55

Tirana Magdalena Skard

‘Tirana Magdalena was de enige dochter van Adnan Zog.’

      ‘Zog is de don?’

      ‘Zog is de don, of hoe ze de hoogste jongen noemen daar in Albanië. En die dochter van hem was een echte stoot.’

      ‘Hoe weet je dat?’

      ‘Haar schoonheid was legendarisch. In elk geval in de minder frisse kringen van Oost-Europa. In elk geval volgens mijn geheime bron bij Interpol. En er zijn foto’s. Heel veel foto’s. In tegenstelling tot de Skards had de familie Zog, en zeker Tirana Magdalena, geen probleem met roem. Ze was niet alleen een lekker ding, maar ook een rare, artistieke zenuwpees die niets liever wilde dan danseres worden. Het kon papa Zog geen reet schelen wat ze wilde, hij zag haar slechts als een voorwerp met een bepaalde waarde. Dus toen de jonge Giotto Skard tijdens zakelijke besprekingen met Zog ook belangstelling opvatte voor de zestienjarige Tirana besloot Zog haar onderdeel van de transactie te maken. Waarschijnlijk leek hem dat een win-winsituatie. Zog geeft Skard iets wat Skard graag wil hebben en dat Zog verder niets kost, en hij komt ook nog eens van zijn geschifte lastige dochter af. Nu zijn Giotto en hij bloedbroeders zonder dat ze ook maar in hun vinger hoeven te prikken.’

      ‘Heel efficiënt,’ zei Gurney.

      ‘Heel efficiënt. Dus nu trouwt die krankjorume zestienjarige die is opgevoed door een gestoorde Albanese moordenaar met een gestoorde Sardijnse moordenaar. En het enige wat ze wil, is dansen. Maar het enige wat Giotto wil, zijn zonen. Heel veel zonen. Dat is goed voor de zaak. En dus werpt ze Giotto’s kinderen, die toevallig allemaal jongens blijken te zijn, precies zoals hij wil. Tiziano, Raffaello, Leonardo. En daar is hij behoorlijk content mee. Maar het enige wat Tirana wil, is dansen. En na de geboorte van ieder kind wordt ze weer een beetje geschifter. Tegen de tijd dat ze nummer drie uitpoept, is ze rijp voor het gesticht. En dan doet ze haar grote ontdekking. Coke! Ze ontdekt dat cocaïne snuiven bijna net zo lekker is als dansen. En ze snuift heel veel coke. En wanneer ze niet langer geld kan jatten van ­Giotto – dat is trouwens een bijzonder gevaarlijke bezigheid – duikt ze met de plaatselijke cokedealer tussen de lakens. En als Giotto erachter komt dat ze een andere vent neukt, hakt hij die in mootjes.’

      ‘In mootjes?’

      ‘Ja, letterlijk. In heel kleine stukjes. Als waarschuwing.’

      ‘Indrukwekkend.’

      ‘Ja, vast. Vervolgens besluit Giotto met de hele familie naar Amerika te verhuizen. Dat is beter voor ons allemaal, zegt hij. Beter voor de business, bedoelt hij. Want dat is het enige waar hij om geeft. Zodra ze hier zitten, legt Tirana het aan met Amerikaanse cokedealers. Giotto hakt die in mootjes. Iedere vent die ze neukt, wordt in mootjes gehakt. En ze neukt zo veel kerels dat hij het amper kan bijhouden. Ten slotte schopt hij haar de deur uit, samen met zoon nummer drie, Leonardo. Die is dan een jaar of tien en of homo of schizofreen of gewoon zo geschift dat Giotto niet weet wat hij met hem aan moet. Tirana pakt het geld aan dat Giotto haar als afscheidscadeautje meegeeft, op voorwaarde dat ze nooit meer terugkomt, en begint een castingbureau voor ouders die dolgraag willen dat hun kind meespeelt in een reclamespot, of een tv-serie, dat soort dingen. Ze biedt acteer- en danslessen aan die de beginnende artiestjes verder moeten helpen. Giotto houdt zich ondertussen samen met zijn twee andere zonen bezig met prostitutie en afpersing. Het lijkt een happy end voor alle betrokkenen. Maar er kwam een klink in de kabel.’

      ‘Een kink.’

      ‘Wat?’

      ‘Het is ‘‘een kink in de kabel’’, geen klink.’

      ‘Kink, klink, wat dondert het. Maar goed, er is een probleem: onze cokesnuifster begint de kinderen die bij haar bureau staan ingeschreven te misbruiken. Tirana neukt niet alleen met alle cokedealers, maar vergrijpt zich ook aan iedere tien-, elf- en twaalfjarige die haar pad kruist.’

      ‘Jezus. Hoe is dat afgelopen?’

      ‘Met haar arrestatie en een stuk of tien aanklachten wegens seksueel misbruik, aanranding, sodomie, verkrachting, noem maar op. Uiteindelijk werd ze opgenomen in een psychiatrische inrichting, en daar zit ze nog steeds.’

      ‘En haar zoon?’

      ‘Tegen de tijd dat zij werd aangehouden was hij al verdwenen.’

      ‘Verdwenen?’

      ‘Weggelopen, teruggehaald door zijn vader, of buiten de boeken om door iemand geadopteerd. Hoewel, de Skards kennende, kan hij net zo goed dood zijn. Giotto laat zich niet door sentimentele gevoelens weerhouden als er ergens een foutje moet worden weggewerkt.’