Het was een uur of twee toen ze bij Janie aankwam. Het huis leek opvallend rustig. Er was niemand in de keuken en toen ze de deur van de woonkamer opendeed, zag ze Eddie op de bank liggen en Janie in een grote leunstoel naast hem zitten met een tijdschrift. Toen Janie haar zag, sprong ze op en zei: 'Hallo! Daar ben je dan. Is alles in orde? Je klonk vreemd aan de telefoon.' Hannah gaf geen antwoord maar keek in de richting van de bank en vroeg: 'Gaat het slecht met Eddie?'
'O, echt héél slecht. Hij ligt al bijna in zijn kist, joh. Er is vandaag een kies bij 'm getrokken, arme drommel. En niemand heeft natuurlijk óóit eerder een kies laten trekken.' Hannah keek naar Eddie en vond dat zijn gezicht zorgwekkend was opgezwollen - de ene kant was twee keer zo dik als normaal - en ze zei: 'Ach, Eddie, dat ziet er akelig uit. Was het een verstandskies?' Voordat hij antwoord kon geven, zei zijn vrouw: 'Dat kan niet bij hem, Hannah. Dat was een domme vraag.' Haar echtgenoot, die rechtop ging zitten, zei mopperend: 'Pas maar op, wijfie. Ik trek die van jou er met plezier nog eens een voor een uit. Daar heb ik al eerder mee gedreigd.'
'Ja, schat, dat is zo.' Janie keerde zich lachend weer naar Hannah toe. 'Wil je een kop thee?'
'Het maakt mij niet uit, maar mijn hemel!' Ze keek opnieuw naar haar zwager en vroeg: 'Was het er echt maar één?'
'Ja, Hannah, eentje maar, en dat was meer dan genoeg, kan ik je vertellen. Er zat een abces onder of zo. Ik heb de afgelopen twee weken helse pijnen geleden, maar dat heb ik tien keer liever dan dat ik zoiets nog een keer moet ondergaan. Maar zij stuurt me er zo weer naartoe. O, ja, zij houdt wel van martelen, die daar.' Zijn toon veranderde en hij vroeg bezorgd: 'Gaat het wel goed met je, Hannah? Ik bedoel, je zit toch niet in de problemen of zo?'
'In wat voor problemen zou ik nou kunnen zitten, Eddie?'
'Geen idee, stille wateren hebben diepe gronden, en Janie vertelde dat je over de telefoon zei dat je ergens over in de rats zat.'
'Ja, dat zat ik, dat zit ik, Eddie. Maar goed, ik vertel je er alles over als we onze kop thee hebben.' Om van onderwerp te veranderen, begon ze over hetgeen waar hij het liefste over praatte. 'Hoe is het met de winkel?'
'Het kon niet beter, Hannah. Ik denk erover om nog een winkel te openen op Forum Square.'
'Nee!'
'Ja, echt. Ik heb twee goede jongens in dienst genomen om deze winkel te runnen. Weet je wat deze slimme jongen gedaan heeft?'
'Nee, Eddie. Wat heb je gedaan?'
'Nou, ik ga het eigenlijk tegen het eind van het jaar pas doen. ik ga hun een deel van de winst geven. Als ze hun steentje hebben bijgedragen, tenminste. Ik ga ze leren hoe ze de klanten moeten behandelen; dat ze geen beschadigd fruit moeten verkopen; dat ze een oud besje dat om een halve meloen vraagt omdat ze maar een mager pensioentje heeft niet te veel mogen berekenen; en dat, en dat is het allerbelangrijkste, ze met hun tengels uit de kassa moeten blijven.' Toen Hannah lachte en hij met haar mee wilde doen, riep hij in plaats daarvan: 'Hannah, hou op! Het doet verdomd pijn als ik mijn mond verder opendoe.' Janie kwam de kamer in met een dienblad met de thee en Hannah vroeg: 'Waar zijn de kinderen?'
'Maggie is naar een feestje; Winnie is bij de buren met hun zoontje aan het spelen; en de andere twee zaten televisie te kijken, alhoewel ze nu wel allebei diep in slaap zullen zijn. Het is grappig,' zei ze lachend,'maar ze vallen altijd in slaap als ze samen televisie mogen kijken, hè, Eddie?' Hij knikte naar haar. 'Ja, het is grappig om ze op de vloer te zien zitten met hun hoofden bijna altijd tegen elkaar aan en hun rug tegen de bank.' Janie vroeg nu aan hem: 'Denk je dat je een kop thee kunt drinken?'
'Als je er eerst een sloot melk in gooit.' Terwijl ze naar dit gesprek luisterde, bedacht Hannah hoe die twee met elkaar vergroeid waren. Het maakte niet uit wat ze tegen elkaar zeiden, en ze voelde een vorm van jaloezie. Opeens zei Janie, terwijl ze naar Hannah keek: 'Goed, nu geen gedraai meer. Voor de draad ermee! Wat is er verdorie aan de hand? Gaat hij bij je weg?'
'O, nee! Dat is het niet...' Waarom wenste ze even dat dat wel het geval was? Ze wilde net verder gaan, toen Janie naar Eddie knikte en zei: 'Hij weet ervan, ik heb hem alles over Humph verteld. Dus vooruit.' Hannah zei niet: 'Dat wist ik wel,' maar ze keek naar Eddie en hij staarde terug en zei: 'Verdomde hermafrodiet!' Hermafrodiet? Wat was een hermafrodiet? En toen gaf hij haar op zijn eigen wijze uitleg door te zeggen: 'Verdomme noch het een noch het ander. Je zou een scheiding kunnen aanvragen.'
'O! Eddie!'
'Let maar niet op onze Hannah met haar "O! Eddie",' kwam Janie tussenbeide. 'En jij Eddie, ik weet zeker dat hermafrodiet niet het juiste woord is. Je zou dit soort dingen eerst moeten opzoeken, voordat je intelligent probeert te doen. Rustig nu! Geen bijdehante opmerkingen meer; laat haar haar verhaal afmaken.' Hannah dacht even na en vertelde daarna wat er de dag daarvoor gebeurd was. Er volgde een stilte voordat Janie zachtjes zei: 'En dit is allemaal gebeurd nadat je hier gisterochtend wegging?' Hannah knikte en antwoordde: 'Ja, ik kan het ook niet geloven, maar het is zo.' Op dit moment ging Eddie zich ermee bemoeien. 'Wacht eens even! Je had het over ene Micky McClean, die man met dat restaurant. Weet je zeker dat hij zo heette?'
'Ja, en hij doet soms alsof hij Frans is.'
'Godsamme! Dat is 'm.' Hij draaide zich om naar Janie. 'Weet je nog? Ik heb je over hem verteld. Hij is degene die elke maandagochtend het pak van zijn vader naar de lommerd bracht en het vrijdagavond weer ophaalde. En die ene keer dat hij niet kwam omdat zijn moeder het geld had opgezopen. Die ouwe veegde de vloer met haar aan en hij zou haar vermoord hebben als Micky hem niet bewusteloos had geslagen met een bierflesje. Hij dacht dat hij hem vermoord had. Maar goed, hij bracht hem naar het ziekenhuis. Weet je dat nog?' Janie lachte en knikte. 'Ja, ja, ik weet nog dat je me dat vertelde. Verdraaid!' Ze keek nu weer naar Hannah. 'Vind je het niet vreemd dat Eddie die kerel kent?' vroeg ze. 'Ja, dat vind ik zeker vreemd. Maar het is een aardige man en zijn restaurant draait heel goed.'
'O, ja, het is zeker een aardige vent en hij verdient lekker. Hij is niet gek. Het moet minstens twee jaar geleden zijn dat ik hem voor het laatst zag. Toen hij net begon, kwam hij altijd naar onze kraam, maar nu zitten we te ver weg. Allemachtig, dat geloof je toch niet? We hebben gekke dingen gedaan samen, Micky en ik, toen we nog jong waren.'
'Dat kan wel zo zijn,' zei Janie, 'maar dat was jaren geleden. Als je hem nu tegenkomt, dan hou je je mond over wat je nu gaat horen, of over wat je al gehoord hebt, is dat duidelijk? Als mannen bij elkaar komen, zijn het net kakelende kippen.'
'Ga maar door,' zei ze en ze richtte haar aandacht weer op haar zus. 'Hoe reageerde Humphrey toen je zo laat thuiskwam?'
'Heel koud, ijzig zelfs. En dat werd niet beter toen ik loog en zei dat ik de avond met jou had doorgebracht. Ik zei dat je me meegenomen had naar een restaurant om wat te eten.'
'Tjonge, is dat zo? Het loopt nog eens verkeerd af met jou als je zo doorgaat, en dat geldt ook voor dat nieuwe vriendje van je. Is hij trouwens getrouwd?'
'Dat weet ik niet.'
'Dat weet je niet? Heb je hem dat niet gevraagd?' vroeg Eddie. 'Nee, natuurlijk niet. Je vraagt iemand toch niet of hij getrouwd is als je hem net ontmoet?'
'Onder deze omstandigheden lijkt het me een relevante vraag, meisie.' Janies stem daalde toen ze zei: 'Als hij niet getrouwd is, moet je je aan hem vastklampen, maar als hij dat wel is, als hij stiekem een vrouwtje thuis heeft zitten, moet je hem vergeten. Je wilt toch geen gezin uit elkaar rukken?'
'O, nee, absoluut niet, en ik weet ook dat Humphrey nooit van me zou willen scheiden.'
'Heeft hij dat gezegd?' Hannah keek naar Eddie. 'Niet met zo veel woorden, maar hij is faliekant tegen scheiden, net als zijn oom en tante. Ik heb daar ooit een gesprek over gevoerd - nou ja, ik luisterde. Mevrouw Philippa Drayton was van mening dat het jammer was dat sommige huwelijken niet ontbonden konden worden. Op dat moment keek ze niet naar mij, maar ik wist wat ze dacht. De strekking van het gesprek was dat, na moord, scheiden de grootste zonde was die iemand kon begaan. God had twee mensen in de echt verbonden en alleen God kon ze weer uit elkaar halen. Dus, al het andere daar gelaten, als Humphrey ooit van me zou willen scheiden, zou hij geen cent meer krijgen en Humphrey is niet gek.' Ze keek van de een naar de ander. 'Kortom, het zal bij ons nooit op een scheiding uitdraaien, zelfs niet als ik me gruwelijk zou misdragen.'
'Maar wat vind jij? Is het verkeerd om te denken in termen van: "Wat niet weet, wat niet deert"? Ik weet dat jullie allebei vinden dat hij preuts is, maar ik wil hem niet kwetsen. Hij is altijd heel lief en zorgzaam geweest, dat zei hij gisteren tenminste tegen me.'
'Wat zei hij?' zeiden Eddie en Janie bijna tegelijk. Ze keek van de een naar de ander. Om Humphrey te verdedigen, zei ze: 'Het was in reactie op iets wat ik zei, en voor het eerst in de jaren dat we getrouwd zijn, ging ik tegen hem in en heb ik gezegd hoe ik erover dacht.' Janie leunde nu naar Hannah toe en zei: 'Ben je over die andere kwestie begonnen?'
'Ja, eigenlijk wel.'
'En hoe reageerde hij daarop?' Hannah boog haar hoofd toen ze zei: 'Hij vond het niet het belangrijkste in een huwelijk.'
'Wat een gezwets!' Eddie had zijn benen weer op de bank gezwaaid en ging op zijn rug liggen.'Dat vind ik echt lulkoek. Hoor eens, probeer erachter te komen wat de situatie van die andere gozer is. Of hij getrouwd is of niet, en als hij getrouwd is en bij zijn vrouw woont, zet je er een punt achter. Maar als hij getrouwd is en ze zijn uit elkaar, en zorg ervoor dat je ze- ker weet dat dat het geval is, ga je ermee door en neem je het ervan.'
'ja, één keer per week op donderdagavond.' Hannah klonk somber en omdat Janie het gevoel had dat ze de boel bagatelliseerde, riep ze uit: 'En dan de weekenden nog, hè? Hij gaat toch vaak een lang weekend weg? En je komt hier bijna elke zondag, dus nu we weten hoe het zit, kunnen we als dekmantel dienen als er iets mocht gebeuren en Humphrey je hier belt. Ik zie gewoon geen andere mogelijkheden. Je moet eerst weten wat zijn situatie is. Ga dus naar dat restaurant morgen en zie maar wat ervan komt.' Eddie deed een poging tot een grijns en zei: 'En wij zitten hier in spanning totdat we het vervolg van deze spannende soap te horen krijgen. Dus je komt hier óf razendsnel naartoe zondag óf je belt ons meteen. Begrepen?' Een uur later stond Hannah op om naar huis te gaan. Janie liep weer met haar mee naar de deur en sloeg daar haar armen om haar heen. 'Als hij beschikbaar is, moet je ervoor gaan, meisie, helemaal. Dat zal je goed doen. Je zult weer opbloeien, maar ik zie aan je gezicht dat dat al gebeurd is.'
'O, Janie, ik ben er helemaal ondersteboven van. Ik... ik kan de gedachte niet verdragen dat ik hem na morgen misschien nooit meer zie. Dat dit allemaal gebeurd is sinds gisterochtend.'
'Zo gaat dat soort dingen altijd, zusje, of hij nu een venter-jongen of een baron is. En ik kan het weten!'