97

Ik vergat Yuki zodra ze zich omdraaide. Ik ging terug in de tijd en voelde weer de pijn van die afschuwelijke avond. Het gesis van Sams ademhaling klonk als zout water dat over mijn open wonden spoelde en de rechtszaal was een gladde zee van gezichten, die iets van mijn waarschijnlijk bedroefde en ontzette blik weerspiegelde.

Ik haalde er zes leden van de familie Cabot tussenuit door de gelijkenis met Sara en Sam en door de woede in hun ogen. En ik zag overal politiemensen, mannen en vrouwen die ik al jaren kende en met wie ik al jaren samenwerkte. Mijn ogen bleven rusten op Jacobi en hij hield mijn blik vast. Hij stak zijn duim op en ik wilde glimlachen, maar Mason Broyles kwam op me af.

Hij verspilde geen tijd aan plichtplegingen.

‘Inspecteur Boxer, toen u mijn cliënt en zijn zus neerschoot, vuurde u toen met de bedoeling om te doden?’

Ik hoorde een luid gezoem in mijn oren en begreep zo gauw niet wat hij vroeg. Had ik geschoten met de bedoeling om te doden? Ja. Maar hoe kon ik zeggen dat het mijn bedoeling was geweest die kinderen te doden?

‘Sorry, meneer Broyles. Kunt u de vraag herhalen?’

‘Laat ik het anders formuleren. Als het is gegaan zoals u zegt, als Sara en Sam Cabot weigerden hun wapens neer te leggen, waarom hebt u ze dan niet gewoon buiten gevecht gesteld? In de armen of benen geschoten bijvoorbeeld?’

Ik zweeg even en probeerde het me voor de geest te halen. Sara die recht tegenover me stond op de stoep. De kogels die met geweld mijn lichaam binnendrongen. Het vallen. De schok. De pijn. De schaamte.

‘Inspecteur?’

‘Meneer Broyles, ik schoot uit zelfverdediging.’

‘Verbazingwekkend. Een scherpschutter als u. Zelfs als u dronken bent.’

‘Edelachtbare! Hij zet de getuige onder druk.’

‘Inderdaad. U bent gewaarschuwd, meneer Broyles.’

‘Ja, rechter. Inspecteur, ik begrijp het niet. U hebt Sara twee keer in liet hart geraakt... een bijzonder klein doelwit, vindt u ook niet? Waarom kon u haar niet zo neerschieten dat ze in leven was gebleven? Waarom hebt u Sam Cabots wapen niet uit zijn hand gescholen?’

‘Edelachtbare! Gevraagd en beantwoord.’

‘Ik trek de vraag in. We begrijpen wat u hebt gedaan, inspecteur,’ zei Broyles met een sneer. ‘We begrijpen precies wat er is gebeurd.’