren ze dan al die tijd geweest? Bij het trapje? En was de moordenaar over hen heen gelopen als hij naar binnen of naar buiten wilde? Hij had waarschijnlijk niet gevonden wat hij zocht, want alles in de trailer was stuk en meestal hou je op met breken en vernielen als je hebt gevonden wat je zoekt.

Toen ik zo ver was, hoorde ik de gieren terugkomen en ging ik opnieuw staan schreeuwen tot mijn stem oversloeg.