Bijlagen

Er zijn mensen die zullen zeggen dat iTunes niet meer dan een veredelde, geanimeerde lijst is, een doelmatige, op batterijen werkende litanie, en daarom vind ik hem ook zo leuk. Ik hoef niet meer door mijn planken vol cd's te struinen op zoek naar de cd van Eminem waar 'Stan' op staat, ik hoef me niet rot te zoeken naar een single van The Sex Pistols waarvan ik niet eens zeker weet of ik hem nog wel heb (hoe kun je een exemplaarvan 'Pretty vacant' met picture sleeve kwijtraken?) en ik hoef niet op handen en knieën de gekrulde ruggen van mijn elpees langs te lopen op zoek naar Hatful of hollow van The Smiths (ik moet toegeven dat ik dat sinds mijn 23e niet meer heb gedaan), of een van mijn zeldzame limited-editionelpees van Bowie, maar dan wel Japanse persing. Met behulp van mijn PowerBook is het een fluitje van een cent.

De lijst is een van de bepalende kenmerken van onze tijd geworden, of het nu een van die 100 Best... programma's is op Channel 4 (100 Best Wednesday Afternoon Game Shows, 100 Worst Channel 5 Programmes Starring An Ex-Member of A Partially-Suecesful Boy Band...) of de eerste dertig pagina's van een of ander blad voor de gewone man, of pagina 3 van elk landelijk vlugschrift ('... uit een enorm, landelijk onderzoek dat wordt onderschreven door The Daily Telegraph blijkt dat het favoriete nummer van Lenny Kravitz 'It ain't overt'ill it's over' is, hoofdzakelijk omdat dat het enige nummer was dat de meesten van jullie zich konden herinneren...'). De hedendaagse cultuur is een lijstjescultuur, maar dat is niet echt verrassend. Internet, satelliet-tv, dvd's, het constant in nieuwe verpakkingen uitbrengen en verzamelen van oude muziek (voor het geval jehet nog niet wist, we leven in een compilatiecultuur die aan zichzelf ten onder dreigt te gaan), de revisionistische en vaak minimal-artachtige aard van muziekbladen, het feit dat vijftig jaar popcultuur nu beschikbaar is als je de Enter-toets op je toetsenbord indrukt... het is allemaal beraamd om van het verleden het heden te maken en van de toekomst het verleden.

Alles is er als we het willen, wat, en dat moet worden gezegd, we ook doen. Ik in elk geval wel. iTunes heeft me mijn obsessieve, nerd-achtige neigingen vergeven, me gevestigd als een verzamelaar, een hamsteraar, een puberale lijstjesmaker (alhoewel ik niet meer zo puberaal ben). En ik zal je vertellen, die mogelijkheid heb ik met beide handen aangegrepen: B-kanten zijn beter dan A-kanten, tien solonummers van The Beatles over het deel uitmaken van The Beatles, tien nummers van Red Hot Chili Peppers over geslachtsdelen, nummers van Frank Sinatra waarbij hij tijdens de opnamen een hoed droeg, nummers waarvan een van mijn beste vrienden dacht dat ze van The Doors waren, maar die in werkelijkheid van R. Dean Taylor waren (één: 'There's a ghost in my house'), de 350 beste rap-dissen... ooit! (Wat dacht je van 'Takeover' van Jay-Z, waarin Mobb Deep op de volgende manier de middelvinger krijgt: 'You little fuck, I've got money stacks bigger than you/When I was pushin' weight, back in '88, you was a ballerina/I got your pictures I seen ya.') Nummers waarvan je koude rillingen krijgt als de zanger 'Steve McQueen' zingt (twee: 'Absent friends' van The Divine Comedy en 'Electrolite' van rem). Nummers met een of andere vorm van 'Blue' in de titel: 'Blue eyes' (Elton John),'Blue hotel' (Chris Isaak),'Blue money' (Van Morrison). Of'Big': 'Big log' (Robert Plant),'Big Louise' (Scott Walker) en 'Big time' (Neil Young). De capaciteit van iTuneslijstjes is exponentieel.

Als liedjes echte huizen zijn waarin onze harten ooit leefden, dan is het zeker onze plicht om gigantische plezierpaleizen te bouwen waar ze allemaal in kunnen leven. De iPod is immers niets anders dan een geheugenbox.

Het maken van playlists op iTunes neemt niet meer ruimte in beslag, het zet alleen maar de bestanden in een andere volgorde. Je kunt er dus net zoveel maken als je zelf wilt (ze zijn allemaal met onzichtbare navelstrengen met elkaar verbonden). Tv-tunes? Download/upload ze allemaal! Britpoprampen? Je kunt de playlist zo lang maken als je zelf wilt!

Nadat ik ongeveer een dozijn playlists had ingevoegd (artiestspecifïek: Beatles. Beach Boys. Springsteen. Steely Dan. Marvin Gaye. U2. Afrika Bambaataa. rem. Coldplay. Libertines), werd ik inventief. Kon ik een playlist samenstellen met alleen platen waar een fantastisch hihatgeluid op stond (het beste hihatgeluid ooit staat op 'I love music' van The O'Jays)? Kon ik een playlist samenstellen van platen die klonken als de Stones, maar die niet van hen waren? Een playlist van de beste nummers van Radiohead (eigenlijk maar een paar; ik had een wat kinderachtige afkeer van hen - puisterige studentjes uit Oxford, dacht ik, jakkie - totdat mijn broer me op een avond geïrriteerd apart nam en me door een aantal nummers praatte; dus ik heb er minimaal drie: 'High and dry','Fake plastic trees' en 'The bends', allemaal van The hends)? Een playlist van pianonummers die allemaal in E zijn gespeeld? Wat dacht je van een denkbeeldig Brits rapconceptalbum in spreektaal met afwisselend nummers van Mike Skinner en John Cooper Clarke?

Na een tijdje realiseerde ik me dat ik dit allemaal kon doen en zelfs meer. Heel veel meer...

1. 'Hallo, is dat Peggy?': 50 platen van David Bowie

Het was een donkere, miserabele, doordeweekse wintermiddag bij de The Sunday Times, ergens in 1994: telefoons rinkelen, faxen ratelen, plaatsvervangers roepen om kopij, koeriers rennen in en uit en een hagelstorm jaagt buiten in East London, de hagelstenen slaan tegen de ramen als razende vingers op een toetsenbord.

Mijn telefoon gaat over, ik pak de hoorn op en een bekende stem zegt 'Hallo, is dat Peggy?', alhoewel nu ik het navertel, ik het me altijd meer voorstel als 'Hallooooooooo, is dit Piggaaaay?' in een soort dialect dat door iedereen werd gebruikt van Anthony Newley tot Damon Albam via Mick Jagger en Keith Richards.

'Eh, nee, dit is Dylan Jones. Spreek ik met David Bowie?'

Het bleek dat de moeder van Bowie net verhuisd was en omdat ik hem net voor de The Sunday Times had geïnterviewd, stond mijn telefoonnummer op dezelfde pagina als haar nummer (haar naam is namelijk Jones). Bowie leek net zo opgewonden als ik gevleid was door dit bizarre, waardevolle toeval en hij bleef twintig minuten aan de telefoon, terwijl ik uitzinnige handgebaren maakte en met mijn lippen geluidloos 'ditis david bowie' mimede tegen iedereen die door het kantoor liep.

De zoon van Peggy stond op het punt weer een van zijn briljante perioden binnen te gaan, zijn meer gouden jaren, en het daaropvolgende decennium produceerde hij veel platen die net zo goed waren als die hij tijdens zijn hoogtijdagen had gemaakt (en voor wat betreft de waardeloze Tin Machine, die werden weer teruggestuurd naar het Land van de Slechte Ideeën waar ze vandaan kwamen en waar ze snel werden opgesloten samen met de Glass Spider, de Laughing Gnome, de vent uit Labyrinth en die gekke kerel uit de videoclip van 'Blue Jean').

'Ik moet ophouden met maar wat aan rotzooien en beginnen met platen maken voor mezelf in plaats van voor andere mensen,' zei hij tegen mij door de telefoon.'In elk geval kan ik beter mijn moeder bellen, voordat ik het vergeet...'

Tijdens de dertig of meerjaren dat Bowie een ster was, heeft hij enkele van de belangrijkste nummers opgenomen in het post-Beatles-tijdperk en alhoewel hij nog steeds hoofdzakelijk bekend is vanwege de stroom van baanbrekende albums uit de jaren 70, is zijn werk sinds die tijd even fascinerend en bijna net zo vooruitziend geweest.

Tegenwoordig staat hij een heel leven af van de androgyne androïde uit de jaren 70, toen Bowie achter in enorme Amerikaanse limousines rondhing, een gekreukelde hoop zwarte kamikazezijde die Tequila Gold dronk uit een bruine papieren zak. Dit was uit de tijd dat zijn ambitie en ego bijna blind waren. 'Ik krijg zo veel fanmail dat het met de computer moet worden verwerkt,' zei hij in 1975. Computers? Wat waren dat dan? 'Ik ben een instant ster. Alleen water toevoegen en roeren.' Ieder personage van Bowie uit de jaren 70 kan ongeloofwaardig zijn geweest, maar ze waren allemaal excessief. Tegenwoordig is hij niet minder fascinerend, hij is alleen niet meer zo maniakaal.

En de vijftig beste platen van Bowie zijn (inclusief behoorlijk wat van de laatste tien jaar)... I dig everything, Space oddity, An occasional dream, Over the wall we go (als Oscar), The width ofa circle, Life on Mars, Queen bitch, AU the young dudes, Starman, Five years, John I'm only dancing, Drive-in saturday, Lady Grinning Soul, Sorrow, Rebel rebel (originele mix), Sweet thing, Can you hear me?, John I'm only dancing (1975), Stay, 'Heroes', Sons of the silent age, 'Helden', DJ, Up the hill backwards, Under pressure (met Queen), Let's dance, Loving the alien, Dancing in the street (met Mick Jagger), Absolute beginners (lange uitvoering), Shades (van Blah blah blah van Iggy Pop), Amazing, Real cool world, Sound and vision vs 808 State, Looking for Lester, Buddha ofsuburbia, Pretty pink rose (een nummer dat hij in 1990 aan Adrian Belew gaf), Strangers when we meet (single-uitvoering), Hello spaceboy (remix van The Pet Shop Boys), I'm afraid of Americans, Seven, Thursday's child, This is not America (live-uitvoering van de bbc), I would be your slave, 5.15 The angels have gone, Slow burn, Everyone says 'Hi', New killer star, Fall dog bombs the moon, Changes (van Shrek 2), Rebel nevergets old (nog een andere remix van Rebel Rebel en een fantastische plaat van begin tot eind).

2. Gevonden! Everest: het fantastische, verloren album van The Beatles

In 1970 kwamen John, Paul, Ringo en George samen in de Londense Abbey Road Studios om nog een laatste album op te nemen, hoewel de onderlinge vriendschap op barsten stond. Het resultaat was het verheven Everest.

Kant 1

'My sweet Lord' (4.30)

Harrisons originele demo had een lange, stichtelijke 'Hey Jude'-achtige slotfrase, maar George Martin haalde die eruit. Hij maakte van het nummer een van de ontroerendste epossen van The Beatles, geen miljoenen kilometers af van 'All you need is love'. Eric Clapton en Bob Dylan spelen gitaar op dit nummer en Billy Preston (over wie de geruchten gaan dat hij ook een deel van de teksten heeft geleverd) speelt wat droog orgelwerk. Toen Everest werd uitgebracht, domineerde dit nummer op de radiozenders ('Elke keer als ik de radio aanzet, hoor ik alleen maar "0 my Lord",' zei Lennon na de release van het album, 'ik begin te denken dat er wel een god moet zijn.'). Hierdoor werd Harrison het vertrouwen gegeven om zich te ontwikkelen om op eigen benen te staan, wat hij aan het eind van het jaar ook zou doen, met enorm succes.

'Maybe I'm amazed' (3.50)

Een lied dat alleen maar door McCartney geschreven kan zijn. Dit pijnlijk krachtige liefdesliedje zou het beste blijken dat hij het hele jaar had geschreven. Verrassend genoeg - vooral omdat Lennon altijd klaagde dat McCartney veel meer A-kanten kreeg - zei de rest van de band dat het een single moest worden. McCartney, die net zo verrast was, treuzelde met opzet, omdat hij de voorkeur gaf aan het meer weemoedige 'Let it be'. Achteraf werd alleen 'My sweet Lord' als single uitgebracht, een maand na Everest. The Beatles konden het niet eens worden over een opvolger.

'Cold turkey' (4.59)

The Beatles hadden jarenlang drugs gebruikt, meestal met collectieve ironie, maar de bekentenis van Lennon dat hij heroïne gebruikte, was voor hen een bittere pil. Oorspronkelijk zou het nummer op Abbey Road komen, maar het werd afgewezen vanwege de beangstigende sfeer (het is moeilijk voor te stellen dat het nummer gebroederlijk naast 'Maxwell's silver hammer' zou staan) en het kwam op de plank te liggen. Lennon dacht erover om het zelf uit te brengen met The Plastic Ono Band ('Ik dacht: val allemaal maar kapot, ik breng het zelf wel uit,' klaagde hij), maar vervolgens bonden Paul, George en Ringo knarsetandend in en stonden toe dat het nummer op Everest kwam te staan. Clapton speelt de leadgitaar.

'Come and get in' (2.27)

'If you want it, here it is...' was oorspronkelijk bedoeld voor Badfïnger, die net door Apple onder contract waren genomen. Maar McCartney besloot het voor Everest te gebruiken, omdat hij dacht dat het album meer nummers nodig had met een eerlijke, simplistische aanpak. Het is een banale verhandeling over hebzucht - het nummer werd gebruikt voor de door Terry Southern geschreven film The magie ehristian - maar het kan ook een steek in de richting van Allen Klein zijn geweest. Van alle nummers die op Everest staan, is dit misschien wel het nummer dat het meeste klinkt als The Beatles oude stijl. Eigenlijk best ironisch.

'It don't come easy' (2.58)

Ringo had lang vastgehouden aan dit nummer en hij weigerde een andere compositie van Lennon en McCartney te zingen (ze boden hem 'Teddy boy' aan en een bizar gospelarrangement van 'One after 909'). Hij stond erop dat ze dit nummer zouden opnemen en hij moedigde Harrison aan om zich meer te bemoeien met de productie (George was verantwoordelijk voor het meidenkoor en de overgedubte blazers). Ringo was het zat om elke keer neergezet te worden als het slaafje van de band. Dit was zijn stap naar onafhankelijkheid, alhoewel de rest van de band tegenstribbelde toen hij voorstelde dat Keith Moon van The Who hem op drums zou begeleiden.

'The long and winding road' (3.35)

Dit nummer werd in eerste instantie opgenomen tijdens de Get Back-sessies in januari 1969. Het werd vervolgens aangeboden aan Cilla Black en Tom Jones, voordat McCartney zijn eigen versie opnam. Het is een van zijn mooiste composities, met een tekst die verlangen en verlies combineert en verwondering en ellende. McCartney speelde het grootste deel van de instrumenten zelf, bang als hij was dat Lennon het nummer zou saboteren omdat die het 'soft' vond. Als gevolg daarvan lag de uiteindelijke uitvoering dichter bij de originele demo van McCartney dan elk ander nummer dat de band ooit had gedaan met een spaarzaam en bijna jazzy arrangement. De weg waarover het nummer gaat is de B842, die langs de oostkust van Kintyre tot Campeltown loopt, dicht bij de boerderij van McCartney in Schotland.

Kant 2

'Instant karma' (3.18)

Dit nummer werd op een ochtend in januari 1970 geschreven en de volgende twee dagen opgenomen. Het is Lennons aanhoudende, psychologische machtsspel dat de toon zette voor veel van zijn latere solowerk. De drums weerklinken als iemand die met een natte vis op een marmeren plaat slaat. Tijdens de opnamen vroeg hij aan George Martin om een Phil Spector-achtige Wall of Sound te creëren. 'Het was geweldig,' zei Lennon na afloop. 'Het klonk alsof vijftig mensen speelden!' Gezien het toenemende cynisme van zijn teksten is dit nummer verbazingwekkend opbeurend. 'We wilden de wereld alleen maar vertellen dat iedereen geweldig zou worden,' zei de schrijver in die tijd.

'Love' (3.17)

'Het is een mooie melodie en ik sta niet eens bekend om mijn melodieën,' zei Lennon nadat dit nummer was opgenomen. Deze delicate, ongecompliceerde ballad klinkt alsof hij op Abbey Road had moeten staan. Net voor zijn dood in 1980 sprak hij nog met veel liefde over dit nummer, niet alleen vanwege de melodie (hij vond 'Love' en 'Imagine', die hij een jaar later zou opnemen, zijn beste twee nummers), maar ook omdat het een weergave was van een van de meest harmonieuze perioden uit zijn relatie met Yoko. McCartney adoreerde het nummer en vertelde dat ook herhaaldelijk aan Lennon.

'What is Life?' (4.09)

Harrison was steeds gefrustreerder geworden omdat zijn nummers niet op de albums van The Beatles werden opgenomen. Hij had echter een heel eigen oeuvre geschreven en lobbyde daarom stevig om meer nummers op Everest te krijgen. Lennon en McCartney voelden zich eigenlijk een beetje schuldig over hun gedrag in het verleden ('We hebben George nooit B- kanten aangeboden,' gaf Lennon een beetje schaapachtig toe tijdens de opnamesessies) en ze beseften dat er ook een commercieel belang mee gediend was, omdat de populairste twee nummers van Abbey Road door Harrison waren geschreven, 'Something' en 'Here comes the sun' (ondanks dat dit nummer een instrumentaal gedeelte bevatte van 'Badge', dat hij samen met Eric Clapton voor Cream had geschreven).

'Teddy boy' (2.22)

Dit nummer werd oorspronkelijk opgenomen als een demo van McCartney in januari 1969 in de studio's van Apple (onder de kantoren van The Beatles in Saville Row). Het is een deuntje in de stijl van het eigenaardige 'Rocky Racoon'. Een versie bevatte geluiden van een schuurfeest die Lennon had opgenomen, maar George Martin (een redder tot het bittere einde) editte dit eruit en gaf de voorkeur aan de simpele aanpak die op deze uiteindelijke opname te horen is. Lennon had een hekel aan het nummer ('Het klinkt voor mij niet als een fuckin' teddyboy,' hoor je hem mopperen op een bootleg), maar vooralsnog hield hij zijn kaken op elkaar.

'Let It Be' (3.40)

Alhoewel het voor de eerste keer werd opgenomen in januari 1969 tijdens de Get Back-sessies, werd dit nummer bekend als de zwanenzang van The Beatles. Het is geschreven in de stijl van een moderne hymne en McCartney beschrijft het voortdurende uiteenvallen van de groep en zijn eigen wanhoopgevoelens. 'Ik beleefde echt mijn "moeilijkste uur" en het schrijven van dit nummer was mijn manier om de geesten uit te drijven,' zei hij. Lennon hield helemaal niet van de katholieke schijnheiligheid van het nummer, maar in die tijd hadden alle Beatles hun eigen religieuze instelling, alhoewel Ringo die gelukkig nooit op plaat heeft gezet.

'Working Class Hero' (3.44)

Dit is het meest cynische nummer dat Lennon ooit heeft geschreven. Het sarcastische zelfportret werd uitgegeven in bijna-demo-uitvoering met als begeleiding alleen een akoestische gitaar en het sombere orgel van Billy Preston. De bedoeling was nooit zo prozaïsch als men dacht, een verwarring die in het leven was geroepen doordat Lennon het nummer speelde als een volkslied in de stijl van Bob Dylan. Net als 'Give peace a chance' was dit een poging van Lennon om 'We shall overcome' te overtreffen. 'Ik vind het concept revolutionair,' zei Lennon.'Ik hoop dat het voor werkers is en niet voor hoeren en flikkers. Het is een waarschuwing voor de mensen- het is een nummer voor de revolutie.'

EP Kant 1

'Wah-wah' (5.26)

Een van de hoogtepunten van Everest, ook een nummer dat Harrison speciaal voor de plaat schreef. Hoewel hij een enorm aantal nummers op de plank had liggen, schreef hij acht nieuwe speciaal voor het album (de afgewezen nummers die later op zijn soloalbums verschenen, waren onder andere 'I'd have you anytime' dat hij samen met Bob Dylan had geschreven, en 'Apple scruffs', een ode aan de fans die bij de kantoren van The Beatles samenkwamen). 'Ik zoek niet echt erkenning,' zei George tegen John en Paul.'Het is alleen maar dat ik wat naar buiten wil brengen van wat er allemaal in mij zit. En daarnaast wil ik ook wel wat geld verdienen, gezien het feit dat ik net zoveel uitgeef als jullie.'

'Across the universe' (3.28)

Het nummer werd oorspronkelijk opgenomen in februari 1968. Deze melancholieke bezwering van Lennon was duidelijk geïnspireerd door zijn LSD-ervaringen. Even werd overwogen om het nummer als single uit te brengen, maar door het onvermogen van Lennon om het af te maken (of om het te schrijven als een passende gemiddelde octavo) werd het vervangen door 'Lady Madonna' van McCartney. 'Het joeg me het bed uit,' zei Lennon. 'Ik wilde het helemaal niet schrijven, ik was alleen een beetje prikkelbaar en kon niet slapen.' Lennon stofte het nummer af en nam het opnieuw op, omdat hij dacht dat het misschien wel de laatste keer zou zijn dat hij het kon gebruiken. Aan het eind van het nummer werd een weggegooid stuk tekst ingemonteerd dat Lennon had opgenomen tijdens de beroemde daksessie in Savile Row, waar de band 'Get back' opnam: 'Ik wil jullie graag bedanken namens de band en onszelf en ik hoop dat we geslaagd zijn voor de auditie.'

EP Kant 2

'All things must pass' (3.03)

Het treurige, weemoedige nummer van Harrison was eerst opgenomen ter gelegenheid van zijn 26e verjaardag op 25 februari 1969. Het was bedoeld voor Get Back, net als veel materiaal hier, en de akoestische basis paste perfect bij de rustieke rock- 'n-rollafdankertjes die door John en Paul de hersens waren ingeslagen, omdat geen van beiden het liedje goed vond. Omdat ze Harrison wanhopig probeerden zoet te houden, moedigden ze hem aan om een nieuwe, vollere versie op te nemen voor Everest. David Crosby, Stephen Stills en Graham Nash begeleiden de band op akoestische gitaar en met hun ietwat wankele samenzang.

'Singalongjunk' (2.34)

Dit nummer werd door McCartney in de lente van 1968 in India geschreven en werd als demo opgenomen in mei van dat jaar in het huis van George Harrison in Esther. Het lag op de plank te rusten tot de Everest-sessies in het begin van 1970. Alhoewel het een belichaming was van het 'ballads en baby's'-materiaal waar McCartney mee doorging nadat de band later dat jaar uiteindelijk uit elkaar ging. Als een echo van het citaat van Lennon op kant 1 nam McCartney twee andere cinéma-véritémomenten op van het optreden op het dak, dit keer van een taxichauffeur die op de straat stond ('Is dit hun nieuwe plaat? 0, fantastisch, ik vind hem nu al goed!') en een dominee met een bolhoed op ('Leuk om op dit moment in dit land iets gratis te krijgen, niet waar?') En dat was het.

3. Ze deden het op hun manier: de beste 50 covers

Wil iemand überhaupt William Shatner horen die 'Common people' van Pulp covert? Misschien de agent van Shatner en de uitgever van Jarvis Cocker, maar daarbuiten? De cover wordt de laatste tijd veel verkeerd gebruikt en de leuke, ondeugende, tegengestelde 'interpretatie' is niet meer wat het geweest is. En daarom het volgende lijstje... 1. 'Hallelujah' van Rufus Wainwright. 2. Tm only sleeping' van The Vines. 3. 'Windmills of your mind' van Dusty Springfield. 4. "01 55' van The Eagles. 5. 'Jersey girl' van Bruce Springsteen. 6. 'Got to get you into my life' van Earth Wind & Fire. 7. 'Ride like the wind' van East Side Beat. 8.'Tomorrow's just another day' van Elvis Costello. 9. 'Do ya' van Utopia. 10. 'Dancing in the moonlight' van Toploader. ll.'Nothing compares to you' van Sinead 0'Connor. 12. 'Little wing' van Derek and the Dominoes. 13.'Macarthur Park'van Donna Summer. 14.'Songbird' van Eva Cassidy. 15. 'The only living boy in New York' van Everything But The Girl. 16. 'Someone to watch over me' van Frank Sinatra. 17. 'Killing me softly' van The Fugees. 18. Tm not in love' van The Fun Lovin' Criminals. 19. 'Whisky in the jar' van Thin Lizzy. 20. 'Largo' van The Swingle Singers. 21. 'Walk on by' van The Stranglers. 22.'Goin' back' van Nils Lofgren. 23.'(I can't get no) satisfaction' van Devo. 24.'Let 'em in' van Starbelly. 25. 'Manha de carnaval' van Stan Getz. 26. 'As' van George Michael. 27. 'La vie en rose' van Grace Jones. 28. 'We've only just begun' van Grant Lee Buffalo. 29. 'Knockin' on heaven's door' van Guns N' Roses. 30.'Louie Louie' van Iggy Pop. 31. 'The look of love' van Isaac Hayes. 32. 'Up on the roof van James Taylor. 33. 'Wind cries Mary' van Jamie Cullum. 34. 'So what?' van Ronny Jordan. 35. 'Reason to believe' van Rod Stewart. 36. 'California sun' van The Ramones. 37. 'They shoot horses don't they' van Beek. 38. 'A whiter shade of pale' van Annie Lennox. 39. 'Stop your sobbing' van The Pretenders. 40.'Dancing in the dark' van Pete Yorn. 41.'Where the streets have no name' van The Pet Shop Boys. 42. 'My favourite things' van Outkast. 43.'A forest' van Nouvelle Vague. 44. 'Only with you' van Norman Blake. 45. 'Baltimore' van Nina Simone. 46. 'Handbags and gladrags' van The Stereophonics. 47. 'I want to know what love is' van The New Jersey Mass Choir. 48. 'Dear friend' van The Minus 5. 49. 'Summertime' van Miles Davis. 50. 'My little red book' van Love.

4. De beste 100 nummers van de beste 100 jazzplaten (in de juiste volgorde)

100 The Don Ellis Orchestra

Electric bath, (Columbia) 1967

Trompettist Ellis introduceerde wiskunde in de jazz door met zoveel kwartsmaten en breaks te experimenteren dat het soms leek alsof hij de meest in elkaar gedraaide vergelijking ter wereld aan het opstellen was. Stel je een nummer voor in 5/4, 7/4 en 19/4 en dan kun je je een voorstelling maken van een opname van Don Ellis (en dan heb ik het alleen nog maar over de eerste vier maten). Hij mixte 'tertsstroming'-jazz met rock en een echt orkest met een ongelofelijke dosis ironie. Electric bath werd uitgebracht op het hoogtepunt van de flowerpower en hij klinkt nog steeds even energiek en mysterieus als het bijna zeker in die tijd klonk. Upload: 'Turkish bath'

99 Herbie Hancock

Takin' off, Blue Note 1962

Het beste jazzdebuut ooit. Hier staat de enorme hitsingle 'Watermelon man' op. Upload: 'Watermelon man'

98 Art Pepper

Winter Moon, Galaxy 1981

Een genie op de altsax en een serieuze drugsgebruiker (hij nam ondoordacht een album op dat Smack up heette). Dit welig en compact georkestreerde album kwam uit in de schemer van zijn carrière en was onbetwist zijn beste. Zijn solo op 'Our song' is zo ongelofelijk sexy, dat de meeste vrouwen al uit hun kleren stapten voordat de voordeur werd gesloten. Upload: 'Here's that rainy day'

97 Jamie Cullum

Twentysomething, Universal 2003

De afgestudeerde academicus van Reading University die een biedoorlog veroorzaakte onder de platenlabels nadat hij een cultus had opgebouwd met zijn optredens in het rokerige jazzcafécircuit. Zijn debuutalbum, een mix van origineel materiaal en geïnspireerde covers, is het best verkochte Engelse jazzalbum ooit, en terecht. Een van de weinige moderne jazzalbums die je in zijn geheel kunt rippen. Upload: 'Singing in the rain'

96 Duke Ellington

Anatomy ofa murder, Columbia 1959 De eerste soundtrack van Ellington (van het klassieke rechtbankdrama van Otto Preminger) is een van de beste voorbeelden van 'crime jazz', het soort melodramatische dolk met vermomming, big-bandmateriaal dat je kunt horen in films als The Wild One, Sweet Smell Of Succes en The Man With The Golden Arm. In die tijd werd het erg ondergewaardeerd, nu heeft het een klassieke status verworven. De band van Ellington klonk nog nooit zo goed en ze zijn met name erg begaafd in de wijze waarop ze seks kunnen benadrukken. 'Flirtbird', geschreven over de vrouwelijke hoofdrol, Lee Remick, schijnt geïnspireerd te zijn door haar kont. Upload: 'Flirtbird'

95 Julie London

The Liberty years, Liberty 1989

Met een gezicht, lichaam en houding die rechtstreeks uit Central Casting leken te komen, was Julie London een chanteuse met een verschil.'Cry me a river' is een van de beste smartlappen ooit en de uitvoering van London is kenmerkend. Upload: 'Cry me a river'

94 Miles Davis

Tutu, Warner Bros 1986

Een comeback op vele fronten, niet in het minst op commercieel gebied, deze samenwerking met Marcus Miller. Hiervoor was het laatste succes van Miles met Stan Getz en Lee Konitz op Conception in 1975. Een plaat die voortdurend in je hoofd blijft hangen. Het enige minpuntje is de (nu) erg duidelijke jaren 80-productie (doe je ogen dicht en je zult je in Miami Vice wanen). Desondanks is het, al was het maar vanwege de overduidelijke commercialiteit, een onmisbare Miles-cd. Upload: 'Tutu'

93 Norah Jones

Come away with me, Blue Note 2002

Het leek alsof ze uit het niets tevoorschijn kwam, maar na nadere bestudering kun je zien dat ze bijzonder goed verzorgd is. Dit debuutalbum was zowel bij de critici als het publiek een groot succes en ze won het verbazingwekkende aantal van vijf onderscheidingen bij de Grammy's, waaronder 'album van het jaar','liedje van het jaar' ('Don't know why') en 'beste nieuwe artiest'. Zij is de grootste crossover-artiest voor de komende jaren, haar album stond 37 weken in de Amerikaanse top-10, en ze heeft nu al de uitstraling van een blijvertje. Haar album is bovendien een fantastisch versiermiddel (onthoud dat de vrouwtjes van haar houden). Upload: 'Don't know why'

92 Miles Davis

Porgy and Bess, Columbia 1958

George Gershwin zei dat jazz folkmuziek was en er bestaat geen beter voorbeeld hiervan dan deze plaat. Het is de beste uitvoering ooit van het allerbeste werk van Gershwin ooit. Om de diepe betekenis van de plaat te vangen, gebruikt Davis een flügelhorn, met een fantastisch effect. Upload: 'Bess, you is my woman now'

91 Bobbi Humphrey

The best of Bobbi Humphrey, Blue Note 1992 Een fluitiste uit duizenden die niet had kunnen bestaan zonder de platen van Donald Byrd (zie ook nummer 38). Deze cd is alleen al aan te raden vanwege het magnifieke 'Harlem River drive', wat in termen van nummers die New York belichamen van even groot belang is als 'Take the A train' van Ella Fitzgerald,'53rd & 3rd' van The Ramones of 'All day music' van War. Upload: 'Harlem River drive'

90 4Hero

Creating patterns, Talkin' loud 2001

Perfecte chill-out op kamertemperatuur en een van de beste jazzalbums van de 21e eeuw. Upload: 'Les fleur'

89 Billie Holiday

The voice of jazz: the complete recordings 1933-40, Affinity 1999

Voor velen was Lady Day de beste zangeres die ooit heeft geleefd, maar ze stierf onder typische, beschamende omstandigheden. Bijna haar hele leven was ze een alcoholiste en een junk. Op haar sterfbed in 1959 bedelde ze nog steeds om heroïne op een bewaakte afdeling van het vervallen Harlem Metropolitan Hospital; ze was 44 jaar oud. Frank Sinatra was zijn hele leven al fan van haar en hij bezocht haar de avond dat ze stierf. Holiday smeekte hem om haar 'tas' te halen. Uren later arriveerden de drugs, maar de dealer kwam niet langs de bewakers. Billie stierf minuten later aan een leverinsufficiëntie. Upload: 'Strange fruit'

88 Various artists

Get easy! Volume 2, Motor 1995

De nieuwe generatie cool: Pizzicato Five, James Taylor Quartet, Corduroy, Workshop, Swing Out Sister en ufo. Upload: 'Something in my eye'

87 Nina Simone

Jazz as played in an exclusive side street club, Bethlehem 1958 Haar eerste klassieker. Hier staan onder andere 'Love me or leave me' en 'I loves you Porgy' op. Upload: 'My baby just cares for me'

86 Hank Mobley

Soul station, Blue Note 1960

Een lichtgewicht tussen de harde mannen van de hardbop. Mobley was een tenorsaxofonist met meer een 'ronde sound' dan een directe slag. Upload: 'Remember'

85 Various artists

Jazz on a summer's day, Charly 1959

Waarschijnlijk de best jazzfilm aller tijden (andere belangrijke zijn 'Round midnight en Clint Eastwoods Bird). Deze nogal prozaïsche documentaire is een zalvende afbeelding van het

Newport Rhode Island Festival in 1958. In die tijd was de film van Bert Stern revolutionair en hij heeft nog steeds een enorme charme. Hoogtepunten zijn 'Sweet Georgia brown' van Anita O'Day, 'Catch me if you can' van Gerry Mulligan, 'All of me' van Dinah Washington en 'Blue monk' van Thelonious Monk. Wat Chuck Berry daar te zoeken had, wist niemand en zijn nummer kun je ook het beste overslaan. Upload: 'Sweet Georgia brown'

84 Diana Krall

Love scenes, Impulse 1997

De eerste drie nummers zijn het alleen al waard om in deze lijst opgenomen te worden. Upload: 'Peel me a grape'

83 Art Blakey Quintet

A night at Birdland Volume 1, Blue Note 1954 De klassieke liveopname van 1678 Broadway, de beste bebopclub van New York, begint met de stem van Pee Wee Marquette, Birdlands kleine mastercaller: 'Dames en heren, zoals jullie vast al weten hebben wij iets speciaals vanavond hier beneden in Birdland... een opname voor Blue Note.' Zijn woorden zijn beroemd gesampled op de jazz-hophit 'Canteloop' van Us3.

Upload: 'Split kick'

82 Count Basie

The complete atomic Basie, Roulette/Blue Note 1994 Met nummers en arrangementen van Neal Hefti (die met heel zijn hart de roem omarmde toen hij het themanummer van de tv-serie Batman schreef en uitvoerde halverwege de jaren 60) was dit een van de beste platen van Basie en ook een van zijn laatste. Opgenomen in 1957, laat deze plaat de bandleider zien op het hoogtepunt van zijn krachten, gefocust, totaal gesyncopeerd en zoals altijd mikkend op de top. Sommigen zeggen dat Basie betere platen heeft gemaakt en sommige waren zeker ook populairder, maar deze moet je hebben. De extra's op de cd zijn ook echt geweldig. Upload: 'Whirlybird'

81 Miles Davis

Asceneur pour l'echafaud, Fontana 1958 C'est bon. £a c'est superb! C'est pas Courtney Pine! Upload: 'Generique'

80 Del la Reese

Della, rca 1960

De versnelde uitvoering van Della van 'Blue skies' (origineel van Irving Berlin) is een van de meest opwekkende twee minuten van jazz in zijn totaliteit (het is eigenlijk 1.45 minuut). Ze lijkt vergeten te worden en haar naam ontbreekt in de drie zogenoemde klassieke teksten [The Penguin guide to jazz on cd, lp and cassette van Richard Cook en Brian Morton; The rough guide van Ian Carr, Digby Fairweather en Brian Priestly en The Virgin encyclopedia of jazz, samengesteld door Colin Larkin). Haar talent staat echter buiten kijf. Upload: 'Blue skies'

79 Mark Murphy

Rah, Riverside 1961

De jazzzanger onder de jazzzangers. Cool, voornaam gekleed en nooit zonder zijn zonnebril te zien. Upload: 'Milestones'

78 Working Week

Working nights, Virgin 1985

Working Week, het geesteskind van de Engelse jazzgitarist Simon Booth, stond midden in de jazzrevivalscene in het Londen van 1984, eentje die was gebaseerd op een paar esoterische nachtclubs, een stel snaterende jazzdansers en de beschermeling van een stel stijljournalisten. Ondanks dit alles produceerden ze een van de beste Engelse albums van het decennium. Hierop staat het monumentale 'Venceremos' met een bijdrage van Tracey Thora van Everything But The Girl. Upload: 'Sweet nothing'

77 Cannonball Adderley

The best of Cannonball Adderley, Capital 1969 De man die de souljazz heeft uitgevonden. Upload: 'Mercy, mercy, mercy'

76 Weather Report

Heavy Weather, Columbia 1976

Het beste fusionalbum aller tijden, een van de best verkochte jazzplaten en een alternatieve soundtrack van 1977. Weather Report was eenjazzsuperband (Wayne Shorter, Jaco Pastorius en de rest) die van ingewikkeld gearrangeerde nummers radiovriendelijke nummers maakte, inclusief'Birdland'. Het album bracht een nieuw genre van radio-uitzendingen voort, de 'smooth jazz', net als Sade een decennium later zou doen met 'quiet storm'. Upload: 'Birdland'

75 New York Philharmonic

Manhattan, cbs 1979

Gershwins 'Rhapsody in blue', Woody Allen op zijn best, een skyline van New York: dit is jazz met hoofdletters.

Upload: 'Rhapsody in blue' helemaal, van het penthouse tot de stoep

74 Louis Armstrong

The complete hot jive and seven recordings, Columbia 2000 (cd-box)

Armstrong was een van de belangrijkste muzikanten die Amerika ooit heeft voortgebracht. Zijn carrière omspande niet alleen het grootste gedeelte van de 20e eeuw, maar hij omvatte elk muziekgenre, van gospel en blues tot hillbilly en pop. De onmiskenbare stem van Armstrong, vol gekraak en gepiep, is een hoeksteen van de vroege jazz en zijn trompetspel is niet minder baanbrekend. De collectie van zijn beste werk, van 1925 tot 1929, bevat enkele van de vroegst opgenomen jazzwerken en 'West End blues', ooit 'de meest perfecte drie minuten muziek' genoemd die gemaakt zijn. Upload: 'Stardust'

73 Mei Torme

Mei Torme swings Shubert Alley, Verve 1960 Was hij Mark Murphy voor hipsters of Robbie Williams voor de oude 'nutro'-generatie? In elk geval had hij er een handje van om gewichtloos met zichzelf en zijn stem om te gaan. Upload: 'Too close for comfort'

72 Ramsey Lewis

Finest hour, Verve 2000

Klap in je handen, hier is Ramsey! De beste platen van Lewis hebben allemaal een opwekkend gevoel over zich, zijn piano op de voorgrond en het klappen van de handen op de achtergrond. Dit is crossover-jazz, die 'de oningewijde een verleidelijke poort tot het jazzidioom biedt', volgens de woorden van de schrijver Bill Dahl. Uitblinkers zijn de sentimentele uitvoeringen van 'Wade in the water' en 'In the crowd' van Dobie Gray. Upload: 'Wade in the water'

71 Herbie Hancock

Maiden voyage, Blue Note 1964

Een van de beste vroege Blue Note-albums van Hancock. Dit is in feite de Miles Davis Band uit die tijd, waarbij de trompettist vervangen is door de jonge Freddie Hubbard. De carrière van Hancock is een afspiegeling van die van Quincy Jones, omdat hij ook succes had als pianist, arrangeur, componist, bandleider, producer en soloartiest (herinner je je 'Rockit' nog?). Upload: 'Dolphin dance'

70 Mark Isham

The moderns, Virgin 1988

Toe, wees een duivel: koop een baret. De 'stijl' van jazz is zo beeldend dat hij vaak wordt gebruikt om soundtracks op te peppen. Dit is een voorbeeld dat het voortreffelijk werkt. Upload: het titelnummer

69 Wynton Marsalis

Blood on the fields, Columbia 1997

Voor het geval je het nog niet wist, deze plaat heeft de Pulitzerprijs voor muziek gewonnen, wat je niet van Kid A kunt zeggen. Upload: alles

68 Bernard Herrmann

Taxi driver, Arista 1976 De saxofoons komen 's avonds tevoorschijn. Upload: 'All the animals come out at night'

67 Lou Donaldson

The righteous Reed!, Blue Note 1994

Van modeshows tot cocktailrecepties en dineetjes en weer terug glijden en springen de saxofoonshuffles van Lou Donaldson. Upload: 'The long goodbye'

66 Mose Allison

Idon't tvorry about a thing, Atlantic Jazz 1962 Toen hij werd gevraagd zichzelf te omschrijven, zei de piano spelende blueszanger eenvoudig 'middle-class white boy'. Die als een droom kan zingen. Upload: 'I don't worry about a thing'

65 Art Tatum

20th century piano genius, Verve 1992 Een wonderkind dat in de jaren 30 beroemd werd vanwege zijn snelle vingers. Elke keer als Tatum op de radio was, dachten de luisteraars dat er drie mensen aan het spelen waren. Upload: 'Someone to watch over me'

64 Jimmy Smith

Back at the chicken sack, Blue Note 1961 Smith is de man die een revolutie ontketende in de jazz met zijn Hammond B-3-orgel, een instrument dat hij twee jaar in de schuur hield om het te leren bespelen. Tegen de tijd dat hij deze plaat opnam, had hij al negentien albums voor Blue Note gemaakt, maar met deze vestigde hij zijn naam. Volgens Frank Wolff, een van de genieën achter Blue Note, was Smith 'een overweldigende verschijning. Een man die stuiptrekkend, met vertrokken gezicht, voorover gebogen zat door schijnbaar ondraaglijke pijn, zijn vingers vliegend en zijn voeten dansend over de pedalen.' Upload: 'On the sunny side of the street'

63 The Michael Franks Anthology

The art of love, Warners 2003

Californische jazzpop die zo relaxed is, dat het Nick Drake als The Buzzcocks laat klinken. De man is een genieter, ofschoon

eentje die door velen in deze lijst wordt bewonderd (en niet alleen door de doden). Upload: 'Eggplant'

62 Steely Dan

Aja, mca 1977

Donald Fagan en Walter Becker waren al de Amerikaanse Beatles tegen de tijd dat ze Aja uitbrachten, en albums als Can't buy a thrill, Countdown to ecstasy en Pretzel logic waren een bevestiging van hun status als belangrijkste band van de vroege jaren 70. Met de release van Aja en zijn hippe, coole, gelikte arrangementen en sarcastische gitaarsolo's konden ze hun geheim niet langer bewaren: ze waren jazzlui in hart en nieren en dit was in alles een jazzplaat, behalve in naam. Upload: 'Black cow'

61 Rahsaan Roland Kirk

The inflated tear, Atlantic 1967

Welkom bij het veelkoppige monster dat saxofoon speelt. Stel je het moerasmonster voor, blind, met zonnebril en drie instrumenten om zijn nek die hij tegelijkertijd kan bespelen. Dat was Kirk, de enige man die er ooit in slaagde om de kunst van circulair ademen onder de knie te krijgen, waardoor hij solo's kon spelen die uren, zelfs dagen duurden. Upload: 'A laugh for Rory'

60 Miles Davis

In a silent way, Columbia 1969

Het eerste jazzrockalbum. 'Er bestaan geen valse noten in jazz,' zei Davis ooit, en met dit album leverde hij het bewijs. De trompettist had een jaar eerder al geflirt met rock op Filles de Kilimanjaro (zijn medespeler Gil Evans vormde het titelnummer naar de akkoorden van 'The wind cries Maiy' van Jimi Hendrix). Dit was echter iets compleet anders, een album 'van volledige lengte', een elektronisch meesterwerk dat aanvoelt als het antwoord van de jazzfanaat op Astral weeks of Veedon fleece van Van Morrison. Een paar jaar later zou Miles met On the corner James Browne met Stockhausen combineren en de wereld zou hem daarom haten. Met een goede reden. Maar deze rockt (ofschoon rustig).

Upload: 'Shhh/Peaceful' 59 Ella Fitzgerald

Day dream: Best of the Duke Ellington songbook, Verve 1995 'Take the Atrain' van Ella deed voor jazz wat 'Down in the tube station at midnight' deed voor punk (en het was ook een betere plaat).

Upload: 'Take the Atrain' 58 Us3

Hand on the torch, Blue Note 1993

Jazz maakte een enorme comeback in het begin van de jaren 90, vooral door de Rebirth of cool- albums. De meeste van deze platen bevatten opscheppers die zichzelf op de borst klopten vanwege hun erfdeel, dat bestond uit een eindeloze stroom jazzsamples (het oproepen van John Coltranes naam maakt je nog geen John Coltrane). Maar ze inspireerden anderen om het beter te doen. Gebaseerd op het pianoriedeltje van 'Cantaloupe Island' van Herbie Hancock, was 'Cantaloop' (vat je hem?) van Us3 geproduceerd door Geoff Wilkinson en Mei Simpson. Ze waren bezorgd dat Blue Note een rechtszaak tegen hen zou aanspannen. Ze waren echter geshockeerd toen de platenmaatschappij hun toegang gaf tot hun complete bestand. Upload: 'Cantaloop'

57 Cassandra Wilson

Blue light 'til dawn, Blue Note 1993

Nadat ze een decennium had besteed aan het goed mixen van blues, traditionals en origineel materiaal, was dit haar eerste album voor Blue Note. Het is een goed ontvangen collectie, die een fantastische uitvoering bevat van 'I can't stand the rain' van Ann Peebles, een nummer dat werd beschouwd als niet te coveren. Het beste moment om dit album te draaien, is na het album van Norah Jones. Je kunt dan je gasten horen vragen of het haar volgende is. Upload: 'I can't stand the rain'

56 Herbie Hancock

Gershwin''s world, Verve 1988

Het ene genie uit de 20e eeuw opnieuw uitgevonden door het andere.

Upload: 'Overture (Fascinating rhythm)'

55 Tubby Hayes

Down in the village, Verve Redial 1962 Vibrafoon en saxofoon, sexy vibraties, allemaal opgenomen bij Ronnie Scott's. Upload: alles

54 Django Reinhardt

Swing de Paris, Proper 1934

Het eerste erkende Europese jazzgenie, Django, was een Belgische zigeuner wiens Hot Club of France-opnamen in de jaren 30 hem tot een wereldwijde ster maakten (wat in die tijd nog niet echt bestond). Hij wordt vaak de beste gitaarplukker genoemd die ooit heeft geleefd en zijn stijl heeft hij zo ontwikkeld omdat hij maar met twee vingers van zijn linkerhand (zijn slaghand) kon spelen, omdat die hand tijdens een brand in zijn caravan in 1928 beschadigd was geraakt.

Upload: dit is een cd-box met vijf cd's, waar alle titels op staan van het Quintette du Hot Club de France én de opnamen van Reinhardt uit die periode. Doe je ogen dus maar dicht en kies maar uit...

53 Wes Montgomery

Incredible jazz guitar, Riverside/ojc 1960 Een held op de axe voordat we wisten dat het bestond. Dit is het album waarmee Wes zich vestigde in de jazzelite. En terwijl jazz wordt beschouwd als een lange lijn van muzikale verbastering, klinkt dit album nog steeds alsof het spiksplinternieuw is. Hier geen beschadigde grootsheid. Upload: 'Mister Walker'

52 Dave Holland Quintet

Not for nothin', ecm 2001

Het meest recente album dat door de puristen goed wordt gevonden. En weet je wat? Het is fantastisch. Upload: 'For all you are'

51 Herbie Hancock

Empyrean Isles, Blue Note 1964

Hier staat het poppy 'Cantaloupe Island' op wat later een jazz- traditional werd. Upload: 'One finger snap'

50 Sarah Vaughan with Clifford Brown

(Polygam) 1990

'Lullaby of Birdland' heeft het meest pakkende en meest in je hoofd rondspokende intro van alle jazzplaten.

Upload: Je kunt me eigenwijs vinden, maar het moet 'Lullaby of Birdland' zijn.

49 Charles Mingus

Mingus ah um, cbs 1959

Dit is de man die als geen ander de contrabas bespeelde, een eersterangs jazzcomponist en één brok cool die een van de meest fascinerende jazzautobiografïeën schreef (het gedeeltelijk uit fictie bestaande Beneath the underdog). Mingus is een innemende culturele icoon. Deze plaat is een ode aan zijn eigen helden: 'Goodbye pork pie hat' aan saxofonist Lester Young; 'Open letter to Duke' aan Ellington en 'Bird calls' aan Charlie Parker. Upload: 'Pussy cat dues'

48 Airto

Touching you... touehing me, Warners 1979 Moeten drummers geen albums maken? Echt niet? Luister maar eens hiernaar. Upload: 'Toque de cuica'

47 Miles Davis

Miles ahead, Columbia 1957

Het is vreemd als je bedenkt dat Miles dit meesterwerk opnam op precies dezelfde tijd dat Elvis 'All shook up' opnam, maar het is ook bizar als je bedenkt dat The Bee Gees in dezelfde tijd 'Staying alive' opnamen als The Clash hun eerste album aan het afronden waren. Op dit punt van zijn carrière leek het alsof Miles elke zes maanden een klassieker uitbracht en dit is een van zijn beste. Upload: 'The duke'

46 Koop

Waltz for Koop, Jazzanova Compost 2001 Strikt genomen is dit een loungecoreklassieker, maar er zit zo veel jazz in dat het bijna oorspronkelijk aanvoelt. Koop is een van de voorbeelden van PoMoMor (postmoderne middle of the road), een muziekgenre dat je vast wel hebt gehoord in die winkel van The Body Shop waar je onlangs naar binnen bent gelopen. Vaak wordt het verward met chill-outpop, sinds de grote easy-listeningrevival van 1994 lijken bands als Koop, Zero 7, Röyksopp, Groove Armada en Lemon Jelly bereid om gedempte trompetten eindeloos af te wisselen met hiphop- beats. De gewoonlijk gevreesde Nick Hornby noemde dit een 'clichéachtig, lui aftreksel van een soort inhoudsloze, opgewaardeerde hipheid'. Dat is het dus niet, het is fantastisch. Upload: 'Tonight'

45 Sonny Clark

Cool struttin', Blue Note 1958

De dood van Clark op 31 -jarige leeftijd was te wijten aan alcohol- en heroïneverslaving. Hoe typisch jazz. Upload: 'Blue mirror'

44 Various Artists

Brazilica!, Talkin' Loud 1994

Je zult waarschijnlijk niet in staat zijn om direct het meesterwerk van Jorge Ben uit 1972 [Ben, Philips) op cd te kopen, maar er zijn nog veel andere plekken waar je fantastische Braziliaanse muziek kunt zoeken. Dit is een genre dat veel voordeel heeft gehad van de cd en de heruitgaven en compilaties schieten als paddestoelen uit de grond. De Talkin Jazz-compilaties van Talkin' Loud zijn echte juweeltjes, bijvoorbeeld More themes from the black forest, waarop de wonderlijke uitvoering staat van het Dieter Reith Trio van 'Wives and lovers' van Burt Bacharach, maar ook heel wat dubieus materiaal. Dit album is succesvol in zijn geheel en bevat een gevarieerde selectie van enkele van de meest esoterische voorbeelden van Braziliaanse jazz. Upload: 'Roda'

43 Coleman Hawkins

Body ft Soul, Sony 2000

Adolphe Sax heeft dan wel de saxofoon uitgevonden, maar deze man heeft hem gedefinieerd. Upload: 'My ideal'

42 Keith Jarret

The melody at night, with you, ecm 1999

Een album met welige, relaxte covers. Dit voelt als het hebben

van seks in de kerk.

Upload: 'I loves you, Porgy'

41 Joao Gilberto

The legendary..., World Pacific 1990 Het eeuwige wonderkind van de latinbeat. Upload: 'Bim bom'

40 Thelonious Monk

Genius of modern music Vol. 1, Blue Note 1951 Monk was deels bebop en deels freejazz en mysterieus tot in het extreme. Jaren voordat Elton John ermee begon, hield hij hardnekkig vast aan gekke brillen, droeg hij togen van geestelijken en speelde hij de vreemdste pianomuziek die je ooit kon horen. Zijn muziek was in de woorden van een criticus 'rigoureuze onderzoeken van muzikale ideeën'. Hij gebruikte de pedalen om bepaalde noten te elimineren, paste breaks toe die normaal gesproken een drummer zou doen en hij liep soms zomaar het podium af, op zoek naar god mag weten wat, terwijl

hij eigenlijk een solo moest spelen. Hier staat 'Round midnight' op, het meest opgenomen jazznummer aller tijden. Upload:'Humph'

39 Nina Simone

Baltimore, en 1978

Het tweede meesterwerk van Simone. Deze verzameling van rechttoe rechtaan covers is ongetwijfeld haar beste werk, de ultieme plaat uit haar carrière. Het is een selectie van voortdurend beklijvende covers die de nadruk legt op haar opzienbarende gave voor interpretatie. Hoogtepunten zijn 'Everything must change', het hartverscheurende 'That's all I want from you' en het toppunt van melodrama, het titelnummer van Randy Newman, dat zij zich helemaal eigen heeft gemaakt. Upload: 'Baltimore'

38 Donald Byrd

Black Bird, Blue Note 1973

Gil Scott Heron zonder kapsones. Dit is een van de best verkochte jazzelpees uit de geschiedenis van Blue Note. Het is een fusionplaat voordat fusion bestond, jazzrock met elektrische trompetten en flügelhorns a gogo. Het knalt nog steeds, dertig jaar later dan het bedoeld was. Upload: 'Flight time'

37 John Coltrane

Blue train, Blue Note 1957

Cool bop. Dit is een van de meest relaxte platen van Coltrane en volgens Richard Cook, schrijver van Blue Note Records: the biography, 'het meest passende en tolerante voorbeeld uit de eerste periode van een moeilijke muzikant'. De plaat is opgenomen met een klassieke bezetting: pianist Kenny Drew, bassist Paul Chambers, trompettist Philly Joe Jones, trombonist Curtis Fuller en drummer Philly Joe Jones. Het album bevat vier erg onderscheidende werken, waarvan elk een stadium van spirituele ontwikkeling representeert. De populariteit van de plaat werd versterkt door de hoes: Coltrane in close-up, zijn ogen kijken naar beneden, hij is diep in gedachten en zijn rechterhand reikt naar zijn lippen. Het is perfect mysterieus en de albumtitel is een suggestie van coole, warme pop voor tijdens een dineetje. Upload: 'Locomotion'

36 Wayne Shorter

Speak no evil, Blue Note 1965

Een mix van hardbob en freejazz. Dit is het beste werk van Shorter, tegelijkertijd kalm en ingenieus. Het heeft ook een van de beste hoezen van Blue Note en als je bedenkt dat boeken over de hoezen zijn geschreven, is het een compliment. Upload: 'Witch hunt'

35 Duke Ellington

Far East suite, RCABluebird 1967

Tijdens zijn vijftig jaar durende carrière componeerde Ellington meer dan tweeduizend stukken 'negermuziek' (hij gaf de voorkeur aan de term 'jazz'), waaronder een wijd uiteenlopende selectie van orkestrale suites, pop, dance en alles wat ertussenin ligt. Tijdens zijn hele professionele leven hield hij een orkest op de been en net als Bob Dylan (en zijn 'altijd voortdurende' tour) was hij een rondzwervende vakman. Als hij op tour was, kon Ellington zijn andere grote passie beoefenen: seks (hij was een zelfbenoemde 'freak van de seksuele daad'). Vanwege deze passie om te reizen ging hij in 1963 en 1964 naar het Midden-Oosten en Japan, een tour die resulteerde in dit album, dat behoort tot zijn grootste prestaties. Upload: 'Tourist point of view'

34 Sonny Rollins

Volume two, Blue Note 1957

Na Meet The Beatles is dit de meest geïmiteerde albumhoes aller tijden. Hierop staat het beste nummer van de saxofonist, 'Why don't I', maar alles op dit album kan als puur goud worden beschouwd. Het is jammie. Upload: 'Reflections'

33 Lee Morgan

The sidewinder, Blue Note 1964

In die tijd was het het beste album van Blue Note tot dan toe en

het bereikte de 25e plaats in de hitlijsten. In 1964 was het de jazzhit in jukeboxen en met wat aanpassingen (vooral toegevoegde strijkers) werd het later gebruikt voor een tv-reclame van Chiysler. Het nummer kan nog steeds de dansvloeren vullen en het heeft een voortdurende RftB-groove die nooit gedateerd zal klinken. Morgan probeerde het succes te evenaren met nummers als 'The rumproller', maar niet een werd zo populair. De trompettist werd in 1972 doodgeschoten door zijn vrouw (met wie hij overigens niet was getrouwd). De moord vond plaats in Slug's Saloon, de beruchte zwarte jazzclub in New York, tijdens een optreden van Morgan. Upload: 'Hocus-pocus'

32 Francis Albert Sinatra ft Antonio Carlos Jobim

Reprise 1967

Het beste album van Sinatra. Kopen dus. Upload: 'Meditation'

31 DexterGordon

Our man in Paris, Blue Note 1963

Een beeldend voorbeeld van late bebop en een van de meest succesvolle platen uit de 'blueperiode' van Blue Note. Op de cd staan verschillende bonustracks, waaronder 'A night in Tunesia' en 'Our love is here to stay' (van An American in Paris). Gordon had alle jazzproblemen: heroïneverslaving, alcoholisme en te veel vrouwen. Zijn leven was niet zozeer een levensweg als een levensravijn. Maar hij had een opleving, met als hoogtepunt een Oscarnominatie voor zijn rol als een alcoholische saxofonist in 'Round Midnight, de film uit 1986 van Bertrand Tavernier. Upload: 'Scrapple from the apple'

29 The Oscar Peterson Trio

Night train, Verve 1963

In elke film uit de jaren 60 hoor je in elke nachtclub 'Night train'.

Upload: 'Things ain't what they used to be'

28 Bix Beiderbecke

The Bix Beiderbecke story, Columbia 1990 De blanke Louis Armstrong, die het blaasinstrument bespeelde als 'een kogel die een klokkenspel raakt'. Upload: 'In a mist'

27 John Coltrane

Myfavourite things, Atlantic 1961

Op Myfavourite things speelt Coltrane een sopraansaxofoon, een blaasinstrument dat een geluid produceert dat bijna overeenkomt met een Indiaas instrument. Het publiek hield ervan en het werd al snel een van de best verkochte jazzalbums van die tijd. In 1962 legde Coltrane uit hoe hij een wals uit de Sound of Music aanpaste met een moderne jazzriff: 'Dit stuk is opgebouwd uit twee akkoorden, maar wij verlengden die twee akkoorden voor het hele stuk.' Een eerder geïrriteerde dan geïmponeerde Miles Davis zei: 'Alleen hij kon dat doen en het lukte ook nog.' En hij had gelijk. Upload: 'Summertime'

26 St. Germain

Tourist, Blue Note 2000

In 2001 was dit de muziek van elke hippe modeshow in Londen, Parijs, Milaan en New York. Het tweede album van Ludovic Navarre is het eerste jazzmeesterwerk van de 21e eeuw. Upload: 'Rose rouge'

25 Dizzy Gillespie

Groovin'high, Savoy 1999

Een van de koningen van de bebop en 'Diz' kleedde zich er dan ook naar: als een soort zelfparodie droeg hij een grote, loshangende das in Boheemse stijl, baret, sik je en een extravagante hoornen bril (altijd met vensterglazen) en hij sprak altijd in een beatvocabulaire. Hij maakte van zichzelf een modecliché én een icoon en zijn stijl werd zo nauw verbonden met de jazz dat als cartoonisten een karikatuur van jazz wilden maken, ze altijd Diz kopieerden. En de muziek? Nou, die rockte natuurlijk.

Upload: 'Dizzy atmosphere'

24 The Swingle Sisters with The Modern Jazz Quartet

Place Vendome, Musical Rendezvous 1967 De beste zanggroep ter wereld gaat op de hippe toer, terwijl Bach nog nooit zo cool klonk (sorry, Walter Carlos). Upload: 'Air for G string'

23 Herbie Hancock

Headhunters, cbs 1973

Het eerste echte fusionalbum ter wereld. Headhunters was Hancocks antwoord op funk, rock en al het andere wat in het begin van de jaren 70 de hitlijsten binnenstormde. Het was funky en rock en had niet weinig te danken aan Sly Stone (met name 'Thank you falettinme be mice elf again'), maar in feite was het zonder beperkingen, wat het nog opwindender maakte. De plaat had ook enorme Afrikaanse invloeden. 'De roots van muziek komen daarvandaan,' zegt Hancock. Upload: 'Watermelon man'

22 The Gil Evans Orchestra

Out of cool, mca 2000

Rip het, het is een van de albums waar alle critici het over eens zijn: zij vinden het geweldig. Upload: 'Sister Sadie'

21 Quincy Jones

Straight no chaser: the manyfaces of..., Universal 2000 De producer van Michael Jackson heeft een erfgoed dat zich uitstrekt tot Count Basie en Thelonious Monk. Hij speelde koper, droeg een dashiki en schreef'Soul bossa nova', voor altijd geassocieerd met Austin Powers. Upload: 'Jive samba'

20 Bill Evans Trio

Sunday at the village vanguard, Riverside/Original Jazz Classics 1964

Een van de belangrijkste opnamen van de jazz. Dit is het beste voorbeeld van de capaciteit van Evans om het samenspel in zijn band aan te moedigen. Hij verliet de band van Miles Davis omdat hij niet om kon gaan met de vijandigheden tijdens optredens (hij was blank en speelde op een subtielere manier dan zijn collega's). Evans vormde een trio en nadat hij twee goede albums had uitgebracht (Portrait of jazz uit 1959 en Explorations uit 1961) nam hij op een zondag in juni zijn meest passende testament op. Volgens zijn producer Orrin Keepnews (fantastische naam, Orrin) was het 'een relatief pijnloze manier om een album uit de normaal gesproken moeizaam meewerkende pianist te trekken'. Op de opvolger Waltzfor Debbie, die op dezelfde dag is opgenomen, kun je 'Milestones' op de piano horen.

Upload: 'Gloria's step (Take 2)' 19 Tania Maria

The queen of Brazilian jazz, Manteca 2003 'Ik koos muziek en de muziek koos mij,' zei de gepassioneerde en wispelturige zangeres uit Sao Luis. Haar compromisloze platen mixen Afrikaans-Latijnse muziek met pop, jazz en funk. Ze zitten boordevol pit. Upload: 'Triste'

18 John Coltrane

A love supreme, Impulse! 1964

Een van de populairste jazzplaten aller tijden, een verzameling nummers die een hoogtepunt vormen van de hogeschooljazz. Coltrane was een genie, maar hij stond ook bekend om zijn aanmoedigingen aan iedereen die dacht dat een saxofoonsolo wekenlang kon duren. Toen Coltrane op zijn veertigste stierf, schreef Philip Larkin dat Coltrane alleen gecomplimenteerd kon worden met zijn formaat: 'Als hij vervelend was, was hij enorm vervelend. Als hij lelijk was, was hij spuuglelijk.' Ondanks dat was hij geniaal. Koop in geen geval Alice Coltranes versie van de klassieker van haar man, het zal de buren ergeren, jezelf een knallende hoofdpijn bezorgen en waarschijnlijk je laptop beschadigen.

Upload: 'Acknowledgement'

17 Art Blakey & The Jazz Messengers

A night in Tunesia, Bluebird 1957

Dit is de complete nalatenschap van het eerste sextet van Art

Blakey. Hij formeerde het nadat Horace Silver, Donald Byrd en Hank Mobley zijn band verlieten om op eigen benen te gaan staan. Op het album staat het exotische titelnummer van Dizzy Gillespie, een nummer dat voor Blakey was gemaakt vanwege de hypnotische patronen en een nummer dat hij wel tien keer zou opnemen in het volgende decennium. Deze versie is waarschijnlijk de meest glorieuze: dertien minuten uitzinnige hardbob en een van die platen die je kunt blijven draaien. Upload: 'Offthewall'

16 Chet Baker

The best of Chet Baker sings, Pacific Jazz 1989 Met zijn trompetgeluid zo licht als een vlieger en een stem die altijd op het randje van valsheid balanceerde - sommige mensen beweren dat hij nooit had moeten gaan zingen - waren de platen van Baker een perfecte balans tussen zonneschijn en schaduw. Zijn succesvolste uitingen waren klassieke liefdesliedjes en hij werd bekend als een soort romantische balladezanger, alhoewel zijn eigen leven bepaald niet over rozen ging. Hij was de ster uit Let's get lost, de fantastische film van Bruce Weber. Binnenkort wordt een grote Hollywoodfilm over hem gemaakt. Leonardo di Caprio is jarenlang geobsedeerd geweest door Baker en wil per se hem in de film spelen. Upload: 'I remember you'

15 Miles Davis

Milestones, Columbia 1958

Het kronkelende titelnummer is de beste plaat die Miles ooit heeft gemaakt. John Coltrane speelde toen in zijn band en als de saxofonist zichzelf weer eens te buiten ging, zei de trompettist: 'Coltrane, je hoeft niet alles te spelen.' Maar natuurlijk deed hij dat wel. Upload: 'Two bass hit'

14 Charles Mingus

The black saint en the sinner lady, Impulse! 1963 Bij de release was Mingus ervan overtuigd dat mensen het een folkplaat zouden vinden (hij startte zijn tour als The Charles Mingus New Folk Band). En hoewel hij regelmatig patiënt was in het New York Bellevue psychiatrisch ziekenhuis, waren mensen gewend aan zijn bizarre uitvallen (het is geen folkplaat). Het album heeft het gevoel van een film van Elmer Bernstein (dramatisch en controversieel) en wordt door veel critici beschouwd als de beste jazzplaat ooit. Het was bovendien de eerste jazzplaat waarop gebruik werd gemaakt van overdubs. Upload: 'Duet solo dancers'

13 Duke Ellington

Money jungle, Blue Note 1962

Omdat hij wordt gezien als de beste componist van Amerika in alle genres is het moeilijk om een album van Ellington uit te kiezen. Maar dit is een van zijn beste uit de jaren 60. Grillig, maar cool. Upload: 'Wig wise'

12 Dave Brubeck

Time out, Columbia 1959

Aan het eind van de jaren 50 was Brubeck de grootste jazzster in Amerika. Hij was een blanke pianist die de gemiddelde Amerikaan veroverde die net gewend was aan de expansiedromen van de voorsteden. Hij was de hippe vogel die je goed mocht vinden, de jazzmusicus die de Stepford Wives geen angst aanjoeg als hij op een zaterdagavond langskwam voor cocktails. De critici van Brubeck vonden hem alleen maar een blaaskaak met veel gebral. '(Zijn publiek) geniet van het aanbod van titels als "Blue rondo a la Turk",' schreef een criticus, 'omdat dit impliceert dat zij verstand hebben van blues, rondo's en zelfs Turken.' Op deze plaat staat 'Take five', terecht een van de populairste platen aller tijden. Het niet hebben van deze plaat staat gelijk aan het ontbreken van Revolver of London calling in je collectie. Upload: 'Take five'

11 Dexter Gordon

One flight up, Blue Note 1964

De opvolger van Our man in Paris en het tweede Europese album van Gordon. Het door Donald Byrd geschreven 'Tanya' duurt achttien minuten, een hele kant van een ouderwetse vinylplaat, en het is een van de ontroerendste stukken muziek die ooit zijn opgenomen. Upload: 'Coppin' the haven'

10 Miles Davis

Birth of cool, Capitol 1956

Davis was moe van wat hij de starheid van bebop noemde (hij had trompet gespeeld in het Charlie Parker Quintet) en hij was niet in staat om te wedijveren met het snelvurende spel van Dizzy Gillespie. Daarom ging de man in het groene shirt, zoals hij al snel werd genoemd, samenwerken met Gil Evans. Dit leidde tot jazz met grotere ruimten en lichtere klankstructuren: cooljazz. Upload: 'Move'

9 The Horace Silver Quintet

Song for my father, Blue Note 1964

Nog een enorme hit voor Blue Note en een van de meest memorabele platen van Silver. Het titelnummer is gebaseerd op een Portugees ritme. Zijn vader had hem meerdere malen aangespoord om dit thema uit te proberen (vandaar de titel). Silver was zo tevreden met het resultaat, dat hij zijn vader om een foto vroeg die hij voor de hoes wilde gebruiken. Het pianorefrein werd tien jaar later met succes gebruikt voor 'Rikki don't lose that number' van Steely Dan. Upload: 'Song for my father'

8 Ella Fitzgerald

Sings the Cole Porter songbook, Verve 1956 De plaat die van een grote Amerikaanse stem een nationale schat maakte. Deze collectie was het idee van Norman Granz, de oprichter van Verve Records, die zes jaar lang had geprobeerd om The First Lady of Song onder contract te krijgen. Hij vond dat zij ondermaats materiaal had opgenomen. Toen hij haar eindelijk had laten tekenen, zette hij haar drie dagen in een studio en dit album was het resultaat. Het was zo succesvol dat het werd gevolgd door collecties die waren gebaseerd op werk van Rodgers en Hart, Duke Ellington, George Gershwin, Irving Berlin en Kern en Mercer, maar dit was de gedenkwaardigste. Haar uitvoering van 'Ev'iy time we say goodbye' maakt helemaal gehakt van Mick Hucknall. Upload: 'Night and day'

7 Keith Jarret

The Köln concert, ecm 1975

De ingetogen aard van dit livealbum is te wijten aan het feit dat Jarret voor het concert 24 uur niet had geslapen. Maar dat niet alleen, want de piano was ook in een erbarmelijke staat, waardoor Jarret de hoge tonen moest vermijden. 'Toen ik uiteindelijk moest spelen, was dat een opluchting, omdat er verder niet meer te vertellen viel,' zegt Jarret. 'Ik ging het podium op met de gedachte dat ik het gewoon met deze piano moest doen en dat de rest allemaal de boom in kon.' Deze geïmproviseerde set maakte niet alleen van Jarret een jazzsuperster, ook het kleine ecm-label groeide enorm door de drie miljoen exemplaren die hiervan werden verkocht. Upload: 'Part 1'

6 Clifford Brown

Clifford Brown with strings, Verve 1955 Stel je het begin van een Franse film voor. De camera glijdt tijdens de schemering over de Parijse daken, zakt vervolgens een paar verdiepingen en gaat een klein kelderraam binnen. Daar zien we sigarettenrook naar het gewelfde plafond omhoogkringelen en saxofoons die glinsteren als gepolijste wapens. Nou, zo klinkt Clifford Brown ongeveer. Hij was een sentimentele blazer, sommigen zeggen de beste van zijn generatie, maar hij stierf een jaar na deze opnamen door een auto-ongeluk. Hij heeft dus nooit zijn potentieel kunnen waarmaken en dit is zijn erfgoed. Upload: 'Laura'

5 Charlie Parker

Yardbird Suite, Castle Pie 2000

Parker was de koning van de bop, de snelste saxofonist van het westen en in die tijd (halverwege de jaren 40) was hij een van de coolste mannen van Amerika. Op deze verzameling staan veel van zijn klassiekers, denk aan 'Ornithology', 'Ko-ko', 'Groovin' high' en andere, en bovendien zijn beste opname ooit, het onvergelijkbare 'A night in Tunesia'. Dit is niet alleen een van de beste jazzplaten aller tijden, maar überhaupt een van de beste platen ooit. Parker had een vreselijke neiging tot zelfdestructie en voordat hij uiteindelijk in 1955 stierf aan een overdosis heroïne (hij was 34, maar de lijkschouwer dacht met iemand van 60 van doen te hebben), werd hij behoorlijk verslaafd aan alles wat maar opgebrand kon worden. Hij was verantwoordelijk voor het opnemen van enkele van de beste nummers van de 20e eeuw, maar bovendien kwam hij met het ultieme jazztruïsme: 'Als je iets speelt wat verkeerd lijkt, speel het dan opnieuw en speel het vervolgens een derde keer. Dan denkt men dat het zo hoort.' Upload: 'A night in Tunesia'

4 Miles Davis

Sketches of Spain, cbs 1960

Dit is de soundtrack van een film die nog gemaakt moet worden. Het uitstapje van Miles naar het Spaanse binnenland bevat verbazingwekkende uitvoeringen van klassieke componisten, zoals 'Concierto de Aranjuez' van Rodrigo en 'Solea' van Gil Evans. Het eerste is onbetwist de succesvolste jazzbewerking van een Europees klassiek stuk en het tweede is eenvoudig een van de mooiste dingen die Miles ooit heeft opgenomen. Zoals de tekst op de originele hoes luidt, is de muziek zo natuurlijk, zo aangeboren, dat het lijkt alsof Miles geboren is als een zigeuner in Andalusië. Oorspronkelijk werd dit album door

de critici ontvangen als een van zijn mindere werken, maar het is in de loop der jaren geleidelijk in status gestegen. Upload: 'The pan piper'

3 Stan Getz/Joao Gilberto

Getz/Gilberto, Verve 1964

Meer dan veertig jaar lang heeft Astrud Gilberto de vriendelijke, lyrische sambaballaden uit Brazilië gezongen, een carrière die een vliegende start kreeg door een gelukkig ongeluk in 1963 in een opnamestudio in New York. Eerder dat j aar had Stan Getz de Braziliaanse pianist Antonio Carlos Jobim gebeld en hem gevraagd wat nieuw materiaal mee te brengen. Getz wilde de opvolgers van Jazz samba en Jazz samba encore opnemen, zijn elpees waar hij mee doorbrak. Daarop stonden de hits 'Desafinado' en 'One note samba'. De sensuele samba die door de zon werd gekust en die door Jobim die dag werd meegenomen naar de studio, was 'The girl from Ipanema', en hij bracht ook een vriend mee, de gitarist Joao Gilberto. Het nummer was een levendig bewijs van het pure geluid van de tenorsax van Getz in combinatie met de intieme, kleffe stem van Gilberto. Tijdens de opnamen werd echter duidelijk dat Gilberto alleen in het Portugees kon zingen. Daarom vroeg Getz Astrud, de 24-jarige, in Bahia geboren vrouw van Gilberto, om voor hem te zingen. Haar bijdrage werd oorspronkelijk als zo gering beschouwd, dat zij niet eens genoemd werd. Haar roem steeg toen een aangepaste versie op de vijfde plaats van de Amerikaanse hitlijst terechtkwam. Upload: 'The girl from Ipanema'

2 John Coltrane

Giant steps, Atlantic 1960

Met dit album brak Coltrane door, met name door het titelnummer, waarover een criticus ooit zei dat het 'vol was met constant veranderende akkoorden (elke beat werd gevolgd door een akkoordenwisseling) en met een melodie waarvan de eindeloos uitgespreide, vreemde intervallen - giant steps - leken te zijn gemaakt om het leven van de solisten moeilijk te maken'. Coltrane experimenteerde ook met modale jazz op dit album, wat niet zo verrassend was. In die tijd werkte hij namelijk met Miles Davis samen aan Kind of blue. Upload: 'Spiral'

1 Miles Davis

Kind of blue, cbs 1959

Het zachte, gedempte trompetgeluid van Miles (droog als een martini) is synoniem geworden aan 'cooljazz' en er bestaat geen beter voorbeeld van dit genre of van zijn kunst dan dit album. Kind of blue is de best verkochte opname uit de totale catalogus en het best verkochte jazzalbum aller tijden. Het staat regelmatig bovenaan in de favorietenlijstjes en het is een sjabloon geworden van hoe een jazzplaat moet zijn. Het is misschien ook de meest invloedrijke jazzplaat die ooit is uitgebracht. Muzikaal gezien is het waar de modale jazz echt tot zijn recht kwam en waar lineaire improvisatie op de voorgrond kwam te staan (Davis speelt Beckett waar John Coltrane Joyce speelt). Daarnaast zijn de nummers van dit album door iedereen gecoverd, van Larry Carlton tot Ronny Jordan. Zijn invloed reikt erg ver: 'Breathe' van Dark side of the moon van Pink Floyd was gebaseerd op een akkoordenschema van dit album. Vanaf de vluchtige introductie met piano en bas tot aan de geraffineerdheid in volle vlucht van 'Flamenco sketches' is Kind of blue de ultieme personificatie van de moderne cool. En volgens Donald Fagan van Steely Dan is het ook iets veel belangrijkers: 'seksueel behang'.

Upload: 'So what'

5. Hiphop-iPod: de belangrijkste 25 hiphopalbums

Postrationalisering is gebruikelijk in popmuziek, met name onder leidinggevenden van de platenmaatschappijen. Denk maar aan al die lui die bijna bands onder contract hadden gehad als The Beatles, The Sex Pistols, Culture Club, Run dmc, Primal Scream en Coldplay en een plausibele reden moesten bedenken waarom het ze niet gelukt was. En terwijl er nog steeds mensen zijn die niets met hiphop hebben, omdat ze denken dat het hoofdzakelijk bestaat uit het schreeuwen van iemand over een sample van een plaat van iemand anders, zijn er ook genoeg mensen die pretenderen het goed te vinden... en sommige vinden het ook echt goed.

1. Kayne West: The college dropout (Roc-A-Fella) 2004. 2. Run dmc: Raising heil (Profile) 1986. 3. Eminem: The slim shady lp (Interscope) 1999. 4. Public Enemy: It takes a nation of millions (Def Jam) 1988. 5. Afrika Bambaataa: Looking for the perfect beat (Tommy Boy) 2001. 6. Wu-Tang Clan: Enter the Wu-Tang (Loud) 1993. 7. epmd: Strictly business (Priority) 1988. 8. Eric B & Rakim: Paid in full (4th and Broadway) 1987. 9. Dr Dre: The chronic (Death Row) 1992. 10. OutKast: Aquemini (La Face) 1998.11. Grandmaster Flash & The Furious Five: The message (Sugarhill) 1983. 12. De La Soul: 3 Feetand rising (Tommy Boy) 1989. 13. Snoop Doggy Dog: Doggystyle (Death Row) 1993. 14. Notorious b.i.g.: Ready to die (Bad Boy) 1994.15. Beastie Boys: Paul's Boutique (Capitol) 1989.16. The Roots: Phrenology (mca) 2002. 17. Nas: Illmatic (Columbia) 1994. 18. n.wa: Straight outta Compton (Ruthless) 1998. 19. ATribe Called Quest: The low end theory (Jive) 1991. 20. Laulyn Hill: The miseducation of Lauryn Hill (Sony) 1998. 21. The Neptunes present... Clones (Star Trak) 2003. 22. The Fugees: The score (Ruffhouse) 1996. 23. The Streets: A grand don't come for free (Locked On) 2004. 24. Various artists: The best ofEnjoy Records (Hot) 1989. 25. Ice Cube: Death certificate (Street Knowledge) 1991.

6. Nog steeds honing in de thee? Engelse country-gardenrock

'How many foxgloves, tum-ti-tum-ti-tum...?' Ah, hoe ontroerend weerklinkt die hymne voor de tuinenschoonheid in de ziel van Albion. Waarom? Zelfs de Britse rockers kunnen de allure van de soezende geluiden van grasmaaiers niet weerstaan en het verre geluid van kerkklokken. Hier krijg je negentig minuten van de bloeiendste Engelse country-gardenrock.

Denk terug aan een tijd van voor de wolkenkrabbers en bondagebroeken, voor geometrische kapsels en plissérokken, voor gymschoenen met de nadruk op het merk en baseballcaps die achterstevoren werden gedragen. Denk terug aan een tijd - ruw geschat tussen halverwege de jaren 60 en halverwege de jaren 70 - van theecakes, cricket en grote huizen op het platteland, toen alles goed was op het Engelse platteland, toen rijke jongelui met gitaar, fluit en altijd eigenaardige keyboards pastorale muziek maakten die hun omgeving meer dan completeerden.

Dit was de periode waarin rocksterren zich gingen bezighouden met de aandelenmarkt, rond gingen hangen in countryhuizen, aristocratische trekjes kregen, oude sportwagens kochten en vaak sportieve, opzichtig gestreepte blazers. Ze ontvluchtten de voorsteden van Zuidoost-Londen en Liverpool en vervolgens de penthouses van Mayfair. John Lennon verhuisde met veel ruchtbaarheid naar Weybridge, Charlie Watts kocht de 13e-eeuwse met een gracht omgeven boerderij van lord Shawcross in Lewes en Bill Wyman werd ambachtsheer nadat hij Gedding Hall had gekocht. Snel daarna verhuisde iedere zichzelf respecterende rockgod naar het platteland, gekleed als Kevin Ayers (van wie Joy of a toy uit 1969 typische Engelse country-gardenrock is op zijn verst gemaaid en door plantenborders omgeven) en slaapliedjes schrijvend voor debutantes met vochtige ogen.

Natuurlijk was een hoop van dit materiaal rotzooi (Clifford T. Ward, kom maar naar beneden!) en slechts een paar artiesten slaagden erin zonder te verdrinken in zelfparodie. En hiermee niet alleen de platen die het genre het beste representeren ('Pinbair, 'Song for insane times' en 'River man'), maar ook platen die het genre ter discussie stelden ('House in the country', 'Sunny afternoon', 'Time of the season' en 'Country house'). Het was een stijl die niet echt de punk overleefde en alhoewel mensen als Dream Academy, Everything But The Girl en Paul Weller verschillende platen hebben gemaakt op basis waarvan ze misschien wel tot het genre zouden behoren, de gedachte alleen al zou waarschijnlijk voor hen een anathema zijn. En wat de Amerikanen betreft, die mogen natuurlijk binnen geen kijkje nemen (er is dus ook geen plaats voor het magnifieke 'Country home' van Neil Young en 'Our house' van csny).

En zo is dat. Om in de stemming te komen, verpak je je iPod in een brokaten hoesje en overdenk je de tekst van de hoes van Smiling phases, het retrospectieve album uit 1991 van Traffic: 'Er is een land waar krekels tsjilpen in zonovergoten weiden en heldere, rode klaprozen een groet zwaaien over de hagen. En in dat land, over de vallei, genesteld aan de kant van de heuvel, staat een witgeschilderd huisje, met rozen rond de deur. De diepe stilte van het Engelse platteland wordt langzaam onderbroken door het ritmische geluid van het ademen van vier jonge muzikanten, die naar binnen slenteren...'

The Zombies

'Time of the season' (3.26), single (Decca) 1968 'What's your name... who's your daddy, is he rich like me?' Wat een bekentenis en ook nog van een zo jong iemand! Deze opmerkelijke sfeerplaat was de laatste hit van The Zombies voordat ze uit elkaar gingen. Voordat hij een solocarrière begon, werkte zanger Colin Blunstone eerst bij een verzekeringskantoor, waarmee hij voor altijd zijn dekmantel had prijsgegeven. Maar hij kon altijd nog terugdenken aan een tijd van eeuwigdurende zonsopgangen waarin hij over graveloprijlanen reed in prachtige gehuurde Rolls'en.

The Kinks

'House in the country' (2.55), album: Face toface (Pye) 1966 Ray Davies was de eerste rockster die erkende dat zijn maten niet langer als studenten leefden. Zijn studie van de 'rockende aandeelhouder' is uniek in zijn soort ('... a house in the country, where he likes to spend his weekends...'). Face toface was een soort conceptalbum en er staan ook 'Sunny afternoon' en 'Most exclusive residence for sale' op (iedere rockster krijgt uiteindelijk namelijk genoeg van het platteland).

Kevin Ayers

'Song for insane times' (3.57), album: Joy of a toy (Harvest) 1969

Scenario: een groep vermogende lui zit rond een open haard in een groot huis op het platteland in het midden van Surrey. Ze geven elkaar de flessen rioja door en de bekende 'groene' rookwaren. Er worden gedichten gelezen, elpees worden helemaal gedraaid en lichaamssappen worden uitgewisseld. Bij dit nummer werd Ayers begeleid door The Soft Machine.

Roy Harper

'One of those days in England' (3.18), single (Harvest) 1977 Een ongebruikelijk vrolijke ballad (maar lichtjes levensmoe) van de sombere singer-songwriter, een kiekje van Blighty gezien door een (gebroken) bril met regenboogglazen. Harper zat ooit een tijdje in het Lancaster Moor Mental Institution en bracht een jaar door in een gevangenis in Liverpool.

Donovan

'I likeyou' (5.10), album: Cosmic wheels (Epic) 1973 De oorspronkelijke elf uit het prerafaëlitische tijdperk Donovan Leitch is waarschijnlijk beter bekend vanwege zijn sentimentele jingles uit 1960 ('Mellow Yellow' en 'Sunshine Supermen' van Gift from a flower to a garden). Dit is echter een van de beste dingen die hij ooit heeft opgenomen. 'Sad city sister, on avenue of palm...'

Brian Protheroe

'Pinball' (3.03), album: Pinball (Chrysalis) 1974 Een veelal ondergewaardeerde klassieker uit halverwege de jaren 70 die in die tijd heel veel werd gedraaid door Nicky Horne van Capital Radio.'Got a call from a good friend, come on down for the weekend, didn't know if I could spare the time...' Behoorlijk letterlijke, sympathieke gekheid. Het nummer heeft recent een opleving doorgemaakt doordat het is opgenomen op Guilty pleasures van Sean Rowley, alhoewel ik erbij moet vermelden dat het zeker geen guilty pleasure is om ernaar te luisteren.

Gary Shearston

'I get a kick out of you' (3.19), album: Dingo (Antilles) 1974 De prachtige uitvoeringen van Bryan Ferry van 'You got to my head' en 'These foolish things' zijn misschien beter bekend, maar deze interpretatie van een traditioneel cocktailpartynummer is een verloren meesterwerk. Iemand een drankje op het gras? (En een snelle download als niemand kijkt?)

Nick Drake

'The river man' (4.28), album: Five leaves lejt (Island) 1969 De weemoedige stijl van Drake was in Engeland net zo invloedrijk als Gram Parsons in Amerika. Dit melancholieke loflied is een van zijn mooiste, zowel muzikaal als tekstueel: 'Going to see the river man, going to teil him all I can, about the ban on feeling fine...'

Greenslade

'Bedside manners are extra' (6.13), album: Bedside manners are extra (Warner Brothers) 1973

Progressive rockband met zware keyboards van wie de elpeehoezen door de grafische man van Yes, Roger Dean, werden gemaakt. Greenslade klonk, zorgelijk genoeg, af en toe als Supertramp. Dit is echter onvervalste Engelse country-garden praalrock.

Brian Eno

'By this river...' (3.02), album: Before and after scienee (Polydor) 1977

Bij de oorspronkelijke release werd dit album geleverd met vier aquarellen van Eno's medewerker Peter Smidt, schilderijen die een erg gedetailleerde weergave waren van een soort huiselijke gelukzaligheid.

Pink Floyd

'A pillow of winds' (5.08), album: Meddle (Harvest) 1971 Toen Pink Floyd werd geleid door Syd Barret, slaagde de band erin om een combinatie te maken tussen Engelse psychedelische sprookjesrock en elektrische vormeloze rock. Pas nadat Barret de band verliet, ontwikkelde Floyd hun enorme, architectonische lawaai, een geluidsmuur die af en toe werd onderbroken door een raar folknummer uit de ruimte. Net als dit nummer.

Blur

'Country house' (3.57), album: The great escape (Parlophone) 1995

Op papier is dit gewoon een plaat van The Kinks van halverwege de jaren 60 die een gigantische productie uit het eind van de 20e eeuw heeft gekregen en wat versterkte ironie. Terwijl ik het speel over de minispeakers van de PowerBook nu ik dit typ, klinkt het ook zo, alhoewel dat niet per se slecht hoeft te zijn.

The Kinks

'Sunny afternoon' (3.31), album: Face toface (Pye) 1966 Dit nummer werd geschreven als reactie op de verkiezingsoverwinning van Labour in dat jaar. Het was een spottend onderzoek van het nieuwe leven van Ray Davies als lid van de poparistocratie: 'The taxman's taken all my dough, and left me in my stately home.' Davies noemde het nummer zelf 'Magisch... je weet het gewoon zelf als je een fantastische plaat hebt gemaakt.' Het nummer werd uitgebracht in juni 1966 en kwam direct op 1 binnen.

Kevin Ayers

'Girl on a swing' (2.48), album: Joy of a toy (Harvest) 1969 Het eerste soloalbum van het voormalige lid van The Soft Machine was vol van onschuld en weemoedigheid, het was een door drugs beneveld meesterwerk van kinderachtige excentriciteit. Ayers werd bij dit album geholpen door Robert Wyatt op drums en door pianist-arrangeur David Bredford.

Colin Blunstone

'Say you don'd mind' (3.20), album: I don't believe in miracles (cbs) 1982 heruitgave

Dit droevige lied van Denny Laine werd opgenomen in 1971 en stond in februari 1972 in de Britse hitlijsten. De andere solohits van Blunstone zijn 'Wonderful', 'How could we dare to be wrong' en het titelnummer van dit album, dat door Russ Ballard is geschreven.

Jethro Tull

'Living in the past' (3.20), single (Island) 1969 Alhoewel Ian Anderson er steeds meer uitziet als een personage uit een film van Monty Python (met name als hij op één been staat en zijn fluit bespeelt) en hoewel veel van het materiaal van zijn band de neiging heeft om stompzinnig te zijn, is dit een goed voorbeeld (een van hun betere momenten) van middeleeuwse rock. Voel al dat hout.

Traffic

'No face, no name, no number' (3.30), album: Mr Fantasy (Island) 1968

Traffic was de eerste Britse band die het 'echt voor elkaar had op het platteland' en dit nummer is daar het bewijs van. 'No face...' werd opgenomen in een cottage in Berkshire waar de groep driejaar woonde. Zij waren gastheer voor verschillende bezoekende sterren, inclusief Eric Clapton en Pete Townshend. Hallo luchten, hallo bomen.

The Beatles

'Fooi on the hill' (3.00), EP: Magical mystery tour (Parlophone) 1967

'Day after day...' Dit nummer is opgenomen tijdens de sessies voor Sgt Pepper en de luchtige creatie van McCartney 'zweeft', volgens wijlen Ian MacDonald, schrijver van het geweldige Revolution in the head: The Beatles' records ft the sixties, 'rustig in de lucht op een plaats waar geen tijd en haast leven'.

Kevin Ayers

'Lady Rachel' (5.16), album: Joy oftoy (Harvest) 1969 'She climbs up the stairs, by the light of a candle...' Nog meer sprookjesachtige onzin van de meester van het louche. Geef de ijsthee met spijkers maar door.

Paul Weller

'Sunflower' (4.06), album: Wild wood (Go! Discs) 1993 De vroege video's van The Style Council lieten een spottende visie van Weller zien op het Engeland tijdens de zomer. Veel van zijn nummers hebben overduidelijk deze teneur, inclusief 'Long hot summer' en 'Have you ever had it blue?' en het meeste van zijn solowerk.

XTC

'Chalkhills and children' (4.45), album: Oranges and lemons (Virgin) 1989

Tijdens de jaren 80 sloot bandleider Andy Partridge zichzelf op in de studio en xtc werd van een new-waveband een psychedelische postmodernistische band die voor altijd opgesloten zat in Pepperland. Hoewel ze vastberaden waren om over te komen als milde excentriekelingen, waren ze toch in staat om geweldige popliedjes te schrijven. Net als dit staaltje 'Beach Boys in The Cotswolds'-achtige grasgroene rêverie.

Stackridge

'Anyone fortennis?' (2.30), album: Friendliness (mca) 1972 Sloten gemberbier! Dit Bonzo-achtige tripje van deze West Country-rockers is spitsvondige, geinige onzin. Ze zijn ook gespecialiseerd in artistieke instrumentale nummers met titels als 'Lummy days' en 'God speed the plough'. Er zit wind in hun teren kussens.

John Martyn

'Small hours' (8.40), album: One world (Island) 1977 De sfeervolste plaat van Martyn en een van zijn commercieelste. De titel zegt alles: een liedje dat net na zonsopgang gedraaid moet worden als de stimulansen misschien iets te veel blijken en je iPod opnieuw geladen moet worden.

7. De beste 'punk'-playlist aller tijden!

Als er iets in iTunes moet worden geïmporteerd als aac-bestand (wazig en van lofi-kwaliteit), dan is het wel dit: ruig, lichamelijk en waarschijnlijk voor de eerste keer gehoord over een onbetrouwbare PA in een nog onbetrouwbaardere club, waar de condens van de muren droop, het bier van de trap sijpelde en god mag weten wat over de toiletpotten stroomde.

1.'(White man) in Hammersmith Palais' van The Clash. Single 1977. Epic (in tegenstelling tot cbs of Sony, als we het er toch over hebben). 2. 'All around the world' van The Jam. Single, 1977. Urgent. 3. 'Alone together' van The Strokes. Is this it,

Frantic. 4. 'Are you recieving me?' van xtc. Single, 1979. Electric. 5.'Armagideon time' van The Clash. Single, Bkant, 1979. Loping. 6.'Autonomy' van The Buzzcocks. Album: Another music in a different kitchen, 1978. Elliptical. 7.'Blank generation' van Richard Heil & The Voivods. Single, 1977. Vacant. 8.'Butterfly collector' van The Jam. Single, B-kant, 1978. Bitter. 9.'Can't stand me now' van The Libertines. Single, 2004. Contemporary. 10. 'Complete control' van The Clash. Single, 1977. Awesome. ll.'Damaged goods' van The Gang of Four. Single, 1978. Post-modern. 12.'Dancing with myself van Generation X. Single, 1980. Manie. 13.'Dead leaves and the dirty ground' van The White Stripes. Album: White blood cells,

Blue. 14.'Don't woriy about the government' van de Talking Heads. Album: '77, 1977. Academie. 15.'Emergency'van 999. Single, 1978. Afterthought. 16. 'Feel a whole lot better' van The Flamin' Groovies. Single, 1976. Proto. 17.'Femme fatale' van The Velvet Underground. The Velvet Underground and Nico, 1967. Whipped. 18. 'Garageland' van The Clash. The Clash, 1977. Retort. 19. 'Gloria' van Patti Smith. Horses, 1975. Cover. 20.'God save the queen' van The Sex Pistols. Single, 1977. Incendiary. 21. 'Hate to say I told you so' van The Hives. Your new favourite band, 2003. Fat. 22.'High school' van The MC5. Back in the usa, 1970. Juvenile. 23.'Hong Kong garden' van Siouxsie & The Banshees. Single, 1978. Gothic. 24. 'I got a right' van Iggy Pop. Single, 1977. Sonic. 25. 'I remember you' van The Ramones. The Ramones leave home,

Haunting. 26. 'International' van Thomas Leer. Single,

Cosmopolitan. 27.'Keys to your heart' van The 101 'ers. Single, 1976. Pubby. 28.'Kill city' van Iggy Pop. Kill city, 1977. Affected. 29. 'London calling' van The Clash. London calling,

Rallying. 30.'Love lies limp' van Alternative TV. Flexidisc, 1977. Floppy. 31.'Marquee' moon' van Television. Marquee moon, 1977. Electric. 32. 'New rose' van The Damned. Single, 1976. First (of sorts). 33. 'No more heroes' van The Stranglers. Single, 1977. Doors. 34.'0utdoor miner' van Wire. Single, 1978. Poppy. 35. 'Police car' van Lany Wallis. Single, 1978. Haiiy. 36.'Public image' van Public Image Ltd. Single, 1978. Reinvented. 37.'Pump it up' van Elvis Costello and The

Attractions. Single, 1978. Four-eyed. 38.'Rip her to shreds' van Blondie. Blondie, 1977. Dyed. 39.'Roadrunner' van Jonathan Richman. Single, 1977. Rockin'. 40. 'Safety-pin stuck in my heart' van Patrik Fitzgerald. Single, 1978. Acoustic. 41. 'Sex & drugs Ö rock 'n' roll' van Ian Dury and The Blockheads. Single, 1977. Generic. 42. 'She's lost control' van Joy Division. Unknown pleasures, 1979. Black. 43. 'Sketch for summer' van TheDurutti Column. The sandpaper album, 1978. Sandpapery. 44.'So it goes' van NickLowe. Single, 1976. First. 45.'Suspect device' van Stiff Little Fingers. Single, 1978. Irish. 46.'Teenage kicks' van The Undertones. Single, 1978. And again. 47.'The day the world turned day-glo' van X-Ray Spex. Single, 1977. Illuminated (Neon!). 48.'The first time' van The Boys. Single, 1978. Shouty. 49.'The sound of the suburbs' van The Members. Single, 1978. Suburban. 50.'Wholewide world'van Wreckless Eric. Single, 1978. Solo.

8. Van Burt Bacharach tot Groove Armada: de chill-outlounge op de planeet Relaxo

Ray Davies & The Button-Down Brass

'Up up and away'(2.10), album: Star Tracks (Philips) 1971 Dit is niet de voorman van The Kinks, maar de bijna legendarische trompettist uit de jaren 60. Hier stijgt hij boven zichzelf uit in een bijna punkachtige cover van het verheffende, kenmerkende nummer van Jimmy Webb. Het is opgenomen in 1968 en er staan drumpartijen op waar zelfs John Maher van The Buzzcocks zich voor zou schamen.

Burt Bacharach

Wives & lovers (2.46), album: Hit maker! (Kapp) 1965 Zoals instrumentale loungenummers moeten klinken, maar beter als dit krijg je het niet vaak. Dit is de kenmerkende opname van de eerste commercieel succesvolle jazzwals (als iemand al zoiets zou willen). Subliem.

Groove Armada

At the river (3.13), album: Vertigo (Pepper) 1997 Dit is een klassiek chill-outnummer waarin een repeterend sample wordt gebruikt van de countryzangeres Patti Page in een zen-aehtige stijl. Nadat het nummer uitkwam heeft een aantal dj's een uitvoering van 45 minuten in elkaar gezet. Hoewel het een beetje te veel van het goede lijkt om deze versie te uploaden (als je hem al kunt vinden) en het nogal wat waardevolle MB's in beslag neemt, zou ik het toch doen. Dit is een tonicum voor iedereen die 'van zanderige duinen en zoute lucht houdt'.

Herp Albert & The Tijuana Brass

Casino royale (2.37), single (AEtM) 1967 Dit is de vernietigende uitvoering van de ex-legertrompettist van het thema van David en Bacharach van de bizarre Bondparodie met als sterren David Niven, Peter Sellers en Woody Allen. De quasi-Amerikaanse sound van Alpert (dubbed 'ameriachi') was nooit zo relevant als hier en de blazers pijpten als nooit tevoren.

Sneaker Pimps

6 Underground (3.48), single (One Little Indian) 1996 Een echt chill-outnummer, dat de pech had om op de soundtrack van The saint terecht te komen, de vreselijke remake van de tv-serie uit de jaren 60 met Roger Moore in de hoofdrol. Alleen speelde nu Val Kilmer de hoofdrol. Toch is het een opmerkelijk nummer...

Sergio Mendes ft Brasil '66

Mas Que Nada (2.39), single (AEtM) 1966 Een van de eerste hits van de band. Deze vreemde mix van bossanova en jazz werd een hit op de dansvloeren van Londen in het begin van de jaren 80.

Garbage

Milk (4.46), album: Garbage (Mushroom) 1996

Het titelnummer van de Bondfilm die nooit werd gemaakt. Zo

werd deze glamourvolle nocturne omschreven bij de release.

Het was een soort achtergrondmuziek voor scènes waarin spionnen in casino's rondhingen in de donkere dagen van de Koude Oorlog.

Geoff Muldaur

Brazil (3.28), album: Brazil (Milan) 1992 Dit nummer stond op de verrassende soundtrack van de fantastische film van Teny Gilliam uit 1985. De manische uitvoering van Muldaur van het beroemde nummer 'Aquarela do Brasil' van Aiy Barroso is postmodernisme in het extreme.

Martin Denny

Exotique bossa nova (2.20), album: The versatile Martin Denny (Liberty) 1966

Het surreële huwelijk van Denny tussen rustige jazz en exotische soundeffecten werd in de jaren 60 'exotica' genoemd. Bijna psychedelische Hawaïaanse junglegeluiden voegde hij toe aan zijn platen: vingercimbalen, bamboestokjes, conga's en zeevogels. Hierdoor creëerde hij een aparte soort muziek, die vaak is gekopieerd, maar nooit is geëvenaard.

Primal Scream

Inner flight (5.02), album: Screamadelica (Creation) 1991 Dit is Bobby Gillespies bijna zonderlinge hommage aan het Smi/e-tijdperk van The Beach Boys (ik hoop echt dat iedereen daarmee ophoud, met name rem). En drugs? Heeft iemand al drugs genoemd?

Tony Hatch

Man alive (2.00), album: Downtown with Tony Hateh (Pye) 1967

Niemand heeft meer fantastische tv-nummers geschreven dan The Hatchet (maar ik moet toegeven dat ook niemand zo'n vreselijke heeft gemaakt). 'Man alive' (1965) is een van zijn beste, vol adrenaline, levendigheid en een gevoel van dringende noodzaak.

Original Theme

The odd couple (1.16), album: Television's greatest hits, volume II (Tee Vee Toons Inc.) 1986

Het magistrale titelnummer van Neal Hefti kon voor het eerst gehoord worden in de originele film uit 1967, maar de beste versie is die van de spin-off tv-serie die vanaf 1970 vijfjaar op de buis was. Hefti schreef natuurlijk ook het titelnummer voor de tv-serie Batman en hij werkte met Sinatra.

Sweetback

Love is the word (4.34), album: Stage (2) (Epic) 2004 Sweetback gebruikt zo'n driekwart Sade op deze tweede cd, die een gevarieerde collectie bevat van chill-outbeats, lofi-samples en pikante zang. Dit nummer gebruikt beetjes van 'Grease' en 'Between the sheets' van The Isley Brothers.

Bert Kaempfert ft His Orchestra

A swingin' safari (3.07), album: A swingin' safari (Polydor) 1962

Kwellende blazers, fluiten van niets, saaie strijkers en Afrikaanse ritmen. De muziek van Kaempfert zou pervers lijken als die niet zo verleidelijk was.

Helmut Zacharias

Tokyo melody (3.06), single (Polydor) 1964

Een Duits orkest door een donkere bril bekeken. Nog steeds een

vreemde, misleidende plaat.

Moloko

Pure pleasure seeker (6.30), album: Things to make and do (Echo) 2000

De art-dancetypen Roisin Murphy en Mark Brydon maken unplugged nu-lounge voor nu-mensen. Op deze cd staat de Boris Dlugosch-discoremix van hun Iberische chill-outklassieker 'Sing it back'.

Santo & Johnny

Sleepwalk (2.23), album: Mermaids soundtrack (Epic) 1990 Een opmerkelijk scherp gitaarsurfstandaardnummer dat Hawaï in iets meer dan twee minuten in je huiskamer brengt. The Chantays hadden niets aan.

The Art of Noise

Robinson Crusoe (3.49), album: The Best of The Art of Noise (China) 1992

Een geloofwaardige remake van het themanummer van de tvserie uit de jaren 60. Mysterieus.

John Barry

The girl with the sun in her hair (2.50), Album: The Persuaders! (cbs) 1971

Dit honingzoete liedje dat voor een shampooreclame is geschreven, is excessief overgoten met strijkers en laat zien dat zelfs het minder ernstige werk van Barry nog met 'kop en schouders(!) boven de concurrentie uitstak.

Massive Attack

Protection (7.51), album: Proteetion (Circa) 1994 Nog meer mistroostigheid uit donkere gangen, nog meer zang door Tracey Thorn, nog meer rook en spiegels waar je een erg grote snuif van kunt nemen. Dit is een opmerkelijke plaat en erg sfeervol.

The Beach Boys

Our prayer (1.06), album: 20/20 (Capital) 1969 Deze tekstloze rapsodie die Brian Wilson 'rock church music' noemde, was oorspronkelijk in 1966 voor Smile opgenomen. Zoals we allemaal weten, nam hij in 2004 met veel ruchtbaarheid het album opnieuw op met bijna letterlijke reproducties van 'Our prayer' en de rest van het album. Met de goede software is het binnenkort mogelijk om elk geluid uit elk decennium na te bootsen en het origineel te laten klinken en vice versa.

Virna Lindt

Shiver (2.53), album: Shiver (Compact) 1984

Een sublieme pastiche van een spionnenfilm, helemaal uit

Stockholm via de onheilspellende binnenwateren van Noord-

Londen. Stel je voor dat Thomas Leer met John Bariy zou samenwerken en je krijgt deze fantastische oefening in muzikale sofisterij. Een oude, grijze trenchcoat laatje nooit in de steek...

Ray Coniff

Music to watch girls by (2.57), album: It must be him (cbs) 1970 Een absurd nummer over de strijd tussen de seksen, dat niet helemaal instrumentaal is, alhoewel het er wel de dynamiek van heeft. Het is gecoverd door mensen als James Last, Andy Williams en Floyd Cramer (en het is te horen geweest in een dozijn tv-reclames), maar dit is de enige echte versie.

Grandaddy

Underneath the weeping willow (2.23), album: The sophtware slump (V2) 2000

Blij? Droevig? Hoe moet chill-out je laten voelen? Moet je zwelgen in nostalgie, je optimistisch voelen over de toekomst? Grandaddy is niet helemaal The Carpenters, maar achter hun dichte, donkere wolk schijnt de zon.

Francis Lai

Un homme & une femme (2.34), album: Un homme & une femme (United Artists) 1966

De grote prijswinnaar van het filmfestival in Cannes in 1966. Het stuk escapistische sentimentaliteit van Claude Lelouch heeft een van de herkenbaarste soundtracks van het decennium. Sinds het uitkomen van deze plaat zijn de wegen op het Franse platteland nooit meer hetzelfde geweest.

Burt Bacharach

Pacific Coast Highway (3.20), album: On the move (Chevrolet) 1970

Dit nummer roept beelden op van wuivende palmen, een koel Californisch briesje en sportcabriolets die door Santa Monica razen. Het liedje was zo succesvol dat het werd gebruikt voor reclame voor de Chevrolet-lijn uit 1970, inclusief de Caprice, de Monte Carlo en de Chevelle SS 396.

Moby

Novio (2.35), album: I like to score (Mute) 1997

Een sfeer van een afgelegen kerk, een middeleeuws koor en

een beetje piano. Zie ik hier een autoadvertentie voor me?

Swing Out Sister

Coney Island man (3.44), album: The kaleidoscope world (Phonogram) 1989

Een moderne tegenhanger van 'Pacific Coast Highway' van Burt Bacharach door de beste exponenten van Motownlounge van de popmuziek.

Nelson Riddle

Lolita Ya Ya (3.20), album: Lolita (mca) 1961

Het zwierige en behoorlijk stapelgekke refrein van de zwarte

komedie van Stanley Kubrick. Het is zo jaren 60 dat het pijn

doet.

Rithma

The return (3.25), album: Las Salinas sessions (Jockey Club Salinas) 2004

De muziek die je hoort als je een slok San Miguel neemt - het is net voor de lunch en je zit aan je tweede biertje - als je langs de Middellandse Zee raast vanuit de Jockey Club in Las Salinas (je bent trouwens op Ibiza).

Duncan Lamont

Desaflnado (2.16), album: The best of the bossa novas (mfp) 1970

In de jaren 60 en 70 maakte het British Music For Pleasure- label er een deugd van om middelmatige artiesten populair materiaal te laten coveren. Tijdens dit hele gebeuren slipten af en toe een paar geweldige platen door de mazen van het net. Dit is een van de beste, een prachtige interpretatie van de klassieke bossanova van Jobim. Meer dan dertig jaar is deze plaat niet meer te verkrijgen geweest (nadat de eerste persing was uitverkocht). Dit nummer kun je vrijwel niet vinden in de boeken, mocht je dat willen.

Alan Moorehouse

Fooi on the hill (2.53), album: Beatles, Bach ft Bacharach go bossa (mfp) 1971

Moorehouse noemt het arrangement van dit nummer en de andere die op het album staan ('Minuet in G', 'Musette in D', 'Do you know the way to San Jose' enzovoort) 'Happy Bossa'. Het is een mix van fluit, flügelhorn, tenorsax en elektrische klavecimbel, met recht een soufflé van een plaat.

Zero 7

I have seen (5.04), album: Simple things (Ultimate Dilemma) 2001

Donkerbruine stem en gewiekste studiopop. Dit hele album is een kunstwerk. In tegenstelling tot de opvolger die drie jaar later uitkwam, die rotzooi was.

Liberace

Theme from a summer place (2.25), album: The best of Liberace (mca) 1972

De extravagante verschijning van Wladziu Valentino, beter bekend als Liberace, maakte van hem een van de populairste pianisten van de jaren 50. Zijn melodramatische improvisaties (met veel trillers en dubbele octaven) was invloedrijker dan de meeste mensen beseffen. Dit nummer laat hem op een meer ingetogen manier zien.

Murry Wilson

The warmth of the sun (2.13), album: The many moods of Murry Wilson (Capitol) 1967

De vader van Brian, Dennis en Carl Wilson was jaloers op het succes van zijn zonen en bracht dan ook dit grotendeels zelf geschreven en geproduceerde album uit. Hierop staat deze extravagante uitvoering van een van de meest vertederende nummers van Brian.

The B-52's

Follow your bliss (4.10), album: Cosmic thing (Reprise) 1989 Dit werd voor hun comebackalbum opgenomen door Nile Rodgers. Het is een op gitaar gebaseerd instrumentaal nummer dat net zo goed is als elke surfsingle uit de jaren 60. De vleesgeworden zomer.

The Beaeh Boys

The nearest faraway place (2.36), album: 20/20 (Capitol) 1969 Dit nummer, dat is gecomponeerd, uitgevoerd en geproduceerd door Bruce Johnson, laat de broertjes Beach zien op hun meest eigenaardige manier. Het is opgenomen in een periode waarin ze hoofdzakelijk werden genegeerd. De strijkers zijn gearrangeerd door Van McCoy. 'Bruce deed hier iets heel moois mee,' zei Brian Wilson.

John Barry

Into Vienna (2.44), album: The living daylights (Warner Brothers) 1987

De fantastische, vergeten Bondfilm, de fantastische, vergeten soundtrack. Dit is een delicaat instrumentaal werk van Barry op de elpee waar ook 'If there was a man' van The Pretenders op staat. De andere fantastische, vergeten Bondsoundtrack is Never say never again en met name het titelnummer van Lani Hall (wat toevallig slechts één refrein heeft).

Air

La femme d'argent (7.08), album: Moon safari (Source) 1998 Als een cd van Air omvalt in het bos en niemand hoort dat, is het dan nog steeds ironisch?

The Swingle Singers

Largo (2.58), album: Going baroque (Phillips) 1965 Bach is altijd al gemakkelijk bewerkt door het mor-gilde, terwijl The Swingle Sisters er bijna hun beroep van hebben gemaakt. Met hun eerste album, Bach's greatest hits, vestigden Wards Swingle zangers zich als de meest avontuurlijke zanggroep van die tijd, maar deze opname (van het Harpsichord Concerto in F Minor) van hun volgende is hun beste werk.

Francis Lai

Theme de Catherine (2.50), album: Vivrepour vivre (United Artists) 1967

Deze goddelijke openbaring is typisch voor de overdadige Franse filmmuziek uit de jaren 60 van Lai. Hij schreef ook frivole ratjetoes voor Love is a funny thing, Love story en, eh, Emmanuelle.

9. iBizaPod: danceplaten 1970-2004 (versie 1.0: de eerste 50, Afrika Bambaataa - George McCrae)

Een kwart van de ultieme danceplaylist, met daarop elke behoorlijke vloervuller van de dagen voor de disco tot de nachten vol met The Streets:

'Planet rock' van Afrika Bambaataa, 'More more more' van Andrea True Connection,'Ring my bell' van Anita Ward,'Dancing in outer space' van Atmosphere, 'Let the music play' van Bariy White, 'Funky Nassau (Part One}' van The Beginning Of The End,'Be with you' van Beyonce, 'Crazy in love' van Beyonce, 'Where is the love' van The Black Eyed Peas, 'Love town' van Booker Newberry III, 'Can't take my eyes off you' van The Boys Town Gang, 'Stomp' van The Brothers Johnson, 'Young hearts run free' van Candi Staton, 'Blinded by the lights' van The Streets, 'Frontin" van Pharrel, 'Sing it back' van Moloko, 'Finally' van Ce Ce Peniston, Tm every woman' van Chaka Khan, 'I feel for you' van Chaka Khan, 'Change of heart' van Change,'Searching' van Change,'The glow of love' van Change,'Would I lie to you' van Charles and Eddie,'I want your love' van Chic, 'Le Freak' van Chic, 'Dance dance dance' van Chic,'Good times' van Chic,'Casanova' van Coffee,'Brick house' van The Commodores, 'You gave me love' van Crown Heights Affair, 'Galaxy of love' van Crown Heights Affair, 'You're the one for me' van D Train,'One more time' van Daft Punk,'Instant replay' van Dan Hartman,'What a fool believes' van Aretha Franklin, 'Upside down' van Diana Ross, Tm coming out' van Diana Ross, 'Get dancin" van Disco Tex and the Sex-O-Lettes, 'Love to love you baby' van Donna Summer, 'Could it be magie' van Donna Summer,'I feel love' van Donna Summer,'Saturday nite' van Earth Wind and Fire,'Lose yourself van Eminem,'Best of my love' van The Emotions,'What a difference a day makes' van Esther Phillips,'Love come down' van Evelyn 'Champagne' King,'I found lovin" van The Fatback Band, 'Praise you' van Fatboy Slim, 'Who loves you' van The Four Seasons, 'Burn rubber on me' van The Gap Band, 'Rock your baby' van George McCrae...

10.De beste 20 reggaeplaten

Het is niet cool om te zeggen dat reggae in de jaren 70 zijn hoogtepunt had, maar het is wel zo. Het was (relatief) nieuw, het werd geaccepteerd door het punkgilde, dat er plotseling achter kwam dat het geen blanke muziek van voor 1976 die niet van The Stooges of MC 5 was, goed mocht vinden. En het legitimeerde de groene rookwaar. Een curieus bijproduct van de populariteit van reggae was een generatie van blanke aanhangers die het Jamaicaanse dialect probeerden na te bootsen. Ya, man!

Culture

Two sevens clash, Joe Gibbs 1977

Tijdens de zomer van de haat in 1977 lag deze reggaeplaat op alle draaitafels. Hij zat zo vol met propaganda dat bij vergelijking het album van The Clash een wissewasje leek. Het is een soort polemische klassieker geworden, alhoewel we er tegenwoordig hoofdzakelijk naar luisteren vanwege de zoete klanken.

Augustus Pablo

King Tubby meets The Rockers uptoum, Rockers/Jetstar 1998 Deze plaat is opgenomen tussen 1972 en 1975 en is het beste dubalbum dat ooit is gemaakt, veranderlijk, aangenaam, angstaanjagend en oosters. Hierop staat de standaardsingle 'Baby I love you so', die grotendeels dub uitlegde aan het publiek buiten Jamaica. De melodica klonk nog nooit zo angstaanjagend.

Third World

96 Degrees in the shade, Island 1976

Deze plaat werd door puristen vaak afgedaan als niet-authentiek. Hun grootste crossoverhit was hun reggae-uitvoering van 'Now that we found love' van The O'Jays. Hun beste elpee is toch deze, met daarop een cover van 'Dreamland' van Bunny Wailer en het fantastische titelnummer (waarvan de tekst gaat over de Jamaicaanse held Paul Bogle en zijn rol in de opstand van Morant Bay in 1865 tegen de Engelsen).

Doctor Alimantado

Best dressed chicken in town, Greensleeves 1978 Alimantado (geboren als Winston Thompson in Kingston Jamaica) is een dj en een toaster die zowel bij de punks als de rasta's geliefd was en niet alleen vanwege zijn openhartige en vaak ironische teksten. Dit album is in feite een verzameling van singles van eigen bodem en het titelnummer is een van de excentriekste reggaenummers ooit gemaakt.

Bob Marley and The Wailers

Songs offreedom, Island 1992

Dit is de best verkochte cd-box aller tijden (1,5 miljoen exemplaren en het aantal groeit nog steeds). Het is een alomvattend, definitief overzicht van de carrière van Marley. Als de John Lennon of de Che Guevara van de reggae was Marley zowel een posteljongen als een boegbeeld, alhoewel minstens tien nummers klassiekers op zichzelf zijn geworden, waaronder 'I shot the sheriff, 'Buffalo soldier', 'Waiting in vain', 'Could you be loved' en de live-uitvoering van 'No woman no cry'.

Shabba Ranks

Golden touch, Two Friends 1990

Dit is de enige echte internationale raggasuperster. Zijn 'steenharde' stem was perfect uitgerust om 'zompige' (lees: seksueel getinte) thema's te behandelen. Maar het materiaal op dit album is behoorlijk gevarieerd (de nummers gaan van 'Build bridges instead' tot 'Wicked in bed, part 2').

Lee Perry

Arkology, Island Jamaica 1997

De productietechnieken van Peny waren op hun best surrealistisch en zijn 'onder water'-echo's en intense nagalm zorgen voor een geboeid luisterpubliek. Deze driedubbel-cd (52 nummers) bevat zo'n beetje alles van Lee Perry wat je in je leven nodig hebt, waaronder vijf versies van het belangrijkste nummer van Junior Murvin, 'Police and thieves' (dub, toast, saxofoon, dj-cut en extended version), misschien wel het beste reggaenummer aller tijden.

The Abyssinians

Satta Massagana, Heartbeat 1993

De zangstijl van The Abyssinians was niet alleen verantwoordelijk voor het herdefiniëren van de Jamaicaanse close harmony, hij ontwikkelde ook zijn eigen gevoel voor plechtstatigheid, een die nooit is geëvenaard. Deze cd verzamelt hun eerste album (Forward on to Zion, uitgebracht in 1976) met een aantal opnieuw opgenomen tracks en vier bonustracks, 'Leggo beast','Reason time\'There is no end' en 'Peculiar number' (wat eigenlijk helemaal niet zo peculiar is).

Black Uhuru

Guess who's coming to dinner, Taxi 1980 Dit is het beste moment of zo van Sly & Robbie, een verzameling van hun beste werk voor de band, inclusief 'Shine eye girl', 'Leaving to Zion' en 'Plastic smile'. Enorm populair in die tijd in Jamaica, deze muziek van drugs en onderdrukking, zoals veel goede reggae (of zoals mijn vader het in 1976 zonder een greintje ironie noemde, toen hij mij vroeg of ik het goed vond: 'Reggie').

Barrington Levy

Collection, Greensleeves 1990

Hierop staan veel vette dancehallhits, waaronder de absoluut essentiële single 'Here I come', een 12"-meesterwerk, waarop Levy (onterecht) claimt dat hij breder dan Broadway is. Het andere materiaal is goed, maar geen enkele collectie is compleet zonder dit nummer.

Big Youth

Screaming target, Trojan 1973

Dit is de grote toastplaat uit het begin van de jaren 70. Jarenlang was het de maatstaf voor de rootsstyle. En niet alleen dat, want Augustus Buchanan (de eigenlijke naam van Big Youth) was de eerste Jamaicaanse zanger die op het podium met zijn dreadlocks zwaaide als een ultieme uiting van zijn rastafariegeloof. Als gevolg hiervan werd dit album hét coole hebbedingetje van 1973.

Peter Tosh

Legalize it, Island 1976

Geef mij die joint eens effe door, ouwe jongen. De rootsbeweging van het eind van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 riep om een herevaluatie van rastafari, maar hij benadrukte tevens het 'religieuze' aspect van het roken van een enorme hoeveelheid hasj. En ex-lid van The Wailers, Peter Tosh, was een grote fan. Aha...

The Congos

Heart of The Congos, Black Ark 1977 Nog een favoriet uit het punktijdperk. Dit werd vaak in The Roxy gedraaid tussen de optredens door van The Pistols, The Buzzcocks en Subway Sect. Het is geproduceerd door de legendarische Lee 'Scratch' (geboren 'Volkomen geschift') Periy. Het nummer dat eruit springt is 'Fisherman'. Opmerking: de heruitgave op cd bevat een extra disc met dub- en 12"-uitvoeringen.

Bunny Wailer

Blackheart man, Island 1976

Bunny was een van de oprichters van The Wailers. Dit album werd gemaakt tijdens de gouden tijd van de reggae en is nog steeds een van de beste releases uit die periode (en het beste soloalbum van een lid van de band van Bob). Het titelnummer is geweldig, net als 'This train' en 'Rasta man'.

Steel Pulse

Handsworth revolution, Island 1978

De band, die afkomstig is uit Handsworth, Birmingham, en opgericht is in het punktijdperk, werd prozaïsch genoemd naar een renpaard. Zij verbonden zich nauw aan Rock Against Racism, tekenden een contract bij Chris Blackwell van Island en brachten dit album uit, dat nog steeds hun hoogtepunt is. Ze hebben weliswaar gespeeld op de inauguratie van Bill Clinton in 1993, maar ze worden met name herinnerd vanwege 'Ku Klux Klan', dat hierop staat.

The Slits

Cut, Island 1979

Meisjes werden nooit aangemoedigd om reggae te maken, met name blanke meisjes uit de achterbuurten van Notting Hill. The Slits, die traumatische optredens in het voorprogramma van The Clash en The Buzzcocks hadden overleefd, werden door de muziekpers omschreven als incompetente punk. De muziekpers was dan ook agressief seksistisch naar hen toe. Maar hun avant-gardereggae werd een genot en op hun debuutalbum staan hun beste vijf minuten, de single 'Typical girls'.

Various artists

Dread meets punk rockers uptown, Heavenly 2001 Een hele stapel klassieke nummers geselecteerd door Don Letts, dj van The Roxy, de originele Londense punkclub in 1976. Dit is het materiaal dat hij vaak draaide: King Tubby, Big Youth, Horace Andy, The Congos, Junior Murvin, Culture, U-Roy en anderen. Het is een punky reggaeparty.

Various artists

Tougher than though: the story ofJamaican music, (Mango) 1993

Onbeschaamd populistisch wordt deze enorme vierdubbel-cd afgesloten met de originele uitvoering van 'Oh Carolina' van The Folkes Brothers uit het eind van de jaren 50 en de ragga- update van Shaggy uit 1993. Daartussen staan The Upsetters, Burning Spear, Shabba Ranks, Barrington Levy, Dennis Brown, U-Roy, Prince Buster en anderen.

Various artists

Hardcore ragga: The music works dancehall hits, (Greensleeves) 1990

Dit verzamelalbum is geproduceerd door Augustus 'Gussie'

Clark en bevat werk van Gregoiy Isaacs, J.C. Lodge, Shabba Ranks en Rebel Princess. Het kondigde de komst van digitale opnamen aan en reggae die de nieuwe technologie omarmde. De nummers waren overigens ook niet slecht.

Various artists

Lovers rock: serious selection, volume I, (Rewind Selecta) 1995 Het genre had zijn naam gekregen van een label dat zichzelf had toegewijd aan de softe, vrolijke klanken van 'reggae lite'. De vroege nummers van Lovers Rock werden bekritiseerd als 'gezongen door meisjes die klonken alsof ze zich nog steeds zorgen maakten over hun schoolrapporten', maar het beste van het materiaal uit halverwege de jaren 70 kan prima concurreren met elke Motown-ballad.

11. Het is nog steeds Sinatra's playlist

(How little it matters) How..., (Love is) the tender trap, A foggy day, All of me, All or nothing at all, All the way, Autumn in New York, Autumn leaves, Bang bang (my baby shot m...), Baubles, Bangles and beads, Bonita, Call me, Change partners, Cheek tot cheek, Chicago, Come fly with me, Day by day, Desifinado, Dindi, Don't sleep in the subway, Drinking again, Drinking water (Aqua de be...), Faiiy tale, Five hundred guys, Five minutes more, Fools rush in, French foreign legion, From here to eternity, From the bottom to the top, Gentle on my mind, Have you met Miss Jones?, Hey!, Jealous lover, High hopes, How could you do a thing..., How insensitive (Insensatez), I concentrate on you, I could have danced all night, I get a kick out of you, I love Paris, I love you, I thought about you, I will drink the wine, 1*11 be seeing you, I'm gonna live till I die, I'm walking behind you, I've got my love to keep m..., I've got the world on a stri..., I've got you under my skin, I've heard that song before, If it's the last thing I do, If you never come to me, Impatient years, In the wee small hours of..., It happened in Monterey, It might as well be spring, It was a very good year, It's nice to go trav'ling, Just one of those things, Lean baby, Learnin' the blues, Leaving on a jet plane, Let's get away from it all, Love and marriage, Me and my shadow, Meditation (Meditacao), Melody of love, Mind if I make love to you?, Moonlight in Vermont, Mr. Success, My funny Valentine, My kind of town, My way, New York New York, Nice 'n' easy, Night & day, No one ever tells you, Not as a stranger, Oh! Look at me now, On a clear day (you can se...), Once I loved (0 amor en paz), One for my baby, One note samba (Samba de...), Pennies from heaven, Put your dreams away, Quiet nights of quiet stars..., Same old saturday night, Saturday night (is the lone...), Send in the clowns, September song, So long my love, Some enchanted evening, Someone to watch over me, Somethin' stupid, Something wonderful happ..., Song of the sabia, South of the border, Strangers in the night, Style, Summerwind (jawel, waarschijnlijk het op drie na beste nummer van Sinatra en het nummer dat alle pub-Franks zouden moeten leren), That old black magie, That's life, The best is yet to come, The coffee song, The gal that got away, The girl from Ipanema (Gar...), The good life, The lady is a tramp, The most beautiful girl in t..., The second time around, The sunny side of the street, The world we knew (over a...), There used to be a ballpark, They can't take that away, This happy madness (Estra...), This town, Three coins in a fountain, Time after time, Too marvellous for words, Triste, Two hearts two kisses (Ma...), Wave, Well did you Evah, What are you doing the re..., What now my love?, Who wants to be a milliona..., Witchcraft, You make me feel so young, You'd be so nice to come..., You'11 get yours, You're sensational, Young at heart, Zing went the strings of m...

12. Stiekem genieten

Het proces van editen om je iPod te vullen, leidt vrij vanzelf tot veel materiaal waar je eigenlijk van af wilt. Tijdens de eerste weken van het materiaal op iTunes laden realiseerde ik me dat veel cd's niet langer verzekerd waren van een plek in mijn huis of in mijn leven, laat staan in mijn geheugenbox: hoe had ik het ooit in mijn hoofd gehaald om Aimee Mann te kopen, een singer-songwriter die Leonard Cohen en Damien Rice laat klinken als The Cheeky Girls? Waarom had ik zoveel van Lenny Kravitz? Wat was in mij gevaren om al die cd's van Oasis aan te schaffen? Wat was Oasis eigenlijk, een waarschuwing hoe The Beatles hadden geklonken als George Harrison was vervangen door Francis Rossi van Status Quo?

Het mooie van de iPod is zijn vermogen om op te komen voor het zwakke en het niet geliefde, het 'waardeloze' en het onterecht belasterde (in feite de luistervariant van een Subaru Justy, een Suzuki Alto of een Daihatsu Move). Hebt u zin om de luistersessie te beginnen met 'Couldn't get it right' van The Climax Blues Band, gevolgd door 'Light flight' van The Pentangle en te eindigen met 'You're a lady?' van Peter Skellern? Geen probleem, meneer. Verkocht aan de man met de loodkleurige slappe vilthoed en de ocelotdas!

Mijn 35 stiekeme geneugten zijn - tromgeroffel zwelt aan - de volgende: 'The dean and I' van 10CC,'sos' van Abba,'Year of the cat' van Al Stewart, 'Lonely boy' van Andrew Gold, 'God gave rock 'n' roll to you' van Argent, '99 miles from LA' van Art Garfunkel, 'Still the same' van Bob Seger, 'Can't take my eyes off you' van The Boys Town Gang, 'Save up all your tears' van Cher, 'Wishin' you were here' van Chicago, 'Ride like the wind' van Christopher Cross,'Ordinary day' van Duran Duran, 'Wild west hero' van elo, 'Wonderful tonight' van Eric Clapton (het is bijna onvergeeflijk, ik weet het, maar ik vind het goed, met name de live-uitvoering die hij uitbracht aan het begin van de jaren 90), 'More than words' van Extreme, 'Oh Jim' van Gay Dad, 'What is love?' van Haddaway, 'Kiss on my list' van Hall & Oates,'Power of love' van Huey Lewis & The News, 'Lah-di-da' van Jake Thackray, 'Love is in the air' van John Paul Young, 'Gone gone gone' van Johnny Mathis (de beste discosingle die ooit is gemaakt, 'en dat is een feit' zoals David Brent altijd zegt), 'Two out of three ain't bad' van Meat Loaf, 'These words' van Natasha Bedingfield, 'The immigrant' van Neil Sedaka,'Whistle down the wind' van Nick Heyward,'Jackie Blue' van The Ozark Mountain Daredevüs, 'Move closer' van Phyllis Nelson (een plaat waarvan ik me herinner dat ik er oneindig op kon schuifelen in het midden van de dansvloer van The Wag Club in Soho... als iedereen al naar huis was), 'Since you've been gone' van Rainbow,'Do anything you wanna do' van The Rods, 'World of your own' van The Seekers, 'Wind of change' van The Scorpions,'All I wanna do' van Sheryl Crow, 'Romeo's tune' van Steve Forbett (geniaal !),'Blowin' free' van Wishbone Ash (hoe beschamend !),'Owner of a lonely heart' van Yes en 'Where are you now?' van Jackie Trent, wat ik, als je me op de juiste dag treft, zal nomineren als het beste stuk muziek dat ooit is opgenomen. Wow, ik voel me net als een douche (maar op een goede manier).

13. Die 112 nummers van Van Morrison in het kort

The eternal Kansas City, Joyous sound, Heavy connection, Tore down a la Rimbaud, Ancient of days, Everything meditation, What would I do, A sense of wonder, Astral weeks, Beside you, Sweet thing, Cyprus Avenue, The way young lovers do, Madame George, Ballerina, Slim slow slider, Orangefield, These are the days, Celtic ray, Northern muse (solid ground), She gives me religion, Vanlose stairway, Across the bridge where a..., Scandinavia, Bright side of the road, Gloria (met Them), Baby please don't go (met Them), Have I told you lately, Brown eyed girl (niet de radiouitvoering, waar de tekst 'making love' eruit is gehaald), Warm love, Wonderful remark, Jackie Wilson said, Full force Gale, Here comes the night (met Them), Domino, Did ye get healed?, Cleaning windows, Whenever God shines His li..., Queen of the slipstream, Dweller on the threshold, Real real gone, When will I ever learn to li..., Sometimes I feel like a mot..., Coney Island, Enlightenment, Rave on Johnny Donne/Rave..., It's all over now baby blue (met Them), Mysteiy, Hymns to the silence, Wild honey, Give me a kiss, Call me up in dreamland, Blue money, Gypsy queen, Higher than the world, Inarticulate speech of the..., Irish heartbeat, The street only knew your..., September night, Stepping out queen, Troubadours, You make me feel so free, And it stoned me, Moondance, Crazy love, Caravan, Into the mystic, Come running, These dreams of you, Brand new day, Everyone, Glad tidings, Foreign window, A town called Paradise, In the garden, Here comes the night, One Irish rover, Mystery, I forgot that love existed, Someone like you, Gypsy, Listen to the lion, Saint Dominic's preview, Redwood tree, Not supposed to break down, Flamingoes fly, In the forest, Till we get the healing done, Close enough for jazz, Before the world was made, Wild night, Like a cannonball, Old old Woodstock, Starting a new life, Tupelo honey, I wanna roo you, Moonshine whiskey, Fair play, Linden Arden, Who was that masked man, Streets of Arklow, You don't pull no punches, Bulbs, Cul de sac, Comfort you, Come here my love, Country fair, Natalia, Hungry for love en Evening in June.

14. Rijden maar! De enige rockplaten die je ooit nodig hebt

1. 'Under my wheels' van Alice Cooper. 2. 'Ramblin' man' van The Allman Brothers. 3.'Can't get enough' van Bad Company. 4.'More than a feeling' van Boston. 5.'Thunder road' van Bruce Springsteen. 6.'White room' van Cream. 7.'Layla' van Derek & The Dominoes. 8. 'Tunnel of love' van Dire Straits. 9. 'The boys of summer' van Don Henley. 10. 'China grove' van The Doobie Brothers. ll.'Already gone'van The Eagles. ^.'Frankenstein' van The Edgar Winter Group. 13.'Do ya' van elo. 14. 'Bad love' van Eric Clapton. 15. 'Stay with me' van The Faces. 16. 'Go your own way' van Fleetwood Mac. 17. 'Hocus pocus' van Focus. 18. 'All right now' van Free. 19. 'Radar love' van Golden Earring. 20.'Sweet child o' mine' van Guns N' Roses. 21.'Funk no. 49' van The James Gang. 22.'Crosstown traffic' van Jimi Hendrix. 23. 'Rocky mountain way' van Joe Walsh. 24. 'Kashmir' van Led Zeppelin. 25. 'Free bird' van Lynyrd Skynyrd. 26. 'Wide open space' van Mansun. 27. 'Trouble' van Coldplay. 28. 'Bat out of heil' van Meat Loaf. 29. 'Like a hurricane' van Neil Young. 30. 'She sells sanctuary' van The Cult. 31. 'The spirit of radio' van Rush. 32. 'A wish away' van The Wonder Stuff. 33. 'Baba 0'Riley' van The Who. 34. 'Why can't this be love' van Van Halen. 35. 'With or without you' van U2. 36. 'Anything that's rock 'n' roll' van Tom Petty and The Heartbreakers. 37. 'The boys are back in town' van Thin Lizzy. 38. 'Seven seas of Rhye' van Queen. 39. 'Man on the moon' van rem. 40. 'Since you've been gone' van Rainbow. 41. 'Cuddly toy' van Roachford. 42. 'Big log' van Robert Plant.

43. 'Happy' van The Rolling Stones. 44. 'Black hole sun' van Soundgarden. 45.'Take the money and run' van The Steve Miller Band. 46. 'Animal Zoo' van Spirit. 47. 'Lay down' van The Strawbs. 48.'Made of stone' van The Stone Roses. 49.'Money' van Pink Floyd. 50.'Hungiy heart' van Bruce Springsteen. Gek genoeg was dit nummer oorspronkelijk geschreven voor The Ramones, maar de manager van Bruce haalde hem over om het nummer zelf op te nemen.

15. Sweet soul music

Je kunt elke cd-zaak binnenlopen of je verbinden met iTunes via je Mac en je vindt wel honderden en honderden soulcompilaties uit de jaren 60. Deze verzamelingen hebben niet alleen het tijdperk van Motown/Stax zodanig aangepast dat je het gevoel krijgt dat ze slechts een kleine selectie van nummers hebben gemaakt, maar ze worden ook nog eens zo vaak op de radio gedraaid dat het wel jingles lijken (en niet bepaald goede, kan ik je vertellen). Hoe kan iemand de soulplaat uit de jaren 60 redden? Absurd genoeg kan dat alleen maar door steeds obscuurder te worden, door alleen de meest esoterische verzamelingen te bejubelen, door de meest gemiddelde performers te ontdekken (draai The Supremes of The Four Tops tijdens een feestje en mensen zullen automatisch aannemen dat je de radio aan hebt laten staan... en ze zullen nooit meer met je spreken). Ik vind dus dat er totaal geen noodzaak is om überhaupt soul op je iPod te uploaden of downloaden, helemaal niet... (zie hoofdstuk 8 voor aanbevelingen). Zoals Alan Partridge het sprekend kan zeggen: 'Ik zou er een paar minuten voor uittrekken als ik jou was...'

16. De beste 50 soundtracks

1. Get Carter (onlangs verkozen tot de beste Engelse film aller tijden). 2. The Italian job (wat eigenlijk de beste Engelse film aller tijden is). 3. The Last Waltz (koop de cd-box). 4. The harder they come (Jimmy Cliff). 5. One from the heart (Tom Waits).

6. Pulp Fiction (uit de tijd dat de films van Tarantino net zo goed waren als de soundtracks). 7. American Graffiti (wat een samenvatting van de Amerikaanse popcultuur in de jaren 50 is in ongeveer 50 nummers). 8. The Umbrellas of Cherbourg (leuke kitsch). 9. Once upon a time in America (de beste soundtrack van Ennio Morricone). 10. Blade Runner (Vangelis). 11. Once upon a time in the west (de op een na beste soundtrack van Ennio Morricone). 12. 8 Mile (Eminem en vrienden). 13. Hable con Ella (hartverscheurend). 14. Dazed & confused (tegelijkertijd retro en nutro). 15. The virgin suicides (Air). 16. Good Will hunting (Elliott Smitt die klinkt als Simon & Garfunkel). 17. Blow-up (Quincy Jones en anderen). 18. Grease (vooral voor karaokedoeleinden). 19. Koyaanisquatsi (Philip Glass). 20. Escape from New York (John Carpenter). 21. Midnight Cowboy (John Barry). 22. The deadly affair (Quincy Jones). 23. Angel heart (met name de dialoog van DeNiro). 24. Paris, Texas (Ry Cooder). 25. Across llOth Street (het enige blaxploitationalbum dat je moet hebben). 26. Pat Garrett and Billy The Kid (Bob Dylan). 27. Alfie (de eerste, suf; Sonny Rollins). 28. The Thomas Crown affair (de remake met Pierce Brosnan is veruit een betere film, maar de originele soundtrack is adembenemend). 29. High society (de beste verfilmde musical ooit?). 30. Live for life (het beste werk van Francis Lai). 31. Saturday Night Fever (disconirvana). 32. Natural born killers (muzikale supervisor Trent Reznor!). 33. Lolita (Lolita Ya Ya).

The Blues Brothers (alleen beluisteren met zonnebril op).

Kill Bill Vol. 1 (sla de film maar over). 36. Diva (La Wally en de rest). 37. Stop making sense (zelfs als je de Talking Heads niets vindt). 38. A hard day's night (elk nummer). 39. The Royal Tenenbaums (Mark Mothersbaugh). 40. GoodFellas (of Taxi Driver, maakt niet uit). 41. Thief (ook wel Violent Streets genaamd, de beste film van Michael Mann). 42. Death in Venice (de Vijfde van Mahler). 43. New York New York (de meest ondergewaardeerde film van Scorsese). 44. The Wicker Man (Willow's Sons). 45. La Dolce Vita (Nino Rota). 46. 0 Brother, where are thou? (en de vele versies van 'I am a man of constant sorrow'). 47. The fabulous Baker Boys (Dave Grusin). 48. The Moderns (Mark Isham). 49. The Graduate (vaak vergeten, nog steeds briljant). 50. 2001: A Space Odyssey (Het is een jongen!

Het gebruik van klassieke stukken door Stanley Kubrick - inclusief het bombastische 'Also sprach Zarathustra' van Richard Strauss - in dit hele sciencefictionmeesterwerk beïnvloedde een hele generatie van filmmakers. De tien jaar die op deze film volgden werd alles van Mahler, Chopin, Vivaldi, Barber en iedere andere klassieke hotshot in films gebruikt. Stel je Apocalypse Now zonder Wagner voor, Gallipoli zonder Albinoni en A Clockwork Orange zonder Beethoven... Tot die tijd had Hollywood een haat-liefdeverhouding met klassieke muziek. In het begin van de jaren 30 werd Sam Goldwyn benaderd door een beginnende scenarioschrijver die de legendarische filmproducer voorstelde om een filmbiografie over Tsjaikovski te maken. 'Fantastisch,' zei Goldwyn ongeduldig, 'maar wie kunnen we benaderen om de muziek te leveren?'). En A Night in The Roxy? Nou, die heeft het net niet gehaald.

17. Popmuziek uit de 21e eeuw: de beste 30 cd's die deze eeuw zijn uitgebracht

Mijn probleem, met name met nieuwe muziek, is dat ik vrijwel direct een mening heb over zaken (vaak irrationeel en af en toe misplaatst). Dus af en toe, en ik onderstreep dat het echt af en toe is, vind ik het eerst vreselijk... en daarna fantastisch (helemaal). Soms letterlijk binnen een paar uur. Dat gebeurde met Radiohead, The Streets, Damien Rice, Franz Ferdinand (ik vond ze klinken als het boosaardige bastaardkroost van Squeeze en omd, een soort homo-Blur) en de lijst groeit nog steeds. Mijn beoordeling over dit onderwerp is dus een beetje wazig. Maar toch... 1. Is this it van The Strokes. 2. The Libertines van The Libertines. 3. A grand don't come for free van The Streets. 4. Smile van Brian Wilson. 5. Speakerboxx/The love below van OutKast. 6. Parachutes van Coldplay. 7. Kid Avan Radiohead. 8. Gold van Ryan Adams. 9. The rising van Bruce Springsteen. 10. Twentysomething van Jamie Cullum. 11. O van Damien Rice. 12. Songs from the West Coast van Elton John. 13. Justified van Justin Timberlake. 14. Think tank van Blur. 15. Simple things van Zero 7. 16. American III: solitary man van Johnny Cash. 17. Things to make and do van Moloko.

18. Bowie at the beeb van David Bowie. 19. How to dismantle an atomic bomb van U2. 20. Diseovery van Daft Punk. 21. Poses van Rufus Wainwright. 22. A rush ofblood to the head van Coldplay. 23. The Eminem Show van Eminem. 24. Your new favourite band van The Hives. 25. Songs for the deaf van Queens of the Stone Age. 26. Musicforthemorningafter van Pete Yorn. 27. So muchfor the city van The Thrills. 28. Elephant van The White Stripes. 29. No cities left van The Dears. 30. Waltzfor Koop van Koop.

18. Jengelende gitaarpop

Het klinkt een beetje als The Beatles, The Byrds en vele andere bands met zes snaren die wilden klinken alsof ze hun weg wel kenden op een fretboard halverwege de jaren 60. Powerpop, Skinny Tie Pop, Beatlesesque... vier jongens in Oxfam-pakken die metaforisch slecht passende Ringo-pruiken droegen... de wereld zit er vol mee. En steeds komen er weer nieuwe... 'Mr. Davies' van Tahiti 80. 'Feel a whole lot better' van The Byrds. 'Lyin' eyes' van The Eagles. '(The angels wanna wear my) red shoes' van Elvis Costello. 'I get a kick out of you' van Gary Shearston.'Great big no' van The Lemonheads. 'Monday monday' van The Mamas and The Papas. 'I see the rain' van The Marmalade. 'Echo Beach' van Martha and The Muffins. 'Every night' van Matthew Sweet.'Rose of Cimarron' van Poco.'Never do that' van The Pretenders. 'Near wild heaven' van rem. 'Waiting for a friend' van The Rolling Stones. 'Serenade' van The Steve Miller Band. 'Santa Cruz' van The Thrills. 'Sunlight' van The Youngbloods. 'There she goes again' van The Velvet Underground.'Time of the season' van The Zombies.'Is that love' van Squeeze.'When you walk in the room' van The Searchers. 'Shake some action' van The Flamin' Groovies. 'Listen to her heart' van Tom Petty. 'There she goes' van The La's. 'She bangs the drums' van The Stone Roses. '(Don't fear) the reaper' van The Blue Oyster Cult. 'Put the message in the box' van World Party. 'Into tomorrow' van Paul Weller. 'Cruel to be kind' van Nick Lowe. 'Long may you run' van Neil Young. 'What am I doing hanging around' van The Monkees. 'Forest fire' van

Lloyd Cole and The Commotions.'This charming man' van The Smiths.' Just a camera' van The Keys.

19. De iPod greatest hits: 100 nummers die je absoluut moet hebben in dit leven (versie 1.0)

1. 'Tiny dancer' van Elton John. 2. 'Scar tissue' van Red Hot Chili Peppers. 3. 'Pure pleasure seeker' van Moloko. 4. 'School spirit' van Kayne West. 5. 'Cannonball' van Damien Rice. 6. 'I want you' van Bob Dylan. 7. 'Ceremony' van New Order. 8. 'Butterfly collector' van The Jam. 9. 'Babe I'm gonna leave you' van Led Zeppelin. 10. 'High' van James Blunt. 11. 'High and dry' van Radiohead. 12.'Save the country' van The 5th Dimension. 13. 'Planet Rock' van Africa Bambaataa. 14. 'Std 0632' van Alan Huil. 15. 'I can't stand the rain' van Ann Peebles. 16. 'Tighten up' van Archie Bell and The Drells. 17. 'A night in Tunesia' van Art Blakey. 18. 'Miss you' van The Rolling Stones. 19.'Ready for love' van Bad Company. 20.'Rough boys' van ZZ Top. 21. 'What a waste' van Ian Dury and The Blockheads. 22. 'Theme from Shaft' van Isaac Hayes. 23. 'The pretender' van Jackson Browne. 24. 'Silly games' van Janet Kay. 25. 'Grace' van Jeff Buckley. 26. 'She's gone' van Hall and Oates. 27. 'Behind the mask' van The Yellow Magie Orchestra. 28. 'Blue red and grey' van The Who. 29. 'Dead leaves and the dirty ground' van The White Stripes. 30. 'Such a night' van Dr John. 31. 'Black water' van The Doobie Brothers. 32. 'A girl like you' van Edwyn Collins. 33.'Indian' van Eg and Alice. 34.'Miss Otis regrets' van Ella Fitzgerald. 3 5.'Big tears' van Elvis Costello. 36. 'I found a reason' van The Velvet Underground. 3 7.'Walk on' van U2.38.'Hey fellas' van Trouble Funk. 39.'Hidden treasure' van Traffic. 40.'New York's a lonely place'van The Tradewinds. 41.'Plain sailing'van Tracey Hora. 42. 'Broken bicycles' van Tom Waits. 43. 'I need to know' van Tom Petty and The Heartbreakers. 44. 'Just one victory' van Todd Rundgren. 45. 'Encore' van DJ Danger Mouse. 46. 'New York minute' van Don Henley. 47.'On the dunes' van Donald Fagan. 48.'The true wheel' van Eno. 49.'Debris' van The Faces. 50.'My friend the sun' van Family. 51.'The chain' van Fleetwood Mac.

52.'Jams' van Focus. 53.'The night' van Frankie Valli. 54.'Kites are fun' van The Free Design. 55. 'Think it over' van The Thorns. 56. 'Private plane' van Thomas Leer. 57. 'Humph' van Thelonious Monk. 58. 'Advice for the young at heart' van Tears forFears. 59.'Come with me'van Tania Maria. 60.'Don'tworry about the government' van de Talking Heads. 61. 'Mr Davies' van Tahiti 80. 62. 'From my window' van Swing Out Sister. 63. 'Rudy' van Supertramp. 64. 'Hoover Dam' van Sugar. 65. 'The gardener of Eden' van The Style Council. 66.'Somewhere down the line' van Rogue (een van mijn absoluut favoriete platen aller tijden). 67. 'Different drum' van The Stone Poneys. 68. 'Pastime paradise' van Stevie Wonder. 69. 'Serenade' van The Steve Miller Band. 70. 'Feel so real' van Steve Arrington. 71.'Cybele's reverie' van Stereolab. 72.'Johnny's garden' van Stephen Stills. 73.'I was in the lesbian bar' van Jonathan Richman. 74. 'Jump to the beat' van Stacy Lattislaw. 75. 'Do nothing' van The Specials. 76. 'Journey' van The Gentle People. 77. 'Give me the night' van George Benson. 78. 'Costa del Sol' van Gero. 79. 'Sister Sadie' van The Gil Evans Orchestra. 80. 'Beautiful' van Gordon Lightfoot. 81. 'Undun' van The Guess Who. 82. 'Wake up everybody' van Harold Meivin and The Blue Notes. 83. 'This is mine' van Heaven 17. 84. 'Little one' van Herbie Hancock. 85. 'The girl with the loneliest eyes' van The House ofLove. 86.'Tiny girls'van IggyPop. 87.'A song for Europe' van Roxy Music. 88.'The seed (2.0)' van The Roots. 89.'A laugh for Roiy' van Roland Kirk. 90. 'Gradually learning' van The Rockingbirds. 91. 'The fooi' van Robert Gordon. 92. 'Me and my monkey' van Robbie Williams. 93. 'Scattered' van Ray Davies. 94. 'Jive samba' van Quincy Jones. 95. 'Babies' van Pulp. 96. 'Prototype' van OutKast. 97. 'Loveride' van Nuance. 98.'Lotus' van rem. 99.'Starfïsh and coffee' van Prince. 100. 'Vanilla Sky' van Paul McCartney.

20. Begrafenismuziek

Je mag niet te voorschrijvend zijn als het gaat om begrafenismuziek, omdat dit waarschijnlijk de meest persoonlijke selectie is die je ooit zult maken. Een beetje morbide, maar ik ben al een jaartje of tien een lijst bij aan het werken, sinds ik de dertig gepasseerd ben. De belangrijkste bijdragen zijn steeds hetzelfde gebleven. Ik heb geëxperimenteerd met The Beatles, Van Morrison en heel wat andere willekeurige selecties (zelfs 'Being boring' van The Pet Shop Boys heeft een tijdje de lijst gehaald), maar toen besloot ik dat ik me zou concentreren op één bepaald gebied: The Beach Boys.

Tijdens een discussie in de pub was het altijd een succesvolle afleiding en het zorgde er vaak voor dat mensen een beetje gingen opscheppen. En het onderwerp komt zo regelmatig weer terug, dat je wel moet denken dat mensen er echt mee bezig zijn (mijn vriend Adrian zeker: hij houdt stellig vol dat hij het aardse wil verruilen voor het hemelse onder de klanken van 'Atmosphere' van Joy Division, wat altijd na een paar minuten verandert in 'Atmosphere' van Russ Abbott). Op pagina 3 van mijn testament staat een clausule die mijn wensen voor de begrafenis weergeeft - ik wil worden gecremeerd en mijn as moet worden uitgestrooid op het kerkhof in Alvediston in Wiltshire, waar ik ben getrouwd - gevolgd door een lijst waarop precies staat welke muziek ik wil dat er tijdens de ceremonie wordt gedraaid, vier nummers van The Beach Boys:

21. De iPod-playlist van Edie en Georgia

Mijn dochters werden beiden van jongs af aan geïndoctrineerd (ze zijn zeven en vijf). Edie werd urenlang in slaap gewiegd met Sinatra en Georgia werd gedwongen naar The Beatles te luisteren als we samen met de auto weggingen. Ze zijn beiden door deze eerste popfase heen gegaan (Edie had een voorkeur voor 'Yellow submarine' en Georgia voor 'Octopus's garden') en ze hebben extreem sterke ideeën ontwikkeld over wat ze wel en niet goed vinden. Op het moment dat ik dit aan het schrijven ben, zouden op hun 'verlaten eiland'-cd in elk geval de volgende artiesten staan: Kylie, Justin Timberlake, The Scissor Sisters, Fountains of Wayne (met name 'Stacy's mom') en de soundtrack van Shrek 2. Ze houden met name van de Butterfly Boucher-uitvoering van 'Changes' van Bowie, maar Georgia raakte een beetje in de war toen ze de ietwat krakerige uitvoering op David live hoorde, speciaal toen ze Bowie 'shit on' hoorde zeggen in plaats van 'spit on'. Godslastering is een groot probleem bij de hedendaagse popmuziek, vooral bij rap, en we hebben tientallen keren geluisterd naar iets waarbij ik op de juiste momenten moest kuchen (vooral bij cd's van Eminem). En je kunt ze niet dwingen iets goed te vinden: ik probeerde een tijdje geleden wat oude punk uit - Ramones leave home - en ze vonden het alleen maar vreselijk... en dus moest ik weer Justin Trousersnake opzetten (maar ik noemde hem natuurlijk niet zo...). Dus, vergeet Disney, hier komen... l.'Lose yourself van Eminem. 2.'The blob' van The Five Blobs. 3. 'Flawless (go to the city)' van George Michael. 4. 'Rockin' Robin' van The Jacksons 5. 5. 'White horses' van Jackie. 6. '(Theme from) The Monkees'. 7. 'Daydream believer' van The Monkees. 8. 'Pleasant valley sunday' van The Monkees. 9. 'I'm not your stepping stone' van The Monkees (de 'stepping stone'-uitvoering!). 10. 'Last train to Clarksville' van The Monkees. 11. Tm a believer' van The Monkees (een nummer dat ze vooral goed vinden omdat het tijdens de aftiteling van Shrek wordt gedraaid). 12. 'A little bit me a little bit you' van The Monkees. 13.'These boots are made for walking' van Nancy Sinatra. 14. 'Hey ya' van OutKast. 15. 'There's always something there to remind me' van Sandie Shaw. 16.'Georgy girl' van The Seekers (het 'Georgie'-nummer, mocht je twijfelen). 17.'We are family' van Sister Sledge (en de favoriete plaat van Edie). 18. 'Is this it' van The Strokes (dat Edie in het begin met name goed vond, omdat het geluid aan het begin van de plaat lijkt op dat van een kat. Stel je eens voor...). 19. 'Senorita' van Justin Timberlake. 20. 'Rock your body' van Justin Timberlake. 21.'Maiy' van The Scissor Sisters. 22.'Stacy's mom' van Fountains of Wayne (ze zeggen 'mom' en niet 'mum'!). 23.'Can't get you out of my head' van Kylie Minogue. 23.'Fragile' van Kylie Minogue. 24.'Dat dere' van Oscar Brown Jr. 25.'Egyptian reggae' van Jonathan Richman.