Paul Christopher

De Rembrandterfenis

MYNX

Aan Gabriel, een Amerikaanse jongen, in overeenstemming met wiens klassieke smaak aan de volgende vertelling vorm is gegeven, wordt nu, als dank voor talrijke kostelijke uren, en met de beste wensen, De Rembrandterfenis opgedragen door zijn toegenegen grootvader, de auteur.

Als zeemansverhalen op zeemansmuziek,

Storm en gevaren, hitte en kou,

Als eilanden, scheepsbouwers, zeil en giek,

Woeste piraten en schatten van goud,

Als die oude romantiek, verweven

Tot één klassieke avonturenroman,

Zoals die mij boeide tijdens míjn leven,

De jeugd van vandaag ook nog boeien kan:

– Zo zij het, en tast toe! Maar zo niet,

Als de vlijtige jeugd niet langer wil lezen,

En wegdromen niet langer de voorkeur geniet,

Met Ballantyne, Kingston, en schrijvers als dezen,

Of Cooper, de man van de wouden en kusten:

Opnieuw, zo zij het! En mogen dan mijn

Piraten en ik op diezelfde plek rusten

Waar zij met hun schatten begraven zijn!

– ROBERT LOUIS STEVENSON, Schateiland