Hoofdstuk 11

James voelde een ongelooflijke kick toen ze haar hand in de zijne legde. Yes!, dacht hij triomfantelijk. Zijn vingers klemden zich rond de hare en zijn hart bonkte terwijl hij haar praktisch over de vloer van het restaurant sleepte, langs de ober, wiens ogen uitpuilden van verbazing, en toen over de parkeerplaats. In een mum van tijd zaten ze in de buggy. Het was helaas geen snel voertuig, en hij wilde zo rap mogelijk naar de villa en naar hun bed.

De gedachte aan vrijen bracht James onmiddellijk terug in de riskante toestand waarin hij eerder had verkeerd toen die wellustige smeerlap naar Megans borsten had staan gluren. Nee, dat was een understatement. Nu was het erger. Veel erger. Man, hij had nog nooit zo erg op springen gestaan. De weg leek ineens eindeloos. Hij kon niet wachten. Hij kon eenvoudigweg niet wachten.

Megans adem stokte toen hij een seksueel getinte krachtterm mompelde en de buggy naar de kant van de weg stuurde. Hij remde zo fel, dat ze er bijna uit viel. Voordat ze kon vragen wat er aan de hand was, tilde hij haar van de stoelzitting en droeg haar het donkere bos in. ‘Ik kan niet wachten,’ waren zijn enige woorden.

Die waren genoeg. Megan wist wat hij ging doen. Wist dat ze hem zijn gang zou laten gaan.

De palmboom waar hij haar tegenaan liet leunen had een brede, iets overhellende stam. Hij deed de rits van zijn broek open, trok haar rok omhoog en deed het dunne strookje rode satijn opzij dat de enige barrière vormde tussen zijn huid en de hare.

Megan slaakte een hartstochtelijke kreet toen hij bij haar binnen drong. Daarna was ze stil, want zijn mond had haar tot zwijgen gebracht en dempte de kreuntjes die uit haar keel probeerden te ontsnappen. De woestheid waarmee hij haar nam, maakte haar duizelig en de intensiteit van zijn passie deed haar beven. Hij kwam veel te snel voor haar, maar toch vond ze het heerlijk. Vooral de manier waarop hij haar naderhand vasthield, alsof hij een drenkeling was en zij zijn reddingslijn.

‘Het spijt me,’ mompelde hij. ‘Het spijt me.’

Ze was verrast. ‘Ik vond het niet erg. Je hoeft je niet te verontschuldigen,’ fluisterde ze in het donker.

‘Dat moet ik wel,’ gromde hij. ‘Ik heb me als een beest gedragen.’

‘Maar ik vond het echt niet erg,’ hield ze vol.

Hij hief zijn hoofd op en ze voelde dat hij haar aanstaarde. ‘Meen je dat echt? Zeg je het niet zomaar?’

Als antwoord nam ze teder zijn gezicht in haar handen. ‘Ik zou nooit tegen je liegen,’ prevelde ze.

Hij kreunde en kuste haar weer, kuste haar tot ze hem weer in zich voelde bewegen. ‘De volgende keer is voor jou, mijn liefste,’ zei hij met zijn lippen tegen de hare. Toen hees hij haar op zijn heupen. Verbazingwekkend genoeg droeg hij haar zo naar de buggy en reed met haar op zijn schoot, met haar gezicht naar hem toe en hun lichamen nog altijd samengesmolten, terug naar de villa. De weg was tamelijk hobbelig, en tegen de tijd dat James de buggy onder de carport had geparkeerd, kon Megan nog maar aan één ding denken: bevrijd worden van de bijna onhoudbare seksuele spanning die door haar lichaam zinderde. Toen hij naar de villa liep, legde ze haar hoofd tegen zijn hals en bad ze om een snelle verlossing. Hij droeg haar echter niet meteen naar binnen. Nog net op tijd hief ze haar hoofd op om te zien wat hij van plan was. ‘Nee, niet doen!’ riep ze, terwijl hij langzaam de trap van het zwembad af liep. ‘Dan gaan onze kleren eraan!’

‘Dat betwijfel ik, dure kleren gaan er niet zo snel aan.’ Geleidelijk werden ze omsloten door het sensueel warme water. Maar algauw vormden hun kleren een probleem. James’ overhemd plakte tegen zijn huid, en Megans rok dreef aan de oppervlakte. ‘Ik denk dat we ons beter kunnen uitkleden,’ zei James.

‘Maar…’ Ze wilde niet van hem gescheiden worden.

‘Ja, ik weet het. Heel eventjes maar. We hebben de hele nacht nog, Megan. Nee, we hebben tien hele dágen.’

Het valt niet mee om je in een zwembad uit te kleden, merkte ze. Eindelijk waren ze allebei naakt, op haar oorhangers en zijn Rolex na. Vanaf de kant van het zwembad zwom ze terug naar James en het water gleed strelend en opwindend als een zijden handschoen langs haar naakte lichaam.

‘We kunnen er nu beter maar uit gaan,’ zei hij.

‘Wat? Waarom?’

‘Veel mensen fantaseren over in water vrijen. Maar het kan een anticlimax zijn. Ik deed dit alleen om een beetje af te koelen. Wacht, dan haal ik iets voor je om aan te doen.’ Snel hees hij zich uit het zwembad, vloog de veranda over en verdween naar binnen.

Megan was teleurgesteld. Ze geloofde er niks van dat in water vrijen een anticlimax zou opleveren. Maar hij had zijn climax natuurlijk al gehad, terwijl zij zich hopeloos gefrustreerd voelde.

James kwam terug met een van de dikke witte badjassen die ze in de badkamer had zien hangen. Hijzelf droeg alleen een turkooiskleurige handdoek rond zijn heupen. ‘Kom op, kleine zeemeermin. Eruit.’

Toen ze via de treden het zwembad uit liep, probeerde ze geen gêne te voelen en zich niets aan te trekken van zijn koele starende blik. Helaas had ze de vrouw-van-de-wereldpose nog niet helemaal onder de knie, dus schoot ze zo snel mogelijk de badjas aan en deed ze hem stevig dicht met de dikke ceintuur.

‘Dat dacht ik niet, Megan,’ zei James, en hij trok de knoop los zodat de jas weer openviel. ‘Ik wil naar je kijken als ik je haar droog.’ Tegelijkertijd trok hij de handdoek van zijn heupen. Hij nam alle tijd om haar haar te drogen, en ja, hij keek naar haar. Op een gegeven moment duwde hij de jas verder open zodat haar harde tepels zichtbaar werden. Daarna streek hij er met de handdoek langs, waardoor ze even wankelde. Zijn ogen vernauwden zich tot spleetjes en hij gooide de handdoek weg. ‘Tijd om naar bed te gaan, volgens mij.’

‘Bed?’ herhaalde ze nogal verbaasd. Ze had gedacht dat ze ergens anders zouden vrijen. Hier buiten misschien, op een van de ligbanken, of in de woonkamer met zijn vele banken en dikke exotisch uitziende kleden die gemaakt leken te zijn om er de liefde op te bedrijven.

‘Ja, naar bed,’ herhaalde hij. ‘Kijk niet zo verbaasd. Hier is over nagedacht.’

Daar twijfelde ze geen moment aan. Het onbeheerste beest waar ze eerder mee te maken had gehad, en dat haar wel aanstond, had duidelijk plaatsgemaakt voor de zelfbeheerste man van de wereld die ze o zo goed kende en die nooit iets deed zonder er eerst goed over na te denken. Het was niet James’ gewoonte om impulsief te handelen. Het feit dat Megan erin was geslaagd hem zijn zelfbeheersing te doen verliezen, al was het maar één keer, schonk haar een zekere voldoening.

‘Kom.’ Hij pakte haar bij haar elleboog en leidde haar naar de slaapkamer. Het bed was nog een puinhoop van hun liefdesspel eerder die dag. James trok de lakens strak en legde een paar kussens tegen het hoofdeind. ‘Laten we deze maar eens uitdoen.’ Hij schoof de badjas van haar schouders en liet hem op de grond vallen. ‘Ga in het midden van het bed liggen, met je hoofd op de kussens.’

Ze deed wat hij zei, omdat ze dat wilde. Even snakte ze naar adem toen ze zag dat hij de ceintuur van de badjas opraapte. Opnieuw wist ze al wat hij ging doen.

‘Strek je armen naar het hoofdeind. Nee, niet zo ver. Buig je ellebogen iets en leg je handen op het kussen.’

Haar blik hield de zijne vast, terwijl hij de ceintuur eerst om de ene en toen om de andere pols bond.

‘Niet te stak?’ vroeg hij.

‘Nee,’ antwoordde ze ademloos.

‘Ik wil dat je comfortabel ligt,’ zei hij zacht. Uiteindelijk ging hij naast het bed naar haar staan kijken. ‘Wat zie je er verrukkelijk uit.’

Ze voelde zich niet zozeer verrukkelijk als wel ondraaglijk opgewonden en roekeloos aan hem overgeleverd. Ze wilde dat hij naar haar bleef kijken, maar ze wilde nog liever dat hij haar aanraakte.

‘En… Vind je dit fijn, mijn liefste?’

Fijn vinden? Wat ze voelde, was onmogelijk te omschrijven. Haar wereld stond op zijn kop, en ze ademde zo snel, dat ze dacht dat haar hart uit elkaar zou klappen. Ze kon eenvoudigweg geen woord uitbrengen.

‘Wil je dat ik je losmaak? Dan doe ik dat meteen.’

Langzaam schudde ze haar hoofd.

Hij glimlachte. ‘Dat dacht ik al.’

Net was hij naast haar op bed gaan liggen, en zijn rechterhand zweefde boven haar borsten, toen de telefoon naast het bed ging.

Ontzet keek Megan naar het toestel. ‘Niet opnemen,’ wist ze uit te brengen.

Toch deed hij dat. ‘Ja?’ zei hij op vrij scherpe toon. ‘Wat? Nee, nee, er was niets mis met het eten, of met de wijn. Mijn vrouw voelde zich niet zo lekker, dus zijn we meteen naar huis gegaan.’ Hij gaf haar een ondeugende knipoog. ‘Bedankt voor het bellen. Ja, ik weet zeker dat ze snel opknapt. Ze heeft alleen een beetje rust en liefdevolle aandacht nodig. Dag.’ Toen draaide hij zich met een sexy glimlach naar haar om. ‘En nu,’ zei hij, terwijl hij zich weer lui naast haar uitstrekte, ‘zullen we jou die liefdevolle aandacht eens gaan geven.’