32

Ik koesterde me nog altijd in het zonnetje en genoot nog na van Meachams dankbaarheid toen een man naast me kwam lopen. ‘Je denkt zeker dat je slim bent, hè?’ siste hij. Ik stopte, draaide me om en keek in het gezicht van dr. Garland Hamilton. ‘Je denkt zeker dat je het mannetje bent, hè?’

‘Hallo, Garland,’ groette ik de lijkschouwer wiens geloofwaardigheid ik zojuist had verwoest. ‘Het spijt me dat het zo gelopen is. Het was niet persoonlijk, weet je.’

‘Niet persoonlijk? Niet persóónlijk? Jij schijnheilige klootzak die je er bent! Voor mij is het verdomme wel dégelijk persoonlijk! Verlies jíj maar eens je carrière en je reputatie en vertel me dan dat het niet persoonlijk is.’ Hij priemde een vinger in mijn borstkas om zijn woorden kracht bij te zetten. ‘Je hebt me kapotgemaakt. En dat vat ik heel erg persoonlijk op.’

Ik pakte zijn vinger beet, en hij rukte hem nijdig los. Ik wilde hem een knal voor zijn kop geven, maar wist dat ik er absoluut niets mee zou opschieten en dat het me waarschijnlijk alleen maar een hoop ellende zou opleveren – sensationele krantenkoppen en een enorme rechtszaak. ‘Luister, Garland, jíj maakte een puinhoop van die lijkschouwing, ik niet. En als ik dat niet had aangetoond, had een ander dat wel gedaan.’

‘Gelul,’ reageerde hij. ‘Jij en Jess Carter hebben samengespannen en een perfect plannetje gesmeed om mij uit de weg te ruimen. Ironisch, vind je ook niet? Nu blijk ík degene die in deze zaak in de rug is gestoken.’ Ik schudde slechts mijn hoofd; het had geen zin te proberen met hem in discussie te gaan. ‘Al sinds haar scheiding heeft Jess hier het forensisch centrum willen overnemen,’ ging hij door. ‘Heeft ze je soms genaaid, Bill? Is het haar zo gelukt jouw hulp te krijgen om vervolgens míj te naaien?’

‘Dat is niet waar, Garland. Doctor Carter en ik hebben altijd een beroepsrelatie met elkaar gehad, meer niet.’

‘“Doctor Carter en ik”,’ hoonde hij. ‘Ik word kotsmisselijk van je.’

‘Eerlijk gezegd, Garland, kan dat me geen ene moer schelen,’ reageerde ik. ‘Er is niets tussen Jess en mij, niet in het verleden en ook niet in de toekomst. Ze is lesbisch, voor het geval je het nog niet wist.’

Hij snoof. ‘Ja, ja. Zeg dat maar tegen die vent waar ik haar afgelopen week mee in de Hiltonbar in Chattanooga zag. Ze kon niet van hem afblijven.’

Ik probeerde niet verrast te lijken. ‘Goeiedag, doctor Hamilton.’ Ik draaide me om en liep weg.

‘Hé, nu niet weglopen, hoor je?!’ riep hij. ‘Ik ben nog niet klaar met je!’ Ik liep door. ‘Hoor je me? Ik ben nog lang niet klaar met je!’