Hoofdstuk 6

Abby werd wakker en rekte zich uit. Ze keek naar haar mooie zilveren jurk die over de stoel hing en voelde zich verwarder dan ooit.

Ze verlangde naar Matteo.

Ze verlangde heel erg naar hem! En gisteravond was perfect geweest.

Absoluut perfect, op één ding na.

Toen hij haar gisteravond terug had gebracht naar het hotel, had hij haar bij wijze van afscheid een kusje op de wang gegeven. Alsof hij een of andere oudere tante met een snor gedag zei! Het was volkomen tegengesteld aan de sensuele kus die ze na de race van hem had gekregen.

Misschien had ze hem te veel verteld.

Bovendien was Matteo misschien wel iets te veel van het goede gezien haar geringe ervaring op seksgebied. Hij deed niet aan relaties – dat had hij meer dan duidelijk gemaakt. Daarbij was zij wel de laatste die ooit een vluchtige affaire zou overwegen.

Toch was dat precies wat ze nu deed.

Ze lag in bed, gekleed in haar pyjama, en vroeg zich serieus af hoe het zou zijn om seks met Matteo te hebben. Om eerlijk te zijn had ze dat sinds die eerste avond dat ze elkaar hadden ontmoet al vaker afgevraagd.

Een klop op de deur maakte een einde aan haar mijmeringen.

Het was geen ontbijt, alleen de koffie die ze had besteld. Het officiële persontbijt zou al over minder dan een uur beginnen. Ze was heel benieuwd hoe haar teamgenoten zich vanmorgen zouden voelen na hun feestavond met Kedah. Waarschijnlijk zou er niet al te veel gegeten worden van de eieren-met-spek-gerechten.

Glimlachend kleedde Abby zich aan, wat haar glimlach snel deed verdwijnen.

Er waren verschillende problemen die een vrouw in een mannenwereld als deze had, en een van die problemen was de kleding van het Boucher-team: een donkergroene herenbroek, een donkergroen overhemd, een zwarte riem en werkelijk schattige platte zwarte schoenen.

Echt heel sexy allemaal!

Ze ging op weg naar het restaurant, en daar zat haar team, ook gekleed in het donkergroen, en met ietwat bleke gezichten.

‘En? Hoe was het gisteravond?’ vroeg Abby .

‘Kedah heeft een slechte invloed op ons,’ zei Pedro. ‘Ik zie roze olifantjes…’

‘Gewoon blijven glimlachen,’ adviseerde Abby liefjes.

‘…maar Kedah wil nu wel sponsor van ons worden!’ besloot Pedro met een trotse grijns.

Het ontbijt duurde lang. Er werden heel veel foto’s gemaakt en iedere aanwezige journalist wilde de ster van het team uiteraard persoonlijk interviewen.

‘Hoe gaat het met Pedro?’

Abby schrok toen ze Matteo’s stem hoorde. ‘Heel goed,’ zei ze. ‘Ik had jou hier vanochtend niet verwacht.’

‘We praten zo verder,’ zei Matteo. ‘Ik wil eerst Pedro spreken.’ Hij liep meteen door naar Pedro, en wat hij ook tegen hem te zeggen had, het nam behoorlijk wat tijd in beslag. Uiteindelijk voegde hij zich weer bij Abby. ‘Kunnen we ergens apart zitten?’ vroeg hij, en Abby knikte.

Op zijn gezicht lag een zakelijke uitdrukking, en hij zag er moe uit.

Ze vonden een tafeltje verderop, en Abby bestelde thee, net als Matteo.

‘Je ziet eruit alsof je niet veel hebt geslapen,’ merkte ze op.

‘Ik heb inderdaad niet geslapen,’ gaf hij toe. ‘En mijn advocaat ook niet.’

Abby fronste.

‘Ik doe mee.’

‘Officieel?’

‘Ja.’ Hij overhandigde haar een centimeter dik contract. ‘In het kort gezegd ben ik de volgende anderhalf jaar jullie sponsor. Je kunt je op ieder moment terugtrekken. Dat kan ik niet. Neem de tijd om het door te nemen.’

Vluchtig bekeek ze de eerste bladzijden en zag over welke bedragen er werd gesproken. Ze kon zich niet voorstellen dat ze zich zou willen terugtrekken.

‘Wat levert het jou op?’ vroeg ze.

‘De naam Di Sione op de wagen en op dat foeilelijke overhemd…’ Hij wierp een blik op haar kleding. ‘Kunnen we een clausule over je kleding toevoegen? Je draagt hetzelfde als de mannen.’

‘Dat kan!’ Abby glimlachte. ‘Wat nog meer?’

‘Dat is het wel zo’n beetje. Abby, ik hou van deze wereld. Ik begrijp waarom je er helemaal bezeten van bent.’

‘Het is niet altijd zo leuk,’ waarschuwde ze. ‘In feite is het tot nu toe helemaal niet leuk geweest, en dat wordt het misschien ook niet meer.’

‘Dat begrijp ik,’ zei hij. ‘Ik heb net met Pedro gesproken en zodra we beiden in New York zijn, gaan we samen een auto voor hem uitzoeken. Ik kan wel met zijn ego omgaan. Jij kunt je op de racewagens concentreren.’

Abby slaakte een zucht van verlichting. Het leek bijna te mooi om waar te zijn. Terwijl hij verder praatte, bleef ze verwachten dat het addertje onder het gras tevoorschijn zou komen.

‘Lees dat contract en markeer alles waar je het niet mee eens bent. Maar onthoud dat ik meedoe, ongeacht wat er tussen ons gebeurt.’

Abby keek op van het contract. Tot nu toe was het een zakelijk gesprek geweest, en zijn opmerking kwam als een verrassing. ‘Tussen ons?’

‘Moet ik het uittekenen?’

‘Ik denk het wel.’

‘Ik doe niet aan relaties,’ zei Matteo. ‘Ik heb nooit een relatie gehad, en ik zal er ook nooit een hebben. Maar volgens mij weten we allebei dat we zeer waarschijnlijk in bed zullen eindigen.’

‘Dat weet ik helemaal niet,’ sputterde Abby verward tegen.

‘Natuurlijk wel.’ Hij zei het alsof het een feit was. ‘En zoals ik al zei toen we elkaar net leerden kennen, ik heb heel veel geduld. Dus je hoeft je op dat gebied ook geen zorgen te maken. We nemen de tijd zodat je ervan kunt genieten. Je moet alleen onthouden dat als we eenmaal uit elkaar zijn en een hekel aan elkaar hebben, ik er nog steeds voor het team zal zijn.’

Hij meende het.

Het grootste deel van de avond en tot in de vroege ochtend had hij telefoongesprekken met zijn advocaat gevoerd en de een na de andere e-mail uitgewisseld.

Tussen dat alles door had hij echter aan Abby gedacht.

Samen hadden ze geen toekomst, maar hij kon wel een toekomst voor Abby voor zich zien, en hij wist dat hij haar daarbij kon helpen.

‘Matteo…’

‘Ik moet weg,’ verkondigde hij. ‘Ik ga terug naar New York. Morgen heb ik een belangrijke vergadering. Ik weet dat iedereen denkt dat ik niets doe, maar ik werk gewoon…’

Hij had haar zojuist miljoenen beloofd voor haar team en op de koop toe een paar sekslessen, en nu ging hij ervandoor!

‘Haal een recept voor de pil,’ zei hij. ‘Ik zal me laten testen.’

‘Testen?’

‘Het is niet echt nodig. Ik gebruik altijd condooms, maar bij jou doe ik dat niet.’

Hij schonk haar een glimlach waardoor ze haar dijen samenkneep.

‘We hebben geen behoefte aan onderbrekingen,’ zei Matteo. ‘Voor ons geen pitstop. We kunnen gewoon in de stemming blijven.’

Op dat moment kwam Pedro naar hen toe.

‘Alles goed, Abby?’ vroeg hij, ongetwijfeld omdat haar gezicht vuurrood was.

‘Ja, uitstekend.’

‘Nou,’ zei Matteo met zijn beste zakelijke stem. ‘Je hebt genoeg om over na te denken, Abby. Ik zie je in Milaan.’

Dat was pas over een maand!

‘Zoals ik al zei, ik ga echt niet over je schouder meekijken.’

Hij schudde haar hand, daarna die van Pedro, en toen was hij verdwenen.

‘Matteo zei dat ik een week lang zijn vliegtuig tot mijn beschikking krijg als ik de Henley Cup win,’ zei Pedro. ‘Ik zou bijna verliefd op hem worden.’

Abby wierp hem een blik toe die er niet om loog. ‘Uh-uh, handen thuis!’ zei ze, waarop ze beiden begonnen te lachen.

Het was de eerste keer dat ze met een vriend over iets had gelachen dat zo normaal en leuk was.