Hoofdstuk 3

Megan probeerde te negeren waar haar man zijn blik op richtte. Ze wilde niet reageren op de begeerte die duidelijk diep in zijn gitzwarte ogen oplichtte. Maar dat was onmogelijk. Haar tepels werden hard van opwinding. Haar zwak voor hem was zowel opwindend als irritant. Het was afschuwelijk dat hij zo’n effect op haar had. Ze zou hem moeten haten om wat hij haar had aangedaan. Dat deed ze ook. Soms.

Kijk hem niet aan, sprak ze zichzelf toe. Ga zitten, schenk een glas sap in en kijk hem niet aan.

Hij was haar echter voor en reikte al naar de kan met sap om voor haar in te schenken. Ze moest hem wel aankijken toen hij haar het glas gaf, en zijn blik drukte niet langer frustratie, maar vriendelijkheid uit. ‘Drink dit maar eens lekker op, meiske,’ zei hij met dat innemende glimlachje van hem dat hij meestal bewaarde voor moeilijke klanten. En voor timide echtgenotes.

Als hij het schilderij zou zien waar ze de hele nacht aan gewerkt had, zou hij haar geen meiske noemen, dacht Megan met bittere ironie terwijl ze het glas naar haar lippen bracht.

‘Ik heb besloten om een tweede huwelijksreis met je te gaan maken,’ zei hij nadat hij voor zichzelf ook wat had ingeschonken.

Verbaasd keek Megan hem aan. Híj had besloten. Zomaar. Ze moest wel bewondering voor hem hebben. Beslissingen nemen, daar was hij goed in. Zij niet, zij was een slappeling.

‘Ik sprak Rafe onlangs,’ vervolgde hij. Kennelijk nam hij aan – vanwege haar stilzwijgen en mogelijk ook vanwege de manier waarop ze hem de vorige dag had gekust – dat ze het een goed idee vond. ‘Je kent Rafe toch wel? Rafe Saint Vincent, de fotograaf. Nou ja, hij vertelde me over een eiland waar hij ooit was geweest, Dream Island. Het ligt voor de kust van Queensland, vlak bij Cairns. Hij zei dat het een ideale plek is voor een romantisch uitstapje, een tropisch paradijs dat volledige privacy en alle luxe van de wereld biedt.’

Megans ademhaling versnelde toen ze zich voorstelde hoe het zou zijn om met James naar zo’n plek te gaan voor een tweede huwelijksreis. Hij zou o zo attent zijn en liefdevol. En hij zou net zo hartstochtelijk en net zo vaak de liefde met haar bedrijven als toen ze elkaar pas kenden. Want hij had een nieuwe missie: haar weer zwanger maken.

Het was verleidelijk. Zonder meer. Massa’s andere vrouwen in haar positie zouden ja zeggen en zich niets aantrekken van zijn leugens. Ze zouden zelfs proberen nog een kind te krijgen. Maar Megan kon dat laatste niet. Nog niet. Misschien nooit meer. Wat wil je dan, vroeg het stemmetje in haar binnenste. Je moet nu beslissen. Maar wat?

Er waren twee mogelijkheden. Ze kon James eindelijk met de waarheid confronteren en hem vertellen wat ze in het ziekenhuis gehoord had. Maar dan zou haar huwelijk voorbij zijn. Dan restte haar niets anders dan terug naar huis gaan, naar haar strenge bazige moeder. Megan huiverde bij dat vooruitzicht.

Mogelijkheid twee was dat ze zou besluiten met de leugens van James te leven en het huwelijk een tweede kans te geven. Ze zou opnieuw op huwelijksreis gaan en genieten van wat haar echtgenoot haar te bieden had. Ze zou de pil dan kunnen blijven slikken tot ze weer aan een baby toe was. Uiteraard moest ze dat dan verzwijgen voor hem, anders zou haar huwelijk meteen voorbij zijn en dan zat ze ook binnen de kortste keren weer thuis bij haar moeder.

Het was geen moeilijke keus, gezien haar gevoelens op dat moment. Ze móést nog een keer ervaren hoe het was om met hem te vrijen, anders werd ze gek. ‘Dat klinkt… goed,’ hoorde ze zichzelf zeggen.

‘Liefste,’ mompelde hij, terwijl hij haar hand in de zijne nam. ‘Je weet niet half hoe blij je me daarmee maakt. Ik heb je vreselijk gemist in bed,’ zei hij, haar vingers strelend. ‘Maar dat weet je vast wel.’

Plotseling, misschien wel een beetje uit dwarsheid, had ze de moed om in elk geval één van de dingen te noemen waar ze zich druk om maakte. ‘Om eerlijk te zijn, nee, James,’ zei ze met verstikte stem. ‘Dat weet ik niet.’

Uit zijn ogen sprak oprechte verbazing. Zijn vingers hielden op met strelen. ‘Wat bedoel je?’

‘Je bent de grote baas van Images, een rijk en machtig man. Als je de afgelopen maanden seks wilde hebben, had je die zonder enige moeite kunnen krijgen.’

Hij was overduidelijk geschokt. Of een heel goede acteur. ‘Ik ben je nooit ontrouw geweest, Megan. Nooit! Ik wil jou en jou alleen,’ benadrukte hij, terwijl hij haar hand naar zijn lippen bracht en die kuste.

Waarschijnlijk was dat een leugen, dacht ze verbluft. Maar wel een geniale. Misschien kon ze met dit soort leugens wel leven, als hij ze zo schijnbaar oprecht bleef vertellen én als hij op die voortreffelijke manier van hem met haar bleef vrijen.

‘Zodra ik op mijn werk ben, ga ik een plaats reserveren op Dream Island,’ vervolgde hij met zijn gebruikelijke besluitvaardigheid. ‘Maar kan ik je voor ik wegga nog verleiden met wat cornflakes? Of een croissantje?’

‘Nu niet,’ zei ze kortaf, haar hand terugtrekkend.

James fronste zoals alleen hij dat kon, met zijn donkere borstelige wenkbrauwen. Uit zijn zwarte ogen sprak afkeuring. ‘Hoe ongelooflijk prachtig je er op het moment ook uitziet, liefste, je mag echt niet meer gewicht kwijtraken. Niet als we opnieuw gaan proberen zwanger te raken.’

Voordat ze het wist, snoof ze heftig.

‘Heb je daar problemen mee?’ vroeg hij meteen. ‘Is het nog te vroeg voor je?’

Over honderd jaar zou het nog te vroeg zijn, wilde ze schreeuwen. O hemel, wat als ze nooit meer een baby wilde? Wat als deze angst nooit voorbijging?

‘De dokter heeft gezegd dat er lichamelijk gezien geen enkele reden is waarom het opnieuw fout zou gaan,’ ging hij verder voordat ze het juiste antwoord had gevonden. ‘Luister, toen we trouwden, zei je dat je een groot gezin wilde.’

‘Ja, dat weet ik.’ Dat wilde ze nog steeds. Het was een onmogelijke situatie, besefte ze wanhopig.

‘Vertel me wat je dwarszit,’ drong hij aan.

‘Dat kan ik niet.’

‘Dat kun je wel,’ zei hij, haar hand weer vastpakkend. ‘Je kunt me alles vertellen. Helpt het als ik zeg dat ik al weet wat het is?’

Met een ruk trok ze haar hand terug. Wíst hij dat ze geen baby wilde? Wist hij dat ze aan de pil was?

‘Je denkt dat je geen zin meer hebt in seks,’ zei hij zonder omhaal, terwijl hij achteroverleunde.

Bijna schoot ze in de lach. Ze kon nog net haar reactie verbergen door weg te kijken en haar glas op te pakken. Haar binnenpretje werd echter snel de kop in gedrukt toen hij plotseling opstond en op haar af liep. Ze bevroor toen hij haar glas uit haar hand griste en het met en klap op het dienblad zette. Twee tellen later was haar stoel een kwartslag gedraaid en trok hij haar in zijn armen.

‘Dit had ik gisteravond moeten doen.’ Hij kuste haar.

Eigenlijk wilde ze niet dat hij haar kuste. Niet nu. Maar het was al te laat. Ze probeerde niet te reageren, maar dat was een nutteloze strijd. Haar brein smolt, net als haar lichaam. Verzet kwam niet meer in haar op. Ze kon niet anders dan accepteren dat dit was wat ze wilde: in zijn armen zijn. In het vuur van het moment vergat ze dat ze die ochtend ongesteld geworden was.