18

Hannah leunde tegen de muur en dronk een paar slokken uit het flesje water dat ze bij zich had. Ze liet haar kin op haar borst zakken en probeerde de spanning in haar schouders te verminderen door ze naar voor en naar achter te strekken. In de verhoorkamer zat Elena Tomova met Charles. Na vier uur continu ondervragen was de Oekraïense gebroken en had ze alles opgebiecht.

Elena Tomova was een paar jaar geleden toevallig bij Caroline Rosiers bureau terecht gekomen. Op een casting voor modellen had Caroline haar apart genomen en haar een baan aangeboden als hostess bij KMO-Event.

Elena was een opgemerkte verschijning en kreeg van bij het begin veel opdrachten via KMO-Event. De meeste opdrachtgevers kozen haar uit de folder, meestal samen met Valerie Pirard en Mouche, een prachtige mulattin. De drie vormden een verkoopargument – een extra reden waarom bedrijven voor KMO-Event kozen en klanten naar de evenementen kwamen.

Het idee om verder te gaan dan alleen hostessenwerk was ontstaan na een evenement waarop ze alle drie een voorstel hadden gekregen om de nacht door te brengen met een man. Er werd veel geld geboden, maar geen van de vrouwen zag het zitten om zich te prostitueren.

Elena kon zich niet meer exact herinneren wie met het idee op de proppen kwam om de mannen ‘een lesje te leren’. Het was Caroline Rosier zelf, meende ze zich te herinneren.

‘We zaten samen in een restaurant na afloop van een evenement,’ vertelde Elena haar ondervragers, ‘en toen we alle drie vertelden dat er die dag weer veel geld geboden was voor seks, opperde Caroline lachend dat we er misschien een keer op moesten ingaan. Geen van ons zag het zitten om te neuken voor geld, maar Caroline had een plannetje waardoor we iets konden verdienen zonder ons zelfs maar uit te kleden. Het klopte als een bus. Wij maakten een afspraak met een man – al dan niet met hulp van Caroline – en Caroline zorgde dat de echtgenote een weekend van het toneel verdween. Op zaterdagavond – het was altijd een zaterdagavond – gingen we naar de man toe, die in de veronderstelling was dat we tot zondagavond zouden blijven. Er was afgesproken dat de man een witte envelop met geld voor ons klaar had. Minstens tweeduizend euro, wat uiteindelijk nog meevalt voor een heel weekend. We belden een nummer, deden alsof we sushi bestelden en niet veel later belde er iemand aan. In plaats van de sushileverancier stond er iemand met een wapen, die de man beroofde. Wij maakten ons meteen uit de voeten, zodat we altijd buiten schot bleven. Op die manier hebben we tientallen mannen opgelicht en geen van hen is naar de politie gegaan. Waarschijnlijk waren ze bang dat hun vrouw alles te weten zou komen. Alleen bij Leblanc ging het mis toen hij op de paniekknop drukte.’

Elena begon onverwacht te huilen toen Hannah haar vroeg wanneer het extreme geweld begonnen was. Ze had haar hoofd op haar armen gelegd en was zo van streek dat ze een kwartier lang niet kon spreken. Toen ze eindelijk kalmeerde, vertelde ze het verhaal van haar jeugd, een verhaal waar Hannah misselijk van werd.

Elena Tomova groeide op in Krymky, een boerengat met amper tien huizen in Oekraïne. Haar moeder stierf toen ze zes was en vanaf dat moment was ze overgeleverd aan haar vader en haar oudere broer. ‘Vader was een stevige drinker voor mama ziek werd, maar na haar dood werd het nog veel erger’, vertelde ze. ‘Ik herinner me geen enkele dag waarop hij nuchter was. Op de begrafenis van mama dronk hij zich lazarus en ik denk niet dat hij daarna ooit nog nuchter is geweest. Hij werkte niet, zodat we financieel voortdurend in de problemen zaten.’

Haar vijf jaar oudere broer Alexei besliste op zijn zestiende om te vertrekken. Elena bleef achter met haar vader die vaak handtastelijk werd, maar meestal te dronken was om echt een gevaar te betekenen. Ze hoorden een paar jaar niets van Alexei, tot hij plots weer in Krymky opdook. Hij was onherkenbaar geworden: een enorme man die op de minste prikkel agressief reageerde. Ze was vanaf de eerste minuut doodsbang voor hem.

Alexei bracht geld binnen – redelijk veel geld zelfs – maar hij verwachtte iets in ruil.

‘Seks.’ Ze spuwde het woord haast uit. ‘Seks met mij, zijn zuster. Hij verkrachtte mij dagelijks en ik kon geen kant uit. Politie was er niet in Krymky en als ik niet deed wat hij wilde, dreigde hij me te vermoorden en in de beerput te gooien. Alexei was sterk. Voor hem was ik speelgoed.’

Het misbruik duurde jaren en al die tijd probeerde Elena een leven op te bouwen met het weinige dat ze vond. Een vrouw uit het dorp leerde haar lezen en Elena probeerde op allerlei manieren aan boeken te geraken. Ze studeerde zoveel ze kon. Op een dag kreeg ze via een ver familielid een saxofoon in handen en leerde erop spelen. ‘Dat ging bijna vanzelf’, zei ze. ‘Het leek wel alsof ik altijd al saxofoon gespeeld had. Ik deed het alleen als Alexei er niet was. Voor hem was ik iemand die het huis schoonmaakte en hem in bed ter wille was.’

De dag dat haar vader stierf, vluchtte ze naar Odessa, een stad aan de kust waarover ze gehoord had en waar ze lang van gedroomd had.

‘De rest van het verhaal kent u’, zei ze. ‘Ik leerde Jacques kennen en kwam naar België.’

‘Hoe is je broer je op het spoor gekomen?’ vroeg Hannah.

‘Dat weet ik nog altijd niet’, zei ze. ‘Alexei heeft in allerlei legers gediend en had zo zijn manieren om aan informatie te geraken. Het was mijn plan om te trouwen met een Belgische man en hier een leven op te bouwen. Het maakte niet uit of ik verliefd was of niet. Wat is liefde tenslotte? Jacques zorgde voor mij en dat was veel meer dan ik ooit gekend had. Toen Alexei in Brussel voor de deur stond, begon alles weer van voor af aan. Ik wilde Jacques niet in gevaar brengen en ben daarom bij hem weggegaan…’

Niet veel later was ze aan het werk gegaan bij KMO-Event.

‘Dat met die mannen was in het begin kinderspel’, vertelde Elena. ‘Die mannen hadden het gezocht en wij vonden het een grappige straf voor hun overspel. Maar toen die vriend van Caroline werd opgepakt, bemoeide Alexei zich ermee. Hij wilde de overvallen voortaan plegen. Ik durfde niet te weigeren. Hij dreigde voor de zoveelste keer om mij te vermoorden, en uiteindelijk heb ik Caroline voorgesteld om hem de overvallen te laten doen.’

Toen Charles haar vroeg waarom ze niet meer moeite had gedaan om bij haar broer weg te gaan, was ze opgesprongen.

‘U weet niet wat het is, een broer als Alexei!’ had ze geroepen. ‘Ik kon niet tegen hem op! Hij was een en al agressie en smeerlapperij! Hij verkrachtte zijn zuster. Mij! Elke fucking dag.’

Ze was terug gaan zitten en had zich over de tafel naar Hannah en Charles gebogen. ‘Mijn broer was een machine, niet meer of niet minder. Geweld en seks was alles wat hem interesseerde. Hij werd opgeleid bij organisaties waarvan ik de naam zelfs nooit geweten heb en ik ben er zeker van dat de gevangenen die hij moest verhoren, doodsbang voor hem waren. Alexei was een manipulator, een gevaarlijke gek en ik was zijn speelbal. Ik groeide met hem op in een dorpje waar hij de enige was met wie ik als kind kon spelen. En toen ik zestien was, moest ik zijn hoer spelen. Stel u maar eens voor wat dat doet met een meisje?’

Ze had haar armen over haar hoofd heen gebogen en was minutenlang zo blijven zitten, tot Hannah haar over haar rug wreef en ze weer kalmeerde. Ze had de agente met betraande ogen aangekeken.

‘Ik kon er niets aan doen’, had ze gezegd. ‘Ik was altijd doodsbang.’

‘Wij hadden je kunnen helpen’, had Hannah geantwoord. ‘Dan was er veel sneller een einde aan deze toestand gekomen.’

‘Dan hingen wij toch allemaal!’ Elena had haar hoofd geschud voor zoveel onbegrip. ‘Vergeet niet wie het plannetje had bedacht en wat er voor ons op het spel stond! Caroline had een zaak, Valerie was toen al een bekende Vlaming en Mouche had twee kleine kinderen. Door naar de politie te gaan, zouden we onze hele toekomst op het spel gezet hebben.’

Bij Vanderstichelen was Alexei Tomova helemaal door het lint gegaan. Toen hij de lingerie op het bed had zien liggen, was hij razend jaloers geworden en had hij de man nog veel harder aangepakt dan de vorige keren.

‘Hij kon het niet verdragen dat andere mannen naar me keken’, had Elena uitgelegd. ‘Ik was van hem en hij noemde me ‘zijn vrouw’. Er mochten geen andere mannen in mijn buurt komen. Daarom was hij ook buitenwipper in de club waar ik saxofoon speelde. Hij verloor me geen seconde uit het oog…’

Het gezicht van het meisje was vlekkerig van het huilen en haar lange haren plakten in dunne slierten op haar voorhoofd. Toch bleef ze verrassend mooi en puur. Hannah voelde iets in haar borst samentrekken, was opgestaan en had zich verontschuldigd om naar het toilet te gaan.

In de gang kwam ze Bob tegen die net was binnengekomen met een enorme mand vol delicatessen in zijn handen.

‘Dit is voor ons afgegeven’, zei hij.

Hannah boog zich over de mand en rukte het kaartje los dat aan een van de handvaten was vastgemaakt.

‘Felicitaties. Siegfried Plasschaert’, las ze.

‘Vreemd’, zei ze. ‘Zet ze maar in de vergaderzaal als lunch.’ Toen ze zich omdraaide om de verhoorkamer weer binnen te gaan, voelde ze een hand op haar schouder.

‘Goed werk, Hannah’, zei Sven Oorts glimlachend. ‘Het was een eer om met je samen te werken.’

Hannah haalde een hand door haar haren en keek hem aan.

‘Het was oké voor één keer, Oorts,’ zei ze, ‘maar in de toekomst lossen jullie je eigen zaken op.’

Sven lachte luid.

‘Je bent geen spat veranderd, Maes’, zei hij. ‘Ik ben blij dat we elkaar weer gevonden hebben.’

Hij stopte met praten toen hij Hannah’s gezicht zag en schudde zijn hoofd.

‘Niet op die manier’, zei hij. ‘Gewoon, als vrienden. Ik veronderstel dat we elkaar een tijdje niet meer zullen zien, maar toch…’

‘Stuur een kaartje als die kleine geboren wordt’, zei ze. Ze draaide zich om en liep de verhoorkamer weer binnen, waar Charles en Elena intussen rustig aan het praten waren. Ze ging erbij zitten, leunde achterover in haar stoel en luisterde met een glimlach om haar lippen naar de Oekraïense, die Charles de fijnere details van het daten via het internet uitlegde.

 

 

 

CODE 37

Eerder verschenen in deze reeks:

 

In gods naam: ISBN 978 90 209 8685 3

Honden: ISBN 978 90 209 9222 9

 

 

De topreeks

CODE 37

Seizoen 1 en 2 ook te bekijken op dvd

 

 

De film

CODE 37

Vanaf 26 oktober 2011 in de bioscoop