Hoofdstuk 2

James kwam de badkamer uit en stond een moment lang woedend naar het kingsize bed te kijken dat er op dat moment uitzag alsof er een kudde op hol geslagen olifanten overheen was gedenderd.

De warboel van lakens en kussens was niet het gevolg van een nacht genotzalig vrijen met zijn vrouw, iets waarop hij wel had gehoopt toen hij haar de avond ervoor in de auto had gekust, waar ze als vanouds op had gereageerd. Ze had echter beweerd dat ze hoofdpijn had en was dus meteen naar bed gegaan, hoewel het pas halfnegen was geweest. Toen hij rond elf uur ook in bed was gestapt, was ze de kamer uit gevlucht, hem woelend achterlatend. In de weinige uurtjes slaap die hij had weten te pakken, had hij de ene na de andere duistere erotische, hoogst opwindende droom gehad. Zelfs na een lange douche voelde hij zich nog enorm gefrustreerd.

Zijn stropdas om knopend beende James naar de openslaande deuren die uitkwamen op het zonovergoten balkon. Met een diepe frons keek hij naar het gebouwtje achter het zwembad. Hij kon er niet naar binnen kijken, maar hij wist dat ze daar zat te schilderen. Toen hij het tot atelier had laten verbouwen, had hij gedacht daar goed aan te doen, omdat schilderen zijn emotioneel kwetsbare vrouw afleiding bood. Hij had echter niet kunnen voorzien dat ze er uiteindelijk elke dag van vroeg tot laat zou doorbrengen. Wat hij als een goede therapie had beschouwd, was een obsessie geworden. Verdorie, ze wilde hem niet eens haar schilderijen laten zien. De hemel mocht weten waarom niet. Het leek wel of ze niets meer met hem wilde delen.

Wat hem echter het meest dwarszat, was dat ze niet meer met hem naar bed ging. Megans dokter had gezegd dat hij geduld moest hebben en dat het wel even kon duren voordat ze weer seks wilde. Nou, volgens hem had hij meer dan genoeg geduld gehad, en dat ‘even’ duurde inmiddels al drie lange maanden. James had het met pijn en moeite volgehouden.

Waar hij ook grote moeite mee had, was dat ze hun poging om opnieuw een baby te krijgen steeds maar uitstelden. Hij was al zesendertig, ouder dan hij had willen zijn bij de geboorte van zijn eerste kind. Vader worden was zijn allergrootste wens, maar dat was bijna onmogelijk als je vrouw het nooit toeliet met haar te vrijen. Hij voelde echt met Megan mee, maar voor het leven op de vlucht gaan was geen oplossing. Je moest dingen onder ogen zien en verdergaan.

Megan was natuurlijk een uiterst zachtaardige, verlegen, kwetsbare vrouw. Daarom had hij haar juist gekozen. Omdat ze in niets op Jackie leek. Zijn hart kromp ineen toen hij aan zijn eerste vrouw dacht. Hoe kwam het toch dat mannen vaak voor de verkeerde vrouw vielen?

Jackie had hem vanaf het eerste moment geboeid, en zijn wilde passie voor haar prachtige lichaam had hem blind gemaakt voor haar materialistische motieven om met hem te trouwen. De afschuwelijke waarheid was boven komen drijven toen bleek dat Jackie geen kinderen kon krijgen en James ivf of adoptie had voorgesteld. Toen ze beide opties had afgewezen, was James gaan vermoeden dat ze helemaal geen kinderen wilde. Tijdens een ruzie had ze toegegeven dat ze al die tijd had geweten dat ze onvruchtbaar was en dat ze hem nooit het gezin kon schenken waar hij zo naar verlangde.

Het was James duidelijk geworden dat ze niet echt van hem hield. Hij was simpelweg een toegangsbewijs geweest voor het goede leven, een verzekeringspolis voor de toekomst, als haar carrière als model voorbij zou zijn. Wat ze had gedaan, was slecht, wreed en verschrikkelijk egoïstisch geweest.

Hugh en Russell dachten dat hij nog steeds verliefd was op Jackie. Dat was echter niet zo. Ze had zijn liefde voor haar de nek omgedraaid. Helaas leek ze ook zijn vermogen om opnieuw verliefd te worden om zeep te hebben geholpen. Hoe graag hij ook verliefd wilde zijn op Megan, hij wist dat hij dat niet was. Hij was wel dol op haar en vrijde graag met haar. Vroeger tenminste…

Seks met Megan was natuurlijk lang niet zo opwindend als dat het met Jackie was geweest. Hoe kon dat ook? Jackie was een ervaren vrouw van de wereld geweest met volop trucjes om een man op te winden. Megan was maagd geweest toen James haar had leren kennen. Ze voelde zich nog steeds niet op haar gemak als ze helemaal naakt was, dus tot nu toe was hun seksleven – toen ze dat nog hadden – vrij traditioneel geweest, met James die altijd het initiatief nam. Niet dat ze geen hartstochtelijke vrouw was. James had meteen gemerkt dat Megan duidelijk genoot van zijn vaardigheden in bed.

Waarschijnlijk had Jackie altijd net gedaan alsof. Bij Megan was daar geen sprake van. Niets was nep bij haar, ook haar liefde voor hem niet. Dat wist hij. Soms voelde hij zich schuldig dat hij haar liefde niet beantwoordde, meestal als Hugh en Russell daar een vervelende opmerking over maakten. Of als hij tegen haar zei dat hij van haar hield. Maar dan schoot altijd de logica hem weer te hulp: Megan wist niet dat hij niet van haar hield en hij dacht echt dat hij haar gelukkig kon maken. Als ze hem de kans maar gaf…

Gefrustreerd beende hij terug de slaapkamer in, waar hij zijn jasje aantrok en zijn portefeuille en mobieltje van het nachtkastje pakte. Hij wierp een laatste woedende blik op het rommelige bed en ging naar beneden, waar de geur van verse koffie hem tegemoet kwam.

‘Goedemorgen, Mr. Logan,’ zei Roberta vrolijk toen hij de keuken in liep. ‘Uw ontbijt is zo klaar.’

Roberta was een geweldige huishoudster. James had haar in dienst genomen vlak nadat hij dit reusachtige huis in Bellevue Hill eind vorig jaar van Russell had gekocht, omdat het voor Megan veel te groot was om het zelf bij te houden. Ook al was Roberta halverwege de vijftig, ze was nog steeds slank en heel energiek. Bovendien was ze een fantastische kok. Dat haar handige echtgenoot bij de deal was inbegrepen, was mooi meegenomen. Door zijn bedrijf Images had James weinig tijd over om de tuin bij te houden of het zwembad schoon te maken.

Toch was James beslist van plan om halve dagen te gaan werken zodra zijn eerste kind er was. Toen hij een paar jaar geleden had besloten het vaderschap te omarmen, had hij besloten om zich als ouder dan ook voor honderdtien procent in te zetten. Door het slechte voorbeeld van zijn vader wist hij bijvoorbeeld hoe het níét moest. Hij wilde absoluut niet dat zijn zoon of dochter voelde wat hij als kind had gevoeld.

‘Zou je even met het ontbijt kunnen wachten, Roberta? Ik ga even langs het atelier.’

Somber schudde Roberta haar hoofd. ‘Heeft Mrs. Logan vannacht weer zitten schilderen?’

James aarzelde. Door zijn breuk met Jackie had zijn ego een enorme knauw opgelopen en sindsdien hield hij zijn privéleven angstvallig… privé. Het viel echter niet mee om iets voor Roberta verborgen te houden. Daar was ze te pienter voor, maar gelukkig was ze ook heel vriendelijk.

‘Ben bang van wel,’ gaf hij toe.

‘Arme ziel. Ik heb geprobeerd met haar te praten, weet u. Ik heb haar gezegd dat bij een miskraam de natuur vaak gewoon haar werk doet als er iets mis is.’

‘En?’

Roberta haalde haar schouders op. ‘Ze zei dat ze dat al wist.’

James knikte. De dokter had het vast ook zo aan haar uitgelegd. Hij had immers hetzelfde tegen hem gezegd en hem ervan verzekerd dat er geen reden was waarom haar volgende zwangerschap niet prima zou verlopen. ‘Ik heb besloten haar mee te nemen op een tweede huwelijksreis.’

‘Dat is een heel goed idee. Het kan zo niet doorgaan. Ze is zo gespannen. En ze eet als een vogeltje. Ik kan me niet herinneren wanneer ze voor het laatst een fatsoenlijk ontbijt op heeft, of een lunch.’

James fronste zijn wenkbrauwen. Hij had wel gezien dat ze bij het diner altijd zat te kieskauwen, maar hij had niet beseft dat ze de rest van de dag ook niet veel at. ‘Maak anders maar een dienblad klaar met ontbijt voor twee, Roberta. Dan neem ik dat mee en dan kan ik ervoor zorgen dat ze wat eet.’

‘Ook een goed idee. Ik heb het zo klaar.’

‘Terwijl ik wacht, drink ik wel een kop van die heerlijke koffie van je.’

Tien minuten later stond hij bij het atelier met een goedgevuld dienblad in zijn handen. De deur was dicht, dus klopte hij ertegen met de punt van zijn schoen. ‘Ik ben het, Megan!’ riep hij. ‘Kun je voor me opendoen? Ik heb mijn handen vol.’

Eindelijk ging de deur open, met daarachter halfverscholen een slaperig uitziende Megan. ‘Hoe laat is het?’ vroeg ze.

‘Tijd voor ontbijt,’ antwoordde hij, terwijl hij naar binnen liep en het dienblad op het ronde tafeltje rechts van de deur zette. De stoel die hij voor haar klaar hield, negeerde ze. Ze haastte zich naar de ezel om een stoflaken over het doek te gooien, ging toen op haar kruk zitten en begon haar kwasten schoon te maken.

‘Hoe gaat het met het schilderij?’ vroeg hij met moeite zijn irritatie onderdrukkend.

‘Goed,’ zei ze zonder op te kijken.

‘Laat je het me wel een keertje zien?’

‘Pas als het af is.’ Ze keek hem nog steeds niet aan.

In het begin van hun relatie had Megan hem toevertrouwd dat ze ervan droomde een beroemd kunstenaar te worden, een ambitie waarvan James dacht dat ze die nooit zou kunnen waarmaken, hoofdzakelijk door gebrek aan talent. Ze kon goed schilderen – ze had niet voor niks een paar jaar op de kunstacademie gezeten. Maar haar schilderijen misten simpelweg net dat speciale iets om ze tussen de massa te laten opvallen.

Ze hadden elkaar een jaar geleden in een kunstgalerie ontmoet, voor Megans enige schilderij dat ooit was tentoongesteld. Het was zijn smaak niet geweest – hij had nooit van stillevens gehouden – maar toch had hij het aan het eind van de avond gekocht, omdat hij toen wist dat hij de ideale huwelijkskandidate had gevonden. Aantrekkelijk, jong en heerlijk onschuldig. Ze had een soort onschuld over zich gehad waar cynische mannen van de wereld zich altijd toe aangetrokken voelden. Dat ze bovendien uit een welgestelde familie kwam, was heel prettig geweest, want James wilde niet het risico lopen nog een keer met een gelukzoeker te trouwen.

‘Roberta zegt dat je nooit meer ontbijt,’ zei hij scherp.

‘Ik… Ik heb de laatste tijd niet zo’n honger,’ zei ze, haar aandacht weer op haar kwasten vestigend.

‘Kom dan wat sap drinken.’

‘Even wachten.’

James telde tot tien en zei toen gedecideerd: ‘Megan, we moeten praten.’

‘Ja, je hebt gelijk.’ Ze maakte echter geen aanstalten om bij hem te komen zitten.

Zijn geduld was op. ‘Heb dan het fatsoen om op te houden met waar je mee bezig bent en kom hier zitten!’ snauwde hij. Meteen had hij spijt dat hij zo’n toon tegen haar had aangeslagen. Iets rustiger keek hij toe terwijl ze haar kwasten neerlegde, opstond en de ceintuur van haar zijden negligé strak trok, waarbij duidelijk werd hoeveel ze was afgevallen sinds haar miskraam.

Toen hij haar had leren kennen, was ze een redelijk knappe brunette geweest met mooie ogen. Ze was toen een paar kilootjes te zwaar geweest. Haar uiterlijk kon haar niet zoveel schelen. Net als veel mensen met een artistieke inslag, was ze introvert en wereldvreemd. Toen ze twee maanden later trouwden, zag ze er veel beter uit. Later gaf ze toe dat ze de hulp van een stylist had ingeroepen, die haar met haar trouwjurk en een nieuwe garderobe had geholpen. Die stylist had haar allerlei tips gegeven om er beter uit te zien.

James was verrast geweest – en opgewonden geraakt – door de mondaine look van zijn bruid. Ze had ineens een sexy zandloperfiguur gehad in de strapless jurk met het strakke lijfje.

Tijdens de huwelijksnacht had hij geen moment aan Jackie gedacht. Een hele prestatie, aangezien hij zijn eerste vrouw drie dagen daarvoor in New York tegen het lijf was gelopen, aan de arm van haar nieuwe minnaar.

Nu dacht hij ook niet aan Jackie. Zijn ogen en zijn aandacht waren geheel op Megan gericht, terwijl ze zich omdraaide en naar hem toe kwam lopen.

Gisteren, op Hughs bruiloft, had hij haar erg aantrekkelijk gevonden. Vandaag zag ze er echter mooi en verdraaid sexy uit. Toch droeg ze geen make-up en zat haar haar slordig opgestoken, met lokken die weerbarstig langs haar gezicht vielen. Die paar kilo’s minder werkten ook in haar voordeel. Nu had ze jukbeenderen, haar ogen leken groter en haar hals was langer. Toch had haar lichaam nog een fraaie vorm, met brede heupen en mooie borsten.

Starend naar de uitdagende contouren van haar tepels in de dunne zijde van haar witte negligé, besloot James dat het die nacht de laatste keer was geweest dat Megan hier had geslapen. Vannacht zou ze bij hem in bed slapen. Vannacht zou ze zich niet van hem afkeren.