34

Ik weet nog dat ik een boek las waarin een vrouw al haar gevoelens in het eten kookte. Wanneer ze verdrietig was, moest iedereen huilen die haar voedsel at. Wanneer ze blij was, moest iedereen lachen. Als ik die vrouw was geweest, had iedereen die iets van de lunch van die middag at ontzettend rancuneus moeten zijn geworden. Maar omdat het zo niet gaat in het echte leven, leek alle bitterheid op mijn bordje te zijn terechtgekomen.

Misschien had Matt hen bij de voordeur opgewacht, of misschien was het zoals hij zei puur toeval, maar toen de bel ging stond hij daar met Sarah en Jay, lachend, grapjes makend, en zijn rothumeur was weg. Hij had een plastic tas vol flessen. Het excuus waarom hij was uitgegaan. Sarah en Jay konden niet weten dat de aanschaf van die flessen drie uur had geduurd. Blijkbaar was er iets grappig met het evenement dat ze onder handen hadden, een fotomodel dat presentatrice was geworden en daar niets van bakte, maar de details gingen aan me voorbij omdat ik aan de kip moest denken die op tijd de oven in moest.

‘Het leukste is nog wel dat de runner naar haar huis ging,’ zei Sarah. ‘Om haar het nieuwe rooster te geven, en toen nodigde ze hem meteen uit om boven te komen, en…’

‘O ja?’ Matt trok een verlekkerd gezicht, volkomen ongepast.

‘Hij is homo, Matt, haal je geest uit de goot! Ze moest iets voor hem halen, en blijkbaar heeft ze een soort piepklein ijskastje naast haar bed.’

‘Een piepklein ijskastje?’ vroeg Matt met opgetrokken neus. ‘Ja, Paul zegt dat het een kruising is van een ijskast en een nachtkastje. Er is een ingebouwde lamp en nog meer. Eigenlijk best cool,’ zei Jay.

Sarah vertrok haar gezicht. ‘Helemaal niet cool, eerder sneu. Want wat denk je dat erin ligt? Kate, wat denk jij dat er in haar piepkleine ijskastje zit?’

Ik keek op van het aanrecht, waar ik aardappels aan het schillen was. ‘Eh, over wie hebben jullie het eigenlijk?’

‘Je weet wel, Minty Alexander. Het supermodel. Vorig jaar presenteerde ze een gedeelte van de promotietournee waar we toen aan werkten.’

‘Die met het donkere haar? Was ze niet een van de Young Media Faces van The Times? Bedoel je die?’

Jay snoof. ‘Young Media Face, ammehoela. Ze is bijna dertig als het niet meer is. Er moesten heel veel filters worden gebruikt om ervoor te zorgen dat ze niet leek op Zelda uit Terrahawks. Geloof mij maar.’

Sarah begon zich te ergeren omdat we zo van het onderwerp afweken. ‘Luister nou even! Wat zou je denken dat een supermodel en televisiepresentatrice in de ijskast naast haar bed zou hebben?’

Met lege blik keek ik haar aan.

‘Toe nou,’ zei Sarah.

‘Oogmaskertjes?’ opperde ik. ‘Moisturizer? Kokoswater?’

‘Oogmaskertjes en moisturizer: koud. Kokoswater: warm.’

‘Hè?’ zei Jay. ‘Het is toch een ijskast? Dan is alles toch koud?’

‘Dus je bedoelt dat het iets om te drinken is?’ vroeg Matt terwijl hij de fles wijn ontkurkte.

‘Heet,’ zei Sarah.

‘Champagne,’ opperde ik.

‘Warmer.’

‘Wodka,’ stelde Jay voor.

‘Net zo warm,’ zei Sarah.

‘Toe, wat was het nou?’ vroeg Matt.

Sarah keek ons een voor een aan, en liet de stilte theatraal voortduren.

‘Jullie raden het nooit,’ zei ze toen. ‘Blikjes Stella. Heel veel blikjes, in de ijskast naast haar bed, klaar om ’s ochtends vroeg open te trekken.’

‘Gadver, dat is heftig,’ zei Jay. ‘’s Ochtends vroeg aan het bier?’

‘Nou snap je zeker wel waarom jullie zoveel filters nodig hadden.’ Matt lacht.

‘Stel je voor dat al die modebladen haar vroeg in de ochtend bier zagen zuipen!’ roept Sarah uit. ‘Dan zouden ze haar vast geen stijlicoon meer noemen.’

‘En de runner zei ook nog…’ begon Jay, en hij vertelde weer een roddelverhaal over beroemdheden.

Hier was ik vroeger dol op geweest. Wanneer ik tijdens een kort bezoekje aan Lyme Regis over het werk praatte, beschuldigde Prue me van namedropping, en daar had ik versteld van gestaan. Iedereen praat over de mensen met wie ze werken, en in ons geval werkten we met beroemdheden. Roddelen over wat je meemaakte met beroemdheden was geen opschepperij, het was gewoon wat we deden. Maar op dit moment had ik niets te vertellen. Wie wilde horen wat Minnie vanochtend tijdens het uitlaten had gedaan als Sarah met verhalen over supermodellen kwam, en Jay en Matt zowat over elkaar heen vielen om bijdragen te leveren?

Matt schonk de glazen van de gasten nog eens vol en hief de fles mijn kant op. Ik schudde mijn hoofd en hield het bij mijn glas mineraalwater. Hij begon een verhaal over een nieuw meisje bij Marketing, Olivia, die van MTV kwam en die Sarah en Jay bleken te kennen. Ik had nog nooit van haar gehoord. Maar Matt had het tegenwoordig niet meer over het werk. Ik wist niet meer wanneer ik was opgehouden hem ernaar te vragen.

Toen ze allemaal brulden van het lachen over iets wat ik alweer niet echt snapte, lachte ik beleefd mee en verontschuldigde me toen omdat ik aandacht aan het eten moest besteden.

Ik geloof niet dat het hun opviel dat ik er niet helemaal bij was, totdat even later Sarah naast me verscheen.

‘Kate, je ziet er goed uit,’ zei ze terwijl ze een slap blaadje waterkers uit de slabak viste waarin ik net de sla aan het maken was. Ze stak het in haar mond en kauwde erop, me ondertussen vragend aankijkend alsof ik op het punt stond iets toe te geven.

‘Bedoel je dat ik dik ben?’ vroeg ik op mijn hoede. We weten immers allemaal dat ‘je ziet er goed uit’ een code is voor: ‘Ben je soms aangekomen?’

‘Nee!’ Ze lachte en ging tegen het aanrecht leunen. Ze leek langer dan ik me herinnerde, en toen drong tot me door dat ze erg dure slangenleren schoenen met hoge hakken droeg, met heel spitse neuzen. Het soort schoenen dat ik niet meer droeg omdat ik er nergens mee naartoe kon gaan.

‘Je ziet er gewoon goed uit. Je straalt iets uit van ik-werk-nietop-kantoor, en dat staat je goed. Fris, leuk. Waarschijnlijk is het heel ontspannend om thuis te zijn en niet op je werk. Een langzamer manier van leven. Gewoon tijd om te chillen en zo.’

‘Ja,’ loog ik. ‘Dat klopt.’

Sarah keek uit het keukenraam de tuin in. ‘Ik mis je echt, weet je dat? Niet alleen op het werk, hoewel Jennifer zeker geen Kate Martell is wat betreft het iedereen netjes aan de slag houden.’

Ik bleef naar de slablaadjes kijken, ik draaide ze om en om precies zoals ik had geleerd op de kookcursus van de vorige maand. Bijna niemand weet dat zelfs een salade op een bepaalde manier moet worden bereid. Ik moest me echt concentreren.

‘Ik mis jou ook,’ zei ik. ‘Sorry dat ik zo weinig van me laat horen. Alleen…’

Sarah keek me aan. ‘Alleen wat?’

‘Nou ja, van alles. Het werk lijkt heel ver van me af te staan. Zelfs de stad in gaan… Ik weet het niet. Mijn hoofd staat er niet naar.’

Onderzoekend keek ze me aan. ‘Ik had nooit kunnen denken dat je het werk zomaar zou kunnen laten vallen,’ zei ze met een bezorgde blik in haar ogen, alsof ik pas de diagnose had gekregen dat ik aan een vreselijke ziekte leed, in plaats van te zijn bevrijd uit het slavenbestaan op kantoor.

Zo was ik ook geweest. Niet in staat een leven te bevatten dat niet werd gekenschetst door roosters, budgets en deadlines. Denken dat als je niet werkt, je geen plek op aarde verdient. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik ben verdergegaan. Ik had het ook niet verwacht, maar misschien besefte ik ineens dat we ons soort werk niet tot in de eeuwigheid kunnen doen. Al dat reizen, de druk steeds… Het was verschrikkelijk om werkloos te worden, maar achteraf heeft het goed uitgepakt.’

‘Ik weet dat je je niet meer op werken concentreert, Kate,’ zei ze. ‘Ik hoop alleen dat ik nog wel een rol in je leven speel. Ik dacht dat we echte vriendinnen waren, niet alleen personen die ooit samen ergens hebben gewerkt.’

Ik dwong mezelf opgewekt te lachen. ‘Maar Sarah… Alsof ik zoiets ooit zou denken!’ Ik schroefde de dop op de pot met dressing die ik had gemaakt en schudde de pot stevig. Op haar hoede stapte Sarah weg, bang voor de heen en weer vliegende pot.

‘Ik had het gewoon druk,’ ging ik verder. ‘Net zoals jij. Zoek er niet te veel achter. Ik laat je echt niet zomaar vallen, heus niet.’

Ze glimlachte. ‘Sorry, je hoeft je niet schuldig te voelen, hoor. Toen Jay en ik hier zouden komen, drong pas tot me door dat ik je al in geen maanden meer had gezien. Ik heb ze geteld. Vier maanden, Kate! Vroeger zag ik je dagelijks. Echt heel gek.’

‘Voor mij is het ook raar,’ gaf ik toe.

Sarah keek naar de tafel waar Matt en Jay aan zaten. ‘Daarom was ik zo blij toen Matt vertelde dat je wilde dat we kwamen lunchen. Het betekent veel dat je ons hebt gevraagd. En Matt gaat maar door over de geweldige gerechten die je tegenwoordig maakt.’

Dus Matt had gedaan of het idee van mij afkomstig was? Ik vroeg me af welk spelletje hij speelde.

‘Ik ben blij dat je er bent,’ zei ik. ‘Verwacht niet te veel van het eten, waarschijnlijk hemelt Matt het iets te veel op.’

‘Nee, hoor,’ riep hij vanaf de tafel. Aan de glazigheid van zijn ogen zag ik dat hij al te veel had gedronken. Alweer. En het eten zou pas over een uur klaar zijn. ‘Mijn vrouw kan ontzettend goed koken, moeten jullie weten. Ze is ontzettend goed in alles.’

Ik vroeg me af of mij ophemelen waar mijn vrienden bij waren voor hem de manier was waarop hij meende weer in een goed blaadje bij mij te komen. Of misschien was hij zo aangeschoten dat hij zelf geloofde wat hij zei. Volgens mij vond hij me voornamelijk ontzettend irritant.

‘Haal je maar niks in je hoofd, Jay,’ waarschuwde Sarah hem, en ze slenterde met haar wijsvinger zwaaiend door de keuken. Het lukte haar dat alles plagerig te doen, niet zeurend. Ik zag Matt bewonderend naar haar kijken, de hooggehakte professional vol glamour, heel anders dan zijn huisvrouw met een schort voor. Nou ja, het had geen zin meer het schort af te doen, want dan zou ik alleen maar gloeiend hete spetters op mijn kleren krijgen wanneer ik de kip uit de oven haalde.

Sarah liet zich op Jays schoot zakken en sloeg een elegant been over het andere. ‘Kate is dan wel in een huishoudgodin veranderd, maar ze is beter in alles dan ik. Je mag echter wel dromen dat ik druk bezig ben in de keuken, allemaal voor jou.’

Jay kietelde haar, waardoor Sarah zo ging gillen dat de wijn bijna uit haar glas klotste. Gauw pakte ik een doekje van het aanrecht om het op te dweilen als het over de rand van het glas zou komen.

‘Inderdaad, Sarah,’ zei Jay terwijl hij met zijn stoppelige kin haar hals schuurde en haar daarmee aan het lachen maakte. ‘De dag dat jij een heel maal voor me kookt, zoals Kate dat doet, is de dag dat ik een vrouw van je zal maken die niet in zonde leeft.’

Sarah snoof van het lachen en drukte een zoen op zijn kruin. ‘Dat is zo’n vreselijk dreigement dat ik liever single blijf, schat. Trouwens, ik heb laatst de inhoud van het bakje met Indiaas afhaaleten op je bord geschept, dus je hebt niets te klagen.’

‘O, Indiaas afhaaleten…’ Matt zuchtte verlangend, en toen vertrok hij schuldig zijn gezicht omdat hij me naar hem zag kijken. Ik draaide me terug naar het aanrecht en veegde een druppel water weg met het doekje dat ik in mijn hand hield.

‘Iemand nog wat wijn?’ hoorde ik hem vragen. Ik was me er -van bewust dat hij naar me toe kwam. Hij legde zijn handen op mijn heupen. Het voelde als een soort verontschuldiging. Ik bracht mijn hoofd naar achteren met de bedoeling het tegen hem aan te laten rusten, maar hij duwde me ineens weg en ik begreep meteen dat hij alleen maar iets uit de besteklade wilde pakken.

‘Daar is-ie,’ zei hij terwijl hij de kurkentrekker uit de la haalde en ermee terugging naar de tafel om nog een fles wijn open te trekken.

‘Kate?’ Hij zwaaide met de fles. ‘Eén glaasje kan toch geen kwaad?’

Ik schudde mijn hoofd. Wanneer Matt zei dat het geen kwaad kon, bedoelde hij dat het hém geen kwaad kon doen. Hij begreep niet dat ik me er volledig voor inzette. Iedereen zei dat je door geen alcohol meer te gebruiken meer kans had om zwanger te worden. Als ik deze maand niet zwanger werd – alweer niet – zou het niet Matt zijn die het zichzelf kwalijk nam.

‘Je doet helemaal niet leuk,’ zei hij. Ik hoorde wel dat hij het net zo plagerig probeerde te zeggen als Sarah daarnet, maar eigenlijk klonk het eerder mokkend.

‘Misschien draait niet alles om leuk doen,’ snauwde ik, niet in staat me in te houden.

Matt reageerde nauwelijks, maar ik zag de snelle en bezorgde blik waarmee Jay naar Sarah keek, en de manier waarop ze even in de arm om haar heen kneep. Typisch dat ik degene leek die onredelijk was, terwijl ze niets wisten van Matts gedrag voordat ze hier kwamen. Ik leek de feeksachtige vrouw die niets wilde drinken, en hij was Meneer Leut.

‘Heb ik al verteld wat er vorige week gebeurde tussen Randy Jones en de zestienjarige stagiaire bij Talent?’ vroeg Sarah dapper.

Dankbaar draaiden we ons allemaal naar haar toe, er blij op vertrouwend dat ze ons zou voorgaan naar veiliger grond.