Hoofdstuk 14

Precies op het moment waarop Megan de morning-afterpil door het toilet spoelde, werd James wakker. De avond ervoor had hij eindelijk pijnstillers gevonden in een EHBO-trommeltje in de keukenla, lang nadat de storm begonnen was. Van de huilende wind was hij bijna net zo gek geworden als van de schreeuwende pijn in zijn hoofd. Hij had tweemaal de aanbevolen dosering ingenomen en was eindelijk plat gegaan. De hele zondag had hij geslapen.

Hij kreunde toen zijn mobieltje ging. Met zijn onhandig graaiende vingers stootte hij het verdraaide ding op de grond. In zijn poging het op te rapen viel hij bijna uit bed, en hij besloot ter plekke dat hij nooit meer de aanbevolen dosering van wat voor medicijn dan ook zou overschrijden. ‘James Logan,’ mompelde hij slaperig in de telefoon.

‘Wauw,’ zei een mannenstem. ‘Hoor ik daar een kater? Je kunt onmogelijk hebben liggen slapen. Het is nog niet eens zeven uur. Een beetje vroeg om naar bed te gaan. Tenzij… Oeps, bel ik ongelegen?’

Met een vermoeide zucht liet James zich weer op bed vallen. Het was Russell. ‘Elk moment is momenteel ongelegen,’ zei hij somber.

‘Sorry, kerel. Ik wilde niet storen. Als je wilt, bel ik een andere keer terug.’

‘Nee, nee. Dat bedoelde ik niet. Nou ja, ik kan je net zo goed vertellen wat er gebeurd is.’

‘Hm, dat klinkt niet al te best.’

‘Dat is het ook niet.’

‘Vertel op.’

‘Megan is naar huis gegaan.’

‘Wat? Maar waarom?’

‘Ik heb haar gevraagd te vertrekken.’ Jeetje, wat een understatement. Zijn gezicht vertrok toen hij dacht aan hoe irrationeel hij de vorige dag geweest was. Hij was echter blind van woede geweest. De realiteit had hij echter wel gezien. Megan hield niet van hem. Ze haatte hem. Natuurlijk. Dat zou elke vrouw doen. Maar dat gaf haar nog niet het recht om te doen wat ze gedaan had. Misschien was hij wel tamelijk wreed geweest, maar hij was toch niet helemaal fout geweest. Of wel?

‘Waarom heb je dat in godsnaam gedaan?’

‘Het komt erop neer, vriend, dat Megan het weet. Waarom ik met haar getrouwd ben. Ze hoorde er jou en Hugh in het ziekenhuis over praten, toen ze de baby verloren had. Volgens haar dachten jullie dat ze sliep.’

‘Jee, James, het spijt me. Dat dachten we inderdaad.’

‘Het is al goed, Russ. Jullie kunnen er niks aan doen. Het is helemaal mijn eigen schuld.’

‘Maar waarom heeft ze niet eerder iets gezegd? Ik bedoel… Waarom juist tijdens de tweede huwelijksreis?’

‘Ze heeft niks gezegd. Alles kwam uit toen ik toevallig ontdekte dat ze aan de pil was. Je kunt je wel voorstellen dat ik krankzinnig werd. Ze liet me denken dat we zwanger probeerden te raken, terwijl ze eigenlijk alleen maar uit was op wraak.’

‘Wraak? Wat voor wraak?’

‘Het is moeilijk uit te leggen.’

‘Doe een poging.’

‘Achteraf gezien denk ik dat ze wilde dat ik verliefd werd op haar. Of haar in elk geval begeerde. Ze gedroeg en kleedde zich anders. Heel… uitdagend.’

‘Sexy, bedoel je.’

‘Ja, sexy. Ik verlangde al naar haar voordat we hier aankwamen. En het hield niet op. Geloof me, ik heb me al in tijden niet zo constant opgewonden gevoeld.’

‘Ook niet met Jackie? Je geilde behoorlijk op haar.’

‘Klopt, maar ergens was dit anders. Zoals ik zei, het is moeilijk uit te leggen. In het vliegtuig vertelde ze dat Megan de grijze muis verdwenen was en dat ze een nieuw imago had. Wat een ironie. Een nieuw imago. Toen had eigenlijk het kwartje al moeten vallen. Ik bedoel, de vrouw met wie ik trouwde, leek in niets op de vrouw die ik meenam naar Dream Island. Ik had moeten beseffen dat er iets aan de hand was. Het probleem was dat ik alleen maar kon denken aan wat we op het eiland gingen doen.’

‘Eh… Dat nieuwe imago is niet helemaal Megans schuld. Ik denk dat dat deels door Nicole kwam. Ze had Megan aangemoedigd om zich sexyer te kleden.’

‘Hoe dan ook. Het resultaat was hetzelfde. Megan kreeg wat ze wilde. Ik was stapelverliefd op haar.’

‘Wat? Ik dacht dat je nog steeds gek was op Jackie?’

‘Verdraaid nee. Ik kan dat egoïstische mens niet uitstaan.’

‘Maar je hebt haar toch ontmoet toen je in het buitenland was? Vlak voor je met Megan trouwde?’

‘In New York liep ik haar toevallig tegen het lijf. We hebben maar een paar woorden gewisseld.’

‘Meer niet?’

‘Verdomme, Russ, je denkt toch zeker niet dat ik toen met haar geslapen heb?’

‘Ik vroeg het me wel af.’

James schudde zijn hoofd. ‘Wat moet je wel niet van me denken,’ zei hij vermoeid.

‘Ik dacht dat je nog verliefd op haar was. Je hebt nooit gezegd dat dat niet zo is.’

‘Nou, dan zeg ik het nu.’

‘Mooi. Want daarom bel ik je. Jackie zoekt contact met je. Bij Images hebben ze gezegd dat je dinsdagochtend weer op kantoor bent. Je secretaresse belde me om te vragen of ze er goed aan had gedaan je ex niet te vertellen waar je was. Kennelijk had Jackie gezegd dat het dringend was. Hoe dan ook, je hebt dinsdag rond lunchtijd een afspraak met Jackie. Het leek me beter je voor te bereiden, al vermoed ik dat het niet veel meer uitmaakt nu jij en Megan uit elkaar zijn.’

‘Als je denkt dat ik Jackie zou terugnemen, moet je je laten nakijken.’

‘Niet ík moet me laten nakijken, maar jíj, vriend. Je had de beste vrouw van de wereld en je hebt het verknald. Je had haar vanaf het begin de waarheid moeten vertellen, dan had je nog een kans gehad.’

‘Ik betwijfel het,’ mompelde James. ‘Heb je enig idee wat Jackie wil?’

‘Wat wil dat soort vrouwen meestal? Geld, neem ik aan.’

‘Nou, daar kan ze naar fluiten.’

‘En Megan? Je zult voor haar moeten zorgen, hoor, anders krijg je met Hugh en mij te maken, om over Nicole nog maar te zwijgen. Laat haar niet naar een of andere gluiperige advocaat gaan. Geef haar waar ze recht op heeft, en dat is verdomd veel.’

James dacht aan alle lelijke dingen die hij tegen haar gezegd had, en de botte manier waarop hij haar bevolen had het eiland en het huis in Sydney te verlaten. Hij zag de uitdrukking op haar gezicht nog voor zich. Was het een schok voor haar geweest, of was het pijn? Hoe dan ook, ze had niets meer gezegd. Ze was gewoon vertrokken.

Misschien had ze niet moeten doen wat ze gedaan had, maar hij was als eerste de fout in gegaan. En hoe! Wie kon het haar kwalijk nemen als ze wraak had willen nemen? ‘Maak je geen zorgen,’ zei hij somber. ‘Ik zal zorgen dat ze niets te kort komt.’

Waar had hij zijn geld nu trouwens nog voor nodig? Het zag er niet naar uit dat hij heel binnenkort een gezin zou hebben. Hier zou hij niet snel overheen raken.

‘Morgen vlieg je toch weer terug? Waarom kom je ’s avonds niet bij ons eten? Je zult dan vast wel behoefte hebben aan wat gezelschap.’

‘Weet je zeker dat Nicole dat niet erg vindt? Ik heb het gevoel dat ze niet echt dol op me is, vooral niet als je haar hebt verteld wat er gebeurd is.’

‘Doe niet zo belachelijk.’

James vond het helemaal niet belachelijk. Hij had altijd geweten dat Nicole wat Russells vrienden betrof de voorkeur gaf aan Hugh. En hij zag wel waarom. Hij was niet innemend, maar arrogant en egoïstisch. Bovendien was hij ongevoelig, zoals Megan had gezegd. ‘Oké,’ verzuchtte hij. ‘Tot morgenavond dan. Zeven uur?’

‘Prima. En neem een fles drank mee. Of twee. Je kunt blijven slapen.’

‘Doe ik. En bedankt, Russ.’

‘Waarvoor?’

‘Dat je er altijd voor me bent. Jij en Hugh. Ik weet niet wat ik zonder jullie zou moeten beginnen.’

Even bleef het stil, toen klonk er een spottend lachje. ‘Pas maar op, jongen. Je wordt nog sentimenteel op je oude dag.’

‘Dat krijg je als je echt verliefd bent, denk ik,’ zei hij, en hij hing op.

Langzaam legde Russell de telefoon weg. Daarna ging hij op zoek naar Nicole, die in de keuken met het eten bezig was.

‘Ik heb James gebeld om te zeggen dat Jackie contact met hem zoekt.’ Hij hees zich op een van de krukken.

Er lag een frons op Nicoles mooie gezicht. ‘Ik wou dat je dat niet gedaan had.’

‘Ik nu bijna ook. Dan had ik tenminste niet geweten wat ik nu weet.’

Haar frons werd dieper. ‘En dat is?’

‘Het is voorbij. James’ huwelijk met Megan.’

‘Nee!’

‘Ik ben bang van wel.’

‘Wat is er gebeurd?’

Russell vertelde haar alles.

‘Wat een onzin. Het woord “wraak” komt in Megans woordenboek niet eens voor. Die ellendeling is een echte sukkel.’

Hij zuchtte. James had gelijk. Nicole was niet dol op hem. ‘Ik geloof niet dat je James volledig de schuld kunt geven van wat er is gebeurd of wat hij denkt. Megan heeft tegen hem gelogen. Ze liet hem in de waan dat ze probeerden zwanger te raken, terwijl ze aan de pil was. Bovendien kleedde en gedroeg ze zich de hele tijd sexy.’

Haar gezicht betrok. ‘Ik ben bang dat dat deels door mij kwam.’

‘Dat heb ik ook tegen James gezegd,’ zei hij droogjes.

‘Ik wilde alleen maar dat James voor haar zou vallen.’

‘Nou, dat is je gelukt. De arme drommel voelt zich nu ellendiger dan toen na Jackie.’

‘Houdt hij nu echt van haar? Weet je het zeker? We hebben het hier wel over James, hè, niet over Hugh. Misschien zegt hij het alleen maar.’

‘Waarom zou hij dat in hemelsnaam doen? Hij gaat haar niet achterna of zo. Hij zegt dat ze hem haat en dat het geen zin meer heeft. Je had hem moeten horen, Nicole. Hij is er kapot van.’

‘Ik kan dat moeilijk geloven.’

‘Je kunt het morgenavond zelf zien. Ik heb hem voor het eten uitgenodigd.’

‘O nee, hè!’

‘Heb medelijden, schat. Hij lijdt vreselijk.’

Nicole zuchtte. ‘Oké dan. Maar ik wed dat Megan meer lijdt. Ik vraag me af of ze het huis al verlaten heeft.’

‘Ik denk van wel. Ze wil er vast niet meer zijn als James thuiskomt.’

‘Waar zou ze heen gaan? Veel vrienden heeft ze niet.’

Russell haalde zijn schouders op. ‘Naar haar ouders, denk ik.’

Nicole huiverde. ‘Arme Megan. Iedereen kon zien dat die moeder van haar in de zevende hemel was toen ze met James trouwde. Ze zal het Megan niet in dank afnemen dat ze haar goudmijntje verlaten heeft. Ik denk dat ik Kara maar eens bel om naar het telefoonnummer en adres van de familie Donnelly te vragen. Haar moeder was bevriend met Mrs. Donnelly. Ze bridgen met elkaar, of zoiets.’

Russell keek bedenkelijk. ‘Zou je je er nou niet beter buiten houden?’

‘Russell McClain, ik heb het maar te pikken dat jij James voor het eten uitnodigt omdat je zijn vriend bent. Nou, ik zie mezelf als vriendin van Megan. Wat voor vriendin zou ik zijn als ik niet informeerde hoe het met haar ging, of mijn hulp aanbood?’

‘Zolang dat alles is wat je doet. Ik wil niet dat ze hier komt wonen, of iets dergelijks.’

‘Vertel me alsjeblieft niet wat ik wel of niet kan doen, Russell. Ik ben je partner, niet je werkneemster.’

‘Ja, schat.’

‘Dat is beter.’ En ze ging verder met groenten snijden.

Toen ze zich had omgedraaid, rolde Russell met zijn ogen. Waarom deden vrouwen niet wat mannen deden als een relatie was stukgelopen: zich bezatten en de boel laten rusten? Maar nee, ze moesten zich er weer mee bemoeien. Elke halve gare kon zien dat dit huwelijk voorbij was. Alleen door een wonder zou het nog goed kunnen komen tussen die twee.

Ach, Nicole wilde het waarschijnlijk alleen maar proberen. Daarom was ze ook zo’n fantastische vrouw. Hij vond haar ruimhartigheid en empathie geweldig. Maar soms deed ze gewoon iets te veel haar best.