In het château van Mosset.

Maandagavond 22 juni 2009

Onbewolkt en windstil, +25°

XVII

Tess is verdwenen, maar het is nog niemand opgevallen. Waar ging ze heen? Hoe kón ik dat doen? De Mossétans praten alleen maar over dat ‘vreselijke’ ongeluk van Colette. Ze lanceren harde beschuldigingen richting politiek. Waarom zijn er geen provisorische vangrails geplaatst? Waarom wordt er niet in het weekend doorgewerkt? Dat soort teksten. De hele voorpagina van de Indépendant was er vanochtend mee gevuld. Maar niemand is het opgevallen dat Tess weg is. Misschien omdat ze de laatste weken mobiel onbereikbaar was in de VS? Denkt haar vriendenclub dat ze nog in New York is? Waarschijnlijk. Het zal wel niet lang meer duren of haar afwezigheid valt op. Tot die tijd houd ik me in ieder geval stil. Ik gedraag me zoals altijd, anders maak ik mezelf nog verdacht.

Ik hoor stemmen en kijk naar beneden, naar de Carrer Sota Muralla. Een jong stel slentert door het straatje en maakt foto’s. Merde, vakantiegangers! Snel schiet ik in mijn nis, want toeristen zijn gevaarlijk. In tegenstelling tot de Mossétans turen buitenlanders altijd omhoog. Ik moet oppassen. Ik heb bovendien ook geen zin meer om hier te zitten. De antwoorden komen toch niet, al blijf ik nog uren naar de overkant staren. Ik maak mijn fout toch niet meer ongedaan.