27

Ik wilde juist naar het centrum rijden om een hapje te gaan eten toen de avondkrant met een doffe klap op het grasveld landde.

Ik raapte hem op, schudde de vouwen eruit en voelde hoe de kop zijn klauwen uitsloeg en me vastgreep: POLITIE LAAT HOOFDVERDACHTE CRESENT HEIGHTS-MOORDEN VRIJ. Ik las het artikel van begin tot eind.

Toen Jake en Alice Daltry op 5 mei dood werden aangetroffen in hun huis in Crescent Heights, verklaarde commissaris Peter Stark dat An-tonio Ruiz had bekend dat hij hen had vermoord. Vandaag zei de commissaris echter dat de bekentenis niet overeenstemde met de feiten. ‘De beschuldigingen tegen de heer Ruiz zijn ingetrokken, ’ zei Stark.

Getuigen zeggen dat Ruiz (34), servicemonteur bij California Electric and Gas, op de dag van de moorden niet in het huis van de Daltry’s kan zijn geweest, omdat hij in de fabriek aan het werk was, waar zijn collega’s hem hebben gezien.

Bij de heer en mevrouw Daltry was de keel doorgesneden. De politie wil niet bevestigen dat de man en zijn echtgenote zijn gemarteld voordat ze werden vermoord.

Daarna stond er in het artikel dat Ruiz, die enkele klusjes voor de Daltry’s had gedaan, beweerde dat hij zijn bekentenis onder dwang had afgelegd. En er werd nog een uitspraak van commissaris Stark geciteerd. De politie ‘deed onderzoek naar andere aanwijzingen en verdachten’.

Ik kreeg prompt kriebels in mijn buik. ‘Onderzoek doen naar andere aanwijzingen en verdachten’ was jargon voor ‘We hebben niks’, en de politieagent in mij wilde alles weten: het hoe, het waarom, en vooral het wie. Het waar wist ik al.

Crescent Heights was een van de dorpjes aan Highway 1. Het lag vlak bij Half Moon Bay, maar zo’n vijftien kilometer van de plek waar ik stond.