Zelfs de toiletten waren niet geschikt voor wat Dart van plan was. Hij had een geïsoleerde ruimte nodig, ergens waar niemand anders iets kon horen, bij voorkeur een lokatie die geen verbazing wekte. De beide verhoorkamers waren ook niet geschikt, want daar zouden ze te veel aandacht trekken. Hij wilde ook niet naar de rustkamer, want daar was de kans groot dat iemand hen onderbrak. Een auto zou geschikt zijn, realiseerde hij zich, al zou er enige logistiek en ook onderhandelingen voor nodig zijn om hen beiden in dezelfde auto te krijgen.

En toen schoot het hem te binnen: de lift. Kowalski werd door de andere rechercheurs van MTP vaak geplaagd omdat hij in dit gebouw met maar één bovenverdieping altijd met de lift ging.

De gelegenheid deed zich enkele minuten na de lunchpauze voor, toen Dart en Kowalski door Teddy Bragg werden opgeroepen. Dart zag dat Kowalski patience zat te spelen op een PC van een andere rechercheur. Kowalski verontschuldigde zich daar niet voor. In plaats daarvan zei hij: 'Even geduld, Dartelli. Ik heb het bijna uit.' Dart wachtte met groeiende ergernis. Ten slotte kwam Kowalski's spel niet uit. Hij sloot het scherm af en draaide zich om. 'Lullig spelletje,' zei hij.

'Je had die schoppenboer moeten aanleggen,' zei Dart, die eigenlijk niet goed begreep waarom hij meteen de confrontatie aanging.

'Ja, dat zou best wel eens kunnen. Jij speelt dat spelletje zeker vaker dan ik, hè? Bemoei je toch met je eigen zaken, man.'

'Bragg wil ons beneden hebben. Hij heeft de eerste gegevens over Payne.'

'Ja. Waarom niet?' Toen Kowalski opstond, realiseerde Dart zich weer hoe groot en stevig gebouwd de man was. Plotseling leek het idee van een confrontatie in een lift hem niet meer zo'n briljant idee. Maar het was het enige dat hij kon doen en hij was van plan het door te zetten.

Toen ze op de gang kwamen, vroeg Kowalski: 'Neem je de trap?' Als je hem zo hoorde, was dat een zwaar karwei.

'Nee. Laten we de lift nemen,' zei hij, en de man keek verrast op. Hij drukte op de knop en even later stapten ze in de lege lift. Hij voelde dat zijn hart bonkte en bij zijn slapen pulseerde een irritante pijn. Het was net of hij een rit op een wilde stier ging maken. Hij duwde op de knop van de begane grond en de liftdeuren gleden dicht. Hij probeerde zijn zenuwen tot rust te brengen, want hij wist heel goed dat Kowalski verontwaardigd zou reageren. Dart telde tot drie en drukte toen op de rode STOP-knop. De lift kwam een schok tot stilstand.

'Hé, wat moet dat?'

Dart keek de man aan. Kowalski had een donkere mediterrane huid, grote bruine ogen en grove, mannelijke trekken. Als hij vijftien jaar jonger was geweest, had hij in een reclamespot voor Guess-jeans kunnen optreden. Zijn voortanden waren bruin van het roken van sigaretten zonder filter en zijn stem klonk als iemand die in ijs aan het hakken was.

'Lewellan Page,' legde Dart uit.

'Wie?'

'Lewellan Page, het meisje dat getuige was van de moord op Lawrence.'

Kowalski maakte een beweging in de richting van de liftknop, maar Dart hield hem tegen. 'We moeten naar beneden,' klaagde Kowalski.

'Ik wilde je onder vier ogen spreken,' legde Dart uit. 'Ik wil je niet in verlegenheid brengen, maar ik wil weten hoe je denkt. Hoe je redeneert.' Een grotere tegenstrijdigheid was moeilijk denkbaar.

'Lawrence?'

Alsof hij tegen een olifant sprak. 'Die zelfmoord in Battles Street,' bracht Dart hem in herinnering.

'Die ophanging?' vroeg de rechercheur retorisch. Het drong nu eindelijk tot hem door.

Dart kon niet zien of de man komedie speelde of niet; in iedere rechercheur school een acteur.

'O, haar,' zei Kowalski.

'Ja, haar,' beaamde Dart.

'Wat is er met haar?'

'Jij hebt haar ondervraagd. Je hebt notities gemaakt van die ondervraging. En je hebt dat buiten je rapport gehouden. Waarom?'

Kowalski keek verward - een kind dat een raadsel probeert te doorgronden. Hij zou zich wel afvragen hoe Dart aan die wetenschap was gekomen, wat de rechercheur nog meer wist en welke betekenis dat alles voor hem had. Hij stamelde: 'Ze is nog maar een kind, Ivy. Wat doet dat ertoe?' Hij deed weer een poging om langs Dart bij de knop te komen en zei gespannen: 'Laten we verder gaan. Ik vind het maar niks om hier opgesloten te zitten.'

Het was niet de lift maar het gespreksonderwerp dat hem nerveus maakte, realiseerde Dart zich. 'Ze is een getuige,' zei hij nadrukkelijk.

'Lui niet. Ze is een stompzinnig nikkerkind dat denkt dat alle blanken slecht zijn. De enige blanken die ze ooit heeft gezien, zijn smerissen. Die komen mensen ophalen. Die doen moeilijk. Denk nou na, Dartelli. Ze wil me in de zeik nemen. Ze verzint een verhaal over een man die Lawrence vermoordt. Wil je niet zo aan mijn kop zeuren? Hoe werkt dit ding?' Hij kwam een stap naar voren.

Dart bleef tussen Kowalski en het knoppenpaneel staan. 'Dat is niet goed genoeg,' waarschuwde Dart.'Ze heeft verklaard dat een blanke man een stoel onder Lawrence vandaan trok. Ze heeft de spartelende benen van Lawrence heel goed beschreven. Ik geloof dat ze dat echt heeft gezien. Jij zegt dat ze het heeft verzonnen?'

'Ze zal het wel in een film of zoiets hebben gezien. Hoe moet ik dat nou weten? Heb je ook naar de rest gekeken? Er lag een briefje, geloof ik. De kamer zat op slot. Geen sporen van een worsteling. Niets dat op een misdrijf wijst. Wat lui je nou toch?'

Dart wist niet goed hoe hij verder moest gaan. Hij geloofde het verhaal van Lewellan Page. Kowalski had onderzoek naar David Stapleton gedaan toen hij nog op Narcotica werkte. Durfde Dart die kaart ook uit te spelen?

'Handelde Lawrence in drugs?' vroeg Dart. Hij hoopte een reactie bij Kowalski te zien waaruit hij iets kon afleiden.

'Drugs? Hoe moet ik dat nou weten? Ik geloof dat er wat hasj bij hem thuis is gevonden. Voor zover ik weet, geen zwaar spul.' Aan Kowalski's gezicht was niets te zien: geen verbazing, geen paniek.

Vertrouw daar niet op, waarschuwde Dart zichzelf.

'Laat me je iets vertellen, Dartelli. Ik wil niet dat andere rechercheurs in mijn zaken gaan zitten neuzen, snap je? Als je het niet eens bent met de manier waarop ik dingen doe, ga je maar naar Interne Zaken en dan zullen we zien wat ze daar te zeggen hebben.'

'Je vriendjes bij Interne Zaken, bedoel je,' zei Dart venijnig.

'Lazer op. Luister je wel naar me?' Hij kwam intimiderend een stap naar voren. 'Ik bedoel dat ik niet wil dat jij in mijn dossiers zit zonder het mij te vragen. Of dat je op de plaats van een misdrijf verschijnt zonder dat iemand je heeft opgeroepen. Wat heb jij toch? Voortaan hou je je aan de procedures.'

En dat, vond Dart, was het summum van ironie: een rechercheur die erom bekendstond dat hij het systeem aan zijn laars lapte, zei tegen Dart dat hij zich aan de voorschriften moest houden. Het was zo hypocriet dat Dart in de lach schoot. 'Wat ben jij een komiek,' zei hij.

Toen boog Kowalski zich dicht naar Dart toe. Hij begon met zijn hese stem te fluisteren, alsof hij bang was dat ze zelfs in een lift die tussen twee verdiepingen in hing zouden worden afgeluisterd: 'Nou moet jij eens goed naar me luisteren, Dartelli. Laten we even veronderstellen dat een blanke man Lawrence op die avond heeft vermoord - zuiver hypothetisch. Een grote blanke man, 's avonds in de buurt van Bellevue Square. Denk daar eens over na... Wat zou dat voor iemand kunnen zijn geweest? Huh?' Hij bracht zijn vlezige hand omhoog en stak één dikke vinger op. 'Eén: een junkie die spul nodig heeft. Dat zou betekenen dat Lawrence een dealer is, en daar hebben we geen bewijzen voor. Het zou ook betekenen dat er een worsteling moet zijn geweest. Ja? Nou, waar zijn de sporen daarvan? Twee: welke andere idioot zou het lef hebben om 's avonds naar die wijk te gaan? Wie anders dan een junkie gaat daarheen als het donker is? Zelfs taxichauffeurs niet, Jezus nog aan toe. Er is maar één antwoord mogelijk, nietwaar?' Hij keek Dart woedend aan. Geen van beide mannen zou het woord uitspreken dat voor op hun tong lag. 'Mij laat het betrekkelijk koud als zo'n viezerik als Lawrence aan een snoertje komt te bungelen. En ik ben echt niet van plan om een misbruikt en verwaarloosd nikkerkind van twaalf te gebruiken om een onderzoek te heropenen dat zou kunnen leiden tot een resultaat dat wij allebei kennen. Ja? Wat heeft dat voor zin? We moeten er niet meer op terugkomen.'

Dart schudde zijn hoofd. 'We kunnen het niet laten schieten.'

'Jezus Christus nog aan toe. Kom nou eens van je verrekte witte paard af.'

'We moeten het laten schieten omdat het een zedendelinquent was? Is dat het?'

'Lazer op.'

'Of omdat een van ons erbij betrokken zou kunnen zijn.'

'Dat heb ik niet gezegd,' protesteerde Kowalski.

'Dat heb je wel degelijk gezegd.'

Het liftpaneel zoemde. Blijkbaar had iemand op de knop gedrukt om de lift te laten komen.

'Denk je dat wij voor gerechtigheid moeten zorgen? Dat is onzin. In die voedselketen zitten wij helemaal onderaan.'

'De gerechtigheid moet niet van ons komen, maar van de rechtbanken.'

'O, kom nou!' protesteerde Kowalski. 'Ik bedoel ons: mensenwezens. Er zijn andere soorten gerechtigheid, weet je. Er is de wet van de jungle. Je steekt je pik in een kind van twaalf en er overkomt je iets rottigs - je wagen verliest een wiel op de snelweg. Er valt een radio in je badkuip. Hoe moet ik dat verdomme nou weten?'

'Een smeris ensceneert je zelfmoord,' vulde Dart aan.

'Misschien. Ja, dat zou ook kunnen. En wie kan het wat verdommen, Dartelli? Vind jij het nou echt zo jammer dat die smeerlap de pijp uit is? Moet je huilen om die klootzak? Hij mag doodvallen. Al die kerels mogen doodvallen.'

'David Stapleton, Harold Payne,' zei Dart. En toen zag hij aan Kowalski's gezicht hoe dom de man kon zijn. Het had er alle schijn van dat Kowalski nu pas het verband legde - verrekt goede komedie, als het dat was.

'Rot op,' zei Kowalski.

Dart aarzelde. Als Kowalski's verbazing oprecht was, kon Dart hem als verdachte schrappen en dan bleef er maar één verdachte over. Eigenlijk wist hij wel dat er honderden, duizenden, mensen rondliepen die de dader konden zijn, maar dat drong nu niet helemaal tot hem door. Eén gezicht, één naam beheerste zijn gedachten: Walter Zeller. Hij schoof bij het paneel vandaan.

Kowalski kreeg de lift weer in beweging. De vloer schokte. Kowalski waarschuwde: 'Als je dat meisje erbij haalt, krijg je daar grote last mee. Neem dat maar van mij aan.'

Dart knikte. Hij zag Kowalski en diens mogelijke betrokkenheid in een ander licht, al wist hij niet of hij op zijn indrukken kon vertrouwen. 'In welke richting dit ook gaat, ik laat het niet los,' waarschuwde Dartelli van zijn kant.

'Als je voor padvinder wilt spelen, moet je bij een troep gaan.' Als je een collega bij de politie wilde laten blijken dat je hem verachtte, noemde je hem een padvinder. Kowalski ging verder: 'Lawrence kreeg wat hem toekwam.' De lift stopte en de deuren gingen open. Kowalski deed één stap naar de vrijheid, bedacht zich toen en draaide zich om naar Dartelli. 'Nee, dat is niet waar. Hij kwam er makkelijk af. Als ik het had gedaan,' zei hij overtuigend, 'had ik zijn pik eraf gesneden om hem in zijn keel te stoppen en hem erin te laten stikken.'

Dart bleef in de lift staan en dacht: Als jij het had gedaan, hadden we je te pakken gekregen.

Wie het ook was geweest die de zelfmoorden had geënsceneerd, hij had het op een geniale manier gedaan. Opnieuw dacht Dart aan maar één mogelijke dader.