Hoofdstuk 13

Abby liep de slaapkamer in. Dezelfde boom die het uitzicht vanuit haar huiskamer bepaalde, was ook door de ramen van haar slaapkamer te zien.

Ze zouden nooit door een ruzie uit elkaar gaan.

Over een paar dagen zouden de blauwe plekken weg zijn. Dan had hij die glanzende glimlach weer terug en zou hij op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen. Nu was ze echter blij dat hij de gesloten deur in haar hart had geopend, ook al had hij gelogen om binnen te komen. In de afgelopen weken had ze zich opengesteld en had ze meer vertrouwen gekregen. Ze was minder achterdochtig.

Matteo had gelijk. Als hij het toen aan haar had verteld, zou ze zich van hem hebben afgekeerd.

Ze was veranderd.

Alles was veranderd.

Ze was zo veranderd dat ze haar avondjurk uittrok en de ketting omdeed en toen naakt, met uitzondering van de Verloren Liefde om haar hals, terugging naar de badkamer.

Ze hield van hem.

Hij had het voor haar opgenomen. Hij had voor haar gevochten en haar volledig geaccepteerd, en zij accepteerde hem zoals hij was.

Niet helemaal perfect.

Maar ze zou hem niet anders willen.

Het maakte niet uit hoelang of hoe kort ze samen zouden zijn.

Ze wilde hem niet veranderen, en ze wilde ook niet dat Matteo voor haar zou veranderen. Ze hoopte slechts dat hij op een dag zijn negatieve zelfbeeld zou kwijtraken en zou beseffen wat een geweldige man hij was.

Hij lag in het hete water te doezelen, maar toen ze binnenkwam deed hij zijn ogen open.

Ja, die verlegen zenuwachtige schoonheid was verdwenen, net als die behoedzame vrouw. Toch had ze een onzekere blik in haar ogen. Ongetwijfeld vroeg ze zich af hoe hij zou reageren, omdat ze voor het eerst het initiatief nam.

‘Bent u helemaal naakt, Miss Abby?’ vroeg Matteo met de gedienstige stem van een dienstbode. Tegelijkertijd stak hij een hand uit en hielp haar in het bad te stappen.

‘Ophouden met praten nu, Master Matteo,’ zei Abby. Net als de stoom van het water vervloog elk spoortje ongemakkelijkheid toen ze begonnen te lachen.

Hij maakte ruimte voor haar en ze ging tussen zijn lange benen liggen, en ze wenste dat ze voor altijd in het bad konden blijven en dat hij nooit weg hoefde te gaan.

‘O, en u hebt die lieflijke ketting om,’ zei hij. ‘Mag ik aan uw juwelen voelen?’

‘Dat mag.’

Hij liet zijn hand onder water glippen.

‘Dit is een erg mooie,’ zei Matteo en hij zag dat ze op haar lip beet.

Wat was het heerlijk, dacht Abby toen hij dieper naar binnen drong en hij haar met zijn benen wat omhoogduwde.

‘Mag ik u iets laten zien, Miss Abby?’ vroeg Matteo, en ze kon alleen maar raden wat het was.

Ze had het mis.

‘Hou op met dat stemmetje,’ smeekte ze. Ze wilde geen rollenspel meer spelen, en toen ze op hem klom, vergat Matteo dat hij een ring tevoorschijn had willen halen.

Ze konden niet zoenen omdat zijn mond gezwollen was, dus hield ze zich aan zijn schouders vast en klom ze in een opwelling boven op hem. Daarop boog ze haar hoofd en beet ze hem in zijn schouder. Ze had spijt, ontzettend veel spijt, dat ze in Dubai niet had ingezien wat ze nu wist.

Zijn vingers drukten in haar achterste en hij sprak de woorden uit die haar later echt pijn zouden doen. Hij zei dat hij van haar hield.

‘En ik wil voor altijd bij je blijven,’ zei Matteo.

Hij was een leugenaar, wist ze. Hij zou alles zeggen om te winnen, en natuurlijk won hij, terwijl hij haar harder en sneller op en neer duwde. Ze bereikte haar climax, en toen hij zijn hoogtepunt bereikte, zei hij nog een keer dat hij van haar hield.

‘Je speelt niet eerlijk,’ zei Abby. Haar hoofd lag op zijn schouders en ze voelde hem nog wat natrillen. Even later trok ze zich terug en keek naar de man die de moeilijkste man was die ze kende.

‘Mag ik je iets laten zien, Abby?’ vroeg Matteo met zijn gewone stem.

‘Ja.’

‘Je moet eerst van me af,’ zei hij, en toen ze dat deed, voegde hij eraan toe: ‘En nu je toch staat…’

Hij stuurde haar drijfnat het bad uit om in de zakken van zijn colbert te zoeken.

‘Ik wilde je dit laten zien voordat je me zo brutaal onderbrak,’ zei Matteo toen ze een klein houten doosje tevoorschijn haalde dat anders was, en toch op de een of andere manier hetzelfde als de doos die ze kende.

‘Wat is dit?’ vroeg ze. Ze maakte het slotje open, en ze kreeg over haar hele lichaam kippenvel toen ze zag wat erin zat.

‘Waar lijkt het op?’

‘Op mijn ketting,’ zei ze. ‘Alleen is dit een ring.’ Het was de mooiste smaragd die ze ooit had gezien en de zetting was hetzelfde als de ketting waar ze ruzie om hadden gemaakt. De ketting die hen bij elkaar had gebracht, ook al waren ze er een tijdje door verscheurd geweest. ‘Je hebt deze speciaal voor me laten maken.’

‘Nee,’ zei hij. ‘Ik liep toevallig langs een winkel… Ja.’ Hij plaagde haar niet langer. ‘Ik heb hem voor je laten maken toen ik uit Monte Carlo terug was. Ik wilde je over de ketting en je vader vertellen, vanavond, in feite, en dan zou ik je deze geven…’

Wat had ze hem slecht beoordeeld.

Ze wilde de ring om haar middelvinger schuiven, maar hij was te klein.

‘Het is geen cocktail ring, Abby,’ zei hij. Er lag geen plagende klank in zijn stem. ‘Het is een verlovingsring.’ Hij maakte geen grapjes meer. Hij was net zo zenuwachtig als hij had verwacht. Niet om wat hij haar vroeg – hij wist wat hij wilde. Hij was zenuwachtig omdat hij bang was dat zijn verleden, de twijfels die zijn eigen grootvader over hem had, die hij over zichzelf had, misschien ook bij haar waren opgekomen.

‘Wil je… Bedoel je dat je met me wilt trouwen?’ Ze wist niet of ze het goed had begrepen.

‘Meer dan dat. Ik wil niet alleen maar met je trouwen. Ik wil je in mijn leven. Ik wilde je vanavond vragen.’

‘Ik dacht dat we alleen uit eten zouden gaan.’

‘Alleen uit eten?’ vroeg hij. ‘Of wilde je ook seks?’

Abby glimlachte toen hij haar terug in het bad trok.

‘Ik wilde ook seks,’ gaf ze toe.

‘En?’ drong hij aan.

‘Wat meer tijd,’ zei ze. Maar toen keek ze naar Matteo en ze wist dat een paar weken of een paar maanden nooit genoeg zouden zijn geweest. ‘Ik hoopte op meer, maar dit had ik niet durven dromen.’

‘Je mag nog veel meer dromen,’ zei Matteo. ‘En als je dat niet kunt, dan doe ik het voor je.’

Dat had hij vanaf het begin gedaan.