25 De Utrechtse serieverkrachter

De misdaden van de Utrechtse serieverkrachter zijn zeer recent en behoren toch al tot de grootste mysteries in de Utrechtse misdaadgeschiedenis. De dader is nog op vrije voeten en wordt geruime tijd door justitie gezocht. Hopelijk zal deze zaak níét de geschiedenis ingaan als onopgelost...

Profiel van de misdaden:

Plaats: het groene gebied ten oosten/zuid-oosten van Utrecht

tijd: augustus 1995 tot februari 1996 en oktober 2001.

Slachtoffers: achttien vrouwen uit Utrecht en omgeving (zes verkrachtingen en twaalf pogingen daartoe)

Signalement dader : blanke man; 1.75-1.80 meter lang; leeftijd 25-40 jaar; gezet postuur; spreekt normaal Nederlands met mogelijk een Utrechts accent; droeg een donkergekleurde jas; reed op een zwarte of donkergekleurde scooter; droeg een zwarte integraalhelm met drie grijze letters achterop; de letters zijn opgebouwd uit horizontale streepjes; een van de letters moet een H zijn.

Motief: onbekend

Afloop: onbekend

Utrecht, tegenwoordig, door een van onze verslaggevers – Een van de meest recente mysteries op misdaadgebied in het Utrecht van vandaag is wel de Utrechtse serieverkrachter. Hij was voor het eerst actief in de periode augustus 1995 tot en met februari 1996 in het groene gebied ten oosten/zuidoosten van Utrecht. Dit is het gebied tussen Utrecht, Groenekan, Zeist, De Bilt en Bunnik. Hij hield in die tijd – en nog steeds – een groot deel van de Utrechtse bevolking in zijn greep. Fietspaden zijn inmiddels omgelegd en beter verlicht, en zelfverdedigingscursussen opgezet om angstige vrouwen die vaak in zijn ‘terratorium’ komen van zich af te leren bijten.

En niet voor niets.

De man pleegde op gewelddadige wijze zes verkrachtingen en deed twaalf pogingen daartoe. Ondanks de publiciteit en het grootschalig politieonderzoek is hij nooit gepakt. Er was zelfs landelijk belangstelling voor door een uitzending van Opsporing verzocht . Er zouden 1500 tips zijn binnengekomen, maar vooralsnog zonder resultaat.

In oktober 2001 werd de serieverkrachter opnieuw actief. De dader ging toen op dezelfde manier te werk als zes jaar geleden. Het enige verschil met vroeger is dat hij toen op een scooter reed en destijds op een fiets. Hij zocht zijn slachtoffers altijd in de avonduren als het donker was of donker werd en meestal op donkere, slecht verlichte of onverlichte fietspaden. Hij benaderde ze van achteren, dwong ze tot stoppen en gebruikte daarbij een mes. Eerst vroeg de man om geld, maar daarna dwong hij de vrouwen dan achter op de scooter te gaan zitten. Vervolgens reed hij naar een afgelegen bosrijke omgeving om er zijn gruwelijke misdaad te begaan.

Verdere details laat ik weg, uit respect voor de slachtoffers. Wel wil ik vermelden dat er – naast de officiële berichten – een grote geruchtenstroom op gang gekomen is, die over een jaar of zeventig niet zou misstaan in een bundel volksverhalen. Vooral de locaties (in bosrijke omgeving) en de tijdstippen (’s avonds, als de dagen korter worden en de nachten langer) spreken tot de gruwelijke verbeelding van velen...