4
Melanie bood aan om te blijven slapen en Eva heeft dat aanbod gretig geaccepteerd. Ze wist zeker dat ze niet in haar eentje in het grote bed zou kunnen liggen, en ze heeft zich tegen haar zusje aan genesteld. Melanie houdt haar stevig vast en wrijft zachtjes over haar rug. 'Het is net of dit niet echt gebeurt,' zegt ze. 'Ik heb steeds het gevoel dat ik dadelijk wakker word en jou ga bellen om te vertellen dat ik zoiets verschrikkelijks heb gedroomd.'
Eva glimlacht. 'Dat gevoel had ik toen mama zei dat ze onze advocaat ging bellen. Denk jij eigenlijk dat we die nodig hebben?'
'Bedoel je in verband met het onderzoek naar de moord? Maak je alsjeblieft niet ongerust. Jij wordt echt nergens van verdacht, hoor. Je hebt toch geen enkel motief? En ook al zou dat zo zijn, je was toch medicijnen kopen? Je kunt toch aantonen dat je bij die drogist was?'
'Het ging niet goed tussen Fons en mij.'
Melanie legt direct een vinger op Eva's lippen. 'Haal het niet in je hoofd om dat aan iemand te vertellen. Beloof me dat je daar met niemand ook maar één woord over wisselt.'
'Iris weet ervan.'
'Iris? Van wie weet ze dat?'
'Van Fons.'
'Dat moet je me even uitleggen.''Ik luisterde vaak de berichten op zijn mobiele telefoon af als hij sliep. Zij sprak regelmatig iets in en het ging altijd over ons huwelijk. Ze pepte hem op en toonde begrip voor de problemen tussen ons. Daar vertelde hij haar duidelijk van alles over als ze aan het werk waren, en zij kwam daar dan later op terug.'
Melanie laat haar abrupt los. 'Wat vertel je me nu? Controleerde je zijn mobiele gesprekken? En had hij dat niet in de gaten?'
'Ik deed dat als hij sliep. Ik wachtte bijna nooit op hem als hij een uitzending had. Het werd altijd nachtwerk en dat trok ik niet. De kinderen worden iedere ochtend om halfzeven wakker en ik heb minstens acht uur slaap nodig. Dus als ik wakker werd, lag hij vaak pas een paar uur in bed. Hij legde zijn mobieltje altijd op het handschoenenkastje in de gang.'
'Piece of cake, dus.'
Eva glimlacht. 'Piece of cake. Hij was waarschijnlijk erg openhartig tegen Iris, ze wist alles tot in de kleinste details. Aan mij vertelde hij wel eens dat hij vertrouwelijk met haar sprak, en dat ze meer was dan zijn regisseur. Ze was zijn beste vriendin, zijn steun en toeverlaat.'
'En jij? Wat was jij dan?'
'Ik was de moeder van zijn kinderen. Zo zei hij het letterlijk een paar weken geleden toen ik aan hem vroeg wat ik nog voor hem betekende. Ik voelde me iedere dag meer veranderen in een meubelstuk. Een aanhangsel.' Ze aarzelt. 'Een nutteloos object.'
'Deed hij het met Iris?'
'Hij beweerde dat de vriendschap platonisch was.'
'Ik heb altijd geweten dat mijn achterdocht in dit opzicht niet uit de lucht kwam vallen. Mij maak je niet wijs dat het platonisch was.'
'Mij ook niet.' Eva zucht diep. 'Maar wat maakt het uit? We zijn hem kwijt. Hij heeft waarschijnlijk eindelijk een keer de verkeerde beledigd. Ik heb hem vaak gewaarschuwd, maar hij wilde nooit luisteren. Het publiek kickt op die sensatie, meende hij. Iedere keer als hij in een interview iemand te grazen nam en in de meest ongemakkelijke positie bracht, keek een groot deel van Nederland verlekkerd toe en dankte God op de blote knieën dat ze zelf niet het slachtoffer waren. Ik begreep eerlijk gezegd nooit wat die mensen die zich te grazen lieten nemen bezielde.'
'Aandacht en publiciteit. Geloof me, die bekende Nederlanders hebben er alles voor over om in de picture te komen. Herinner je je dat heftige interview met die kinderboekenschrijver nog? Na die uitzending waren de boeken niet aan te slepen. Dan wil je het feit dat je door Fons Mascini publiekelijk in je hemd werd gezet graag vergeten.'
'Ik keek al een tijd niet meer. Ik kon het niet aanzien. Tijdens die uitzendingen was hij een Fons die ik niet wilde kennen. Die ik niet herkende.'
'Zal ik jou eens wat vertellen? Volgens mij zag je tijdens de uitzendingen de Fons die hij in wezen was.'
'Je mag hem niet.'
'Lieverd, ik haat hem. Maar dat betekent niet dat hij dit verdiend heeft. Hij is jouw man, de vader van je kinderen.'
'Hij was mijn man, maar hij blijft de vader van mijn kinderen. Waarom heb ik nog niet gehuild? Hoe komt het dat ik zo kalm blijf?'
'Je beseft nog niet precies wat je is overkomen.'