53

Ik stond op straat Carolees MPV uit te zwaaien totdat hij om de bocht in Sea View Avenue verdween. Maar zodra de auto weg was, drong een idee dat in mijn achterhoofd speelde, zich op de voorgrond.

Ik nam mijn laptop mee naar de woonkamer, nestelde me in een comfortabele stoel en legde verbinding met de database van de FBI. Binnen een paar minuten wist ik dat dokter Ben O’Malley, 48 jaar oud, een paar keer een bekeuring had gekregen voor het overschrijden van de maximumsnelheid en vijf jaar geleden was gearresteerd wegens rijden onder invloed. Hij was twee keer getrouwd geweest en beide echtgenotes waren overleden.

Vrouw nummer één was Sandra, de moeder van dochter Caitlin. Ze was in 1994 in hun eigen dubbele garage gestorven: had zich verhangen. De tweede mevrouw O’Malley, Lorelei, geboren Breen, die gisteren op 39-jarige leeftijd was vermoord, was in 1998 gearresteerd voor winkeldiefstal. Veroordeeld tot een boete.

Ik deed hetzelfde voor Alice en Jake Daltry en er verscheen een berg informatie op mijn beeldscherm. Jake en Alice waren acht jaar getrouwd geweest en lieten twee zoontjes na, een tweeling van zes, toen ze in hun gele huis in Crescent Heights werden afgeslacht. Ik zag in gedachten dat leuke huisje weer voor me met het kleine stukje uitzicht op de baai, de eenzame basketbal en het kinderschoentje.

Toen richtte ik mijn aandacht weer op het scherm,

Jake was, voordat hij met Alice trouwde, een stoute jongen geweest. Ik bekeek zijn strafblad: lastigvallen van een prostituee en vervalsen van de handtekening van zijn vader op cheques van de Sociale Dienst, waarvoor hij zes maanden had gekregen, maar de laatste acht jaar was hij fatsoenlijk geweest en hij had een fulltime baan bij een pizzeria in het centrum gehad.

Echtgenote Alice, 32, had geen strafblad. Ze was zelfs nooit door rood licht gereden of bij de supermarkt achteruit tegen een auto aangebotst.

Toch was ze dood.

Dus wat betekende dit nou allemaal?

Ik belde Claire en ze nam op zodra de telefoon één keer was overgegaan. We kwamen direct ter zake.

‘Claire, zou jij iets voor me willen uitzoeken? Ik ben op zoek naar een verband tussen de zaak O’Malley en de moord op Alice en Jake Daltry’

‘Tuurlijk, Lindsay. Ik zal de gegevens in de database van het forensisch instituut met elkaar vergelijken. Eens zien wat ik kan vinden.’

‘En zou je ook Sandra O’Malley kunnen natrekken? Overleden in 1994, zelfmoord.’

We spraken nog een paar minuten met elkaar, over Claires echtgenoot, Edmund, en een ring met een saffier die hij haar voor hun trouwdag had gegeven. En we hadden het over een meisje dat Ali heette en met varkens kon praten.

Toen ik ophing, had ik het gevoel dat ik een aangenamer soort lucht inademde. Ik wilde net mijn computer afsluiten toen mijn oog ergens op viel. Toen Lorelei O’Malley voor de rechter moest verschijnen vanwege het stelen van een paar oorbellen van twintig dollar, werd ze vertegenwoordigd door een advocaat uit Half Moon Bay, een zekere Robert Hinton.

Ik kende Bob Hinton.

Zijn kaartje zat nog in de zak van mijn korte broek van de ochtend dat hij me met zijn sportfiets had neergemaaid.

En naar wat ik me herinnerde, stond hij bij me in het krijt.