4 * Frances

‘Ben jij dat, Frances?’

‘Ja, Liz. Een momentje, dan doe ik even de deur dicht, ze gaan zo tekeer... Heb je ze gehoord? Oma Walton is er, ze doet ze in bad. Ik weet niet wie er meer plezier heeft, of wie er het meeste lawaai maakt. Nou, ik zit lekker, we kunnen beginnen.’ Ze lachte. ‘Steek maar van wal.’

‘Ik heb een geweldige verrassing voor je, Frances.’

‘O ja? Ik ben dol op verrassingen. Ik heb er zo’n tijd geen gehad; de laatste keer was dat Pauline de kat in de wasmachine had gestopt.’

‘Geen grapjes, Frances. Jullie zijn vandaag allemaal zo grappig. Moet je horen, je raadt nooit waar papa en mama naartoe gaan.’

‘O ja wel, papa wil toch opklimmen tot de adelstand? Ik zag hem gisteren met mevrouw de Ferrier kletsen, tegenover de club. Ze zal daar wel geweest zijn om te lunchen, alleen voorname vrouwen worden bij Ransome geïnviteerd. Ha ha!’

‘Nou, je zit er niet ver naast.’

‘Wat!?’

Elizabeth vervolgde op plechtige toon: ‘Ze zijn uitgenodigd om de hertog van Moorshire te ontmoeten op Lea Hall.’

‘Papa en mama?’

‘Papa en mama.’

‘Dat is een grapje, zeker?’

‘Het is geen grapje, Frances; ik heb de kaart hier in mijn hand. De hertog van Moorshire heeft de eer om de heer en mevrouw Gallacher uit te...’

‘Papa en mama een hertog ontmoeten?’

‘Het is heus waar, het gebeurt allemaal echt. Is het niet geweldig?’

‘Ja, dat is het zeker.’ Er was een achterdochtige klank in de stem van Frances. Toen vroeg ze: ‘Gaat mama ernaartoe?’

‘Gaat ze ernaartoe? Natuurlijk gaat ze.’

‘Wanneer gaat het gebeuren?’

‘Vandaag over vier weken. Ze heeft nog ruimschoots de tijd om kleren te kopen.’

‘Ze zal eerst wel wat moeten afslanken, ze is nogal aangekomen de laatste tijd.’

‘Nee hoor, helemaal niet, ze is helemaal niet dik.’

‘Niet dik.’ Frances keek schamper naar de telefoonhoorn in haar hand alsof zij daar Elizabeth in kon zien. Vervolgens vroeg ze: ‘Komen ze vanavond allemaal langs?’ Elizabeth antwoordde: ‘Ja, ik heb Helen nog niet gebeld, maar zij komt toch bijna iedere vrijdagavond. Jij en Dave komen toch ook?’

‘Nou, we zouden vanavond eigenlijk naar de club gaan maar ik denk dat we wel even aan komen wippen. Zo rond een uur of acht zijn we er.’

‘Goed hoor, Frances. Daag.’

‘Daag.’

Frances Walton legde de hoorn op de haak en bleef even naar de telefoon staan kijken. Zij draaide zich langzaam om en ging de kamer in waar haar man onderuit gezakt op de bank voor de haard lag, wijdbeens, zijn voeten rustend op een stoel. Zij liep om de bank heen en keek hem aan. ‘Heb je het laatste nieuws al gehoord?’

‘Wat?’

‘Papa en mama zijn uitgenodigd voor een avondje bij de hertog van Moorshire.’

‘Wat?’ Dave Walton veerde op en zat meteen rechtop. ‘Zeg dat nog eens.’

‘Mijn vader en moeder zijn uitgenodigd voor een feest bij de hertog van Moorshire, op Lea Hall, je weet wel, daar bij de rivier, een kilometer of zeven van...’

‘Ja ja, dat weet ik wel.’ Hij maakte een gebaar om haar aan te sporen meer te vertellen. ‘Zijn ze door hemzelf uitgenodigd?’

‘Ja, dat zegt Liz. ’t Is wat.’ Zij haalde diep adem en liet zich op de bank naast hem vallen. ‘Vader komt in hoger sferen.’

‘Ja, inderdaad.’ Dave Walton reikte naar de tafel voor een sigaret. Terwijl hij hem opstak zei hij bedachtzaam: ‘Het zal de zaak goed doen. Zulke contacten tellen zwaar.’

‘Denk je dat er voor jou nog iets inzit?’

‘Ik weet het niet. Ik lever de materialen... althans een deel ervan.’

Met een ongeduldig gebaar streek Frances het blonde haar van haar schouder en terwijl ze haar hoofd met een ruk ophief, zei ze: ‘Ik snap niet dat papa die order aan Smith heeft gegeven, en ik ga het hem zeggen ook.’

‘Bemoei jij je nou maar met je eigen zaken.’ Hij tikte de as van zijn sigaret en zwaaide hem voor haar neus heen en weer voor hij hem weer in zijn mond stak. ‘Als het nodig zou zijn dat hij daar iets over te horen krijgt, dan zorg ik daar zelf wel voor. Ik denk dat ik wel weet waarom Smith die order heeft gekregen.’

‘Waarom dan?’

‘Ik ben er niet geheel zeker van, maar Smith is een neef van Redfern, snap je?’

‘Nee.’

‘Nou kijk. Als de raad het goedkeurt, dat wil zeggen als de huiseigenaren borg willen staan, gaan ze een jachthaven bouwen. Een mijl of tien stroomafwaarts is een mooi stuk water voor pleziervaart, geen havens, mooie oevers enzovoort.’

‘Maar er staan ook fabrieken.’

‘Ja, maar dat heeft hier niks mee te maken. In vergelijking met het bouwen van zo’n jachthaven, was de school geknoei met meccano. Jouw pa werpt Smith kleine stukjes brood toe om zich te verzekeren van de steun van Redfern, want hij heeft veel in de melk te brokkelen in de raad.’ Zijn stem klonk plots sarcastisch. ‘Ik hoop alleen maar dat hij niet in zijn eigen strikken gevangen raakt.’

Frances keek naar haar man. Normaal gesproken zou zij de tactiek van haar vader verdedigd hebben omdat zij hun voorspoed aan hem te danken hadden, ook al was haar voorspoed in vergelijking met die van haar moeder die Savile House bewoonde niet erg opvallend. Zij, Frances, was ambitieus, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar kleine, nijvere man.

‘Nou’ - zij stond op van de bank - ‘we moeten ons maar eens gaan opknappen om ons bij de rest van de feestvierenden te voegen.’ Toen ze langs hem liep, stak hij zijn hand uit en naar haar opkijkend zei hij met een glimlach. ‘Probeer eruit te zien alsof je blij bent. Jaloezie levert ook niks op.’

‘O jij!’ Ze sloeg met haar hand naar hem en liep de kamer uit naar boven. Bovenaan de trap stond ze stil en keek om. Zij hield niet van dit huis; het was benepen en klein. Ze had zich nooit gerealiseerd hoeveel ze van hun oude huis gehouden had tot zij drie jaar geleden was getrouwd. Ze zou nooit tevreden kunnen zijn voor zij een huis bewoonde als hetgene waar zij vanaf haar veertiende in was opgegroeid. Ze had het gevoel dat ze geschapen was voor een huis als Savile House; ze zou wel weten hoe ze het zou bestieren, hoe zij het gezellig zou maken. Nu werd er eigenlijk niets mee gedaan; haar vader was er bijna nooit. Elizabeth ging volgend jaar het klooster in, zodat haar moeder er dan eigenlijk alleen zou wonen, hun familiebijeenkomsten buiten beschouwing gelaten. Zij wist dat haar moeder gelukkiger en meer op haar gemak zou zijn in een huis als dit. Het was slecht verdeeld in de wereld.