6

Ze had het niet willen zeggen. Tegen niemand. Ze heeft het altijd voor anderen geheimgehouden. Het waren incidenten, hield ze zichzelf voor. Uitingen van te veel stress. Hij verloor zijn zelfbeheersing omdat hij tegen het plafond zat van de spanning. Het geweld was niet speciaal tegen haar gericht. En later huilde hij van spijt en overlaadde hij haar met cadeautjes en met seks.

Ze had het niet aan Dick moeten vertellen. Wat bezielde haar? Hij leek er niet van te schrikken. Hij zal wel meer van dit soort verhalen te horen krijgen. Maar hij was een persoonlijke vriend van Fons. Dan zou je toch denken dat hij geschokt zou zijn.

Hij geloofde haar direct. Dat zit Eva dwars. En tegelijk lucht het haar op. Nu ze het eindelijk aan iemand verteld heeft, voelt ze zich minder eenzaam. Een vreemd idee, terwijl ze haar man heeft verloren. Ze hoort zichzelf de haren uit haar hoofd te trekken van ellende, vindt ze zelf. Ze moet sprakeloos zijn, wezenloos voor zich uit gaan zitten staren, wegzakken in onpeilbaar diep verdriet. Maar in plaats daarvan is ze gewoon Eva. Haar stem hapert niet, haar handen trillen niet, ze voelt nergens pijn. Ze las niet lang geleden in een tijdschrift het verhaal van een vrouw die haar man ook plotseling verloor. Die vrouw had voortdurend pijn in haar ledematen, haar romp, haar hele lijf. Eva voelt niets. De vrouw uit het tijdschrift begon direct na het overlijden van haar man zijn dood te ontkennen. Ze dekte de tafel voor twee personen, ze kookte nog voor hem, ze waste zijn kleren. Het duurde maanden voordat ze onder ogen kon zien dat hij er niet meer was. Eva weet dat Fons dood is en nooit meer terugkomt. Ze heeft geen enkele behoefte aan ontkenning, ze erkent het lugubere feit. Ze vindt het een luguber feit. Een zinloze afrekening. Dat woord heeft nog niemand genoemd, maar het zoemt overal in haar huis rond. De muren lijken het te fluisteren, het verplaatst zich door de ruimte als een aanhangsel van de zuurstof die circuleert.

Afrekening.

Het woord gonst in Eva's hoofd.

Dick heeft haar dringend geadviseerd om niets aan de politie te vertellen over het gewelddadige gedrag van Fons. Toen ze protesteerde tegen het woord 'gewelddadig', kapte hij haar verweer korzelig af. 'Slaan is een vorm van geweld, Eva. Zie dat maar gewoon onder ogen.'

'Het was onmacht. Hij was de laatste tijd vaak erg gefrustreerd. Je weet dat hij slecht tegen kritiek kon.'

Dick lachte wrang. 'En of ik dat weet. Ik weet ook dat er negatief over hem werd geschreven. Maar dat lokte hij zelf uit. Hij koos ervoor om spraakmakende televisie-interviews te produceren, en hij pakte zijn gasten niet bepaald met fluwelen handschoenen aan. Wie kaatst...'

'Daarom hoefde hij nog niet te worden vermoord.'

'We hadden het over zijn gedrag ten opzichte van jou, Eva. Is er nog meer wat ik moet weten? Buitenechtelijke escapades? Financiële uitspattingen?'

'Geen idee. Je weet al hoe ik over zijn omgang met Iris denk. En ik kan me nier voorstellen dat hij financiële problemen had.'Ze zit nog over het gesprek met Dick na te denken. Hij heeft beloofd om later op de dag terug te komen. En hij heeft haar nog een keer op het hart gedrukt dat ze met niemand mag praten over de moord op Fons of over wat daar ook maar in de geringste mate mee te maken heeft als hij er niet bij is.

Melanie heeft telefonisch contact gehad met de recherche. Er is onmiddellijk een heel team op deze zaak gezet, en de komende dagen wordt iedereen uit de omgeving van Fons uitgebreid ondervraagd. Er is ook een oproep geplaatst aan mensen die op of rond het tijdstip van de moord in of in de buurt van de parkeergarage waren. Men wordt verzocht om iedere tip die van belang kan zijn te melden. Melanie vertelde dat de politie alle mogelijke nummers natrekt van de gesprekken die Fons op zijn mobiele telefoon heeft gevoerd.

'Dan zien ze ook wie hem belde toen ik in de richting van het trappenhuis liep,' zegt Eva. 'Ik hoorde zijn mobiel gaan.'

'Dat kan niet missen,' beaamt Melanie. 'Maar waarom zeg je dat? Denk je dat hij met iemand stond te bellen toen hij werd neergeschoten?'

'Dat zou toch kunnen? Misschien heeft degene die belde iets gehoord. Misschien heeft Fons de naam van zijn moordenaar genoemd.'

'Zou die persoon zich dan niet allang gemeld hebben?'

Eva denkt diep na. 'Je hebt gelijk.'

'Jullie moeten niet zelf voor rechercheur gaan spelen,' wijst hun moeder hen terecht. 'En ik ben bang dat we nog een ander probleem in onze familie hebben. Met Dianne.'

'Wat is er met Dianne?' vragen Eva en Melanie tegelijk.

'Ze schijnt al acht maanden geleden bij Larry te zijn weggegaan. Toen ik belde, probeerde hij een smoes te verzinnen voor haar afwezigheid. Maar ik hoorde direct dat er iets niet goed zat. Hij weet niet waar ze is. Hij dacht eigenlijk dat ze naar Nederland was. Ze heeft een behoorlijk groot bedrag van hun rekening opgenomen. Hebben jullie recent iets van haar gehoord?'Eva slaat haar hand voor haar mond. 'Ze heeft nog nooit iets gezegd over scheiden of weggaan. O help, heeft hij...?' Ze kijkt met een verschrikt gezicht naar Melanie. 'Jij vindt Larry toch ook een vreemde vogel? Zou hij in staat zijn om...'

'Ophouden!' gebiedt haar moeder. 'Stop met deze verdachtmakingen en met deze paniek. Dianne meldt zich vanzelf. Het zal me niet verbazen als ze bij een van haar oude vriendinnen is ondergedoken. Ik heb thuis nog wel wat telefoonnummers die ik straks ga bellen.' Ze haalt diep adem. 'Het verbaast me niets dat ze bij hem weg is. Ik heb nooit begrepen wat ze in die man zag. Maar ze denkt heel traditioneel, dat weten jullie. Ze zal zich doodschamen voor een scheiding. Nu begrijp ik waarom ze mij steeds belde en niet wilde dat ik kosten maakte. Ik heb totaal niet in de gaten gehad dat ze niet in Australië zat.'

Esmee en Rafael, die samen in de box in slaap waren gevallen, worden tegelijk wakker en beginnen direct te huilen. 'Papa,' snikt Esmee. 'Ik wil dat papa komt.'

'Papa is een beetje ziek en moet eerst beter worden,' troost Melanie het kind. 'Weet je wat wij gaan doen? We gaan een mooie tekening voor hem maken.'

'Daar is Iris,' meldt Eva's moeder.