3

Joop zwaaide nog even snel voordat hij gas gaf en de straat uitreed. Hij had Dave afgezet bij school en was op weg naar huis. Hij checkte zijn horloge en bedacht dat hij misschien nog wel even de tijd had om ergens koffie te drinken. Bij Ruud bijvoorbeeld, die had hij al in geen weken meer gezien. Of gewoon in de koffiebar op de hoek van de Beeklaan, waar al de jongens van vroeger samenkwamen. Selma lag nog in bed toen hij wegreed en met wat geluk bleef ze tot tien uur liggen. Hij kon snel even langs de wietschuur rijden om wat kilo's in te slaan voor de verkoop. De zaken van Joop gingen slecht en als daar niet snel verandering in kwam, ging hij failliet. Selma gaf meer geld uit dan er binnenkwam. Hij had daar met haar al een paar keer over gesproken, maar dan viel ze driftig uit. Dan tierde en schreeuwde ze de hele boel bij elkaar en negeerde hem vervolgens net zolang totdat hij uiteindelijk ter wille van de lieve vrede toegaf dat hij fout was geweest. Hij hield zielsveel van haar en was als de dood om haar te verliezen. Hij had haar ontmoet op een megafeest dat Bertus, een van de grootste dealers van Rotterdam, had georganiseerd voor zijn zakenpartners, zoals hij de andere dealers altijd gekscherend noemde. Bertus pakte één keer per jaar groot uit om indruk te maken op de concurrenten en vooral om te kijken hoe de verstandhouding onderling was. Natuurlijk was Joop uitgenodigd, want in die tijd was hij dé man. Zijn werkterrein besloeg een groot gebied, waaronder twee middelgrote steden en de aangrenzende dorpen. Nu had hij niet veel meer dan een klein stadje met drie tot vier dorpjes. Hij had zijn plaats op de markt verspeeld aan wat snelle jongens. In de tijd van Bertus verdiende Joop bakken vol geld en iedereen moest het weten. Hij reed in een dikke BMW en strooide verkwistend met zijn centen in het rond. Bertus had voor het feest een dozijn hoertjes ingehuurd die zijn gasten moesten opvrolijken, en een daarvan was Selma. Joop was op slag verliefd geworden op het ranke meisje in haar lilakleurige stoeipakje. Vierentwintig was ze en hij zesenveertig. Ze hing om zijn nek als een verliefde puber en bracht zijn hoofd op hol. Hij nam haar mee naar huis, in eerste instantie voor een nachtje. Na een maand haalde ze haar zoon Dave bij haar moeder op. Een kind van een onbekende klant, beweerde ze. Het maakte Joop niets uit. Hij had zelf geen kinderen en zag in Dave zijn enige, echte zoon. Hij adoreerde het joch. De eerste vier maanden waren heerlijk. Zijn huis was niet langer kil en leeg. Hij had een gezin waar hij voor moest zorgen. Een doel. Ze waren blij als hij thuiskwam en hij was blij dat hij naar huis kon. Hij betaalde haar schulden die ze bij diverse mensen had openstaan: achtenveertigduizend euro. Hij kocht een nieuwe Volkswagen Golf voor haar, zodat ze niet van hem afhankelijk was. Zodat ze zelfstandig boodschappen kon doen of haar moeder of haar zus kon bezoeken. Ze kreeg kleding en sieraden, eigenlijk alles waar ze om vroeg. En toch las hij iets in haar ogen als hij haar aanraakte, een mengeling van onvrede en minachting. Dat maakte dat hij bang werd om haar te verliezen en dat hij dan weer alleen in zijn kille huis achterbleef. Hij hield van haar en nam haar nukken daarom op de koop toe.

En Selma… In het begin was ze gelukkig, want ze had eindelijk in Joop haar verlosser gevonden. Ze hoefde niet meer elke avond achter het raam haar lichaam te verkopen. Geen oude mannen meer die kwijlend over haar borsten hingen en allerlei verknipte dingen van haar verlangden. Geen zorgen meer over waar ze Dave voor die dag moest onderbrengen. Vanaf nu kon ze al haar tijd aan haar zoon besteden. Ze verlangde naar rust en veiligheid. Ze had jaren gesmacht naar die simpele dingen die voor anderen gewoon waren. Joop was beslist niet haar droomprins. Ze walgde van zijn corpulente lichaam en zijn eeuwige naar zweet ruikende oksels. Ze walgde als hij haar streelde en zijn natte, kleffe lippen op die van haar drukte. Toch was hij een lot uit de loterij. Waar vond ze een vent die gek genoeg was om voor haar en haar kind te zorgen? Een man met geld en vooruitzichten? Er waren mannen zat geweest die haar van alles hadden beloofd, maar die hun beloften nooit waarmaakten. Welke vent wilde zijn leven delen met een ex-hoertje? En als ze een vent had gevonden, dan kon zij hem gaan onderhouden, dan nam hij haar al het geld af dat ze die dag verdiend had. Acht mannen per dag moest ze gemiddeld afwerken en nu had ze alleen nog Joop. Dat moest toch vol te houden zijn? Maar het ‘lieve huisvrouwtje’ spelen ging haar vreselijk de keel uithangen. De boodschappen doen, schoonmaken, eten koken, wassen, strijken, elke dag maar weer. Ze werd kotsmisselijk van de eentonigheid. Ze miste de spanning van haar oude leventje en begon zich te ergeren aan zijn goedheid. Hij was niet interessant, zoals zij had gehoopt, omdat in haar beleving elke crimineel dat was. Hij was oersaai en een zacht ei. Het kostte haar steeds meer moeite om aardig tegen hem te doen. Hij ging elke dag de deur uit en was bezig met zijn drugs en zij zat alleen thuis. Weg te kwijnen in de eenzaamheid. Ze wilde met hem mee, de actie proeven en het gevaar trotseren, als die er al was. Maar hij weigerde, puur om haar te beschermen. Uit boosheid bedacht ze toen een spel om zichzelf bezig te houden. Ezeltje prik en Joop was de ezel. Ze wilde weten hoe ver ze kon gaan, hoe diep zijn liefde zat. Met haar kleine pesterijen gaf ze hem telkens onderhuidse prikjes. En nog een en nog een en nog een. Het was een riskant spel, want ze kon met haar gemene prikjes een hoop verliezen: Joop, zijn geld, het huis en Dave.

Joop zat net achter een cappuccino toen uit zijn jaszak een irritant riedeltje klonk. Hij verontschuldigde zich en haalde een gsm uit zijn zak tevoorschijn.

‘Waar zit je nou weer?’ tetterde de schelle stem van Selma in zijn oor. ‘Je ging toch alleen de kleine wegbrengen? Je bent al meer dan een halfuur weg.’

‘Ik ben in de koffiebar met Jeffrey in gesprek. Ik ben zo thuis.’

‘O, dat is mooi. Dus jij gaat er alleen van tussen en laat mij hier in de rommel achter. Nou, dat is mij dan duidelijk. Ik ben niets meer dan een sloof. Bedankt!’ De verbinding werd verbroken.

‘Dat was mijn vriendin. Ze is wat opvliegend’, legde Joop met een wrange glimlach uit. Jeffrey knikte alsof het hem wat kon schelen. Hij boog zich weer over de tafel naar Joop toe. ‘Om nog even terug te komen op mijn verhaal… Het is een goudmijntje, Joop. Xtc is niet aan te slepen, en dat weet jij ook. Op feesten wordt er door de jeugd bijna niets anders meer geslikt. Heroïne of cocaïne vinden ze veel te heftig, dat is meer iets voor een echte junk. Xtc is als partydrug erg hot en daar moeten we gebruik van maken. Wat betaal jij nou voor zo'n pilletje?’

‘Inkoop?’ vroeg Joop.

‘Ja. Wat zou het zijn? Drie euro?’

‘Twee euro vijftig’, verbeterde Joop.

‘Dat is toch veel te veel? Als wij nou eens gaan samenwerken… Ik kan voor weinig een tweedehandstabletteermachine op de kop tikken. We maken die troep gewoon zelf.’

‘Je hebt wel meer nodig dan alleen een tabletteermachine’, zei Joop nuchter terwijl hij een slok van zijn cappuccino nam. ‘Xtc zit vol met chemicaliën, daar hebben wij toch geen verstand van? Ik weet niet eens hoe ik mijn aansteker met gas moet vullen, laat staan dat ik synthetische drugs kan fabriceren.’

‘Dat is geen probleem. Ik weet een mannetje dat daar verstand van heeft en ons daarbij kan helpen. Hij husselt wat van die chemische troep door elkaar en na een paar keer kunnen we het zelf. Denk even na.’ Jeffrey hief zijn handen in de lucht. ‘De kosten voor het maken van een pil ligt ongeveer tussen de tachtig en negentig eurocent en we verkopen ze voor vier euro per stuk. Dat ligt een euro lager dan de gebruikelijke straatprijs. We zijn dan de goedkoopste van de hele streek, klanten stromen toe. We bouwen een groot imperium op en hebben straks alle macht.’

Met een dreun liet hij zijn getatoeëerde armen op de tafel vallen en keek Joop afwachtend aan. Joop keek op van het koffiekopje waarin hij doelloos had zitten roeren.

Hij had er heel wat voor over om weer dé man te worden die hij vroeger was. Ze hadden zijn plek ingenomen en hij wilde die terug. Hij wist drommels goed dat hij het niet alleen kon waarmaken en dan was een partner geen slecht plan. Het verdelen van zijn tijd tussen Selma en de handel ging hem moeilijk af. Selma vroeg zoveel aandacht dat hij steeds minder tijd had voor zijn handel en zonder handel kwam er geen geld binnen. Maar in hoeverre kon hij Jeffrey vertrouwen? Wat wist hij nou nog van hem? Hij liet zich inhuren voor allerlei klussen: een overvalletje op een supermarkt, dan weer een tankstation. Valse cheques uitschrijven, dure auto's stelen.

Joop twijfelde en wierp een taxerende blik op de man voor hem. Er waren heel wat zaken naar de filistijnen gegaan omdat de compagnons niet samen op één lijn zaten en op den duur elkaar begonnen te bestelen. Maar had hij veel keus? Hij had geld nodig om de dure levensstijl van Selma te bekostigen en zijn spaargeld begon al aardig te slinken. Joop schrok op uit zijn gepeins toen de gsm weer tot leven kwam. Hij keek op het display en zette het apparaat met een zucht aan zijn oor.

‘Selma, liefje, ik ben even met zaken bezig en…’

‘Zaken? Om halftien in de ochtend? Moet ik dat geloven?’ schreeuwde ze hysterisch. ‘Je ligt waarschijnlijk bij een of andere snol in bed. Ik zit al een kwartier op je te wachten.’

‘Selma…’ riep hij verongelijkt. ‘Je weet wel beter. Ik ben over een halfuurtje thuis.’

‘Een halfuurtje? Jij bent binnen tien minuten thuis, anders pak ik mijn spullen en vertrek. Ik laat me door jou niet in de maling nemen.’

‘Liefje, doe niet zo onredelijk. Ik ben zo thuis’, gromde hij nu ietwat geïrriteerd.

‘Niks zo, nu! Ik zit zonder sigaretten en snak naar een peuk.’

‘Op de hoek van de straat is een tabakswinkel. Je kunt toch wel even…’ Selma onderbrak zijn uitleg met een enorme vloek en kwakte toen de hoorn op de haak. Beteuterd keek Joop naar de gsm waar alleen nog getuut en geruis uitkwam. Hij was duidelijk geraakt door het telefoontje en probeerde dat op een stuntelige manier te verbergen. Hij schraapte luidruchtig zijn keel. ‘Vrouwen…’ zei hij uiteindelijk, de glimlach terug op zijn gezicht toverend. Het was een paar minuten stil en toen zei Joop: ‘We doen het.’ Hij kwam moeizaam uit zijn stoel en stak zijn hand uit naar zijn nieuwe partner. ‘Kom morgenavond bij ons eten’, stelde hij voor. ‘Dan praten we verder over onze nieuwe onderneming.’

Selma keek hem woedend aan. ‘Wat verwacht jij nou van mij? Dat ik een vijfgangenmenu op tafel tover omdat jij een afspraak hebt met een van je criminele vrienden?’

‘Nee, Selma, dat verwacht ik niet. Ik bestel gewoon een rijsttafel bij de Chinees.’

Joop diepte een pakje Camel Light uit zijn jaszak en gooide het op de salontafel neer.

‘Nou, dan is dat toch opgelost’, beet ze hem toe. ‘Ik begrijp niet waarom je er zoveel ophef over maakt. Als mijn vrienden komen, haal je nooit iets bij de Chinees.’

Joop zuchtte. ‘Dat is toch iets heel anders. Jeffrey komt niet voor een gezellig praatje, hij komt voor zaken. Het gaat over onze toekomst.’

‘Ja, jouw toekomst’, snauwde de vrouw terwijl ze het cellofaan van het pakje sigaretten trok. ‘Het gaat allemaal om jou en waar sta ik in dit verhaal?’

‘Naast mij, dat weet je. Ga nou niet onredelijk doen.’

‘Als het om ons gaat, waarom word ik dan nergens bij betrokken? Jij laat je in met allerlei vreemde gasten, maar wat als het fout gaat? Kijk om je heen, alles is van jou. Het huis, het geld… Wat heb ik?’ Selma rookte met snelle, nerveuze gebaren en drukte de sigaret die ze net had aangestoken weer met een abrupt gebaar uit. ‘Straks gaat het mis en waar sta ik dan met Dave? Denk je daar wel eens aan? Ik maak me daar zorgen over. Over jou, over ons en het kind. Je vertelt me nooit iets over je handel, je betrekt mij nergens in.’ Ze begon te snikken en liet zich op de bank vallen. ‘Ik ben bang voor de toekomst, ik ben bang om jou kwijt te raken, snap je dat niet?’ Joop ging naast haar zitten en legde zijn arm rond de schokkende schouders van het trieste hoopje vrouw. Hij was ontroerd door haar bezorgdheid. Hoe lomp kon hij zijn?

‘Sorry, liefje. Ik heb daar nooit bij stilgestaan. Ik ga het morgenochtend direct regelen.’

Ze had haar hoofd op zijn borst gelegd. ‘Hoe dan?’ snikte ze na.

‘Ik ga naar de notaris en zet het huis op jouw naam. Het geld dat we aan de xtc verdienen, zetten we op jouw bankrekening.’ Zijn hand gleed omlaag en masseerde haar rug. ‘Niemand kan het je dan nog afpakken. De politie niet, de belastingdienst niet. Niemand. En dan sparen we voor een zwembad. Dat wilde je toch zo graag? Een zwembad in de achtertuin?’ Ze knikte zielig toen hij met zijn grote handen over haar haren streek. ‘We sparen voor een zomerhuisje in Barcelona, net zo een als je zus en haar kakkerige vent hebben.’

‘Nog mooier en nog groter’, lachte Selma door haar tranen heen. ‘En je moet me alles vertellen.’

‘Alles’, beloofde Joop. ‘Ik heb geen geheimen voor jou, geloof me.’

Een triomfantelijke grijns plooide zich om haar mond.

Jeffrey keek hoe Selma haar sigaret tussen de resten nasi en verkruimelde kroepoek uitdrukte en was verrukt van haar schoonheid en haar pit. Ze sloeg haar goedgevormde benen over elkaar en lonkte uitdagend naar hem. Joop had niets in de gaten, hij had alleen maar oog voor het eten dat op tafel stond. Jeffrey vroeg zich af hoe een man als Joop aan deze bloedmooie vrouw was gekomen. Hij negeerde haar benen en observeerde de man die met een genoegzaam gezicht een tweede loempia naar binnen werkte. De pindasaus droop langs zijn kin en er was niemand die hem daarop wees. Joop genoot overduidelijk van zijn maaltijd, hij smakte als een varken en liet zelfs een flinke boer ontsnappen. Er was de hele avond nog geen intelligent woord over zijn lippen gekomen. De twijfel sloeg bij Jeffrey toe. Dat was dus dat zakelijke genie waar Ad al weken over liep op te scheppen? De man die hem rijk ging maken? Volgens Ad was er geen betere partner denkbaar dan Joop. Joop had de nodige connecties en wist precies aan wie hij zijn handel kon slijten en aan wie niet. Hij kon aan grondstoffen komen en aan een geschikte ruimte om de pillen te fabriceren. Hij had jongens die voor hem dealden en hij had geld. Ongelooflijk, dacht Jeffrey. Zo op het eerste gezicht leek de man een loser, maar waarschijnlijk was het allemaal schijn. Terwijl Selma zich over de tafel boog en de vuile borden begon te stapelen, schoten zijn ogen heen en weer over haar lichaam. Hij probeerde onopvallend te staren, maar het was haar niet ontgaan. Ze grinnikte inwendig. Zijn aandacht beviel haar wel. Haar hele lichaam snakte naar seks met een vent die een krachtig en mooi lijf had. Een man met conditie. Een man die niet na drie minuten puffend en zwetend zijn daad had volbracht. Ze smachtte naar een jonge vent, iemand zoals Jeffrey. Ze vroeg zich af of ze de kunst van het verleiden had verleerd. Ze kon het erop wagen. Waarom niet?

‘Je lievelingsprogramma begint zo’, zei Selma tegen haar zoon in de hoop dat hij zich voor de tv zou nestelen en een tijdje uit het zicht bleef.

De jongen liet zich van zijn stoel glijden.

‘In de kast ligt nog een zak paprikachips’, meldde Joop en hij wachtte totdat Dave was vertrokken. ‘Zullen we nu de zaken goed doorspreken?’ Joop seinde naar Selma dat ze moest gaan zitten en gretig gaf ze gehoor aan zijn bevel. ‘Heb jij al een idee hoe we het gaan aanpakken?’ wilde Joop weten en hij stak een doos sigaren over de tafel heen.

Jeffrey sloeg het aanbod vriendelijk af. ‘Ik heb gisteren gebeld voor de tabletteermachine en die kunnen ze volgende week leveren. Het ding kost drieduizend euro.’

Joop zei geen woord. Hij stak een sigaar aan en blies kleine rookwolkjes in de lucht. Gefascineerd volgden zijn ogen het pluimpje rook dat langzaam uiteendreef en oploste in het niets. Jeffrey haalde een boodschappenlijst uit zijn borstzakje en schoof het over tafel. ‘Ad heeft een lijst gemaakt van de chemicaliën die we nodig hebben.’

‘Wie is Ad?’ bemoeide Selma zich nu met het gesprek en ze grabbelde het briefje van de tafel.

‘Ad is een kennis die ons gaat helpen met het maken van de xtc-pillen. Hij heeft vroeger bij een apotheek gewerkt en heeft verstand van chemicaliën’, legde Jeffrey uit.

‘Aceton?’ las Selma hardop. ‘Daarmee haal ik de nagellak van mijn nagels. Ammoniak, zoutzuur, gootsteenontstopper. Weet je zeker dat dit het goede lijstje is? Het zijn allemaal schoonmaakmiddelen.’

Jeffrey glimlachte minzaam. ‘Ad weet precies wat hij doet. De PMK is het belangrijkste ingrediënt en in elk pilletje zit ongeveer 0,5 procent van dat spul. Dat is de drug en de rest zijn gewoon hulpstoffen om er poeder van te maken. Het ene zorgt dat het poeder blijft plakken en een ander goedje zorgt dat het in de maag uiteenvalt. Het mooie is dat je de meeste hulpstoffen gewoon in de winkel kunt kopen en het kost bijna niets. Tel uit je winst.’

Selma's ogen begonnen te glanzen en opgewonden tikte ze Joop aan. ‘Hoor je dat, lieverd?’

Joop tuitte zijn lippen en blies de rook in kleine poefjes omhoog terwijl hij traag knikte.

‘We hebben alleen nog een pandje nodig dat we moeten inrichten als laboratorium en dan is ons bedrijf in de running.’ Jeffrey wachtte gespannen op een reactie. Het bleef even stil.

‘Wat gaat het allemaal kosten? Wie gaat wat investeren?’ Joop keek de man nu strak aan.

‘We hebben een beginkapitaal nodig van…’ Jeffrey draaide met zijn ogen alsof hij een rekensommetje maakte in zijn hoofd. Totaal overbodig, want dat optelsommetje had hij al duizendmaal gemaakt. ‘Zeg een slordige zesduizend euro.’

‘Dat komt voor mij dus op een drieduizend euro?’ Joop zette zijn tanden in zijn sigaar en wachtte omdat hij wist dat er meer zou komen.

‘Ja en nee. Het probleem is dat ik even zonder geld zit. Ik had gehoopt dat jij het hele bedrag kon ophoesten. Als we dan winst maken, betaal ik direct mijn deel terug.’

Joop snoof. Daarom was hij dus bij hem gekomen met het voorstel. Hij zocht geen partner, hij zocht iemand met geld en ruimte.

‘Ik investeer zesduizend euro, zorg voor de chemicaliën en een pand. Is het niet wat oneerlijk verdeeld?’ vroeg Joop.

‘Maar het hele idee komt van mij. En ik zorg voor de machine en een mannetje die het spul voor ons maakt. Als we eenmaal draaien, hou ik me bezig met de inkoop en de productie en jij met de verkoop. Wat vind je ervan?’

‘Hmm.’ Joop leunde achterover in zijn stoel. Hij leek op zijn hoede, met enigszins gefronste wenkbrauwen overdacht hij de mogelijkheden. Als hij het slim zou spelen, dan kon hij aardig wat aan hem verdienen. Hij kon hem gebruiken als loopjongen die het vuile werk mocht opknappen en als hij praatjes kreeg, dan kon hij oprotten. Een nieuwe hulp was zo gevonden, daar waren er dertien van in een dozijn.

‘Je hebt je geld zo terug’, beloofde Jeffrey en hij hoopte zo de man over de streep te trekken. ‘We maken een paar duizend pillen per week en binnen een jaar zwemmen we in het geld.’

‘Ik vind dat we het moeten doen’, riep Selma met een verhit gezicht en enthousiast trok ze aan het shirt van Joop. ‘Dit is toch een geweldige kans.’

‘Hmm. Oké, die zesduizend euro regel ik wel en dat pandje… Ik heb nog een loods op het industrieterrein. Het staat vol met rotzooi die opgeruimd kan worden. We kunnen dat morgen gelijk doen.’

Joop frommelde de boodschappenlijst met chemicaliën in zijn zak en knipoogde naar Selma toen hij zei: ‘Wat dacht je van een lekker bakkie koffie?’

Ze boog zich impulsief naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang.

‘Ga ik voor je maken’, zei ze. Ze stond op en schonk Jeffrey een verleidelijke glimlach. ‘Wil jij ook?’ vroeg ze en ze streek vluchtig in het voorbijgaan over zijn arm.

Hij grijnsde.

De volgende ochtend reden ze naar het industrieterrein, enkele kilometers buiten de stad. De loods van Joop stond in een doodlopende straat, in een rij van tientallen loodsen en allemaal opgebouwd uit ijzeren golfplaten. Joop parkeerde zijn BMW voor nummer 29 en hees zich kreunend naar buiten. Een flinke sleutelbos kwam tevoorschijn en na wat gestuntel met de sleutels draaide hij het hangslot open. Hij greep de schuifdeuren vast en trok eraan, maar de deuren gaven niet mee. Hij duwde met moeite zijn vingers door de spleet en tilde de deuren op. Dit keer gingen ze verder open, maar liepen even later toch weer vast. ‘Ze moeten nodig worden gesmeerd’, hijgde Joop terwijl hij zich door de opening wurmde en er met zijn hele gewicht tegenaan duwde. De deuren kwamen in beweging en schoven traag en piepend over de rails. Met zijn hand tastte Joop naar het lichtknopje en er sprongen vijf peertjes aan, die aan een draad aan het plafond bungelden. Ze stapten naar binnen en bekeken de troep die aan weerszijden van de schuifdeuren stond opgestapeld. Tot op de hoogte van een meter lag de loods volgestapeld met planken, kisten en oud ijzer. Een roestige Ford, zonder wielen, stond in de hoek geparkeerd en een bankstel vol vlekken stond rechtop tegen de muur. Keukenkastjes, kartonnen dozen, gedemonteerde meubels en een partij radiatoren. Het was een bonte verzameling van grofvuil.

‘Wat een teringzooi’, riep Jeffrey oprecht verbaasd. ‘Wat moet je daar nou mee?’

‘Dat weet je nooit. Soms zit er iets bruikbaars tussen waar een ander nog iets mee kan’, verdedigde Joop zijn troep. Jeffrey grijnsde en liet zijn brutale ogen langs het lichaam van Selma glijden. Ze keek hem aan en beantwoordde zijn blik met een subtiele knipoog. ‘Dat is waar’, gaf hij Joop gelijk. ‘Ik weet zeker dat er voor mij ook nog wel iets moois tussen zit.’ Selma lachte schalks om zijn dubbelzinnige opmerking en liep heupwiegend in haar strakke jurkje en naaldhakken door de loods.

‘Als jij nou alvast hier gaat opruimen,’ zei Joop, opgelucht dat hij een ander met deze zware klus kon opzadelen, ‘dan regel ik het spul van de boodschappenlijst.’ Hij had zich omgedraaid en riep over zijn schouder naar Selma dat ze konden gaan.

‘Joop?’ Selma was hem gevolgd naar de auto en hield zijn portier vast. ‘Jij hebt mij toch niet nodig. Die boodschappen kun je wel alleen regelen. Ik help Jeffrey hier wel met opruimen en als we twijfelen of iets weg kan, dan bel ik op je mobiel.’ Ze boog naar voren en kuste hem op zijn mond. ‘Doe je voorzichtig, lieverd?’ Ze sloot zijn portier, wierp hem een handkus toe en liep terug naar de loods, waar ze in de deuropening bleef staan om naar hem te zwaaien. Overrompeld door haar actie zwaaide Joop verdoofd terug en stuurde toen zijn BMW het terrein af.

De BMW was nog maar net uit het zicht toen Jeffrey haar arm pakte en haar de loods introk. Ze staarden elkaar aan. Ze zag de vurige blik in zijn ogen, hoorde hem zwaar ademhalen en glimlachte toen traag. Ze had het verleiden niet verleerd. Ze reikte omhoog en kuste hem op de mond.